Αν είναι η Ν.Δ. κυβέρνηση όταν έρθει η συμφωνία στη Βουλή, τι ακριβώς θα κάνει;

Γράφει ο Φώτης Μακρίδης

Ο Κ.Μητσοτάκης είπε σήμερα από το Κιλκίς, κατά λέξη ....
"η Νέα Δημοκρατία θα καταψηφίσει την κύρωση της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ, όταν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος την φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων".

Μα είναι σαφές ότι θα την καταψηφίσει. Αυτό δα έλλειπε, να την ψηφίσει κιόλας ! Θα την καταψηφίσει όπως καταψήφισε το σύνολο σχεδόν των νόμων που "κατέβασε" ο Τσίπρας, όπως κάνουν όλες οι αντιπολιτεύσεις, σε όλο τον κόσμο, όλες τις εποχές. Τίποτε το πρωτότυπο ή το ηρωικό.

Η συμφωνία όμως, αν τη φέρει ο Τσίπρας κι αν είναι τότε κυβέρνηση, θα υπερψηφιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, ανεξάρτητους βουλευτές κ.λ.π. Είναι βέβαιο ότι θα ψηφιστεί και κανέναν δεν ενδιαφέρει η ψήφος της Ν.Δ.  Κατανοητό μέχρι εδώ;

Αυτό που πρέπει να μας πει ο κ.Μητοστάκης, για να καταλάβουμε αν και πόσο τον πονάει η παράδοση του ονόματος "Μακεδονία" στο έθνος και τη γλώσσα των γειτόνων μας, είναι

τι θα κάνει αν ΠΡΙΝ την εισαγωγή προς κύρωση στη Βουλή, πέσει η παρούσα κυβέρνηση και έχει αυτός την πλειοψηφία ! Ας υποθέσουμε ότι το φθινόπωρο ή την άνοιξη του 2019, ΠΡΙΝ έρθει η συμφωνία στη Βουλή, γίνονται εκλογές και η Ν.Δ. γίνεται κυβέρνηση με 160 βουλευτές. Οι Σκοπιανοί θα έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους και θα πιεστεί η τότε ελληνική κυβέρνηση να εγκρίνει τη συμφωνία στη Βουλή των Ελλήνων. Τι ακριβώς θα κάνει λοιπόν; Θα τη φέρει δίνοντας "γραμμή" στους βουλευτές να την καταψηφίσουν (αφού δεσμεύεται ότι δεν θα την ψηφίσει ως αντιπολίτευση; ), οπότε δεν θα κυρωθεί, αλλά η ΜΗ κύρωση θα χρεωθεί σε αυτόν και τη ΝΔ; 
Ή μήπως θα αρνηθεί να τη φέρει προς κύρωση; Μπορείτε να το πείτε αυτό κ.Μητσοτάκη; Θα αρνηθείτε -αν είστε πρωθυπουργός- να τη φέρετε προς κύρωση;

Κι αυτό το ερώτημα, δεν αφορά μόνο τη Ν.Δ. αλλά και άλλους αντίθετους στη συμφωνία, που πιθανώς θα είναι στην κυβέρνηση όταν έρθει στη Βουλή (αυτούς που δεν υπάρχει πιθανότητα να κυβερνήσουν δεν τους ρωτάμε, απολύτως αδιάφορες οι μπαρούφες τους, γιατί όταν ξέρεις ότι δεν θα κληθείς να εφαρμόσεις τα ηρωικά που λες, λες ό,τι θέλεις).

Γιατί, το να λεονταρίζεις από την αντιπολίτευση, μας κούρασε. Το να "σκίζεις μνημόνια", "να αναγνωρίζεις την Παλαιστίνη", "να διώχνεις τις βάσεις του θανάτου" κι άλλα γενναία, τα ακούμε δεκαετίες τώρα. Τα οράματα μένουν οράματα, γιατί αν πας να τα εφαρμόσεις στην πράξη (να διώξεις βάσεις, να αναγνωρίσεις Παλαιστίνη, να σκίσεις μνημόνια), έρχεσαι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ σε ευθεία και θανατηφόρα σύγκρουση με δυνάμεις που τρέμεις και να ονοματίσεις, όπως εβραίους, αμερικανούς, γερμανούς κ.λ.π. 

Το θέμα λοιπόν, είναι να καταλαβαίνει ο ψηφοφόρος, ποιές απ΄αυτές τις ....λεβεντομαλακίες (συγχωρήστε μου τη έκφραση), έχουν έστω και 1% πιθανότητα να πραγματοποιηθούν.

Και υποχρέωση του πολίτη είναι -όταν ακούει γενναίες, επαναστατικές και οραματικές "δεσμεύσεις", να θυμάται:

1. το ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι* και

2. το παραμύθι με το συμβούλιο των ποντικών**.

Για να μην τον δουλεύουν οι πολιτικοί με πράγματα, που ΔΕΝ γίνονται, επειδή θα φέρουν σε ευθεία αντιπαράθεση αυτόν που θα τα κάνει, με τις μεγάλες δυνάμεις.

Τον Ιούνιο του 2008, ρώτησα τον Αλέξη Τσίπρα : "σοβαρά τώρα ρε φίλε, θα αναγνωρίσεις την Παλαιστίνη; Είσαι αποφασισμένος να εξοργίσεις τρελά τους εβραίους και να γίνεις ο Ν.1 εχθρός τους; ". Ο Αλέξης χαμογέλασε, σαν να μου ΄λεγε "καλά, μαλάκας είσαι ρε; λέμε και καμιά μαλακία για να συσπειρώνουμε τα βόδια τους ιδεολόγους ψηφοφόρους μας, σου φαίνομαι να θέλω να αυτοκτονήσω;"

Ακριβώς ομοίως, θα ρωτήσω σήμερα, Ιούνιο του 2018 τον Κυριάκο Μητσοτάκη: "είσαι σίγουρος ρε φίλε ότι θα πας κόντρα στους Αμερικανούς, ακυρώνοντας τη συμφωνία, αν περνάει από το χέρι σου; Σοβαρά τώρα, θα βάλεις την επιθυμία του λαού, πάνω από τις διαταγές των Αμερικανών, εξοργίζοντάς τους; Δηλαδή μου λες, ότι γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια τον άγριο εκνευρισμό που θα προκαλέσεις στους Αμερικάνους, που είναι οι νονοί αυτής της συμφωνίας;".

Φώτης Μακρίδης, 21-6-2018

scripta manent

* ο λαγός και το λιοντάρι

Λιαζόταν μια μέρα ο λαγός σε ένα κορμό, όταν περνά τυχαία ή αλεπού:

- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, πηδάω και κάνα λιοντάρι να περάσει η ώρα...

Γεμάτη θαυμασμό για τον λαγό, φεύγει η αλεπού. Μετά περνά το ελάφι:
- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, πηδάω και κάνα λιοντάρι να περάσει η ώρα...

Ξαφνιασμένο το ελάφι φεύγει.

Με τα πολλά φτάνουν και στα αυτιά του λιονταριού τα λόγια του λαγού και τον επισκέπτεται στη φωλιά του:
- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, λέω και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα...

** το συμβούλιο των ποντικών

Οι ποντικοί έκαναν μια μέρα συμβούλιο. Έπρεπε να βρουν κάποιο τρόπο για να προφυλαχτούν από μια γάτα που απειλούσε την κοινότητά τους. Ο καθένας έλεγε την ιδέα του, οι άλλοι διαφωνούσαν και έτσι άρχισαν τους καυγάδες αλλά δεν κατέληξαν πουθενά.
Στο τέλος ένας ποντικός είπε: «Γιατί να μην κρεμάσουμε ένα κουδούνι στο λαιμό της γάτας; Κάθε φορά που η γάτα θα πλησιάζει το κουδούνι θα χτυπάει από μακριά. Εμείς θα το ακούμε και θα τρέχουμε να κρυφτούμε. Έτσι πριν προλάβει να μας δει η γάτα , εμείς θα έχουμε κρυφτεί».
«Τι καλή ιδέα συμφώνησαν όλα τα άλλα ποντίκια με μια φωνή. Πάμε αμέσως να βρούμε ένα κουδούνι και να το δέσουμε στο λαιμό της γάτας».

«Περιμένετε μια στιγμή», είπε ένας γέρος και σοφός ποντικός. «Η ιδέα του κουδουνιού είναι πολύ καλή και κάθε φορά που θα πλησιάζει η γάτα θα την ακούμε από μακριά και θα κρυβόμαστε. Αλλά θέλω πρώτα να σας ρωτήσω κάτι:

Ποιος από μας θα διακινδυνέψει τη ζωή του και θα πάει να κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της γάτας;».