Του Σάββα Αναστασιάδη, βουλευτή ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
Πριν πετεινός λαλήσει τρις το τερατούργημα Κοτζιά – Τσίπρα μπήκε στις σωστές του διαστάσεις με πολύ απλό και καθαρό τρόπο. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ....
σε άπταιστη «μακεδονική», όπως λέει η συμφωνία, μίλησε μόνο για «Μακεδόνες» και «μακεδονική κοινωνία», χωρίς προσδιορισμούς. Ούτε σεβέρνα, λοιπόν, ούτε βόρεια. Κάθε μέρα άλλαζε ο προσδιορισμός που μας έλεγαν ότι συμφωνήθηκε. Για να καταλήξουμε εν τοις πράγμασι στο σκέτο «Μακεδονία», χάρισμα έναντι μιας κόκκινης… γραβάτας στο Σκοπιανό εθνικισμό.
Μετά μάλιστα από μια απίστευτη προπαγάνδα που ξετυλίχθηκε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης μομφής, όπου ο κ. Κοτζιάς υποβίβασε ένα μείζον εθνικό θέμα σε κουτσομπολιό εμφανίζοντας απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων ετών. Γνωρίζοντας καλά ότι στη διπλωματία δεν έχει σημασία παρά μόνο το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι για πρώτη φορά μετά το Μακεδονικό Αγώνα και τους απελευθερωτικούς αγώνες 1912-1913, μια Ελληνική κυβέρνηση ανατρέπει με την υπογραφή της σε διεθνή συμφωνία το φρόνημα, την πεποίθηση, την ίδια την ιστορία της Μακεδονίας. Μιας συμφωνίας που ο κ. Τσίπρας απαξίωσε να φέρει στη Βουλή με έναν πρωτοφανή αντικοινοβουλευτικό και αντιδημοκρατικό αλά Μαδούρο αυταρχισμό.
Η υπογραφή αυτής της συμφωνίας είναι μια βαθιά ιδεολογική κίνηση από την πλευρά του. Κι αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός. Ακόμη και ως τόπος της υπογραφής, επελέγη συμβολικά το χωριό Ψαράδες των Πρεσπών, όπου το 1949 η Αριστερά της εποχής εκείνης διακήρυττε τον «προαιώνιο πόθο του λαού μας», την «ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο Μακεδονικό κράτος»! Για να μπορεί σήμερα ο καπετάνιος του εθνομηδενιστικού μετώπου, ο Φίλης (που ως υπουργός Παιδείας έβγαλε την γενοκτονία των Ποντίων από τη διδακτέα ύλη και στη συνέχεια ισχυρίστηκε ανοιχτά ότι ουδέποτε διεπράχθη γενοκτονία) να δηλώνει ότι η φράση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική» υποκρύπτει αλυτρωτισμό!!!
Μια επιχειρηματολογία από όλο τον κυβερνητικό θίασο που ούτε οι εχθροί της Ελλάδας δεν σκέφτηκαν να αρθρώσουν προκειμένου να προπαγανδίσουν τις απόψεις τους στους πολίτες. «Επιχειρήματα» που ούτε η άλλη πλευρά των διαπραγματεύσεων δεν τόλμησε να επικαλεστεί…
Στη διπλωματία όμως τα πράγματα δεν ερμηνεύονται με συναισθηματισμούς ούτε με ξόδεμα λέξεων. Στη διπλωματία κάθε σημείο στίξης έχει τη σημασία του. Με τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, λοιπόν, αναγνωρίζεται επίσημα έθνος Μακεδόνων στα βόρεια σύνορα της Μακεδονίας μας. Αυτό συνεπάγεται η αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας» χωρίς μάλιστα κανένα επιθετικό προσδιορισμό όπως και η αναγνώριση της ιθαγένειας ως «μακεδονικής», επίσης χωρίς έστω προσχηματικό προσδιορισμό. Αρκεί κανείς να διαβάσει το άρθρο 1 και θα καταλάβει.
Αυτό το θέμα είναι η βάση όσων έπονται. Το θέμα των εμπορικών ονομασιών όταν ανοίξει θα προκαλέσει πολλά σοκ, όπως και όσα προβλέπει το άρθρο 3 παρ. 4 και το άρθρο 6 ότι δηλαδή «τα μέρη (σ.σ. και η Ελλάδα!!!) δεσμεύονται να μην επιχειρούν, υποκινούν, υποστηρίζουν ή και ανέχονται πράξεις ή δραστηριότητες μη φιλικού χαρακτήρα κατά του άλλου μέρους» αλλά και ότι «έκαστο μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες, περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και των αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο μέρος».
Διατάξεις που επιδέχονται ελαστικής ερμηνείας κατά το δοκούν, «ποινικοποιούν» το φρόνημα και εγείρουν ήδη ερωτηματικά για… λουκέτα σε οτιδήποτε Μακεδονικό. Με άλλα λόγια αποδεχθήκαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι έχουμε κι εμείς τέτοιους φορείς που στρέφονται ενάντια στα Σκόπια. Και οφείλει η κυβέρνηση να δώσει άμεσα μια απάντηση εάν σκοπεύει να κλείσει την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ή το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα. Για όλους τους παραπάνω λόγους η συμφωνία αυτή ακυρώνει το Μακεδονικό Αγώνα, τον αγώνα του Παύλου Μελά, του Κορομηλά, του Δραγούμη και των άλλων Μακεδονομάχων.
Φυσικά, το κείμενο αυτό εκτός από… προικοσύμφωνο αποτελεί και ένα «προσύμφωνο» που απαιτεί μια διαδικασία για να εξελιχθεί και να τεθεί σε ισχύ. Όμως η 17η Ιουνίου 2018 θα μείνει στην ιστορία ως μία θλιβερή σελίδα στην Ελληνική ιστορία ανεξάρτητα από το αν η Σκοπιανή πλευρά θα ανταποκριθεί στα απαιτούμενα βήματα. Και ο λόγος είναι απλός: η συμφωνία που υπογράφτηκε χθες θα αποτελεί στο εξής τεκμήριο επικύρωσης από τα πιο επίσημα ελληνικά χείλη της πλαστογραφίας που επιχειρεί εδώ και χρόνια ο Σκοπιανός εθνικισμός. Θα είναι η πρώτη επίσημη αναγνώριση από Ελληνική κυβέρνηση ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική! Κι αυτό θα αποτελεί όπλο σε βάρος της πατρίδας μας στα χέρια μικρών ή μεγάλων παικτών της διεθνούς γεωπολιτικής σκηνής. Με υπογραφή Τσίπρα και με δεκανίκι Καμμένου.
Πριν πετεινός λαλήσει τρις το τερατούργημα Κοτζιά – Τσίπρα μπήκε στις σωστές του διαστάσεις με πολύ απλό και καθαρό τρόπο. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ....
σε άπταιστη «μακεδονική», όπως λέει η συμφωνία, μίλησε μόνο για «Μακεδόνες» και «μακεδονική κοινωνία», χωρίς προσδιορισμούς. Ούτε σεβέρνα, λοιπόν, ούτε βόρεια. Κάθε μέρα άλλαζε ο προσδιορισμός που μας έλεγαν ότι συμφωνήθηκε. Για να καταλήξουμε εν τοις πράγμασι στο σκέτο «Μακεδονία», χάρισμα έναντι μιας κόκκινης… γραβάτας στο Σκοπιανό εθνικισμό.
Μετά μάλιστα από μια απίστευτη προπαγάνδα που ξετυλίχθηκε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης μομφής, όπου ο κ. Κοτζιάς υποβίβασε ένα μείζον εθνικό θέμα σε κουτσομπολιό εμφανίζοντας απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων ετών. Γνωρίζοντας καλά ότι στη διπλωματία δεν έχει σημασία παρά μόνο το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι για πρώτη φορά μετά το Μακεδονικό Αγώνα και τους απελευθερωτικούς αγώνες 1912-1913, μια Ελληνική κυβέρνηση ανατρέπει με την υπογραφή της σε διεθνή συμφωνία το φρόνημα, την πεποίθηση, την ίδια την ιστορία της Μακεδονίας. Μιας συμφωνίας που ο κ. Τσίπρας απαξίωσε να φέρει στη Βουλή με έναν πρωτοφανή αντικοινοβουλευτικό και αντιδημοκρατικό αλά Μαδούρο αυταρχισμό.
Η υπογραφή αυτής της συμφωνίας είναι μια βαθιά ιδεολογική κίνηση από την πλευρά του. Κι αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός. Ακόμη και ως τόπος της υπογραφής, επελέγη συμβολικά το χωριό Ψαράδες των Πρεσπών, όπου το 1949 η Αριστερά της εποχής εκείνης διακήρυττε τον «προαιώνιο πόθο του λαού μας», την «ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο Μακεδονικό κράτος»! Για να μπορεί σήμερα ο καπετάνιος του εθνομηδενιστικού μετώπου, ο Φίλης (που ως υπουργός Παιδείας έβγαλε την γενοκτονία των Ποντίων από τη διδακτέα ύλη και στη συνέχεια ισχυρίστηκε ανοιχτά ότι ουδέποτε διεπράχθη γενοκτονία) να δηλώνει ότι η φράση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική» υποκρύπτει αλυτρωτισμό!!!
Μια επιχειρηματολογία από όλο τον κυβερνητικό θίασο που ούτε οι εχθροί της Ελλάδας δεν σκέφτηκαν να αρθρώσουν προκειμένου να προπαγανδίσουν τις απόψεις τους στους πολίτες. «Επιχειρήματα» που ούτε η άλλη πλευρά των διαπραγματεύσεων δεν τόλμησε να επικαλεστεί…
Στη διπλωματία όμως τα πράγματα δεν ερμηνεύονται με συναισθηματισμούς ούτε με ξόδεμα λέξεων. Στη διπλωματία κάθε σημείο στίξης έχει τη σημασία του. Με τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, λοιπόν, αναγνωρίζεται επίσημα έθνος Μακεδόνων στα βόρεια σύνορα της Μακεδονίας μας. Αυτό συνεπάγεται η αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας» χωρίς μάλιστα κανένα επιθετικό προσδιορισμό όπως και η αναγνώριση της ιθαγένειας ως «μακεδονικής», επίσης χωρίς έστω προσχηματικό προσδιορισμό. Αρκεί κανείς να διαβάσει το άρθρο 1 και θα καταλάβει.
Αυτό το θέμα είναι η βάση όσων έπονται. Το θέμα των εμπορικών ονομασιών όταν ανοίξει θα προκαλέσει πολλά σοκ, όπως και όσα προβλέπει το άρθρο 3 παρ. 4 και το άρθρο 6 ότι δηλαδή «τα μέρη (σ.σ. και η Ελλάδα!!!) δεσμεύονται να μην επιχειρούν, υποκινούν, υποστηρίζουν ή και ανέχονται πράξεις ή δραστηριότητες μη φιλικού χαρακτήρα κατά του άλλου μέρους» αλλά και ότι «έκαστο μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες, περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και των αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο μέρος».
Διατάξεις που επιδέχονται ελαστικής ερμηνείας κατά το δοκούν, «ποινικοποιούν» το φρόνημα και εγείρουν ήδη ερωτηματικά για… λουκέτα σε οτιδήποτε Μακεδονικό. Με άλλα λόγια αποδεχθήκαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι έχουμε κι εμείς τέτοιους φορείς που στρέφονται ενάντια στα Σκόπια. Και οφείλει η κυβέρνηση να δώσει άμεσα μια απάντηση εάν σκοπεύει να κλείσει την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ή το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα. Για όλους τους παραπάνω λόγους η συμφωνία αυτή ακυρώνει το Μακεδονικό Αγώνα, τον αγώνα του Παύλου Μελά, του Κορομηλά, του Δραγούμη και των άλλων Μακεδονομάχων.
Φυσικά, το κείμενο αυτό εκτός από… προικοσύμφωνο αποτελεί και ένα «προσύμφωνο» που απαιτεί μια διαδικασία για να εξελιχθεί και να τεθεί σε ισχύ. Όμως η 17η Ιουνίου 2018 θα μείνει στην ιστορία ως μία θλιβερή σελίδα στην Ελληνική ιστορία ανεξάρτητα από το αν η Σκοπιανή πλευρά θα ανταποκριθεί στα απαιτούμενα βήματα. Και ο λόγος είναι απλός: η συμφωνία που υπογράφτηκε χθες θα αποτελεί στο εξής τεκμήριο επικύρωσης από τα πιο επίσημα ελληνικά χείλη της πλαστογραφίας που επιχειρεί εδώ και χρόνια ο Σκοπιανός εθνικισμός. Θα είναι η πρώτη επίσημη αναγνώριση από Ελληνική κυβέρνηση ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική! Κι αυτό θα αποτελεί όπλο σε βάρος της πατρίδας μας στα χέρια μικρών ή μεγάλων παικτών της διεθνούς γεωπολιτικής σκηνής. Με υπογραφή Τσίπρα και με δεκανίκι Καμμένου.