Ποιός δεν είπε την άποψή του για την κηδεία του Βασιλιά Κωνσταντίνου;

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος τέως μονάρχης της Ελλάδας, όπως είναι η ορθή προσφώνηση, πέθανε, όπως όλα τα ανθρώπινα όντα, πεθαίνουν(με) κάποτε. Κανείς δεν είναι αθάνατος. Το παλεύουν βέβαια κάτι περιούσιοι φιλάνθρωποι τύπου Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Σόρος, Σβαμπ, εδώ και... αιώνες, παρατείνουν τη ζωή, πάνε στα 100, 105, αλλά στο τέλος ....το λένε το ποίημα και βάζουν τα τρισεκατομμύριά τους εκεί που ξέρουν. Και οι ιδιοκτήτες αυτού του πλανήτη, οι Ρότσιλντ δηλαδή, πεθαίνουν κι αυτοί.

Ας πάμε στον Βασιλιά:

από την ημέρα που πέθανε ο άνθρωπος, ΟΛΟΙ οι Έλληνες εξέφρασαν άποψη, για το αν δικαιούται δημόσιας κηδείας ή ιδιωτικής. Οπότε, ζήσαμε την Ελλάδα σε όλο της το "μεγαλείο". Και το μεγαλείο της Ελλάδας είναι ένα πολύ απλό πράγμα , που το καθορίζει το DNA μας: ο εμφύλιος.

Οι τύποι που γενικώς ψάχνουν μια ζωή τη ρεβάνς, που δεν κατόρθωσαν να μας κάνουν μέλος της Σοβιετικής Ένωσης, ξεσπάθωσαν (το συνηθίζουν) με τις συνήθεις ηλίθιες παπαριές τους για "βασιλοχουντικούς" "φασίστες" και τις λοιπές μπούρδες, που στην Ελλάδα είναι ....κυρίαρχη ιδεολογία, εξαιτίας κάτι καραγκιόζηδων, που παριστάνουν τους δήθεν συνεχιστές της "παράταξης των νικητών", αυτής δηλαδή που ήθελε την Ελλάδα στην "Κόλαση της Δύσης" κι όχι στον "Παράδεισο του Κομμουνισμού".

 

Απ΄τη μια τα σούργελα, απ΄την άλλοι οι χέστες

Πολλοί απ΄αυτούς τους λεχρίτες, παριστάνουν τους "δεξιούς". Δεξιοί δεν είναι, αριστεροί δεν είναι, κεντρώοι δεν είναι. Το μόνο που είναι, είναι κότες. Κότες που κακαρίζουν όταν οι ηττημένοι του εμφυλίου, ξαναγυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος και κραδαίνουν το εμφυλιοπολεμικό τους μίσος και την απέραντη χολή, που έχει κάθε αριστεροφασίστας, (όπως έλεγε αυτά τα σούργελα ο Μέγας Μίκης Θεοδωράκης).

Αυτά τα φασισταριά λοιπόν της παλαβής αριστεράς, καθορίζουν τη συμπεριφορά των φοβικών ηγετίσκων της πλευράς των νικητών. Τους Μητσοτάκηδες δηλαδή κι άλλους σφουγγοκωλάριους της μισάνθρωπης αριστεράς (σφουγγοκωλάριος = αυτός που σκουπίζει κώλους αριστερών, αυτό ακριβώς κάνει ο Μητοστάκης).

Το έργο έχει παιχτεί χιλιάδες φορές, με πρωταγωνιστές κάτι σούργελα που παριστάνουν τους ηγέτες της "δεξιάς", που το μόνο που κάνουν είναι να στήνουν κώλο στους χολερικούς μισάνθρωπους της παλαβής αριστεράς (λέω συνεχώς : "παλαβής" , επειδή δεν είναι όλη η αριστερά το ίδιο, υπάρχουν και πολύ καλοί και πολύ σοβαροί, πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι στην αριστερά, αλλά είναι το 30%. Το 70% είναι καθάρματα, που το μόνο συναίσθημα που έχουν είναι το μίσος για τους νικητές του εμφυλίου).

Αυτά τα ολίγα για απόψε, τα υπόλοιπα μετά την κηδεία.

Φώτης Μακρίδης