Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι’ όλα τα ίδια μένουν No.n

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Και τούτο το ΣΚ αγόρασα τρία ενδιαφέροντα βιβλία από το περίπτερο. Αναγκαστικά πήρα μαζί τους και τις 3 φυλλάδες που τα συνόδευαν. Εκεί, λοιπόν, διάβασα τη φοβερή είδηση ότι ο Χάνος Κλασμένος ξεπουλάει την ακίνητη περιουσία που κληρονόμησε από τον μπαμπά του, για να πληρώσει χρέη προς το Δημόσιο. Ευτυχώς που με ενημέρωσαν σχετικώς. Τί θα έκανα, αν δεν γνώριζα αυτή τη λεπτομέρεια;

Σε άλλη φυλλάδα διάβασα άρθρο του Ποπάι, κατά κόσμον Γ. Παπακωνσταντίνου, ναι του ΥπΟικ του ΓΑΠ που καταδικάσθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο σε 1 έτους φυλάκιση για....
παραποίηση της λίστας Lagarde, από την οποίαν αφήρεσε τα ονοματάκια συγγενών του. Ελλείψει οξυδερκείας προφανώς, αφού απέτυχε να διΐδει, ότι η λίστα Lagarde θα γινόταν κουρελόχαρτο και θα έμπαινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας εις υγείαν των κορόιδων. Με τη σύμφωνη γνώμη και της νυν ΠτΔ κας Κατερίνας. Με πολύ μπλα μπλα, λοιπόν, μάς είπε ο Ποπάι, ότι η βοήθεια που θα λάβουμε από την ΕΕ για την αντιμετώπιση των δυσμενών επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομία, θα πρέπει να τελεί υπό κάποιου είδους αιρεσιμότητα, ώστε να επιτυγχάνεται διαφάνεια στη διάθεση των κονδυλίων κ.λπ. Κεραυνοβολήθηκα εν πρώτοις από τη μεγαλοφυΐα του ανδρός. Ακολούθως ανέτρεξα εις Μπαμπινιώτη. Ναι, υπάρχει στην οικονομική επιστήμη [;] ο όρος «αιρεσιμότητα» που σημαίνει ότι ορισμένα μέτρα τελούν υπό προϋποθέσεις, όρους κ.λπ., ήτοι εξαρτώνται από αιρέσεις. Δυστυχώς, ο νους μου είχε πάει μόνον στο άσμα της εθνικής αοιδού Άντζελας: «Κάνω comeback». Αν δεν είχε θράσος, δεν θα ήταν πωλητικός ο Ποπάι.

Άλλη φοβερή είδηση: ο εν αποδρομή υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Κράνης, πρώην αρεοπαγίτης και εξαιρετικός, οφείλω να πω, νομικός, έχει πολύ στενές σχέσεις με τον κ. Μελισσανίδη της ΑΕΚ, ναι αυτόν που κακουργηματικού βαθμού υποθέσεις λαθρεμπορίας καυσίμων, οι οποίες τον εβάρυναν, παρεγράφησαν. Ανεθάρρησα. Ευτυχώς που έχω προυλαριστική, σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση.

Και μετά είπα να βουτήξω σε ένα παμπάλαιο αρχείο. Και τί βρήκα; Το φύλλο της εφημερίδος «ΕΘΝΟΣ» της 10.09.1966 [κυβέρνηση αποστατών, 3 μήνες πριν από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Κανελλόπουλου για τη διεξαγωγή εκλογών που απέτρεψε η χούντα], όπου περιγράφεται η ενθουσιώδης υποδοχή, την οποίαν επεφύλαξε ο λαός στον Ανδρέα Παπανδρέου επισκεπτόμενο τη ΔΕΘ. Ναι, αυτόν που ως πρωθυπουργός έδωσε το φωτεινό παράδειγμα συνιστών στους δημόσιους λειτουργούς να μην είναι πλεονέκτες, όταν βάζουν το χέρι στο Δημόσιο Ταμείο, δια του μνημειώδους: «Είπαμε να κάνει στο εαυτό του ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκ.». Στο ίδιο φύλλο προτρέπει η εφημερίδα τις κυβερνήσεις να μην επεμβαίνουν στους δημόσιους οργανισμούς αλλάζοντας τις διοικήσεις τους με κωματικά κριτήρια. Για δες φίλε μου. Από τότε υπήρχε αυτή η απαίτηση, η οποία δεν έχει ικανοποιηθεί μετά από 54 ολόκληρα χρόνια με μία ξενοκίνητη χούντα, μία εθνική τραγωδία*, μία αποκατάσταση της Δημοκρατίας [λέμε και καμμιά μ.. να περάσει η ώρα], μία Αλλαγή [λέμε μία μεγαλύτερη μ… να περάσει η ώρα], έναν Εκσυγχρονισμό [λέμε μια τεράστια μ… να περάσει κι’ άλλο η ώρα], μία επανίδρυση του κράτους [λέμε μία γιγαντιαία μ.. να περάσει περισσότερη ώρα], σκληρά Μνημόνια [αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων κατακτήσεων], μία πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση του Αλαίκσοις [μ’ αυτή τη μ… δεν περνάει η ώρα με τίποτε] και μία εξ ίσου καταστροφική πανδημία.

Σώτος

*Σήμερα η θλιβερή επέτειος της εισβολής στη Μεγαλόνησο των βαρβάρων που κατέλαβαν το 40% του κυπριακού εδάφους με τη βοήθεια των αγγλοαμερικάνων και των εγχώριων λακέδων τους. Βάζω στοίχημα ότι η κ. Κατερίνα μας θα μας πει πως «δεν ξεχνάμε». ΄Οπως δεν ξεχνάμε τους νεκρούς στο Μάτι, τους νεκρούς στη Μάνδρα, τους νεκρούς της Μαρφίν, τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τα θύματα της 17Ν και τόσους άλλους νεκρούς. Από μνήμη σκίζουμε. Από πράξεις για την αποτροπή όσων τραγικών θυμόμαστε …..