επανήλθε από σημερινές αναφορές του τοπικού ηλεκτρονικού τύπου, συνιστά χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος απαξίωσης, εγκατάλειψης, ουσιαστικής αδιαφορίας όλων των εμπλεκόμενων, και κυρίως του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Ο προϊστάμενος της αρμόδιας ΙΣτ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Σταύρος Λιούτας, επανέλαβε σήμερα με δηλώσεις του ότι το κόστος της αναστήλωσης του ναού παραμένει «απαγορευτικό» -δίχως να αναφερθεί σε νούμερα και να εξηγήσει περαιτέρω τι εννοεί.
«Λεφτά», όπως καταλάβατε, «υπάρχουν», μόνο που απορροφώνται σε άλλα έργα. Κι όμως, ο ναός της Αφροδίτης αποτελεί μια μείζονα «πολιτιστική επένδυση», που μπορεί να γίνει στην πόλη. Η αναστήλωσή του όχι μόνον θα αλλάξει το χαρακτήρα της περιοχής και θα παράγει «υψηλή προστιθέμενη τουριστική αξία» (για να μιλήσουμε και σε μια γλώσσα που καταλαβαίνουν οι τάχα γιάπηδες της διοίκησης), αλλά θα συμβάλει ουσιαστικά στην ολοκλήρωση του ιστορικού αποτυπώματος της Θεσσαλονίκης προσφέροντας in situ την εμπειρία ενός επιβλητικού μνημείου που η κατασκευή του ανάγεται πριν από την ίδρυσή της, τον 5ο αιώνα π.Χ. (και ξεκαθαρίζει μάλιστα τα ζητήματα που θέτουν οι γειτονικοί αλυτρωτισμοί για την ταυτότητα της πόλης)!
Ωστόσο, ο Δήμος δεν μπήκε καν στο κόπο να μελετήσει σοβαρά αυτήν την προοπτική, και παρ’ όλες τις σποραδικές αναφορές του Δημάρχου στο δημοτικό συμβούλιο ότι ΘΑ ασχοληθεί με το ζήτημα, επί της ουσίας περί άλλων ετύρβαζε. Και τώρα, ο έφορος των αρχαιοτήτων βγαίνει και δηλώνει περί του «αναπόφευκτου». Με την αβελτηρία του Δήμου, και τον βαθύ ύπνο του Υπουργείου Πολιτισμού, που έχει εγκαταλείψει επίσης και την «Αμφίπολη» ως «εθνικιστική» (sic!), και ασχολείται κυρίως με το γνήσια διεθνιστικό καθήκον να ευνοεί ημετέρους, η αρνητική νεοελληνική ιδιαιτερότητα επιβεβαιώνεται: Εκεί που όλοι οι άλλοι στην Ευρώπη ξεθάβουν και αποκαθιστούν, εμείς… θάβουμε.
Ιδού ο «εκσυγχρονισμός τους»…
Θεσσαλονίκη, 5 Δεκεμβρίου 2018.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
