Και εγένετο αφορισμός!

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου


Δεν θα αναφερθώ εδώ στα σχετικά θεολογικά και εκκλησιολογικά ζητήματα σε βάθος. Αλλά θα πω απλώς ότι τα τρία πολιτικά πρόσωπα κατά των οποίων έγινε ο αφορισμός από τον μητροπολίτη Αμβρόσιο, αλλά και οι περισσότεροι πολιτικοί τους οποίους παίζουν τα ΜΜΕ, ούτως ή άλλως δεν είναι ορθόδοξοι. Και αυτό προκύπτει σαφώς από πλήθος ενεργειών και δηλώσεών τους. Ο Αμβρόσιος, λοιπόν, δεν τους επέβαλε στην ουσία κάποια ποινή, αλλά μόνο διέγνωσε την κατάσταση αυτή. Και ως επίσκοπος ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ κινούμενος τους αφόρισε, ώστε να καταλάβουν με τον πλέον σαφή τρόπο αυτοί οι βαπτισμένοι χριστιανοί, ότι με τις ενέργειες και τις δηλώσεις τους έχουν θέσει τους εαυτούς τους εκτός εκκλησίας και αφού το συνειδητοποιήσουν αυτό, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν. Αυτή είναι η λογική πίσω από κάθε αφορισμό. Δεν είναι πράξη μίσους ο αφορισμός, όπως ο τραγικός τρίτος αφορισθείς (αυτός που σηκώνει τον Γολγοθά ντε) την χαρακτήρισε. Είναι η έσχατη πράξη αγάπης προς όσους φανερά και δημόσια θέτουν τον εαυτό τους εκτός εκκλησίας. Αντίθετα, πράξη μίσους και δηλωτική της εωσφορικής βούλησης για απώλεια των ανθρώπων είναι η αγαπολογική τακτική της κατάργησης του αφορισμού! Δηλαδή να είναι κανείς επίσκοπος, να βλέπει ότι ο άλλος έχει βγει εκτός εκκλησίας και έχει φτάσει και στο σημείο να την πολεμάει δημόσια, ότι δεν παίρνει από λόγια, και να σκέφτεται ότι δεν πρέπει να τον αφορίσει για να μην ξεσηκωθούν όλοι οι εχθροί της εκκλησίας εναντίον του! Να τον αφήνει δηλαδή στην πλάνη και την απώλεια για να είναι ο ῾῾επίσκοπος῾῾ αγαπητός στα ΜΜΕ!
Και αυτήν ακριβώς την τακτική έσπευσε να ακολουθήσει αμέσως ο αρχιεπίσκοπος: χωρίς να πει ότι ο Αμβρόσιος έχει άδικο και ότι τίποτε από όσα είπαν και έκαναν τελευταία οι τρεις αφορισθέντες δεν είναι άξια αφορισμού, εξέδωσε μία ανακοίνωση με την οποία λέει ότι ο αφορισμός αυτός είναι ανίσχυρος, επειδή μόνο η Σύνοδος μπορεί να επιβάλει αφορισμό! Εδώ δεν θα προχωρήσω στο θεολογικό κομμάτι του κατά πόσο ευσταθεί ο ισχυρισμός του Αθηνών. Δεν υπάρχει, άλλωστε, κανένας λόγος να αντιπαρατιθέμεθα θεολογικώς με όσους υπέγραψαν το Κολυμπάρι, συγκοινωνούν με τους σχισματικούς στην Ουκρανία και έκλεισαν τις εκκλησίες το Πάσχα καταπατώντας όλους μα όλους τους κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Απλώς, θα προβλέψω ότι θα παρεξηγηθεί ο Αμερικανικός πατριάρχης με τα γραφόμενα του Αρχιεπισκόπου και θα τον επιτιμήσει που τόλμησε να του πάρει το αποκλειστικό προνόμιο του αφορισμού. Και θα έχει δίκιο! Όταν του αναγνωρίζει ο Αθηνών μέσω του ουκρανικού σχίσματος ότι αυτός μπορεί να συστήνει και να αναγνωρίζει μόνος του ολόκληρες εκκλησίες, πόσο μάλλον δεν έχει το προνόμιο του αφορισμού;
Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος, όμως, έκανε ένα λάθος: πριν από τον αφορισμό των τριών (και άλλων πολλών που με παρόμοιο τρόπο έχουν βγει εκτός εκκλησίας και την πολεμούν) έπρεπε να είχε διακόψει την κοινωνία με τους μητροπολίτες της Ελλαδικής, οι οποίοι αποδέχονται το Κολυμπάρι, το σχίσμα στην Ουκρανία και την εν κορωνοϊό λειτουργία των εκκλησιών, τα οποία τους καθιστούν ομόφρονες των αφορισθέντων. Είθε ο καλός Θεός να κάνει την αρχή της επανόδου στην κανονικότητα των επισκόπων με τον μητροπολίτη Αμβρόσιο!