Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Δεν βρίζω το πολιτικό προσωπικό. Δεν το απαξιώνω. Δεν χρησιμοποιώ εκφράσεις όπως....
“προδότες” ή, παλαιότερα, “γερμανοτσολιάδες”. Δεν θέλω να σιωπήσει όποιος διαφωνεί μαζί μου. Μπορώ να ακούσω την άποψη με την οποία δεν συμφωνώ.
Στο θέμα των διαπραγματεύσεων με την πΓΔΜ ήμουν και είμαι υπέρ της εξεύρεσης μιας συμβιβαστικής λύσης με ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Όχι όμως μιας οποιασδήποτε λύσης. Που μπορεί να ικανοποιεί την εθνική θέση περί ονομασίας erga omnes με γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά παραχωρεί όλα τα άλλα.
Η παρούσα συμφωνία κλείνει ένα μέτωπο, ανοίγει όμως άλλα. Με τα θέματα “μακεδονικής” ταυτότητας στην αιχμή αλλά και άλλα όπως π.χ. της επιτροπής για τα βιβλία. Δεν συντάσσομαι και δεν ακούω τους ακραίους. Ούτε τους φανατικούς υποστηρικτές που πανηγυρίζουν για νίκη ούτε τους φανατικούς πολέμιους που βρήκαν για άλλη μια φορά αφορμή να μιλάνε για “κρεμάλες”.
Έχουμε πολιτικές διαφωνίες, διαφωνούμε για την προσέγγιση των πραγμάτων, δεν βρίσκουμε συνισταμένη στο τι θεωρούμε εθνικά συμφέρουσα λύση αλλά δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολιτικοί που είναι εθνικοί μειοδότες. Για αυτό και τις ακραίες φωνές τις απομονώνω.
Ούτε κρεμάλες και Γουδί θέλω, ούτε θριάμβους, χειροκροτήματα και γέλια αποδέχομαι όπως αυτά που έβλεπα στους Ψαράδες απο τους κυβερνητικούς. Διότι μέσα μου πονάει το κλάμα του απλού Έλληνα. Mου τρυπάει την ψυχή. Η φωνή όλων αυτών, φίλων και γνωστών, που μου λένε: ζούμε με έναν κόμπο στο στομάχι τις τελευταίες ημέρες, με έναν λυγμό στο λαιμό, ένα δάκρυ που υγραίνει το μάτι. Και αυτό το σέβομαι. Διότι ακόμη και όσοι ήταν υπέρ του συμβιβασμού, σήμερα πονάνε. Για ένα ακόμη εθνικό θέμα που τείνει να γίνει καημός…
Πηγή: http://myportal.gr/vouvo-klama-tou-ellina-gia-ti-makedonia/
