Καλλίτερα εθνίκι παρά καθίκι No 2

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Συνέχεια από το προηγούμενο

http://makpress.blogspot.com/2018/06/blog-post_15.html

«Η Ελλάς   κινδυνεύει από εκείνους του Έλληνες, οι οποίοι αντί να συνεργάζονται με τους ξένους υπέρ των εθνικών συμφερόντων, γίνονται όργανα των ξένων για να κλέβουν ατιμωρητί και να εκτελούν τις εντολές τους, όποιες κι αν είναι, προδίδοντες τη χώρα».

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ -  ΤΑ ΗΘΕΛΕ Ο ΚΩΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Αποστομωτική απάντηση στην προπαγάνδα του Μπουτάρη

                Με αφορμή το άρθρο «Σλαβομακεδονία προτείνει τώρα ο Μπουτάρης» σχετικά με τις δηλώσεις Μπουτάρη περί «Σλαβομακεδονίας», θα θέλαμε να επιχειρηματολογήσουμε κατά της οποιασδήποτε σύνθετης ονομασίας.

Aς δούμε όμως τι ισχυρίζεται ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης:
«Οι Σλάβοι ήρθαν στα Βαλκάνια τον 6ο αιώνα μ.Χ. Στην περιοχή ζούσαν άλλοι λαοί, πολύ πριν από αυτούς. Το γεγονός ότι οι Σλάβοι μετακινήθηκαν και ζουν στην περιοχή αιώνες τώρα, σίγουρα τους δίνει τη δυνατότητα να αποκαλούνται Μακεδόνες, όμως είναι απαραίτητο ένα ειδικό χαρακτηριστικό για να υπάρξει μία διάκριση, διότι εδώ, και πριν απ' αυτούς ζούσαν Μακεδόνες. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα και πρέπει να γίνει σαφές σε όλους».
«...Κατά την άποψή μου, η καλύτερη ιδέα για το όνομα είναι το Σλαβομακεδονία. Η ονομασία αυτή είναι καλύτερη από το Βόρεια ή Άνω Μακεδονία».

Απάντηση

Αναφέρεται ότι «Οι Σλάβοι ήρθαν στα Βαλκάνια τον 6ο αιώνα μ.Χ. Στην περιοχή ζούσαν άλλοι λαοί, πολύ πριν από αυτούς.»
Οι Σλάβοι δεν ήρθαν στα Βαλκάνια, αλλά επιτέθηκαν εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Σλάβοι έκαναν επιδρομές από το 530 μ.Χ. Σκοπός των Σλάβων δεν ήταν η εγκατάσταση τους στο έδαφος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ούτε η άλωση μεγάλων πόλεων, αλλά η λεηλασία της χώρας, η συγκέντρωση λείας, η σφαγή των κατοίκων και η σύλληψη μεγάλου αριθμού αιχμαλώτων. Μόλις οι στόχοι τους αυτοί πραγματοποιούνταν έφευγαν γρήγορα καταφεύγοντας στην πατρίδα τους βορείως του Δούναβη. Τους αιχμαλώτους τους τούς χρησιμοποιούσανε για γεωργικές εργασίες και άλλες δευτερεύουσες της κοινωνίας τους σαν δούλους. ΄Ηταν επιδρομές καθαρά ληστρικές.
Αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:

Το 540-545 έγινε μεγάλη εισβολή Σλάβων που εισέδυσαν προς την κατεύθυνση της Μακεδονίας, και κατέστρεψαν την Κασσανδρία. Το ένα τμήμα τους προέλασε προς την Θράκη και τον Ελλήσποντο ενώ το άλλο κατευθύνθηκε προς την Θεσσαλία, πέρασε τις Θερμοπύλες, έφθασε στον Ισθμό και υποχώρησε παίρνοντας πλούσια λεία και πλήθος αιχμαλώτων.

Το 546 έλαβε χώρα νέα σλαβική επιδρομή κατά της Μοισίας και Θράκης που αντιμετωπίστηκε με γερμανικά μισθοφορικά στρατεύματα.

Το 548 Σλαβική επιδρομή κατευθύνθηκε προς την ΒΔ. Βαλκανική και έφτασε μέχρι το Δυρράχιο.

Το 549, δύναμη 3.000 Σλάβων στην Θράκη και στην Ιλλυρία προκάλεσε με την επιδρομή της μεγάλες καταστροφές και σφαγές, λεηλασίες και αιχμαλωσίες μετά τις οποίες κατέφυγαν πέρα του Δούναβη.

Το 550-551 πολλοί Σλάβοι διέβησαν τον Δούναβη με κατεύθυνση την Νίσσα και την Θεσσαλονίκη. Κατάφεραν μερικοί από αυτούς να φτάσουν μέχρι τα τείχη του Αναστασίου της Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί νικήθηκαν, αλλά υποχώρησαν με πλούσια λεία, με ζώα και αιχμαλώτους – σκλάβους.

Επιπλέον επιδρομές έλαβαν χώρα το 553 και το 558 με αποτέλεσμα ο Ιουστινιανός να ανεγείρει από το 530-555,περίπου 600 φρούρια στην Βαλκανική σε δύο σειρές αμύνης.

Το 578, 100.000 Σλάβοι με Αβάρους εισέβαλαν, πέρασαν τον Δούναβη και τον Αίμο αρπάζοντας, λεηλατώντας, καταστρέφοντας την Θράκη στο διάβα τους για την Κων/πολη, όπου τα τείχη του Αναστασίου τους σταμάτησαν. Στράφηκαν δυτικά ,λεηλάτησαν την Μακεδονία και την Θεσσαλία. Πραγματοποιήθηκε και η πρώτη πολιορκία της Θεσσαλονίκης που ευτυχώς απέτυχε.

Ο Ιωάννης ο Εφέσσου γράφει ότι οι Σλάβοι πέρασαν όλη την Ελλάδα,κατέλαβαν πολλές πόλεις και χωριά σφάζοντας και λεηλατώντας μέχρι και την Πελοπόννησο. Αφού πήραν χρυσό, άργυρο, αγέλες αλόγων, εν τούτοις δεν επιβεβαιώνονται οι ισχυρισμοί Σλάβων ιστορικών ότι από εκείνη την χρονική περίοδο οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν.

Ο Ιωάννης ο Εφέσσου αναφέρει «Εκυρίευσαν την χώραν ένθα ενώκουν ελεύθεροι, ώσπερ εν τή εαυτών, έως ου ο Θεός τούς εξέβαλεν». Εξάλλου από βυζαντινής πλευράς δεν επιβεβαιώνεται καμία εγκατάσταση Σλάβων εκείνη την χρονική στιγμή.

Το 586, 100.000 Αβαροσλάβοι πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη (δεύτερη πολιορκία) καταλαμβάνοντας φρούρια στον Δούναβη. Αυτές οι καταλήψεις άνοιξαν τον δρόμο για νέες επιδρομές.

Το 587-588 έγινε νέα επιδρομή Σλάβων στην Βόρεια Θράκη όπου αποκρούστηκαν επιτυχώς.

Το 597, 100.000 Αβάροι και Σλάβοι διαβαίνουν τον Δούναβη, εισβάλουν στην Θράκη και την Μακεδονία και πολιορκούν την Θεσσαλονίκη για τρίτη φορά (22/9/597). Η πολιορκία λύθηκε σε 7 ημέρες λόγω λιμού που υπέστησαν οι πολιορκητές.

Μέχρι το τέλος του 602 δεν υπήρξαν άξιες λόγου σλαβικές οικήσεις νοτίως της γραμμής Δουνάβεως-Σάβου. Οι εισβολές των Αβάρων και των Σλάβων είχαν αλλοιώσει τον χαρακτήρα και ερημώσει τις χώρες μεταξύ Δουνάβεως και Αίμου, όπως και την σημερινή Σερβία. Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν σε μεγάλο βαθμό εξολοθρευτεί από τις αθρόες σφαγές, τους εξανδραποδισμούς, τον λιμό και τον λοιμό. Οι περισσότεροι Έλληνες της Μυσίας, της βορείου Μακεδονίας και βόρειας Θράκης που επέζησαν για την σωτηρία τους στράφηκαν προς τον νομαδικό βίο. Έτσι το Βυζαντινό κράτος δεν θα μπορέσει να εμποδίσει τον 7ο αι. μ.Χ. την αθρόα εισβολή και εγκατάσταση Σλάβων νοτίως του Δουνάβεως μεταξύ Δουνάβεως και Αίμου και όχι στην Μακεδονία.

Ο κ. Μπουτάρης αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων ή στην Μακεδονία συγκεκριμένα; Όταν οι Βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρουν επιδρομές Σλάβων στην Ελλάδα, δεν εννοείται η σημερινή Ελλάδα, αλλά ολόκληρα τα Βαλκάνια (ελληνιστί Χερσόνησος του Αίμου)!! Η Βαλκανική Χερσόνησος ήταν Ελληνική διοίκηση και ονομαζόταν "Θέμα Ελλάδας". Οι Σλάβοι κατέλαβαν όλη την "Ελλάδα" και έφτασαν μέχρι την Αγχίαλο, όπου και σταμάτησαν. Η Αγχίαλος ήταν πόλη μεσαιωνική, η οποία περιλαμβάνεται στην επικράτεια της Βουλγαρίας. Επομένως δεν κατέλαβαν οι Σλάβοι την σημερινή Ελλάδα, αλλά σταμάτησαν στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας. Οι Σλάβοι δεν μπορούσαν να κατέβουν χαμηλότερα, διότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν συγκροτημένο βυζαντινό στρατό, όντες άτακτοι!! Τον 8ο αιώνα αρχίζει μία όντως σλαβική διείσδυση μέχρι και την Πελοπόννησο, πλην όμως αυτή είναι ειρηνική! Η απόσταση όμως μεταξύ επιδρομής, μετακίνησης και μόνιμης εγκατάστασης είναι χαώδης!!!

Οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην βόρειο Βαλκανική, Μυσία, Ιλλυρία, Δαλματία, Παννονία (σημερινή Ουγγαρία), όμως σε περιοχές μεμονωμένες που αποτελούσαν νησίδες μέσα σε ελληνικό πληθυσμό στην κυρίως Ελλάδα που ονομάσθηκαν «Σκλαβηνίες». Τέτοιες «Σκλαβηνίες» δημιουργήθηκαν στην Βόρειο Θράκη, στην ΒΔ. Μακεδονία, οι οποίες βρίσκονται σήμερα στην έκταση που καταλαμβάνει η Βουλγαρία, τα Σκόπια αλλά και σε σημεία του εδάφους της σημερινής Ελλάδας. Οι σκλαβηνίες ήταν αυτοδιοικούμενες και όταν υπετάγησαν, όσες δεν εξαλείφθηκαν, είχαν Έλληνα διοικητή. Τέτοιος διοικητής ήταν ο Μεθόδιος. Στο πρώτο ήμισυ του 9ου αιώνα υπήρξε διοικητής της σκλαβηνίας «Μπρεγκάλνικα» (αριστερού παραποτάμου του Αξιού κοντά στο Ιστίπ στο ΒΑ. μέρος του κράτους των Σκοπίων).

Σταδιακά, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των Σλάβων που ήρθε στην Ελλάδα αφανίστηκε. Ένα μεγάλο μέρος των Σλάβων χάθηκε στα βάθη της Μ.Ασίας και την Συρία, άλλοι από την ανηλεή σφαγή-επειδή πρόδωσαν τον Βυζαντινό στρατό και συμμάχησαν με τους Άραβες-, άλλοι πολεμώντας με τους Άραβες και στο τέλος όλοι οι Σλάβοι Μακεδονίας και Θεσσαλίας μεταφέρθηκαν ως δούλοι για την κατασκευή έργων στην Κωνσταντινούπολη.

Με όσα αναφέραμε,δεν σημαίνει ότι στον σημερινό ελληνικό χώρο δεν εγκαταστάθηκαν και Σλάβοι που παρέμειναν, εκχριστιανίσθησαν και εξελληνίσθησαν με δύο κύρια μέσα: την ελληνική γλώσσα και τον χριστιανισμό. Το ποσοστό αυτό όμως είναι τόσο μικρό ώστε δεν έχει ουσιαστική επίδραση. Το ποσοστό των εξελληνισμένων Σλάβων (κι αυτό κυρίως στην Πελοπόννησο) είναι τόσο μικρό ώστε δεν μετράει και δεν επιδρά επί της ελληνική φυλής.

Με βάση τα παραπάνω ο κ. Μπουτάρης αναφέρει ότι:
«Το γεγονός ότι οι Σλάβοι μετακινήθηκαν και ζουν στην περιοχή αιώνες τώρα, σίγουρα τους δίνει τη δυνατότητα να αποκαλούνται Μακεδόνες, όμως είναι απαραίτητο ένα ειδικό χαρακτηριστικό για να υπάρξει μία διάκριση, διότι εδώ, και πριν απ' αυτούς ζούσαν Μακεδόνες. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα και πρέπει να γίνει σαφές σε όλους».

Σε ποιά περιοχή αναφέρεται; Στην «γεωγραφική» Μακεδονία (σλαβική προπαγανδιστική άποψη), στην ιστορική Μακεδονία ή γενικώς στα Βαλκάνια; Ο ισχυρισμός είναι ψευδης!
Μήπως υπάρχουν και Σλαβοπελοποννήσιοι και Σλαβοθεσσαλοί;
Μπορεί κάποιος που δεν έχει ελληνική συνείδηση να χρησιμοποιεί τον όρο «Μακεδόνας»;

Οι Τούρκοι (Οθωμανοί), οι Βουλγαρίζοντες, οι Εβραίοι μπορούν άραγε να αποκαλούνται Μακεδόνες, επειδή «ζούσαν στην περιοχή αιώνες τώρα»; (Η εξήγηση «ζούσαν στην περιοχή αιώνες τώρα» για τους Σλάβους είναι ανιστόρητη, όπως αναλύσαμε παραπάνω).

Τι εθνολογική συνείδηση είχαν οι Μακεδόνες και τι γλώσσα ομιλούσαν και έγραφαν; Η Μακεδονία ως χώρος γεωγραφικός έχει οριστεί από Δωριείς που αποτελούν ελληνικό φύλο!
Μπορούν αλλόφυλοι και αλλογενείς που δεν έχουν καμία σχέση με Έλληνες τόσο εύκολα να χαρακτηριστούν ως Μακεδόνες;
Είναι δυνατόν να αμφισβητείται η ελληνικότητα της Μακεδονίας και να υπερισχύει η ανύπαρκτη σλαβικότητα, που το μόνο που προκάλεσαν οι Σλάβοι ήταν καταστροφές και λεηλασίες και στο τέλος εκδιώχθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό τους;

Ο κ.Μπουτάρης αναφέρει ότι «πριν απ' αυτούς (Σλάβους) ζούσαν Μακεδόνες»! Μετά τους Σλάβους και κατά τη διάρκεια επιδρομών των Σλάβων ποιοί λαοί ζούσαν στην Μακεδονία;
Επειδή οι Σλάβοι πραγματοποιούσαν επιδρομές, έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τον ελληνικό όρο «Μακεδόνες»; Γιατί αυτή η διάκριση θα πρέπει να εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία και όχι τον όρο «Βουλγαρία», αφού στην περιοχή του Πιρίν ήδη από το 1945 και μετά από την Συμφωνία του Μπλεντ (1947) οι κάτοικοι φώναζαν «είμεθα Βούλγαροι και όχι Μακεδόνες», ενώ ομοίως στην βουλγαρική βουλή οι βουλευτές της περιοχής του Πιρίν διαμαρτυρήθηκαν λέγοντας «ότι είναι καθαροί Βούλγαροι και ότι ουδεμία σχέση έχουν με τους Γιουγκοσλάβους, επιμένοντας ότι και οι λεγόμενοι «Μακεδόνες της Γιουγκοσλαβίας» είναι καθαροί Βούλγαροι»;

Γιατί κ.Μπουτάρη δεν αναφέρεστε στις δηλώσεις Βουλγάρων επισήμων και επιστημόνων ότι «οι κάτοικοι της «Μακεδονίας του Βαρδάρη» δεν είναι Μακεδόνες, διότι δεν υπάρχει τέτοια φυλή, αλλά είναι Βούλγαροι και ομιλούν την βουλγαρική» και αυτό έκανε στην συνέχεια τον Τίτο να αναφερθεί στην ύπαρξη ιδιαίτερης Σλαβικής Μακεδονικής φυλής (σλαβομακεδόνες) η οποία – δήθεν - ουδεμία σχέση έχει με τους Βούλγαρους και τους Σέρβους με ίδια ιστορία, παραδόσεις και γλώσσα;

Και προσοχή!!Αναφέρει ο Τίτο τους Σέρβους και όχι τους Γιουγκοσλάβους!!
              Γιατί δεν αναφέρεστε κ. Μπουτάρη στην συνολική προπαγάνδα των Ρώσων πανσλαβιστών, που κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1827, τον ρωσικό στρατό ακολούθησαν και ρώσοι πολιτικοί και επιστήμονες για να μελετήσουν τους εντόπιους πληθυσμούς στην βορείως του Αίμου περιοχή όπου ανακαλύπτουν λαό τελείως αμόρφωτο και αγροίκο, ο οποίος μιλούσε γλώσσα παρόμοια με την ρωσική;

Σας αναφέρουμε κ. Μπουτάρη ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δήλωναν στην σλαβική «Ρω-μηοί».

Ο λαός αυτός έγινε αντικείμενο μελέτης και αποκαλύφθηκε ότι ήταν απόγονοι των παλαιών Βουλγάρων!!

Αυτόν τον λαό ήθελαν οι Ρώσοι να αφυπνίσουν, ώστε να αντικαταστήσουν τους Έλληνες στα σχέδια τους, επειδή δεν ήθελαν μία ισχυρή Ελλάδα!

Και σ’ αυτό τον λαό θέλετε να προσδώσετε τον όρο «Σλαβομακεδονία»;

Ε, τότε κ. Μπουτάρη, υιοθετείτε την προπαγάνδα του Τίτο, και όχι μόνο αυτό, αλλά αμφισβητείτε ευθέως την ελληνικότητα της Μακεδονίας και υιοθετείτε ως μέρος της ιστορίας την ανύπαρκτη σλαβικότητά της με τον δήθεν ερχομό των Σλάβων –λες και τους καλέσαμε- στην Μακεδονία. Δεν ξεκινάτε καλά, κ. Μπουτάρη!
Πολύ φοβάμαι ότι με τέτοιες απόψεις, όχι απλώς θα φάτε γιαούρτι, αλλά θα... κολυμπάτε σ’αυτό.

1)                              Πηγή: Η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων, συγγραφέας: Αλέξανδρος Αγγέλης

2)                               Πηγή: «Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή», συγγραφέας: Γ.Α.Λ
3) Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», συγγραφέας: Γ.Μαγκριώτης

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΟΙ ΕΠΑΪΟΝΤΕΣ

Η επιστολή του καθηγητή Στέφεν Μίλλερ για την Μακεδονία

Posted by olympiada στο Φεβρουαρίου 12, 2011

Ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλευ Στέφεν Μίλλερ, με… μνημειώδη επιστολή του, προς το επίσημο Περιοδικό του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου «Archaeology Magazine», ξεσκεπάζει τους σφετεριστές της Ιστορικής Αλήθειας και με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά επιχειρήματα, καταρρίπτει απόλυτα τους ισχυρισμούς των Σκοπίων, περί του δήθεν δικαιώματός τους να αποκαλούνται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»!

Ειδικότερα, ο διάσημος Καθηγητής, με αφορμή προκλητικό άρθρο του Δημοσιογράφου Matthew Brunwasser για τα Σκόπια, υπό τον τίτλο «Letter From Macedonia: Owning Alexander», που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού «Archaeology», ανατρέπει με γραπτή επιστολή του το «θεμελιώδες ιδεολόγημα» των Σκοπίων, τεκμηριώνοντας πως η περιοχή εκείνη ήταν η Παιονία και πως δεν έχουν δικαίωμα άρα οι σημερινοί Σκοπιανοί κάτοικοί της, να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», αλλά ούτε και τους εαυτούς τους «Μακεδόνες», όπως δεν μπορούν να το κάνουν λόγου χάρη και «οι Αιγύπτιοι»!ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΠΑΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!

Συγκεκριμένα, γράφει κατά λέξη ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής προς τον Εκδότη του Archaeology:

«Ανοίγοντας σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του περιοδικού Archaeology, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στο «Γράμμα από τη Μακεδονία», και διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα γράμμα από την Παιονία – περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Livy για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Κατά το Στράβωνα (7.τμ.4) είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη). Με άλλα λόγια η περιοχή την οποία περιγράφει ο Matthew Brunwasser στο άρθρο του "Owning Alexander", ήταν στην αρχαιότητα η Παιονία.Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελός 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.230), μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).

ΠΑΙΟΝΕΣ ΕΣΤΩ, "ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" ΠΟΤΕ!

Βεβαίως (συνεχίζει ο Καθηγητής), όπως μας λέει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες και η περιοχή τους Μακεδονί

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!

O κ. Brunwasser, (Σ.55) αναφέρεται στους Ελληνικούς ισχυρισμούς, ότι η στάση αυτή αποτελεί «ένδειξη διεκδικήσεων Ελληνικών εδαφών» και επισημαίνει ότι «η βόρεια περιοχή της Ελλάδας, ονομάζεται επίσης Μακεδονία». Αφήνοντας κατά μέρος ότι αυτή η βόρεια περιοχή της Ελλάδας ονομάζεται συνεχώς Μακεδονία για περισσότερα από 2500 χρόνια, (βλέπε μεταξύ άλλων και Ηρόδοτος 5.17 – 7.128 και αλλού) η πλέον σύγχρονη Ιστορία καταδεικνύει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες είναι νόμιμες.

Ενδεικτικά σημειώνεται ότι Χάρτης που εκτύπωσαν τα Σκόπια το 1992 (Εικόνα 1) δείχνει καθαρά την διεκδίκηση, ότι η Μακεδονία εκτείνεται από εκεί, μέχρι το όρος Όλυμπος, προς νότον, συγχωνεύοντας έτσι τις περιοχές της αρχαίας Παιονίας και Μακεδονίας σε μία ενότητα.

Η ίδια διεκδίκηση είναι διακριτή και σε χαρτονόμισμα τράπεζας της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας", που δείχνει ως ένα από τα Μνημεία της τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην Ελλάδα (Εικόνα 2). Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα ημερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτών, αυτοκόλλητων για αυτοκίνητα κτλ, με τις ίδιες διεκδικήσεις

ΣΕ ΠΟΙΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΠΗΓΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ;

Ο κ. Brunwasser έχει επί πλέον αναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-2008), εργασία του «Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών 16:9» που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη (16:9), κατά την οποία ένας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στον Απόστολο Παύλο, παρακαλώντας τον «Έλα στη Μακεδονία να μας βοηθήσεις». Σε ποίες περιοχές της Μακεδονίας πήγε ο Απόστολος Παύλος; Πήγε στη Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Όλες αυτές οι περιοχές αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν βρίσκεται στην Παιονία. Τι είδους απαίτηση εγείρεται από ένα Ινστιτούτο των Σκοπίων, που αναφέρεται σε περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας και στη σημερινή περιοχή της σημερινής βόρειας Ελλάδας;

"Η ΜΕΓΑΛΗ .ΦΛΩΡΙΔΑ"

Δεν ξέρω τι θα συμπεραίναμε, εάν ένα μεγάλο νησί κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές των ΗΠΑ άρχιζε να αυτοαποκαλείται Φλώριδα και εμφάνιζε σε χαρτονομίσματά του εικόνες της από το Disney World, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε χάρτες που θα παρουσίαζαν τη "Μεγάλη Φλώριδα"!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΤΕΤΤΙΝΙΟΥΣ,1944

Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinious, όταν στις 26 Δεκεμβρίου 1944 έγραφε [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]:

"Το Υπουργείο (Εξωτερικών) σημείωσε με σημαντικό ενδιαφέρον αυξανόμενες προπαγανδιστικές διαδόσεις και ημιεπίσημες δηλώσεις υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά επίσης και από Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων και άλλων, με την πρόθεση να συμπεριληφθούν και ελληνικές περιοχές στο υπό διαμόρφωση κράτος. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού «κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» ή Μακεδονικής «εθνικής συνειδήσεως» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και διαβλέπει με τη σημερινή της επανεμφάνιση σε μια πιθανή συγκάλυψη επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας."

ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ!

Ο κάτοικος Βουλγαρίας κ. Brunwasser αναφέρει στη συνεχεία (συνεχίζει πάντα στην Επιστολή του ο Καθηγητής), με έκδηλη καταφρόνηση, ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται πως ο "Αλέξανδρος Γ΄, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι …..Έλληνας". Αυτή η στάση με περιπλέκει. Τι "διεκδίκηση" υπάρχει

Ο προ-προ-πάππος του Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος Α΄ είχε πιστοποιηθεί ως Έλληνας στην Ολυμπία και σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της ιστορίας: "Συμβαίνει να γνωρίζω ότι [οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου] είναι Έλληνες" (Ηρόδοτος 5.22

Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος, είχε νικήσει σε διάφορα ιππευτικά αθλήματα στην Ολυμπία και τους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4.9; Ηθικά 105A), που αποτελούν τα πλέον Ελληνικά από όλα τα Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, στα οποία

Γραμμένα με ελληνικά γράμματα, 2.300 χρόνια πριν, πιστοποιούν αδιαμφισβήτητα την ελληνικότητα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας, που με τον Αλέξανδρο τον Α΄ έσωσε στις Πλαταιές την Ελλάδα, με τον Φίλιππο ετοίμασε το όραμα και το στράτευμα και με τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μέγα, πέτυχε την κατάλυση της απέραντης και πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, στο όνομα όλων των Ελλήνων δεν ήταν επιτρεπτή η συμμετοχή μη Ελλήνων σε αγώνες. Εάν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν επίσης και ο γιός του Αλέξανδρος Έλληνας;

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

Ο Ευριπίδης, ο οποίος πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας 1.2.2; Διόδωρος ο Σικελός 13.103), έγραψε το έργο Αρχέλαος, προς τιμή τού προγόνου του Αλεξάνδρου, στη Σλαβική γλώσσα;

Όταν έγραψε τις Βάκχες, ευρισκόμενος στην Αυλή του Αρχέλαου, δεν το έγραψε στα Ελληνικά, όπως έχει διασωθεί μέχρι τις ημέρες μας;

Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας», που έγραφε στα Σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε) και μετά τα έργα του μεταφράστηκαν στα Ελληνικά;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;

Ποια ήταν η γλώσσα στην οποία ο Αριστοτέλης δίδασκε τον Αλέξανδρο;

Ποια γλώσσα μετέφερε ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του στην Ανατολή;

Γιατί έχουμε σήμερα αρχαίες επιγραφές στην Ελληνική, σε πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, και όχι στη Σλαβική;

Γιατί η Ελληνική επικράτησε παντού στην Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, εάν αυτός ήταν πραγματικά όχι Έλληνας αλλά "Μακεδόνας"; (σ.σ. εν. εθνικά "Μακεδόνας")

Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική και όχι στη Σλαβική;

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΛΑΒΙΚΑ

Στη σελίδα 57 της αποκαλούμενης «Επιστολής από τη Μακεδονία», υπάρχει φωτογραφία του συγγραφέα, που στέκεται μπροστά από "μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πριλέπ". Το άγαλμα είναι έκδηλα σύγχρονης κατασκευής, αλλά το ερώτημα είναι εάν Αλέξανδρος θα μπορούσε να διαβάσει την επιγραφή που φέρει στη Σλαβική γλώσσα, κάτω από τα πόδια του. Με την δεδομένη ιστορικά μεταγενέστερη ανάπτυξη της Σλαβικής σε σχέση με την Ελληνική γλώσσα, η απάντηση είναι προφανής.

"ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ" ΤΟΥ MATTHEW BRUNWASSER

Παρά το ότι είναι καλοδεχούμενη η αναφορά του κ. Brunwasser σε αρχαιολογικά θέματα της Παιονίας, η εκ μέρους του υιοθέτηση και η προβολή συγχρόνων πολιτικών επιδιώξεων των κατοίκων της ως προς την χρήση της ονομασίας Μακεδονία, δεν είναι μόνο μη καλοδεχούμενη, αλλά αποτελεί παροχή κακών υπηρεσιών προς τους αναγνώστες του περιοδικού Archaeology, οι οποίοι φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται για ιστορικές αλήθειες. Αλλά τότε, η απόφαση εκ μέρους του περιοδικού Archaeology – ενός εντύπου του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ – για την διάδοση αυτής της ιστορικής ανοησίας, αποτελεί εγχείρημα σε βάρος της αξιοπιστίας του.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ

Ας λεχθεί ακόμη μία φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν επίσης η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα, τα Τάξιλαe και δωδεκάδες ακόμη. Όλες αυτές είχαν γίνει «Μακεδονικές» για μία περίοδο, αλλά καμία από αυτές δεν ήταν ποτέ η «Μακεδονία».

"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Ας μου επιτραπεί να περατώσω αυτή τη επεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, για την επίλυση του ερωτήματος της σύγχρονης χρήσεως της ονομασίας «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος Β΄ το 359 π.Χ. Αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους της εν λόγω περιοχής, δεδομένου ότι ισχυρίζονται πως είναι Ελληνική, ενστερνιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας και του πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας Ελληνικής περιοχής, θα μπορούσαν να ασχοληθούν να μάθουν, να μιλούν και να γράφουν Ελληνικά, ας ελπίσουμε τόσο καλά, όσο τα ήξερε και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινώς,

Stephen G. Miller, Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Υ.Γ. Για μία πληρέστερη εξέταση αρχαίων αποδείξεων περί της Παιoνίας, βλέπε I. L. Merker, "The Ancient Kingdom of Paionia," Balkan Studies 6 (1965) 35-54

Κοινοποίηση:

C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America

Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America

Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece

Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece

Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement

Erik Meijer, Member, European Parliament »

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ: ΟΙ ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΕΣ

http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/02/blog-post_12.html

Μακάριοι οι πατριώτες, διότι στον παράδεισο θα βρουν δικαίωση     Με «απόλυτη επιτυχία», μια ηχηρότατη σφαλιάρα και πολλές αγορές όσων τον συνόδευαν, ολοκληρώθηκε η τρίτη (μέσα σε εφτά μήνες) εβδομαδιαία επίσκεψη του πρωθυπουργού Εξωτερικών, ΓΑΠ, στις ΗΠΑ. Από τις 25 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκε πως πραγματοποιεί πολυήμερη επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα.    H σφαλιάρα, έπεσε την ώρα που ο Πινόκιο κόμπαζε για την δήλωση πρόθεσης του Κατάρ να επενδύσει με καζίνα στο Ελληνικό. Η Συρία, μια από τις παραδοσιακές φίλες χώρες στον αραβικό κόσμο, ανακοίνωσε την αναγνώριση του κρατιδίου της πΓΔΜ, με το συνταγματικό της όνομα. Η Συρία αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα, ενώ συνήψε διπλωματικές σχέσεις με τη γειτονική μας χώρα για την ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας. Όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών της πΓΔΜ, «η Συρία είναι η 129η χώρα που έχει επίσημα αναγνωρίσει τη χώρα με το συνταγματικό της όνομα».  Το κοινό ανακοινωθέν, σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΟΗΕ, θα διανεμηθεί σε όλα τα κράτη-μέλη του διεθνούς οργανισμού.   Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη «επιτυχία» της «αναβάθμισης» των σχέσεων με το Ισραήλ, που πρόσφερε πριν λίγο καιρό στη χώρα, το αχτύπητο δίδυμο της καταστροφής, ΓΑΠ- Δρούτσα.   Η ανικανότητα υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων από το πλέον ανίκανο δίδυμο που έχει αναλάβει την καθοδήγηση της εξωτερικής πολιτικής, δημιουργεί μια δραματική κατάσταση και οδηγεί σε ακραία συμπεράσματα: Ίσως θά ‘πρεπε όσοι θεωρούμε ότι έχουμε παραμείνει Έλληνες και δεν γινήκανε Ρωμιάτσοι, να κυκλοφορούμε με μαύρο περιβραχιόνιο ως διαμαρτυρία για τη βαριά Σκιά της Δύσης επί 180τόσα χρόνια υποτέλειας και Κλεπτοκρατίας(*). Πριν πενθήσουμε για όσα σχεδιάζονται εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας από τους προστάτες μας. Οι οποίοι δεν είναι αυτόκλητοι. Έχουν φροντίσει να τους προσκαλέσουν να αναμειχθούν, οι γηγενείς πράκτορές τους.   Κρίμα σε όσους προσεύχονταν να υπάρξει κάποιο άλλο αμερικανικό σενάριο που θα πρόβλεπε ανανέωση του υπηρετικού προσωπικού στην Ελλάδα, «επί τα βελτίω», με αναβάθμιση του πρακτοριακού της μηχανισμού, ώστε να εξυγιανθεί κάπως και το δικό μας κατεστημένο της εξουσίας.   Είναι πλέον τοις πάσι γνωστό, πως ο σημερινός τρόπος εθνικής διαβίωσης, εμποδίζει τον Ελληνισμό να στηρίξει εθνικές διεκδικήσεις, ούτε καν να υπερασπιστεί με αποφασιστικότητα το ισχύον στάτους κβο, το οποίο εχθρικά διακείμενες –δήθεν φίλιες- δυνάμεις συστηματικά φροντίζουν να διαβρώνουν.   Έτσι φτάσαμε στο σημείο, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ο μικρός, να χαρακτηρίζει «θετική εξέλιξη» την αναφορά του τούρκου πρόεδρου Αμπντουλάχ Γκιουλστην, για «την ανάγκη εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, εν όψει των διερευνητικών επαφών για την πιθανότητα προσφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα».   Θ’ αντικαταστήσουμε δηλαδή και πάλι το εθνικό δίκηο, που αποτελεί υπέρ μας το στάτους κβο, με μία αμφιβόλου δικαίου απόφαση του ελεγχόμενου από τον επικυρίαρχο οργάνου, που σίγουρα, θα μας υποχρεώνει να παραδώσουμε για μια ακόμα φορά εθνικό χώρο.   Με μια αγαστή συνεργασία στην υπόθεση αποδόμησης της χώρας τα δύο μεγάλα κόμματα που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, από το 1974, κατόρθωσαν αυτό που όλοι απεύχονταν: Να οδηγήσουν μια υγιή ελληνική οικονομία χωρίς ανάγκη εξωτερικής βοήθειας, εθνικό χρέος και μηδενική ανεργία, στα σημερινά χάλια.   Και ενώ εισέρρευσε πακτωλός δανείων, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να τριπλασιάσουν τους φόρους, και να αφήσουν Παιδεία και Υγεία χωρίς  χρηματοδότηση.   Όποιος τολμήσει να προτείνει μέτρα ώστε να τερματιστεί ο ολισθηρός κατήφορος του ολέθρου, χαρακτηρίζεται «αντιδραστικός» από τους προοδευτικούς ή «σοσιαλίζοντες» κατεργάρηδες που εμεις οι ίδιοι στέλνουμε στα ηνία διακυβέρνησης της χώρας.   Τα τελευταία χρόνια, ακούμε για συνεχείς πράξεις παράβασης καθήκοντος τελωνιακών, εφοριακών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων, εξ ού και η στέρηση δισεκατομμυρίων αλλά δεν ακούσαμε ποτέ να υπάρξει έστω παραδειγματική τιμωρία. Ούτε να ληφθούν μέτρα δίκαιου φοροεισπρακτικού μηχανισμού, ώστε να εφαρμοστεί το «ακριβοδίκαιο» φορολογικό νομοσχέδιο, που κάθε μία από τις κυβερνήσεις φροντίζει να περάσει από το Κοινοβούλιο, «προκειμένου να αποκατασταθούν οι αδικίες των προηγούμενων»…   Και έτσι έχουμε δέκα «περαιώσεις», τα τελευταία χρόνια, μπας και βάλουμε κάτι μέσα στα δημόσια ταμεία, κάτι για το οποίο φροντίζουν αποκλειστικά οι συνήθεις ύποπτοι: Οι Μισθωτοί και  οι Συνταξιούχοι τους οποίους ως εύκολη λεία ξεζουμίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, την οποία ως γνήσιοι μαζοχιστές φέρνουν στην εξουσία, με την ελπίδα ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις (τα χονδροειδή ψέματα) αυτή την φορά θα εφαρμοστούν. (Τ’ ακούς Πινόκιο; Εκτός αν εκείνο το «λεφτά υπάρχουν εννοούσες στις τσέπες μας όπου και έχωσες βαθειά -την τραυματισμένη από την αλυσίδα του ποδηλάτου- χερούκλα σου).   Ουδείς σκέφτηκε φυσικά να προωθήσει στη Βουλή νόμο, αλλά και στα σχολεία μάθημα, που θα καθιστά την αφιλοκέρδεια και την ανιδιοτέλεια των δημοσίων λειτουργών υποχρεωτικές.   Διαιωνίζουν το δόγμα, «η εξουσία ασκείται για καλοπέραση και πλουτισμό» ενώ έχει παραγνωριστεί η αξία της τιμητικής αναγνώρισης και της ηθικής διάκρισης.   Κι όλα αυτά τα πληρώνουμε πανάκριβα.   Και για να μην αφήσω κάτι να πέσει κάτω. Φροντίζει η εκάστοτε κυβέρνηση και για τους βαρώνους των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, με τους οποίους μοιράζεται την εξουσία, αν δεν τους υπηρετεί, με χαριστικούς νόμους να τους χαρίζει ακόμα και τις οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία των δημοσιογράφων. Έτσι οι πιο πολλές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί χρωστούν στο ΤΣΠΕΑΘ (ή όπως διάολο το βάφτισαν τώρα) και τον ΕΔΟΕΑΠ, από το αγγελιόσημο (για το οποίο δεν λειτουργεί αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός). Ουδείς βουλευτής ή υπουργός τολμά να λάβει η να προτείνει μέτρα υπέρ των υποτιθέμενων λειτουργών της 4ης εξουσίας και εναντίον των βαρώνων.   «Δεν υπάρχει ελπίδα λοιπόν;» Αναρωτιέται στα κάποιο από τα βιβλία του ο Ηρακλης Πετιμεζάς. Για να στείλει μια αχτίδα αισιοδοξίας, απαντώντας ο ίδιος: «Δεν θα το πω. Πάντοτε υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι να αγωνισθούν για την ελληνική ανεξαρτησία και την δημοκρατική αναγέννηση».  Σημείωση στυξ: (*) Δανείζομαι λέξεις και εκφράσεις του σπουδαίου δημοσιογράφου Ηρακλή Ν. Πετιμεζά,  από τo «ιστορικό βοήθημα» που έχει εκδώσει για να ερμηνεύσει τα αίτια για την ακατόρθωτη από το 1827 εθνική μας αποκατάσταση. Διότι όπως έγραφε το 1995: «Η Ελλάς   κινδυνεύει από εκείνους του Έλληνες, οι οποίοι αντί να συνεργάζονται με τους ξένους υπέρ των εθνικών συμφερόντων, γίνονται όργανα των ξένων για να κλέβουν ατιμωρητί και να εκτελούν τις εντολές τους, όποιες κι αν είναι, προδίδοντες τη χώρα».

 Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου 2010

Πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε τη μάχη της ονομασίας των Σκοπίων

13 Φεβρουαρίου 1993: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δηλώνει ότι το όνομα που θα λάβει η ΠΓΔΜ δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια

Αθήνα.- Του Κρις Σπύρου***

Γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. Έφυγα για την Αμερική 13 ετών πριν από 48 χρόνια. Έμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος άφησε την γυναίκα του έγκυο το 1910, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της, και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό άλλα 4 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ελένη.Έμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού που δύο χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων εδαφών από τους Τούρκους. Έξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του που άφησε στην Αμερική.

Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα που πολέμησε στην Μακεδονία, στο Ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά για «τα μεγάλα νταούλια» που παίζανε οι Μακεδόνες όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία που τους προσέφεραν οι Έλληνες της Μακεδονίας. Το Μακεδονικό το έμαθα από το Νίκο Μάρτη, τον Βαγγέλη Κωφό, και τον Στέλιο Παπαθεμελή, τρεις έξοχους Έλληνες Μακεδόνες που έχουν κάνει αγώνες για την Μακεδονία. Από τα ντοκουμέντα που θα δείξω απόψε θα δείτε πως για πρώτη φορά μετά το 1993 απεφάσισα να μιλήσω δημόσια για όσα ξέρω για το Μακεδονικό και δέχτηκα την πρόσκληση των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων να συμμετέχω στην αποψινή συζήτηση.

Δέχτηκα την πρόσκληση γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσαμε τον σημερινό Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Δεν άντεξα πια. Είπα στον εαυτό μου, η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και να αναδειχθεί. Το πρώτο βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία όταν το 1986 έμαθα από τον πρώην Έλληνα υπουργό Νίκο Μάρτη ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο «Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες».

Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο Καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει ότι υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών της Μακεδονίας. Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ ότι «ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες, έλεγαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική κυβέρνηση». Έγιναν μεγάλοι αγώνες ν’ αλλάξουμε το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Ελληνική πολιτεία.

Το 1992 προέκυψε πια το Μακεδονικό όπως το ξέρουμε σήμερα. Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου Κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», συνέβησαν τα ακόλουθα. Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία που μπορεί να έχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον». Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της ΕΟΚ ανέθεσαν στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας João de Deus Pinheiro να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας. Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων ο κύριος Πινεϊρο πρότεινε το όνομα «Nova Macedonia». Η πρότασις Πινεϊρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) γιατί περιείχε το όνομα «Μακεδονία».

Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας ως νέου κράτους. Μετά την συνάντηση των Αρχηγών ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο ανακοινωθέν.«Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ‘91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία». Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη “Μακεδονία”». Στις 7 Ιουνίου 1992, ο Αμερικανός ιστορικός και αρθρογράφος Johann Fink δημοσίευσε άρθρο στην αλυσίδα 300 και πλέον εφημερίδων του “Scripps Howard News Service” στο οποίο άρθρο έλεγε και τα εξής:

«Η Μακεδονία, η φτωχότερη από τις πρώην δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της, είναι και πάλι ελεύθερη έπειτα από είκοσι δύο αιώνες κατοχής από ξένους. Τώρα υπάρχει ανησυχία ότι η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επί πολλά χρόνια εκρηκτική ύλη σε πυριτιδαποθήκη, είναι πιθανόν να αποτελέσει και πάλι το μήλον της έριδος ανάμεσα στις γείτονες χώρες, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Σερβία. Η σημαντικότερη αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας προέρχεται από την Ελλάδα. Η Αθήνα, που περιγράφει υποτιμητικά τη Μακεδονία ως «ψευτο-δημοκρατία», αντιτίθεται στη χρήση του ονόματος Μακεδονία ως εθνικού ονόματος για τη νεοσύστατη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ονομασία αυτή είναι ταυτόσημη με την ονομασία της διοικητικής περιφέρειας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αποτελούσε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας μέχρι το 1913. Ως μέλος διαφόρων διεθνών οργανισμών, η Αθήνα έχει τελικά απομονώσει τη Μακεδονία από τη διεθνή κοινότητα».
               Κυρίες και κύριοι, έχετε ξανακούσει τέτοιες ηλιθιότητες να λέγονται από ιστορικούς; Αυτός ο κύριος ισχυρίζεται ότι εδώ και δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια υπήρχε κράτος Μακεδονία, οι κάτοικοί του οποίου ήταν Σλάβοι, όπως και ο ένδοξος βασιλεύς του ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι κακό πράγμα η άγνοια! Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κυβερνήτης Μπίλ Κλίντον (Bill Clinton) έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση με τίτλο:

«ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ».
                Είπε ο κ. Κλίντον: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης.

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ’ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας».

Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992 ο Μπίλ Κλίντον εκλέχτηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κερδίζοντας τις εκλογές από τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς. Λίγες μέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τί έγινε τότε… Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπίλ Κλίντον ο Τζόρτζ Μπούς έστειλε τον Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ήγκελμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις ΗΠΑ το νέο κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Μπους προσπάθησε να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση στους Σκοπιανούς των ΗΠΑ, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αποτυχημένη προεκλογική του προσπάθεια.

Επιστρατεύτηκα από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να βοηθήσω σαν ένας από τους «παράγοντες της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας». Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χαμσάϊρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής όσον αφορά στις Προεδρικές Εκλογές, και μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του Μπιλ Κλίντον στην ίδια πολιτεία.

Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Αμερικανική Κυβέρνηση πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993 να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το νέο αυτό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής θα ήταν άσχετη εφόσον η κυβέρνηση Μπους ήταν πλέον μεταβατική. Στην Αθήνα συναντήθηκα στο Γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και μερικές μέρες αργότερα με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επίσης για το ίδιο θέμα συναντήθηκα και με την κα. Ντόρα Μπακογιάννη, τότε υπουργό πολιτισμού.

Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα. Μπακογιάννη τόνισαν την σπουδαιότητα του να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπίλ Κλίντον αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού κόμματος που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπίλ Κλίντον. Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από μια σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μαϊκλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζόρτζ Μπούς. Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μαϊκλ Δουκάκη έναν από τους πιο στενούς πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές του Μπιλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μάικλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας από τις ΗΠΑ με ονομασία που περιείχε το όνομα «Μακεδονία» και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπούς. Ο Μάικ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον Άντονυ Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπραϊτ (Madeleine Albright). Ο Λέϊκ και η Ολμπράϊτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπίλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρική του εκστρατεία του 1992. Ο Άντονυ Λέϊκ διορίστηκε Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Κλίντον στο Λευκό Οίκο και η Μαντλίν Ολμπραϊτ έγινε Πρέσβης της Κυβέρνησης Κλίντον στα Ηνωμένα Έθνη και αργότερα Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από έξι (6) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάικ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν. Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών, οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπίλ Κλίντον καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Ήγκελμπέργκερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993 μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον.

Πρέπει να προσθέσω εδώ ότι στη χρονική αυτή διάρκεια συναντήθηκα αρκετές φορές με τους Συμβούλους του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού και πέρασα και τα Χριστούγεννα του ’92 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα. Συνέβαλα επίσης και στην προετοιμασία του τότε Έλληνα Υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ο οποίος ταξίδευε στη Νότιο Αμερική σε μια αποστολή να ζητήσει υποστήριξη από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από την Ελληνοαμερικανική ηγεσία ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπους. Στο υπόμνημά μου προς τον κ. Τσίλα με ημερομηνία 31/12/1992 πρότεινα στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κ. Ανδριανόπουλος να έρθει σε επαφή με τους Μάικλ Δουκάκη, Πόλ Τσόγκα, Φίλ Αγγελίδη, Μάϊκ Πάνο, Άγγελο Τσακόπουλο, Νίκ Μητρόπουλο και Τζόρτζ Στεφανόπουλο. Στο υπόμνημά μου συμπεριέλαβα τα τηλέφωνα σπιτιού και τα προσωπικά τηλέφωνα του καθενός τους.

Όπως αργότερα αποδείχτηκε, δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος. Είναι τώρα προφανές ότι αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε παρασκηνιακά για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό. Ακούστε τι είπε σε μια πρόσφατη δήλωσή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή «Οι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο τηλεοπτικό κανάλι “MEGA” στις 16/11/2004.
           «Εκείνη την στιγμή στη σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου) ενόψει του γεγονότος ότι εγώ έπρεπε σε τρεις ημέρες να πάω στις Βρυξέλες να συζητήσω με Μπέικερ και Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρεις όρους; Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη. Μου λέει δεν σου κρύβω, παρουσία των άλλων, ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό. Λέω τότε κύριε Πρόεδρε, μου λέτε αυτό που έχετε πει στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγω εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πώς θα το κάνω; Πηγαίνω έξω και, κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα και δεν θα ήθελα ποτέ άλλος Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το ίδιο άσχημα. Έγινα περίγελος. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με ρωτούσε ο κύριος Πόστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκένσερ, με ρωτούσε ο κύριος Κόλλινς της Ιρλανδίας και μου λέγανε, καλά Αντώνη, εδώ μας λές άλλα και μαθαίνουμε από το κέντρο ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι διαρροές ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας νοιάζει».
            Φαίνεται λοιπόν πια ξεκάθαρα ότι όταν εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπους, η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρουν τρόπο να αποφύγουν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας σαν νέο κράτος από την Ενωμένη Ευρώπη. Ο μόνος άλλος φορέας ήταν τα Ηνωμένα Έθνη! Έτσι και έγινε. Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δύο μέρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον και πριν τελειώσουν οι τελετές ορκωμοσίας στην Ουάσιγκτον η κυβέρνηση των Σκοπίων έκανε επίσημη αίτηση στα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωριστεί η Νοτιοσλαβία ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Πώς και γιατί αποφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων να παρακάμψει την Ενωμένη Ευρώπη;

Δύο μέρες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1993 τρεις μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής κυβέρνησης πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας από τα Ηνωμένα Έθνη με μια δήθεν συμβιβαστική ονομασία. Πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας με το όνομα «Πρώην-Γιουγκοσλαβική-Δημοκρατία-της Μακεδονίας» FYROM. Πώς και γιατί αποφάσισαν οι τρεις αυτές κυβερνήσεις να κάνουν την επίσημη αυτή «συμβιβαστική» πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη; Μήπως είχαν ψηφίσει οι ηγέτες της Ευρώπης να αλλάξουν στάση και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με όνομα που περιείχε την λέξη Μακεδονία; Ασφαλώς όχι. Το κάνανε εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης; Ασφαλώς όχι!!
                  Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι Ευρωπαίοι τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία η οποία περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» . Αυτό που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν η θέση του Μπίλ Κλίντον.

Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τί έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια εάν η ονομασία περιέχει την λέξη «Μακεδονία»; Είχαν αλλάξει στάση οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι!!

Το θέμα Κλίντον όμως ήταν το πιο σοβαρό. Ο Μπίλ Κλίντον είχε δεσμευτεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και ο Κλίντον θα τηρούσε την δέσμευσή του. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος. Επομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής λύσης ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη «Μακεδονία». Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπίλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992.

Έτσι κατασκευάσθηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»! Ιδού τι έγινε.

Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν περάσει, όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ.κ. «Manatos & Manatos” δημιούργησαν μια «προσωρινή ειδική» επιτροπή με την ονομασία «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee”. Ποιά ήταν τα μέλη αυτής της «προσωρινής επιτροπής» δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η εταιρεία «Μάνατος και Μάνατος» ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες, όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς, να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει την «νέα θέση» της Ελληνικής Κυβέρνησης για μια «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος της Νοτιοσλαβίας. Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος Ίππος» έμοιαζε σαν μια ερασιτεχνική εφεύρεση!

Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπίλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στην ονομασία του νέου κράτους της Νοτιοσλαβίας, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη «Μακεδονία». Η προτεινόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα» στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια Κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως ακριβώς αυτό ήταν. Όταν εγώ έλαβα το προτεινόμενο γράμμα προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να το υπογράψω οι συγγραφείς του είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των: Phil Angelides (Φίλ Αγγελλίδης), Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας. Art Agnos (Αρτ Άγκνος), πρώην Δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο, Andrew Athens (Άντριου Άθενς), Προέδρου του Ηνωμένου ΑμερικανοΕλληνικού Κογκρέσου, John Casimatidis (Τζων Κατσιματίδης), Πρόεδρο του “Red Apple Groups”. Philip Christopher (Φίλιπ Κρίστοφερ), Προέδρου PSEKA, dr. Gus Konstantine (Γκάς Κονσταντίν), Supreme President of AHEPA, δρ. Takey Crist (Τάκη Κρίστ), Προέδρου American Hellenic Institute, Public Affairs Committee. Michael Dukakis (Μιχάλης Δουκάκης), πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, Nicholas Gage (Νίκολας Γκέιτς), συγγραφέας, Fotis Gerasopoulos (Φώτης Γερασόπουλος), αντιπρόεδρο Hellenic American National Council. Dr. Christos Ioannides (Χρήστος Ιωαννίδης), Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs, Michael Zaharis (Μιχάλης Ζαχαρής), Chairman KOS Pharmaceutical INC, Sotiris Kolokotronis (Σωτήρης Κολοκοτρώνης), President SKK Enterprises, Andrew Manatos (Άντριου Μάνατος), Special Counsel United Hellenic American Congress, John Nathenas (Τζων Ναθήνας) President Hellenic American National Council. Peter J. Pappas (Πήτερ Πάππας), President P.J. Mechanical Corporation, Jim Regas (Τζιμ Ρήγας) Esq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp, Eugene Rossides (Ευγένιος Ροσίδης), Esq. Chairman American Hellenic Institute, Angelo Tsakopoulos (Άγγελος Τσακόπουλος), Former National Chairman Greek American for Clinton and Professor Spiros Vreonis jr.(Σπύρος Βρυώνης), New York University.

Ασφαλώς έγινε κοινοποίηση της επιστολής στον Warren Christopher (Γούορεν Κρίστοφερ) Υπουργό Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονυ Λέικ), Σύμβουλο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και dr. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπράϊτ), Πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή που μου ζητούσαν να συνυπογράψω και είπα μέσα μου «Ώρα καλή Μακεδονία μας». Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον. Κατάλαβα ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων με ένα όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία» θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία» και δεν θα ήταν Ελληνική. Με άλλα λόγια η νοτιότερη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη σαν χώρα με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια όπως την αποκάλεσε ο προαναφερθείς ιστορικός κ. Johann Fink. Μια διοικητική περιφέρεια η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος.

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, που πρόσφεραν την υπογραφή τους δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής και υπέγραψαν καλή τη πίστει νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδας. Άλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά!! Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα δίμηνο γεμάτο παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Για περισσότερο από δύο μήνες οι συζητήσεις και οι «αγώνες» περιστρέφονταν γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παλικαρισμοί, Τουρκικές παρενοχλήσεις οτιδήποτε άλλο παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την κοινή γνώμη.

Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της Ελληνικής Κυβέρνησης ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και η Ελλάδα!

Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε. Έτσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993.Αν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε υπέρ! Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική να του πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ. Αν σας ρωτήσει γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπίλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992 να του πείτε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν! Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου κ. Lee Hamilton (Λι Χάμιλτον) όπως είχε γραφεί στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωϊνή» της Νέας Υόρκης λίγες μέρες μετά την επίσημη αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη.

Είπε ο κύριος Χάμιλτον:

«ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ»

Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στην Πρωϊνή: «ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ. Η Ελληνική κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στη μάχη των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσιγκτον και ερασιτεχνικών χειρισμών δέχθηκε τον «έντιμο συμβιβασμό» χωρίς να περιμένει τη δημοσιοποίηση της θέσης της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λι Χάμιλτον, δήλωσε στη διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμένει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βάνς και Λόρδου Όουεν.

Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς που γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό και το πρόβλημα που δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών «είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδας» και τις υποστήριξαν μάλιστα εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς.Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, «το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα», τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας. Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει «διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της Ομογένειας» αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρησιμοποίηση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί.
Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πια να βοηθήσουν, υπονοώντας ότι δεν ισχύουν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Αμερικανού Προέδρου». Στις 22 Φεβρουαρίου 1994 ο παλαίμαχος στρατηγός του Ελληνικού στρατού εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης με επιστολή του προς τον Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Στις 28 Μαρτίου 1994 ο Αυστραλός Πρέσβης C.A. Edwards απάντησε στο στρατηγό Παπαγιαννάκη ως εξής:
«Στρατηγέ μου,

Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος. Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για τη χώρα μου αισθάνεται ότι κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) αποτελεί με οποιοδήποτε κτύπημα κατά της Ελλάδος. Από την πλευρά της η Κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν αισθάνεται ότι η απόφασή της ήταν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των συμφερόντων της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα παίρνοντας την απόφασή της η κυβέρνηση κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδας. Καθώς πιθανώς προσέξατε το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε τη χώρα ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα στην δική της αναγνώριση και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή τη χώρα».

Μετά από όλα αυτά κυρίες και κύριοι τώρα πια ξέρετε:

Τι κάνανε οι Ελληνοαμερικανοί

Ξέρετε τι κάνανε οι Αμερικανοί

Ξέρετε τι κάνανε οι Ευρωπαίοι

Ξέρετε τι κάνανε οι Σκοπιανοί και
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΑΝΟΙ!!

**** Ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας, Νιού Χαμσάίρ, ΗΠΑ, για το Μακεδονικό ζήτημα, στην εκδήλωση της « Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων»
http://www.greeknewsonline.com

Σώτος