Ο Παπαδόπουλος είχε διατελέσει δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, ενώ υπήρξε και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο έγινε γνωστός στο πανελλήνιο εξαιτίας της διαβόητης εγκληματικής οργάνωσης , της οποίας ήταν αρχηγός.
Το 1987 η δράση του Παπαδόπουλου και των συνεργών του αποκαλύφθηκε, με τον τότε 51χρονο «εγκέφαλο» της οργάνωσης να καταδικάζεται σε κάθειρξη 25 ετών.
Ο ίδιος αποφυλακίστηκε το 2009 σε ηλικία 73 ετών, ωστόσο το 2011 ξαναπήρε το δρόμο της φυλακής, έχοντας καταδικαστεί για αρπαγή γυναίκας.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος μετά την αποφυλάκισή του διέμενε στο Μενίδι. Εισήχθη στο νοσοκομείο Αγία Όλγα και μετά από σύντομη νοσηλεία άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.
Η δράση της «Εταιρείας Δολοφόνων»
Ήταν το Πάσχα του 1987, οπότε για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε η αποτρόπαια δράση της «Εταιρείας Δολοφόνων».
Τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης επί σχεδόν μία επταετία προσέγγιζαν ηλικιωμένους και στη συνέχεια τους δολοφονούσαν για να επωφεληθούν τα μέλη της από τις διαθήκες τους, τις οποίες πλαστογραφούσαν.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τότε πως ιθύνων νους της «Εταιρείας Δολοφόνων» θα μπορούσε να ήταν ο 51χρονος τότε δικηγόρος Χρήστος Παπαδόπουλος: ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, πρότυπο του επιτυχημένου πολίτη, πρώην δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης και πατέρας τριών παιδιών.
Εντύπωση μεγάλη είχε προξενήσει στην κοινή γνώμη, εξάλλου, ότι όλα τα μέλη της εγκληματικής αυτής οργάνωσης ήταν άτομα που δεν ήταν σεσημασμένα αλλά καθημερινοί οικογενειάρχες χωρίς προηγούμενο ποινικό υπόβαθρο.
Μεταξύ άλλων συμμετείχαν στη συμμορία οι:
Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους. Σε συνεννόηση με τον Παπαδόπουλο, μελετούσαν τις κινήσεις των θυμάτων και εκτελούσαν μεθοδικά το αποτρόπαιο έργο τους.
Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος. Ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα, ο «νεκροθάφτης» της συμμορίας.
Νικόλαος Πέππας, έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός του Παπαδόπουλου και μαζί κατέστρωναν τα σχέδια της εγκληματικής δραστηριότητας της «εταιρείας» τους.
Γεώργιος Ξανθόπουλος, θυρωρός. Ήταν ο «τσιλιαδόρος» της «εταιρείας».
Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, η οποία στο τέλος αποδείχθηκε πιο στυγνή εγκληματίας και από τον εμπνευστή της «εταιρείας».
Πώς δρούσε η οργάνωση
Η «Εταιρεία Δολοφόνων» εντόπιζε τα θύματά της, με γνώμονα την οικονομική τους επιφάνεια, την έλλειψη στενών συγγενικών προσώπων και την ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Εν συνεχεία, η εγκληματική συμμορία προσέγγιζε τα θύματα, με στόχο να αποκτήσει προοδευτικά την εμπιστοσύνη τους με διάφορους τρόπους. Μόλις πετύχαιναν το σκοπό τους, πλαστογραφούσαν τις διαθήκες των στόχων τους και εν συνεχεία τους δολοφονούσαν με τέτοιο τρόπο, ώστε ο θάνατός τους να δείχνει ότι προήλθε από φυσικά αίτια.
Ωστόσο, η συνέχεια της δράσης ήταν ακόμη πιο ανατριχιαστική: Μετά τα φρικτά εγκλήματα, η «Εταιρεία Δολοφόνων» επιστράτευε συνεργάτες της, κυρίως συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές, ώστε να πλαστογραφούν τις διαθήκες. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα δημοσιεύματα του έντυπου Τύπου της εποχής, ακόμη και έμπειροι γραφολόγοι δεν κατάφερναν με την πρώτη ματιά να αντιληφθούν ότι οι διαθήκες που είχαν μπροστά τους ήταν απολύτως πλαστές.
Ένας αδίστακτος πασόκος κακούργος, που αγωνιζόταν για να επικρατήσει η εγκληματική ιδιεολογία του σοσιαλισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινό παράδειγμα ότι κάτι δεν πάει καλά στην απόδοση δικαιοσύνης σε τέτοιες υποθέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή