πολλές νέες υποχρεώσεις, αλλά χωρίς νέα χρηματοδότηση.
Συγκεκριμένα, το νέο Πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει:
1. Νέα Μέτρα 5,1 δις ευρώ:
Η κυβέρνηση Τσίπρα παίρνει μέτρα 5,1 δις ευρώ, με μειώσεις συντάξεων και αφορολογήτου ορίου, τα οποία θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σε 6 μήνες από σήμερα, δηλαδή μετά τη υποτιθέμενη καθαρή έξοδο και τη λήξη του 3ου Μνημονίου Τσίπρα- Καμμένου. Από 1/1/19 κάθε συνταξιούχος θα χάσει από μια έως τρεις συντάξεις και κάθε χαμηλόμισθος ένα μηνιάτικο. Μάλιστα τα μέτρα του 2019, στο σκέλος των συντάξεων, είναι αυξημένα κατά 389 εκατ. ευρώ σε σχέση με το ΜΠΔΣ 2018-2021 που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση πέρυσι το Μάιο. Με κάθε υπογραφή τους, δυστυχώς, προστίθενται και νέα μέτρα.
2. Υπερβολικά και αχρείαστα πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, για να υφαρπάξουν την ψήφο των Ελλήνων, υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες. Ειδικά για το ζήτημα των πλεονασμάτων, φώναζαν στα τηλεπαράθυρα και τους δρόμους για δήθεν «ανέφικτα» και «αιματοβαμμένα» πλεονάσματα 3% έως 4,5% του ΑΕΠ (για 3 χρόνια) που, όπως έλεγαν, «σκοτώνουν την κοινωνία». Έκρυβαν, βέβαια, ότι αυτά τα πλεονάσματα έρχονταν από την υψηλή ανάπτυξη και τα έσοδά της, με ελάχιστα μέτρα λιτότητας ύψους μόλις 980 εκατ. ευρώ στο περίφημο «e-mail Χαρδούβελη». Οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, τώρα που βρίσκονται στην κυβέρνηση, επιβάλλουν χωρίς κανέναν δισταγμό υπέρ-πλεονάσματα που προέρχονται όχι από την υψηλή ανάπτυξη, αλλά από βαρύτατη υπερφορολογηση, από πετσόκομμα των συντάξεων και στάση πληρωμών. Τα υπερ-πλεονάσματα των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ θα ανέρχονται σε 3,5%-5,2% του ΑΕΠ (για 5 χρόνια) και θα προέρχονται από ένα βουνό νέων εξοντωτικών μέτρων λιτότητας 14,5 δις ευρώ.
3. Αναιμική ανάπτυξη που δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.
Κάθε φορά που επικαιροποιούνται τα στοιχεία επί ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, ψαλιδίζονται ξανά οι -έτσι κι αλλιώς χαμηλοί- στόχοι ανάπτυξης. Πέρυσι προβλεπόταν 2,7% αύξηση του ΑΕΠ και τελικά επετεύχθη η μισή. Φέτος προβλεπόταν 2,5% και τώρα ήδη περιορίστηκε στο 2%. Ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης της περιόδου 2018-2021 προβλέπεται να παραμείνει αναιμικός κοντά στο 2,1%, όταν η Ελλάδα μπορεί και θα έπρεπε να τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 4% αυτή την πενταετία. Δυστυχώς οι επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ κρατούν την οικονομία σε μια ημιθανή κατάσταση, και δεν επιτρέπουν στους Έλληνες να κερδίσουν πίσω τα χαμένα χρόνια της ύφεσης. Όλη η Ευρώπη αναπτύσσεται ταχύτερα από όσο προβλεπόταν, εκτός από την Ελλάδα. Γι αυτό και διαρκώς επιμένουμε ότι η Ελλάδα μπορεί και αξίζει καλύτερα.
4. Το δημόσιο χρέος αντί να κουρευτεί, μεγαλώνει.
Η κυβέρνηση που εκλέχτηκε με σημαία τη διαγραφή -αρχικά- και το κούρεμα του χρέους -στη συνέχεια-, εξακολουθεί να το αυξάνει. Ήδη το πρώτο τρίμηνο του 2018 το χρέος ήταν στα 344 δις ευρώ ή 194% του ΑΕΠ, όταν μόλις το 2016 ήταν στα 315 δις ευρώ. Τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα πρωτοφανούς αφαίμαξης ύψους 21 δις ευρώ που επιτεύχθηκαν την τριετία 2016-2017, αντί να οδηγήσουν σε μείωση του χρέους, οδήγησαν σε αύξησή του! Πρόκειται για ένα θλιβερό οικονομικό «θαύμα», που δείχνει ότι όλες οι επιλογές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πέτυχαν τελικά μια «δημοσιονομική τρύπα στο νερό». Και μάλιστα, ακόμη και τώρα, η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Υπενθυμίζεται ότι το 2014, το ΔΝΤ υπολόγιζε ότι το Δημόσιο Χρέος θα ήταν στο 117% του ΑΕΠ το 2022, ενώ τώρα στο ΜΠΔΣ 2019-2022 προβλέπεται να φτάσει το 2022 στο 150% του ΑΕΠ. Και αυτό, παρά τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα της επταετίας 2016-2022!
5. Η δημόσια περιουσία μπαίνει υποθήκη.
Σύμφωνα με το άρθρο 109 του Πολυνομοσχεδίου, η κυβέρνηση βάζει ενέχυρο τη δημόσια περιουσία μέχρι του ποσού των 25 δις ευρώ. Αυτή η εγγύηση παρέχεται μέσω του Υπερταμείου που δημιουργήθηκε με την υπογραφή Τσίπρα-Καμμένου το 2016 (ν. 4389/2016). Υπενθυμίζουμε ότι τότε ακριβώς, μέσω του Υπερταμείου, η κυβέρνηση εκχώρησε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στον έλεγχο των δανειστών για έναν αιώνα, μέχρι το 2115!
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια, με την περίπλοκη διατύπωση του αρ. 109, και επιμένει ότι πρόκειται για επαναδιατύπωση ρύθμισης του 3ου Μνημονίου. Όμως, η αλήθεια δεν είναι αυτή. Τόσο στη Δήλωση Κορυφής για το Ευρώ (12 Ιουλίου 2015), όσο και στη διατύπωση της ενότητας 4.4. (Ιδιωτικοποίηση) του 3ου Μνημονίου (ν. 4336/2015), η όποια εγγύηση από Ελληνικής πλευράς συνδεόταν με τα ποσά για την νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που προκάλεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα ποσά που είχαν αρχικά δεσμευθεί για αυτό τον σκοπό ήταν 25 δις ευρώ από τα συνολικά 86 δις ευρώ του δανείου του 3ου Μνημονίου. Όμως, η Ελλάδα έλαβε μόνο 5,4 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τον Δεκέμβριο 2015. Εν συνεχεία μάλιστα επειδή, με την περήφανη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης, η Εθνική Τράπεζα υποχρεώθηκε να ξεπουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της στο εξωτερικό, τον Φεβρουάριο 2017 επιστρέψαμε 2 δις ευρώ από τα 5,4 δις ευρώ που είχαμε δανειστεί.
Εμφανίζεται λοιπόν η κυβέρνηση να βάζει τον Ιούνιο 2018 υποθήκη δημόσια περιουσία ύψους 25 δις ευρώ, για ένα δάνειο που πήρε τον Δεκέμβριο του 2015 ύψους 3,4 δις ευρώ. Για να το καταλάβει κάθε πολίτης, είναι σαν να βάζει κάποιος υποθήκη το σπίτι του, χωρίς καν να παίρνει το δάνειο! Αν προχωρήσουν σε μια τέτοια ρύθμιση βάζοντας ενέχυρο 25 δις ευρώ, το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν είναι να εξασφαλίσουν το αδιάθετο υπόλοιπο του 3ου Μνημονίου που σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ανέρχεται σε 27,4 δις ευρώ. Κάθε άλλη επιλογή θα είναι μια ακόμη τραγική εθνική υποχώρηση.
