Ζαλισμένος ο φίλος μου από τον ορυμαγδό των αρνητικών εξελίξεων, και από το μπαράζ μπαρουφολογίας που ζούμε τρεις μήνες τώρα, μου είπε αλαφιασμένος πρωί πρωί:
«Ρε συ, μήπως ζούμε σε λάθος χώρα; Μήπως μας άλλαξαν κρυφά τον πληθυσμό; Είναι Έλληνες όλοι αυτοί»;
Ε, λοιπόν, ναι …. Έλληνες είναι. Και έτσι ήταν πάντα οι Έλληνες.
Απλά δεν το καταλαβαίναμε διότι όλη η εγγενής μας σαχλαμάρα ήταν καλά καμουφλαρισμένη πίσω από την επίπλαστη ευμάρεια στην οποία ζούσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.
Διότι όσο βλάκας κι αν είναι ο άλλος, δύσκολα τον καταλαβαίνεις όταν φοράει πανάκριβο κοστούμι, οδηγάει Μπέμπα, και καπνίζει Κοχίμπας, παίζοντάς το «επιχειρηματίας» πρώτο τραπέζι πίστα…
Δεκαετίες λοιπόν, όπου η φοροδιαφυγή, για παράδειγμα, έφτιαξε περιουσίες, και μάλιστα με την έγκριση του επίσημου κράτους, που είχε ως διαχρονική πολιτική του βούληση το να κυκλοφορεί ελεύθερα το χρήμα, να μεγαλουργούμε σε επίπεδο παραοικονομίας, και ας υπάρχουν και κάποια στοιχειώδη φορολογικά έσοδα, έτσι για τα μαύρα μάτια, από τα συνήθη υποζύγια, δηλαδή τους μισθωτούς.
Από κει και πέρα οι ξένοι εταίροι μας να είναι καλά, και τα άφθονα δανεικά που μας δίνανε χωρίς πολλές ερωτήσεις, για να λειτουργεί το κράτος, να γίνονται αγορές αιώνων και προμήθειες επί παντός επιστητού, να πέφτουν οι μίζες, να χτίζουμε και τη τελευταία ρεματιά, να διοργανώνουμε φαντεζί Ολυμπιακούς αγώνες, και πάει λέγοντας…
Μέχρι που μπήκε το αυγό στον κώλο, και η χώρα που δεν παράγει ούτε καν φελλούς για τα κρασιά της (τους εισάγουμε από Ιταλία), κινδύνεψε με πτώχευση αφού σταμάτησαν βιαίως τα δανεικά και αγύριστα.
Τα οποία για να δοθούν (με το σταγονόμετρο) απαιτούνταν μέτρα και μεταρρυθμίσεις (λέξεις κινέζικες για το Ελλαδιστάν).
Και ποιος είδε τότε τον Θεό και δεν φοβήθηκε;
Ελλείψει δανεικών, χρειάζονται φόροι ώστε να υπάρχει κράτος σε λειτουργία. Αυτό είναι κανόνας για όλα τα σοβαρά κράτη.
Ναι αλλά πώς να εισπράξεις φόρους από έναν λαό που γαλουχήθηκε στην γρηγοράδα και στη φοροδιαφυγή;
Πώς να πείσεις τον Μητσάρα στα 50 του να κόβει αποδείξεις, να πληρώνει εισφορές, και κολλάει ένσημα; Εύκολο το έχεις;
Και μάλιστα με ένα κοτζάμ πολιτικό κόμμα (και άλλα) εν δυνάμει κυβέρνηση, να βάζει τρικλοποδιές στην προσπάθεια 24 ώρες το 24ωρο, και το οποίο όχι μόνο σιγοντάρει και καλύπτει, αλλά διοργανώνει και συντονίζει την φοροδιαφυγή μέσα από κινήματα του στυλ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ;
Σε ποιον σοβαρό ξένο θα πεις ότι η μέχρι πρότινος πρωθιέρεια αυτού του φαιδρού κινήματος ορίστηκε υπουργός αρμόδια …. για τα φορολογικά έσοδα;
Θα γελάει μέχρι μεθαύριο το πρωί. Άσχετα αν η συγκεκριμένη περίπτωση είναι για κλάματα.
Και όμως, αυτό έγινε στην Ελλάδα, και άλλα πολλά χειρότερα, από την ημέρα που εκλέξαμε την άφθαρτη Πρώτη Φορά Αριστερά.
Η οποία εύκολα κατήγγειλε τους πάντες και τα πάντα από το πρωί μέχρι το βράδυ, έξω από το χορό, και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Δείτε πως άρχισαν να ασπρίζουν τα μαλλιά του Αλέξη εδώ και λίγο καιρό (δεν κάνω πλάκα).
Καλά είναι να χαρακτηρίζεις τοκογλύφους τους δανειστές σου, και να καταγγέλλεις κάθε είδους συνωμοσία εναντίον του καημένου του ελληνικού λαού από Μασόνους που μας ψεκάζουν λόγω επειδής μας ζηλεύουν αφού κλπ, αλλά όταν έρχεται η ώρα να αναλάβεις εσύ τις ευθύνες, και να βρεθείς τετ α τετ με τους «δυνάστες» σου, όντας ξεβράκωτος, τότε αρχίζεις τις πιρουέτες και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Μέχρι και ο μετρ της ανέξοδης παπαρολογίας, ο πολύς Δρ Μπαρουφάκης τα βρήκε μπαστούνια και εξαφανίστηκε από προσώπου γης (έχοντας προλάβει βέβαια να μας γελοιοποιήσει όπου γης).
Και όμως, παρά το τσίρκο που μας κυβερνά, παρά τα μιλιούνια (τελειωμό δεν έχουν) των σούργελων που νομοθετούν (τρομάρα τους) για εμάς, ο περήφανος λαός, αυτός που ψήφισε τον Στρατούλη για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και τα διόδια, τώρα κάνει την πάπια.
Και μάλιστα στηρίζει (και δημοσκοπικά) την καταστροφή της χώρας!
Για παράδειγμα, θα σας πω για την περίπτωση της συναδέλφου μου της κυρά Σούλας, παλιάς Πασοκτσούς, που όλα αυτά τα μαύρα χρόνια του μνημονίου, αποτελούσε για μένα το βαρόμετρο, τον δείκτη, του που πραγματικά πάει η κατάσταση.
Ποιο Bloomberg και ποιες Financial Times και αηδίες!
Όταν την έβλεπες να τρέχει Φεβρουάριο μήνα, μέσα στις παγωνιές να πάρει άδεια για να πάει «διακοπές» στο χωριό, ήξερες ότι η οικονομία παραπαίει, η δραχμή καραδοκεί, και η ίδια πήγαινε να θάψει τσουβάλια με ρύζι, φακές, και ευρώ στο κτήμα της.
Και το ανάποδο… Είχε ένστικτο… αλάνθαστο.
Πολιτικά, αν και μέχρι πριν από μερικά χρόνια ούτε καν ακουστά δεν είχε το όνομα του όποιου υπουργού Οικονομικών, από το 2010 και μετά έγινε κι αυτή αγαναΧτίστρια, πίνοντας νερό στο όνομα του Μπαρουφάκη, διαβάζοντας Καζάκη, ΧΩΝΙ,και ακούγοντας Τράγκα, χτυπώντας κατσαρόλες σε πλατείες και σε συνελεύσεις ομοίων της.
Και μετά ανακάλυψε τον ΣΥΡΙΖΑ, που υποσχόμενος τα πάντα, ξέφυγε από το διαχρονικό του 3% και σήμερα μας κυβερνά.
Η κυρά Σούλα λοιπόν, που μάσησε από τα φληναφήματα των Σκουρλέτηδων, πίστεψε κι αυτή ότι μόλις βγει ο Αλέξης, θα πατήσει το μαγικό κουμπί και αμέσως θα πάρει επιδόματα, αυξήσεις, χώρια του ότι θα καταργηθούν τα χαράτσια και τα διόδια που λέγαμε. Διότι κατά την κυρά Σούλα, οι σαμαροβενιζέλοι ξυπνούσαν κάθε μέρα και έστιβαν το μυαλό τους για το πώς θα μας αφαιμάξουν οικονομικά. Και όταν δεν είχαν ιδέες έπαιρναν τηλέφωνο τον Σόιμπλε για να τους πει κι αυτός καμιά μέθοδο να μας πατάνε σαν χταπόδια.
Αυτό ακριβώς πίστευε η κυρά Σούλα, και εκατομμύρια άλλες κυρά Σούλες στη χώρα, εξ ου και σήμερα έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει.
Με επιστέγασμα το προχθεσινό: Η κυρά Σούλα, που χρόνια ολάκερα αν καθυστερούσε μια ώρα να μπει ο μισθός της έβριζε πατόκορφα τον Σαμαρά που μας κλέβει τον ιδρώτα… τώρα, που δεν ξέρει κανείς (ούτε ο ίδιος ο Αλέξης) αν και σε τι νόμισμα θα πληρωθεί αύριο… τηρεί σιγήν ιχθύος. Σιγή ασυρμάτου.
Όταν τη ρώτησα λοιπόν αν μετάνιωσε που το ‘ριξε στον ΣΥΡΙΖΑ, και εν πάση περιπτώσει γιατί δεν αναγνωρίζει το λάθος της; Γιατί δεν μου ζητάει συγνώμη, που είχα δίκιο για το μπάχαλο που θα έφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ, και που γερμανοτσολιά με ανέβαζε, Νενέκο με κατέβαζε;
Τι μου απάντησε η αθεόφοβη;
«Γιατί να ζητήσω συγνώμη; Μια χαρά το παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τον Σαμαρά θα ήμασταν σήμερα πολύ χειρότερα….»!!!!!!!
Και όταν μου πέρασε το αρχικό σοκ και τη ρώτησα «μα καλά, πως μπορούσε ο Σαμαράς και πλήρωνε και τους μισθούς, και τις συντάξεις, και τις δόσεις στους ξένους, χωρίς να ανησυχούμε για συσσίτια»; εκεί κόμπιασε, και θυμήθηκε ότι έχει δουλειά… σκύβοντας πάνω από την οθόνη με τις πασιέντζες…
Αυτοί ήμαστε… οπότε τι να λέμε;
Έχουμε όχι μόνο τη κυβέρνηση, αλλά και τους ψηφοφόρους που μας αξίζουν.
Διότι στο φινάλε… μια κυρά Σούλα είμαστε όλοι μας… σε εκατομμύρια αντίτυπα.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου