Ψηφιακή [δι]ακυβέρνηση;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

        Άκουγα χθες το πρωί γιατρίνα μονάδος [«δομής» κατά τους μορφωμένους] του ΕΣΥ να λέει, ότι ο ιός καθ’ εαυτός … Άντε πάλι να τρέχω στα λεξικά για να βεβαιωθώ, ότι σωστά μού δίδαξαν οι δάσκαλοί μου τούτο: αυτός καθ’ εαυτόν. Και μετά διαβάζω στην «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ότι ο Γρηγόρης Ψαριανός «διορίστηκε παρά του ανυπάρκτου αντιπροέδρου» εννοώντας, ότι διορίστηκε παρά τω ανυπάρκτω αντιπροέδρω και όχι πως...

διορίστηκε από τον ανύπαρκτο αντιπρόεδρο. Αυτή τη φορά είχα κρατήσει τα λεξικά δίπλα μου και δεν ξαναέτρεξα στη βιβλιοθήκη. Θυμήθηκα  [«ανακάλεσα στη μνήμη μου» που λένε οι μορφωμένοι], όμως, το εξώφυλλο του εξαιρετικού περιοδικού «ΑΡΔΗΝ» με το ατυχές «επί τω έργω» αντί «επί το έργον» που μου είχε βγάλει το μάτι. Βέβαια, έχουμε πολύ σοβαρότερα θέματα να μας απασχολούν με κυρίαρχη την πανδημία, αλλά ρε αδελφέ και η συνεχής οπτική και ακουστική παρενόχληση με γλωσσικά ατοπήματα είναι μία πανδημία, την οποία πρέπει κάποτε να αντιμετωπίσουμε.

         Δεν είχα, φυσικά, σκοπό να γράψω πάλι μερικές αράδες για τα γραμματικά και συντακτικά ολισθήματα πωλητικών, επωνύμων, σελέμπριτις και ινφλουένσερς. Αλλά, αφού με ενοχλεί η αγραμματοσύνη, να μην εκφράσω τον πόνο μου και να εκτονωθώ εν μέσω καραντίνας;

       Εξ [και όχι «εξ’» που γράφουν οι μορφωμένοι ακόμη και σε νομοθετικά κείμενα] αιτίας, λοιπόν, της πανδημίας  η ψηφιακή διακυβέρνηση ήταν μια κάποια λύση.  Και πολύ σωστά προχώρησε η κυβέρνηση στην καθιέρωση των ηλεκτρονικών επαφών  τού πολίτη με το Δημόσιο, στις ψηφιακές εξουσιοδοτήσεις, υπεύθυνες δηλώσεις, εκδόσεις πιστοποιητικών κ.λπ. Κυρίως, όμως, απολαμβάνω τις αποφάσεις του κ. Πιτσιλή τής ΑΑΔΕ που καθιέρωσε πλείστες όσες διαδικασίες, οι οποίες δεν απαιτούν τη φυσική επαφή του πολίτη με τις διάφορες φορολογικές Υπηρεσίες. Έχω π.χ. επανειλημμένως υποβάλει δηλώσεις φόρου κληρονομίας δια ταχυδρομείου ή και ηλεκτρονικώς και έχω λάβει ηλεκτρονικές απαντήσεις εντός 10 το πολύ ημερών. Αλλά όταν το συζήτησα αυτό με 2-3 φίλους, εξεπλάγησαν, επειδή εκείνοι δεν έχουν καταφέρει να λάβουν απαντήσεις τόσο γρήγορα ή ακόμη περιμένουν την ανταπόκριση της Διοίκησης. Να μη μιλήσω για την οδύνη των ραντεβού που δεν μπορούν να κλείσουν, όπου αυτό επιβάλλεται, επειδή οι Υπηρεσίες δεν σηκώνουν το τηλέφωνο. Απέδωσαν την ευτυχία μου στην ιδιότητά μου του δικηγόρου. Γιατί άραγε; Φοβούνται οι εφοριακοί την ιδιότητα αυτή; Τί μπορεί να φοβούνται από τον δικηγόρο που έχει Πρόεδρο έναν «σεισμό» ονόματι Βερβεσός; Μπράβο, λοιπόν, στον Πιτσιλή, αλλά και στον Πιερρακάκη. Κάτι με άγγιξε από την έκπληξη των φίλων, μόνον όταν ένας εξ αυτών μού είπε ότι κατόπιν φορολογικού ελέγχου τού επεβλήθη προ ημερών πρόστιμο, επειδή το έτος 2014 εισέπραξε αμοιβή € 35, αλλά κατά λάθος έγραψε στα βιβλία του € 71. Ίσως, τελικά να έχω τύχη βουνό και να πέφτω σε ανοιχτόμυαλους εφοριακούς. Παρά ταύτα εγώ θα συνεχίσω να λέω «εύγε» στους κ.κ. [κυρίους και όχι «κυρίους κυρίους» που διαβάζουν  οι μορφωμένοι] Πιτσιλή και Πιερρακάκη.  

       Και την καταχνιά τής καραντίνας ήλθε να αμβλύνει η 93χρονη που νόσησε από τον κορωναϊό και ζήτησε να βγει νωρίτερα από τη ΜΕΘ, για να μην στερεί το κρεββάτι από έναν νέο. Τ’ άκουσες Τσό[κ]λη*;

       Υπάρχει ελπίς, μονολόγησα άμα τω ακούσματι της είδησης. Όπως  αναθάρρησα και, όταν πληροφορήθηκα, ότι η προβολή από την τηλεόραση της ταινίας «Ευτυχία» νίκησε σε τηλεθέαση τα βοθρολύματα Μπιγκ Μπράδερ και Μπάτσελορ. 30%, 22% και 19% αντιστοίχως. Όταν, όμως το ξανασκέφτηκα, ξαναμελαγχόλησα: το πραγματικό σκορ ήταν 30%-41% εις βάρος της «Ευτυχία». Γαμώ την ατυχία μου ρε «Ευτυχία» που έλεγε και η αείμνηστη Μαλβίνα.  

Σώτος   

*Ο εν λόγω καλλιτέγνης έφα: «Έχω ένα είδος απογοήτευσης και θυμού για το πώς φέρθηκε η κοινωνία σε διαφορετικές ηλικίες. Δηλαδή, ένα μωρό παιδί το θεωρούμε άξιο για να ζήσει, αλλά δεν ξέρουμε, αν είναι βόδι όρθιο ή είναι άνθρωπος που έχει μια αξία. Έναν γέρο ξέρουμε τί ψάρια έπιασε στη ζωή του. Εγώ, αν ήταν να σώσω έναν άνθρωπο στην ηλικία μου, που ζει ακόμα και δεν τα ‘χει χάσει, παρά ένα παιδί που δεν ξέρω τι θα γίνει, θα ‘σωζα τον γέροντα, γιατί να το ρισκάρω, ο γέρος είναι μια πραγματική αξία…».