Η δημόσια περιουσία ενεχυριάζεται, η Επιτροπεία επιμηκύνεται,
το μέλλον ενός ολόκληρου λαού υποθηκεύεται
Είναι σαφές πως το περιεχόμενο του Πολυνομοσχεδίου που κατέθεσε προς ψήφιση η Κυβέρνηση στη Βουλή, επιβεβαιώνει την υπογραφή του 4ου Μνημονίου.
Πρόκειται για ένα ακόμη πιο επαχθές Μνημόνιο νέων επώδυνων μέτρων, περικοπών και περιστολών που οι δεσμεύσεις του δεν υπερβαίνουν μόνο το συνταγματικό βίο της παρούσας Κυβέρνησης, αλλά και…το προσδόκιμο ζωής όλων των Ελλήνων πολιτών καθώς η δημόσια περιουσία υποθηκεύεται έως το 2115.
Το αφήγημα της “καθαρής εξόδου” καταρρέει πέρα από κάθε αμφιβολία. Η παραμονή των θεσμών είναι (ξε)κάθαρη, η Επιτροπεία επιμηκύνεται, η Εποπτεία ενδυναμώνεται…
Με τις γνωστές διαδικασίες fast truck, οι συνεπείς φορολογούμενοι καλούνται να (ξανα)επωμιστούν πρόσθετα δυσβάσταχτα βάρη.
Η μείωση του αφορολογήτου θα στερήσει ένα μηνιάτικο στους μισθωτούς και οι συνταξιοδοτικές (απορ)ρυθμίσεις από 1 έως 3 συντάξεις στους απόμαχους της δουλειάς, οι οποίοι μετατρέπονται οριστικά σε απόκληροι της ζωής.
Την ίδια ώρα το κομβικό ζήτημα της επαναφοράς του πλαισίου των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων παραπέμπεται εκ νέου στις καλένδες ξεσκεπάζοντας για μια ακόμη φορά την παρελκυστική ρητορική των κυβερνόντων.
Τα υπερμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα συνεχίζονται με όρους αφαίμαξης υφαρπάζοντας κρίσιμους πόρους από την πραγματική οικονομία και την κοινωνία.
Το καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας και της μικρής περιουσίας ξηλώνεται με τους μαζικούς πλειστηριασμούς να είναι προ των πυλών.
Η σαρωτική, πλέον, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κρατικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας σε συνδυασμό με την πρωτοφανή δέσμευση για ενεχυρίαση –μέσω του Υπερταμείου– του εθνικού πλούτου μέχρι το ποσό των 25 δις € (άρθρο 109 του Πολυνομοσχεδίου) συγκεντρώνει στοιχεία μειοδοσίας όπως, άλλωστε, και η συμφωνία για το Σκοπιανό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το Πολυνομοσχέδιο δεν οδηγεί την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης, ούτε στην ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Αντιθέτως, εντείνει την περιδίνηση, ανακυκλώνει υφεσιακές καταστάσεις, υπονομεύει κάθε δυναμική, διογκώνει τις αδικίες και τις ανισότητες.
Η καταψήφισή του είναι μονόδρομος.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
το μέλλον ενός ολόκληρου λαού υποθηκεύεται
Είναι σαφές πως το περιεχόμενο του Πολυνομοσχεδίου που κατέθεσε προς ψήφιση η Κυβέρνηση στη Βουλή, επιβεβαιώνει την υπογραφή του 4ου Μνημονίου.
Πρόκειται για ένα ακόμη πιο επαχθές Μνημόνιο νέων επώδυνων μέτρων, περικοπών και περιστολών που οι δεσμεύσεις του δεν υπερβαίνουν μόνο το συνταγματικό βίο της παρούσας Κυβέρνησης, αλλά και…το προσδόκιμο ζωής όλων των Ελλήνων πολιτών καθώς η δημόσια περιουσία υποθηκεύεται έως το 2115.
Το αφήγημα της “καθαρής εξόδου” καταρρέει πέρα από κάθε αμφιβολία. Η παραμονή των θεσμών είναι (ξε)κάθαρη, η Επιτροπεία επιμηκύνεται, η Εποπτεία ενδυναμώνεται…
Με τις γνωστές διαδικασίες fast truck, οι συνεπείς φορολογούμενοι καλούνται να (ξανα)επωμιστούν πρόσθετα δυσβάσταχτα βάρη.
Η μείωση του αφορολογήτου θα στερήσει ένα μηνιάτικο στους μισθωτούς και οι συνταξιοδοτικές (απορ)ρυθμίσεις από 1 έως 3 συντάξεις στους απόμαχους της δουλειάς, οι οποίοι μετατρέπονται οριστικά σε απόκληροι της ζωής.
Την ίδια ώρα το κομβικό ζήτημα της επαναφοράς του πλαισίου των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων παραπέμπεται εκ νέου στις καλένδες ξεσκεπάζοντας για μια ακόμη φορά την παρελκυστική ρητορική των κυβερνόντων.
Τα υπερμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα συνεχίζονται με όρους αφαίμαξης υφαρπάζοντας κρίσιμους πόρους από την πραγματική οικονομία και την κοινωνία.
Το καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας και της μικρής περιουσίας ξηλώνεται με τους μαζικούς πλειστηριασμούς να είναι προ των πυλών.
Η σαρωτική, πλέον, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κρατικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας σε συνδυασμό με την πρωτοφανή δέσμευση για ενεχυρίαση –μέσω του Υπερταμείου– του εθνικού πλούτου μέχρι το ποσό των 25 δις € (άρθρο 109 του Πολυνομοσχεδίου) συγκεντρώνει στοιχεία μειοδοσίας όπως, άλλωστε, και η συμφωνία για το Σκοπιανό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το Πολυνομοσχέδιο δεν οδηγεί την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης, ούτε στην ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Αντιθέτως, εντείνει την περιδίνηση, ανακυκλώνει υφεσιακές καταστάσεις, υπονομεύει κάθε δυναμική, διογκώνει τις αδικίες και τις ανισότητες.
Η καταψήφισή του είναι μονόδρομος.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
