Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται

του Ηλία Σταμπολιάδη

Την εβδομάδα που πέρασε ανακοινώθηκε ότι η ΤΕΡΝΑ Λευκόλιθοι αναστέλλει προς το παρόν τις παραγωγικές της εργασίες στην...
περιοχή Μαντουδίου λόγω οικονομικών προβλημάτων από την πτώση της αγοράς που προκάλεσε ο κορωνοϊός και θα κρατήσει σε λειτουργία τα τμήματα γεωλογικής και μεταλλουργικής έρευνας. Αυτό σημαίνει την οικειοθελή ή όχι αποχώρηση 220 εργαζομένων, είτε αυτοί εργάζονταν άμεσα στην εταιρεία ή έμμεσα σε εργολάβους, και την προβλεπόμενη δυσπραγία των επαγγελματιών της περιοχής.
Για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς την εταιρεία, δεν φταίει μόνο ο ιός αλλά κυρίως η ανεπάρκεια ικανής ποσότητας και ποιότητας λευκολίθου για να τροφοδοτηθούν οι δύο κλίβανοι φρύξης που διαθέτει η επιχείρηση. Το πρόβλημα αυτό είναι αποτέλεσμα του τρόπου ανάπτυξης και διαχείρισης της εταιρείας και η λύση του εναπόκειται σε μία ορθολογικότερη διαχείριση και κυρίως τεχνική σχεδίαση τω έργων.
Αυτό όμως που βλέπουμε είναι η άμεση κινητοποίηση παραγόντων που ενδιαφέρονται, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση, για τους εργαζόμενους και τις επιπτώσεις της ανεργίας στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς όμως αυτοί να διαθέτουν τις αρμοδιότητες και κυρίως τα προσόντα να προτείνουν λύσεις στο υπάρχον ουσιαστικό πρόβλημα. Αναφέρομαι στους πολιτικούς παράγοντες όλων των επιπέδων οργάνωσης της πολιτείας ο καθένας με διαφορετική ιδεολογική καταγωγή και προσωπική αντίληψη περί οργάνωσης της κοινωνίας αλλά χωρίς ειδικευμένες γνώσεις της μεταλλευτικής και της εμπορίας των προϊόντων της.
Όσοι στηρίξαμε την καριέρα μας και την ζωή μας εργαζόμενοι στα μεταλλεία και έχουμε γνωρίσει τις συνέπειες της ανάμιξης στα λειτουργικά προβλήματα της εταιρείας ανθρώπων με ιδεολογικά τάχα κριτήρια, που τελικά αποδεικνύονται να είναι προσωπικά και κομματικά, αισθανόμαστε βαθιά λύπη και απογοήτευση.
Κατά την άποψη του γράφοντος αυτός που θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα αναθεωρώντας τα μέχρι στιγμής δεδομένα και ανασυντάσσοντας τα με έναν περισσότερο ορθολογικό τρόπο προς όφελος του ιδίου αλλά και των εργαζομένων, τους οποίους επηρεάζει άμεσα, δεν είναι άλλος από τον ιδιοκτήτη περιλαμβανομένων των συνεταίρων και συνεργατών του. Αυτοί έχουν τον κυρίως κοινωνικό ρόλο και σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούν οι εργαζόμενοι καθόσον αυτοί διαχειρίζονται παραγωγικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με την συμμετοχή του ανθρώπινου δυναμικού και τα ίδια τα παραγόμενα προϊόντα τους απευθύνονται στην ευρύτερη κοινωνία.
Για να το πούμε στην γλώσσα του Μαντουδίου πρέπει να απευθυνθούν στον ίδιο τον Σκαλιστήρη η ύπαρξη του οποίου είναι πάντα απαραίτητη, αρχικά σαν οραματιστή αλλά κυρίως σαν οργανωτή και διαχειριστή της εταιρείας την οποία πρέπει να αγαπά σαν ένα ζωντανό οργανισμό αποτελούμενο από πολλά μέλη που το καθένα με τον τρόπο του συνεργάζεται στο σύνολο.
Σήμερα τον ρόλο του Σκαλιστήρη έχει αναλάβει ο κύριος Γεώργιος Περιστέρης και σε αυτόν πρέπει να απευθυνθούν όχι με συλλαλητήρια αλλά με ευπρεπείς, εργατικούς και ευσυνείδητους εκπροσώπους των εργαζομένων χωρίς κομματικά κίνητρα, ένας δύο από όλες τις βαθμίδες άνδρες και γυναίκες, ανειδίκευτοι, ειδικευμένοι, επιστάτες και μηχανικοί.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί και οι κομματικοί σωτήρες το μόνο που κατάφεραν ήταν να πουλήσουν για παλιοσίδερα έναν λειτουργικό εξοπλισμό οι εναπομείναντες σκελετοί του οποίου γεμίζουν με κατάθλιψη όλους εμάς που δουλέψαμε μέσα στα εργοστάσια τα οποία οι σημερινοί διαχειριστές προσπάθησαν να αναστηλώσουν και συναντούν δυσκολίες. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί τουλάχιστον είναι φορείς του οράματος.