Το Κόμμα του παρασιτισμού και η ανάπλαση της ΔΕΘ

 του Γιώργου Ρακκά

Ας πούμε ότι η ΔΕΘ είναι το σαλόνι που δεξιωνόμαστε τους επισκέπτες που έρχονται «για δουλειά». Πως θα συμβολίζει τον δυναμισμό της πόλης η «νέα ΔΕΘ». Θα περιέχει κάτι από....

την παραγωγική, την επιστημονική, δυναμική της;

Όχι, γιατί η ανάπλαση της ΔΕΘ, σχεδιάζεται, εκπονείται – εκτελείται από το Παρασιτικό Κόμμα Ελλάδος, ένα κόμμα που περιλαμβάνει ως συνιστώσες του σχεδόν ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι η σύγκρουση για την ανάπλαση της ΔΕΘ είχε ως αντικείμενο το αν θα θέλαμε έναν παρασιτισμό με περισσότερα ή λιγότερα πάρκα και ελεύθερους χώρους.

Όταν θέτει κανείς το ζήτημα να αναδειχθεί η παραγωγική, δημιουργική Θεσσαλονίκη / Ελλάδα, παίρνει μια πληρωμένη απάντηση από το Παρασιτικό Κόμμα Ελλάδας: Η ελληνική παραγωγή δεν είναι βιώσιμη μέσα στην παγκοσμιοποίηση, γι’ αυτό είναι αναιμική και εμείς δεν μπορούμε να την βοηθήσουμε.

Τις προάλλες, κάναμε με μια ομάδα εργασίας από το Μένουμε Θεσσαλονίκη μια πρώτη αναζήτηση για να δούμε τις επιτυχημένες παραγωγικές επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης, που έχουν προβληθεί στον τύπο. Μέσα σε μισή ώρα βρήκαμε πάνω από 20, που κάλυπταν μια ευρεία γκάμα παραγωγής, από κάλτσες, μέχρι εξειδικευμένο λογισμικό παρακολούθησης λειτουργίας κινητήρων εσωτερικής καύσης.

Άρα, η παραγωγική Θεσσαλονίκη υπάρχει. Όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα την αποκλείει από οποιαδήποτε πολιτική εκπροσώπηση, ή έκφραση της δυναμικής της. Γιατί; Μα γιατί χαλάει την πιάτσα. Η πολιτική τάξη στην Ελλάδα έχει εθιστεί σε μια ορισμένη μικροπολιτική: Γι’ αυτήν, το παιχνίδι εξουσίας παίζεται σ’ έναν πολύ στενό ορίζοντα, πελατειακότητας, σχέσεων με ΜΜΕ, διαπλοκής με παραπολιτικά κέντρα, πρεσβείες κ.λπ.

Ο οικονομικός παρασιτισμός είναι πολύ ταιριαστό της μοντέλο, γιατί μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τις δυνατότητές του. Να κάνεις τον μεταπράτη, να παίζεις τον ΕΟΤ, ή να δίνεις έργα σε εργολάβους, συνεπάγεται μιαν ευκολία. Δεν απαιτεί και καμία ιδιαίτερη δεξιότητα, ούτε επιστημοσύνη.

Να προασπίζεσαι, ενθαρρύνεις και να στηρίζεις την παραγωγή και την δημιουργικότητα όμως;

Ας πούμε για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Πού είναι μέσα στο νέο σχέδιο το αποτύπωμα πολιτισμού της πόλης; Η Θεσσαλονίκη, δεν διαθέτει μια βιβλιοθήκη που να στέκεται στο ύψος των 2.300 χρόνων ιστορίας της, ή στα πανεπιστήμια που διαθέτει. Δεν θα μπορούσε να αφιερωθεί χώρος ώστε να υπάρξει μια τέτοια πολιτιστική επένδυση, σε συνδυασμό με ένα ψηφιακό μουσείο για την ιστορία της;

Το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ είναι το σημαντικότερο τεχνολογικό μουσείο στην Ελλάδα. Βρίσκεται στη Θέρμη, και όποτε το επισκέπτεται κανείς σκέφτεται μήπως εκτίει κάποια εξορία.

Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις που κάνει είναι εξαιρετικές και υπερδημοφιλείς. Το να ενσωματωθεί στη ΔΕΘ, θα ήταν μια πολύ σοβαρή κίνηση. Κατ’ αρχάς, θα διευκολύνονταν η πρόσβαση σε αυτό για όλους, και ύστερα, θα είχε και σημαντική απήχηση και μεταξύ του τουρισμού της πόλης.

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με έναν εκθεσιακό χώρο για τα ποιοτικά, εξαγώγιμα μακεδονικά προϊόντα (που λέγαμε ότι θέλουμε να τα στηρίξουμε, μετά το κάζο της συμφωνίας των Πρεσπών).

Οι προτάσεις έχουν κατατεθεί εδώ και δύο ή τρία χρόνια. Καμία απόκριση από τους κυβερνώντες / τοπικούς διοικούντες. Τους καινούριους ή τους παλιούς. «Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί».

Κατά τα άλλα, μια ρητορική που θυμίζει Τραμπ, ο οποίος ό,τι κι αν κάνει το βρίσκει «αουτστάντινγκ» και «τρεμέντους» (απίστευτο και ανεπανάληπτο): Ζήτω το αυτολιβάνισμα δημοτικών διοικήσεων, βουλευτών, κυβερνήσεων, τοπικών παραγόντων.

Ποιο είναι το συμπέρασμα της όλης ιστορίας; Η παραγωγική και δημιουργική Θεσσαλονίκη, η παραγωγική και η δημιουργική Ελλάδα, υπάρχουν. Τους καταδικάζει το πολιτικό σύστημα σε ασφυξία, γιατί «χαλούν την πιάτσα» αποκαλύπτοντας τους πολύ στενούς ορίζοντες της δημιουργικότητάς της ελληνικής πολιτικής τάξης. Τα έχει πει ο Σεφέρης για τον χαρακτήρα της τάξης αυτής. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω.

Έτσι το μοντέλο της χώρας παραμένει παρασιτικό, και όλοι είναι ευχαριστημένοι από την κοινωνικοποίηση της μετριότητας.

Κατά τα άλλα, η πολιτική αντιπαράθεση συνεχίζεται με ένα λεξιλόγιο τόσο πλούσιο ώστε να περιλαμβάνει δυο μόνον όρους: «Μπροστά», και «πίσω». Η κουβέντα είναι σαν παρτίδα τένις. Οι συνιστώσες του παρασιτισμού, αλληλοκαταγγέλλονται ότι «εμείς πάμε την πόλη μπροστά, εσείς, πίσω». «Μπροστά» – «Πίσω», «Μπροστά» – «Πίσω». Μόνο αυτό ακούγεται, και οι ακροατές νομίζουν ότι βρίσκονται στο φέρυ και τους κάνουν κουμάντο οι παρκαδόροι…