Συνωμοσιολογία

 Η όχι “συνωμοσιολογική” ιστορία των “conspiracy theories” 1

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Τι είναι η “συνωμοσιολογία”; Τι σημαίνει σαν όρος; Τι είναι η “θεωρία συνωμοσίας”; Αυτές οι λέξεις είναι αυτο-νόητες; Υπήρχαν ανέκαθεν ή εφευρέθηκαν κάποια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή;

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι και εδώ πολύ δυσάρεστη για τους φίλους της καραντίνας που ....

χρησιμοποιούν αυτήν την καραμέλα εναντίον όλων όσων εκφράζουν από τερατολογίες ως αμφιβολίες, και έως καθαρή πολιτική αντίθεση στη διαχείριση του covid… άσχετα απ’ το περιεχόμενο όσων υποστηρίζουν.

Οι λέξεις «conspiracy theories» είναι εφεύρεση της c.i.a., την δεκαετία του ’60! Ο μακαρθισμός είχε αρχίσει να υποχωρεί σαν επίσημη πολιτική δημόσιας τάξης στις ηπα· χρειαζόταν άρα μια καινούργια κατηγορία εναντίον των αμερικάνων κομμουνιστών (ή απλά αριστερών ή εναντίον της νέας αριστεράς που είχε αρχίσει να αναδύεται και στις ηπα), στη θέση εκείνης του «συνοδοιπόρου» με την ε.σ.σ.δ., του «κατάσκοπου» και όλων των υπόλοιπων χαρακτηρισμών.

Την ανάγκη της εφεύρεσης ενός όρου που να υπονομεύει / να προβοκάρει οποιαδήποτε άποψη πέρα απ’ την κάθε φορά επίσημη (του αμερικανικού κράτους εν προκειμένω) την επιτάχυνε η δολοφονία του John Kennedy, στις 22 Νοέμβρη του 1963. Επίσημα η δολοφονία αποδόθηκε σε έναν «μοναχικό λύκο» (ούτε αυτός ο όρος υπήρχε τότε!), τον Lee Harvey Oswald. Ο οποίος δεν παραδέχτηκε τίποτα τις δυο ημέρες που ανακρίθηκε (το αντίθετο…). Ο Oswald “παράδοξα” δολοφονήθηκε στην είσοδο των κεντρικών γραφείων αστυνομίας του Dallas, καθώς θα γινόταν η μεταγωγή του στη φυλακή (θα προφυλακιζόταν για μια άλλη δολοφονία, ενός μπάτσου, την οποία υποτίθεται έκανε ο Oswald 45 λεπτά μετά την δολοφονία του Kennedy)… Η δολοφονία του Oswald αποδείχθηκε μια πολύ βολική εκκαθάριση ενός «βασικού» υπόπτου (για την δολοφονία ενός δημοφιλούς αμερικάνου προέδρου…), που αργότερα, post mortem, κηρύχτηκε ο μόνος ένοχος για την δολοφονία του Kennedy…

Ήταν εύλογο ότι το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας ΔΕΝ αποδέχθηκε μια τόσο βολική διαχείριση: ένας μοναχικός δολοφόνος που δεν δικάζεται καν (αφού έχει δολοφονηθεί και αυτός), με άγνωστα κίνητρα, δρώντας ολομόναχος, σκοτώνει έναν πρόεδρο… Αντίθετα εκείνο που έμοιαζε πιο λογικό ήταν πως η δολοφονία του Kennedy ήταν «inside job», δουλειά της τότε παντοδύναμης cia πιθανότατα, για λόγους που πάντως δεν αποδείχθηκαν ποτέ (παρότι ειπώθηκαν πολλά, γράφτηκαν επίσης πολλά, ενώ το 1991 ο Oliver Stone έκανε μια ταινία στην ίδια λογική αποκάλυψης των πραγματικών δολοφόνων του JFK).

Το γεγονός είναι ότι η cia έπρεπε να αυτο-προστατευτεί: η αποκάλυψη ενός τόσο βρώμιμου ρόλου στο εσωτερικό του κράτους θα ήταν καταστροφική! Ο όρος conspiracy theories εφευρέθηκε κατ’ αρχήν για να αποδομεί προκαταβολικά οποιονδήποτε είχε διαφορετική άποψη απ’ την ενοχή του μοναχικού Oswald υπονοώντας την ενοχή της “υπηρεσίας”. Η “συνωμοσιολογία” εφευρέθηκε το αργότερο τον Γενάρη του 1967. Ένα εσωτερικό έγγραφο της «υπηρεσίας» που αποχαρακτηρίστηκε 10 χρόνια μετά (φωτογραφία επάνω), αναφέρεται συστηματικά σε «συνωμοσιολόγους» που αμφισβητούν τα συμπεράσματα της «επιτροπής Warren» (αυτή που απέδωσε στον Oswald την μόνη ευθύνη…) Στις οδηγίες της cia για το πως θα αντιμετωπιστούν αυτοί οι «αρνητές» υπήρχαν λεπτομέρειες που θυμίζουν επίκαιρες βρωμιές.

Στο 3^ο σημείο εκείνης της αναφοράς με τίτλο «δράση» (action), αναφέρεται:

… Να χρησιμοποιήσουμε προπαγανδιστικά μέσα για να αντιμετωπίσουμε όσους μας κάνουν κριτική. Βιβλία και άρθρα είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό…. Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι το να περάσουμε την άποψη πως όσοι κάνουν κριτική είναι α) προκατειλημμένοι με θεωρίες που είχαν φτιάξει πριν υπάρξουν αποδείξεις γι’ αυτές, β) ότι έχουν πολιτικά κίνητρα, γ) ότι έχουν οικονομικά κίνητρα, δ) ότι είναι βιαστικοί και ανακριβείς στις έρευνές τους ή ε) ότι έχουν τρελλαθεί από τις ίδιες τους τις θεωρίες….

Έχει το ιστορικό και όχι μόνο ενδιαφέρον ότι μια έρευνα που έγινε από μια «κοινοβουλευτική επιτροπή για τις δολοφονίες» (united states house committee on assassinations / HSCA) το 1979 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Kennedy δολοφονήθηκε πιθανότατα σαν αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας… αφού η ανάλυση των ηχητικών καταγραφών των στιγμών της δολοφονίας του … δείχνουν ότι υπήρξε ένας ακόμα πυροβολισμός και κατά συνέπεια ότι δύο οπλοφόροι πυροβόλησαν κατά του προέδρου….

Αν ο ένας, «μοναχικός» και νεκρός, ήταν βολικός για να κλείσει η υπόθεση, η ύπαρξη ενός δεύτερου (που ποτέ δεν βρέθηκε…) άφηνε πράγματι ανοικτό το ενδεχόμενο να υπήρξε κάποια συνωμοσία ευρύτερη ακόμα και απ’ αυτά τα δύο άτομα.

Τελικά εκείνοι που δεν αποδέχτηκαν την επίσημη εκδοχή μπορεί και να μην ήταν ούτε προκατειλημμένοι, ούτε ελαφροΐσκιωτοι, ούτε «τρελλοί»… Ούτε καν «λίγοι»: όλες οι δειγματοληψίες της «κοινής γνώμης» που έγιναν από το 1966 ως το 2004 έβγαζαν μονότονα ότι το 80% όσων ερωτούνταν πίστευαν ότι οι πραγματικοί ένοχοι της δολοφονίας και τα κίνητρά τους κουκουλώθηκαν…

Η όχι “συνωμοσιολογική” ιστορία των “conspiracy theories” 2

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Η πατρότητα του όρου “θεωρίες συνωμοσίας” φωτίζει την σκοπιμότητά του, το νόημά του. Η cia δεν ήθελε να «μπλέκει σε συζητήσεις» όπου θα εμφανίζεται σαν απολογούμενη. Κατά συνέπεια δεν σκόπευε να μπλέξει σε καμμία συζήτηση με «αρνητές» απέναντι στους οποίους θα έπρεπε να παραθέτει τα επιχειρήματά της, με τον κίνδυνο να ανατραπούν. Έναν «συνωμοσιολόγο» τον αντιμετωπίζεις προκαταβολικά σαν ψεύτη, σαν συμφεροντολόγο, σαν μισότρελο· ή με έναν συνδυασμό αυτών των τριών, προβάλλοντας μονότονα και επίμονα την επίσημη εκδοχή· και τονίζοντας ότι είναι η επίσημη, δηλαδή ανώτερης τάξης. Με δυο λόγια: χαρακτηρίζοντας «συνωμοσιολόγο» όποιον έχει αντίθετη γνώμη με την «επίσημη» που έχεις ασπαστεί, επιδιώκεις να τον γελοιοποιήσεις!

Σημαίνει αυτό ότι οι νεοφώτιστοι caradinieri που αγάπησαν τόσο πολύ αυτήν την πρακτόρικη ορολογία (και τους στόχους της) είναι … πράκτορες της cia; Όχι φυσικά! Η cia (και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί άλλων κρατών) φρόντισαν σταδιακά να εκλαϊκεύσουν τον όρο, έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να βρεθεί στο στόμα του καθενός. Τόσο εύκολα (και με τόση ψυχο-διανοητική σιγουριά) ώστε να παρουσιάζουν την κάθε φορά επίσημη, κρατική εκδοχή σαν «φυσική» – και τους τεκμηριωμένους αμφισβητίες σαν «προβληματικούς». (Έχει σημασία, για όσους έχουν μνήμη, να θυμηθούν πότε και από ποιές πηγές χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος στα μέρη μας την τελευταία 20ετία… Και που ΔΕΝ χρησιμοποιήθηκε…)

Τον Ιούλιο του 2013 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο των ψυχολόγων Michael J. Wood και Karen M. Douglas, καθηγητών στο αγγλικό πανεπιστήμιο του Kent, με τίτλο «Τι έγινε με το κτήριο 7; Μια έρευνα κοινωνικής ψυχολογίας πάνω στην διαδικτυακή συζήτηση για τις θεωρίες συνωμοσίας για την 11η Σεπτέμβρη». Η έρευνά τους επιβεβαίωσε τα συμπεράσματα μιας παρόμοιας που είχε γίνει απ’ τον αμερικάνο πολιτικό επιστήμονα Lance deHaven-Smith (“Conspiracy theory in America”) για την δολοφονία του Kennedy. Και οι δύο έρευνες διαπίστωσαν ότι οι υποστηρικτές των επίσημων κρατικών απόψεων και στις δύο περιπτώσεις ήταν / είναι σαφώς πιο επιθετικοί και φανατικοί σε σχέση με τους κατηγορούμενους για “συνωμοσιολογία”… επειδή συν τω χρόνω διαισθάνονται ότι η «επίσημη γραμμή» είναι έωλη…

Εν τέλει οι όροι «συνωμοσιολόγος» και «θεωρία συνωμοσίας» κατασκευάστηκαν σαν όπλα ψυχολογικού πολέμου… Ταυτόχρονα και συμπληρωματικά κατασκευάζονται (υποστηρίζουμε) εναλλακτικές (με την επίσημη κρατική άποψη) τερατολογίες, που διαδίδονται (με κάθε τρόπο που είναι διαθέσιμος) σαν «κριτικές». Αυτό αφενός διευκολύνει την καταστολή των διαφωνιών· και, αφετέρου, «θολώνοντας τα νερά» δημιουργεί την αυτο-εκπληρούμενη προφητεία της «διανοητικής ανεπάρκειας» των αμφισβητιών…

https://www.sarajevomag.net/