Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Άστεγος πατέρας κοιμάται αγκαλιά με τον γιό του. Κάπου στην Αθήνα; Γύρω από την Ομόνοια; Λίγο πιο μακρυά από τη σχεδιαζόμενη ....
προμενάδα;
Εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης συγκεντρώσεων και συνωστισμού εν γένει τέθηκε σε λειτουργία το νέο συντριβάνι της πολύπαθης πλατείας Ομονοίας που τόσες και τόσες φορές έχει ανακαινισθεί. Με την παρουσία πλήθους κόσμου προεξάρχοντος του δημάρχου που χασκογελούσε. Καλά, εκείνος δεν το σκέφθηκε, κανένας δημοτικός σύμβουλος, κανένας παρατρεχάμενος δεν του είπε ότι αυτό που θα έκανε ήταν εγκληματικό;
Κι΄ όταν η αντιπολίτευση τον καταχέρισε για λόγους αντιπολιτευτικούς και μόνον, βγήκε ο Δήμαρχος και ζήτησε συγγνώμη.
Αχ αυτός ο θυμόσοφος ελληνικός λαός που με μία φράση διατυπώνει λακωνικά τόσες αλήθειες, έστω και αν ξεχνάει τη σοφία του κάθε φορά που πλησιάζει την κάλπη.
Ζήτησε συγγνώμη, λοιπόν, το παλληκάρι για το ατόπημα και όλα όμορφα και ωραία. Κι΄ όταν οι αντίπαλοί του συνέχισαν την κριτική, βγήκε η μαμά του να το υπερασπισθεί διερωτώμενη: «Έχει ζητήσει κάποιος άλλος συγγνώμη;». Δηλαδή μανδάμ με μία συγγνώμη καθαρίζω; Κάνω την πατάτα, δίνω το κακό παράδειγμα, αλλά ζητώντας συγγνώμη αποκαθιστώ τα πράγματα;
Για την Αγία Οικογένεια όλα συγχωρούνται.
Θα περίμενα από τον Κούλη ή την αδελφή του να τηλεφωνήσουν στον δήμαρχο ευθύς ως άρχισε η συγκέντρωση πλήθους στην Ομόνοια, και να τον συνετίσουν, ώστε να δοθεί το καλό παράδειγμα. Αλλά πού τέτοιο πράγμα. Τη δουλίτσα μας να κάνουμε, τη μουτράκλα μας να προβάλλουμε, ψηφαλάκια να μαζεύουμε κι’ ας γκρεμιστούνε όλα. Υπάρχουν τόσα και τόσα καθρεφτάκια να πουλήσουμε και επιδόματα να μοιράσουμε στους ιθαγενείς, όταν πλησιάσουν οι εκλογές. Θα έχουμε και τον κ. Σκέρτσο να σχεδιάζει και να μας διασκεδάζει. Τί λομπίστας είναι, αν δεν μπορεί να επιτεθεί στην Εισαγγελέα της υπόθεσης Τοπαλούδη, για να εξυπηρετήσει κάποιο άγνωστο μέχρι στιγμής συμφέρον; Κι’ αυτός ζήτησε με τον τρόπο του συγγνώμη, όταν προσπάθησε να δικαιολογήσει την επίθεσή του.
Και νάσου στη συνέχεια η αγιοποίηση του Δημάρχου με φωτογραφίες από το σπίτι του μαζί με τη Σία και τον υιό κ.λπ. Πώς θα κοιμηθώ, αν δεν πληροφορηθώ την ευτυχία του ζεύγους εις αντιστάθμισα των εικόνων των άστεγων;
Δυστυχώς, τοιούτοι πωλητικοί αρμόζουσιν ημίν. Κι’ αν μερικοί γκρινιάζουν, όπως εγώ, και τί έγινε να ‘ουμ; Οι γκρινιάρηδες γαβγίζουν, αλλά το πωλητικό σύστημα προχωρεί. Με τα κώματα του Κούλη, του Αλαίκσοις και της Φώφης. Ούτε ΝΔ, ούτε ΚΙΝΑΛ ούτε ΣΥΡΙΖΑ. Και ποιος θυμάται τη Δημοκρατική Συμμαχία της μαμάς τού δημάρχου που στήριξε δοχεία εκ ψευδαργύρου ως ο Καμίνης* και ο Μπουτάρης**; Έχει και ασθενή [κοντή κατά τους μορφωμένους] μνήμη αυτός ο λαός.
Και το φιλότιμο, δυστυχώς, εξακολουθεί να είναι ζητούμενο στην ελληνική κοινωνία. Όπως και το αυτονόητο.
Σώτος
Υ.Γ. Kαι η προφητεία του Makpress. Έχει γούστο!
http://makpress.blogspot.com/2020/05/o-2030.html
*Δεν έχετε παρά να διαβάσετε αρθρίδιό του στα «ΝΕΑ» της 17.05.2020 περί σοσιαλδημοκρατίας, για να αντιληφθείτε περί τίνος διανοίας πρόκειται.
**Την προσωπικότητά του μπορείτε να θαυμάσετε εδώ
http://makpress.blogspot.com/2020/05/blog-post_58.html
Άστεγος πατέρας κοιμάται αγκαλιά με τον γιό του. Κάπου στην Αθήνα; Γύρω από την Ομόνοια; Λίγο πιο μακρυά από τη σχεδιαζόμενη ....
προμενάδα;
Εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης συγκεντρώσεων και συνωστισμού εν γένει τέθηκε σε λειτουργία το νέο συντριβάνι της πολύπαθης πλατείας Ομονοίας που τόσες και τόσες φορές έχει ανακαινισθεί. Με την παρουσία πλήθους κόσμου προεξάρχοντος του δημάρχου που χασκογελούσε. Καλά, εκείνος δεν το σκέφθηκε, κανένας δημοτικός σύμβουλος, κανένας παρατρεχάμενος δεν του είπε ότι αυτό που θα έκανε ήταν εγκληματικό;
Κι΄ όταν η αντιπολίτευση τον καταχέρισε για λόγους αντιπολιτευτικούς και μόνον, βγήκε ο Δήμαρχος και ζήτησε συγγνώμη.
Αχ αυτός ο θυμόσοφος ελληνικός λαός που με μία φράση διατυπώνει λακωνικά τόσες αλήθειες, έστω και αν ξεχνάει τη σοφία του κάθε φορά που πλησιάζει την κάλπη.
Ζήτησε συγγνώμη, λοιπόν, το παλληκάρι για το ατόπημα και όλα όμορφα και ωραία. Κι΄ όταν οι αντίπαλοί του συνέχισαν την κριτική, βγήκε η μαμά του να το υπερασπισθεί διερωτώμενη: «Έχει ζητήσει κάποιος άλλος συγγνώμη;». Δηλαδή μανδάμ με μία συγγνώμη καθαρίζω; Κάνω την πατάτα, δίνω το κακό παράδειγμα, αλλά ζητώντας συγγνώμη αποκαθιστώ τα πράγματα;
Για την Αγία Οικογένεια όλα συγχωρούνται.
Θα περίμενα από τον Κούλη ή την αδελφή του να τηλεφωνήσουν στον δήμαρχο ευθύς ως άρχισε η συγκέντρωση πλήθους στην Ομόνοια, και να τον συνετίσουν, ώστε να δοθεί το καλό παράδειγμα. Αλλά πού τέτοιο πράγμα. Τη δουλίτσα μας να κάνουμε, τη μουτράκλα μας να προβάλλουμε, ψηφαλάκια να μαζεύουμε κι’ ας γκρεμιστούνε όλα. Υπάρχουν τόσα και τόσα καθρεφτάκια να πουλήσουμε και επιδόματα να μοιράσουμε στους ιθαγενείς, όταν πλησιάσουν οι εκλογές. Θα έχουμε και τον κ. Σκέρτσο να σχεδιάζει και να μας διασκεδάζει. Τί λομπίστας είναι, αν δεν μπορεί να επιτεθεί στην Εισαγγελέα της υπόθεσης Τοπαλούδη, για να εξυπηρετήσει κάποιο άγνωστο μέχρι στιγμής συμφέρον; Κι’ αυτός ζήτησε με τον τρόπο του συγγνώμη, όταν προσπάθησε να δικαιολογήσει την επίθεσή του.
Και νάσου στη συνέχεια η αγιοποίηση του Δημάρχου με φωτογραφίες από το σπίτι του μαζί με τη Σία και τον υιό κ.λπ. Πώς θα κοιμηθώ, αν δεν πληροφορηθώ την ευτυχία του ζεύγους εις αντιστάθμισα των εικόνων των άστεγων;
Δυστυχώς, τοιούτοι πωλητικοί αρμόζουσιν ημίν. Κι’ αν μερικοί γκρινιάζουν, όπως εγώ, και τί έγινε να ‘ουμ; Οι γκρινιάρηδες γαβγίζουν, αλλά το πωλητικό σύστημα προχωρεί. Με τα κώματα του Κούλη, του Αλαίκσοις και της Φώφης. Ούτε ΝΔ, ούτε ΚΙΝΑΛ ούτε ΣΥΡΙΖΑ. Και ποιος θυμάται τη Δημοκρατική Συμμαχία της μαμάς τού δημάρχου που στήριξε δοχεία εκ ψευδαργύρου ως ο Καμίνης* και ο Μπουτάρης**; Έχει και ασθενή [κοντή κατά τους μορφωμένους] μνήμη αυτός ο λαός.
Και το φιλότιμο, δυστυχώς, εξακολουθεί να είναι ζητούμενο στην ελληνική κοινωνία. Όπως και το αυτονόητο.
Σώτος
Υ.Γ. Kαι η προφητεία του Makpress. Έχει γούστο!
http://makpress.blogspot.com/2020/05/o-2030.html
*Δεν έχετε παρά να διαβάσετε αρθρίδιό του στα «ΝΕΑ» της 17.05.2020 περί σοσιαλδημοκρατίας, για να αντιληφθείτε περί τίνος διανοίας πρόκειται.
**Την προσωπικότητά του μπορείτε να θαυμάσετε εδώ
http://makpress.blogspot.com/2020/05/blog-post_58.html