Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Η κυβέρνηση θα ξέρει για πάντα, τι ώρα πήγες στη δουλειά

Με απλά λόγια: 
σήμερα, οι περισσότερες επιχειρήσεις, έχουν ένα μηχανάκι, το ρολόι παρουσίας προσωπικού, για να "χτυπάει κάρτα" ο εργαζόμενος. Στο τέλος του μήνα οι λογιστές μετράνε τις ώρες αν οι κάρτες ειναι όπως στο δημόσιο, δηλαδή από χαρτί ή παίρνουν εκτύπωση αν το ρολόι είναι ηλεκτρονικό και συνδεδεμένο με υπολογιστή του εργοδότη, βγάζουν τις υπερωρίες κλπ και... βγαίνει η μισθοδοσία. Πολλές επιχειρήσεις έχουν ρολόι παρουσίας προσωπικού με δακτυλικά αποτυπώματα, επειδή κάποιοι πονηροί, χτυπούσαν την κάρτα άλλου. Αυτό συμβαίνει σε απομακρυσμένα υποκαταστήματα μεγάλων επιχειρήσεων, όπου δεν υπάρχει άμεση επίβλεψη αφεντικού και κάποιοι πονηροί εργαζόμενοι κλέβουν ώρες. Είναι μια πρακτική που αρχικά το κράτος θεώρησε ότι παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα, αλλά στη συνέχεια οι δημοκρατικές ευαισθησίες ...εξαφανίστηκαν.

Η κυβέρνηση λοιπόν, πιστή στο νεοταξίτικο δόγμα των big data, του ανηλεούς φακελώματος κάθε πτυχής της ανθρώπινης δραστηριότητας, με πρόσχημα την κατάργηση της μαύρης εργασίας αυτή τη φορά, νομοθετεί τη δημιουργία του online ωραρίου.

Δηλαδή,

οι εργαζόμενοι θα χτυπάνε κάρτα σε μηχάνημα που θα είναι online διασυνδεδεμένο με κεντρικό σέρβερ, όπου θα αποθηκεύονται τα πάντα. Δηλαδή, η Λίτσα που δουλεύει πωλήτρια στο Ζάρα της Τσιμισκή, θα χτυπάει κάρτα στις 08.55' το πρωί της Δευτέρας τάδε κι αυτό θα πηγαίνει αμέσως στα κεντρικά, όπου θα μένει για πάντα.


O Big Brother είναι εδώ 


Μετά από 5 μήνες ή 5 χρόνια ή 50 χρόνια, κάποιος περίεργος θα μπορεί να βλέπει πότε μπήκε στο Ζάρα η Λίτσα για δουλειά και πότε βγήκε. Πού ήταν σε ολόκληρη τη ζωή της, ποιά μέρα απουσίασε από τη δουλειά της, ποιά μέρα πήρε άδεια, πότε πήγε διακοπές το καλοκαίρι, πότε αρρώστησε και σε συνδυασμό με το στίγμα από τα κινητά, πού πήγε, και σε συνδυασμό με τις κινήσεις της κάρτας, τι ψώνισε και σε συνδυασμό με το σύστημα του ΕΟΠΥΥ, σε ποιό γιατρό πήγε και σε συνδυασμό με το εθνικό συνταγολόγιο, τι φάρμακα αγόρασε και σε συνδυασμό με τις κάμερες σε ποιό στενό περπατούσε και με ποιόν .....κ.ο.κ.

Γιατί πρέπει το κράτος να ξέρει για πάντα, κάθε είσοδο και έξοδο στον εργασιακό μου χώρο; Γιατί να μην τηρούνται τα δεδομένα στον σέρβερ του εργοδότη και να συγκεντρώνονται σε μια βάση δεδομένων; Πώς θα μειωθεί η "μαύρη εργασία"; Μαύρη εργασία, είναι οι Φιλιππινέζες, που απασχολούν οι υπουργοί και μαύρη θα παραμείνει. Δεν θα χτυπάει κάρτα η κυρία που φροντίζει την κατάκοιτη μητέρα του Υπουργού, ούτε θα καταγράφεται online. Αυτοί που θα φακελώνονται θα είναι οι κανονικοί άνθρωποι, αυτοί που μπορεί να ενοχλήσουν τον Big brother με καμιά εξέγερση...


Obey !

Η απάντηση είναι απλή και την ξαναγράψαμε: το πολυτιμότερο αγαθό είναι η πληροφορία, το σύνολο των πληροφοριών για τις μάζες (big data) είναι χρυσωρυχείο κι όποιος το έχει, κυβερνάει τον κόσμο.

Ποιά δημοκρατία, ποια προσωπικά δεδομένα, ποιός GDPR, ποια ελευθερία, ποιά ατομικά δικαιώματα; Η ανθρωπότητα μεταμορφώνεται σε μάζα ζόμπι, που παρακολουθείται 24 ώρες το 24ωρο, ώστε αν "παρεκκλίνει" από τις αξίες της παγκόσμιας κυβέρνησης, να "ακυρώνεται" με τον πλούτο των πληροφοριών, που θα έχει ο Big brother για τον κάθε άνθρωπο. Όταν ξέρεις τα πάντα για τη ζωή ενός ανθρώπου, μπορείς εύκολα να τον πείσεις να είναι υπάκουος, για να μην τον διασύρεις, από τα ΜΜΕ που έτσι κι αλλιώς ελέγχεις εσύ.


Φ.Μ. makpress, για το λίγο καιρό που μας απομένει να γράφουμε ελεύθερα. Σε λίγο καιρό θα φυλακιζόμαστε με drones, αν πιάνουμε στο στόμα μας το όνομα του Κτήνους.

4 σχόλια:

  1. Το κράτος παραδοσιακά προσπαθεί να προστατέψει τα εργασιακά δικαιώματα (και τα ασφαλιστικά) λόγω της μεγάλης απάτης ειδικά παλιότερα. Φυσικά και να επιβάλλει ασφυκτικό έλεγχο στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη θυμάμαι υπάλληλο του ΤΕΒΕ με ύφος να αρνείται να μου γράψει "για κάθε νόμιμη χρήση" σε βεβαίωση ότι δεν χρωστούσα (για να την βγάλω φωτοτυπία για δύο χρήσεις) και να επιμένει να φτιάξουμε μία για κάθε χρήση.
    Και την μέτρηση για στατιστικούς λόγους (αυτό είναι το big data, δεν ασχολείσαι με κάποιον συγκεκριμένο αλλά με γενικά στατιστικά) την καταλαβαίνω, θεωρητικά δεν είναι κακή αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Από την άλλη συμφωνώ με τους προβληματισμούς του άρθρου. Η ψηφιακή γραφειοκρατία με ανησυχεί και επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κακή πρόθεση και επειδή μπορεί να γίνει ακόμη περισσότερο βλακώδης. Και για το πρώτο η ποσότητα των δεδομένων είναι μία δικλέίδα ασφαλείας, για το δεύτερο δεν βλέπω καμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή