θα σας διηγηθώ εν συντομία μια ιστορία από την προσωπική μου εμπειρία και συναναστροφή μου με έναν από δαύτους:
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Για να καταλάβετε τι παθαίνουν οι υποψήφιοι πολιτικοί και πώς αλλοτριώνονται όταν καταφέρουν κάποια στιγμή να ξεγελάσουν το εκλογικό σώμα και να στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα του Κυνοβουλίου, θα σας διηγηθώ εν συντομία μια ιστορία από την προσωπική μου εμπειρία και συναναστροφή μου με έναν από δαύτους.
Τον Οκτώβριο του 2014, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, επεδίωξα να πάρω μια συνέντευξη από τον επικεφαλής της "Ένωσης Κεντρώων" Βασίλη Λεβέντη. Στενοχωριόμουν, για να πω την αλήθεια, επειδή όλοι τον έπαιρναν στο ψιλό, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έλεγε αλήθειες, παρά την απώλεια της ψυχραιμίας του και το αδόκιμο, συχνά, του προφορικού του λόγου.
Δεν ήταν καθόλου δύσκολο, όπως απεδείχθη, να μου δώσει μια συνέντευξη ο Βασίλης Λεβέντης, με δεδομένη βεβαίως την πρεμούρα του να μιλήσει σε ένα, διαδικτυακό έστω, μέσο ενημέρωσης και να πει τα δικά του εν όψει της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης. Όλα τα συστημικά άλλωστε μέσα μαζικής εξαπάτησης μόνο όταν ήθελαν να γελάσουν ησχολούντο μαζί του.
Δώσαμε λοιπόν ραντεβού σε ένα σπίτι-γραφείο-στούντιο της οδού Δημοσθένους στην Καλλιθέα, όπου ο Πρόεδρος των Κεντρώων μου έδωσε αυτή τη συνέντευξη : https://www.ribandsea.com/face/1665-vasilis-leventis-o-pareksigimenos-politikos-pou-borei-kai-provlepei.html Είχα μάλιστα δώσει τότε, ο αφελής, στη συνέντευξη εκείνη τον τίτλο "Βασίλης Λεβέντης. Ο παρεξηγημένος πολιτικός που μπορεί και προβλέπει". Φαίνεται πάντως πως ήμουν γουρλής γιατί ο Λεβέντης κατάφερε, τελικώς, μετά από λίγους μήνες να τρυπώσει στη γιάφκα του Κυνοβουλίου. Έκτοτε δεν τον συνάντησα ξανά.
Πέρυσι όμως, η καλή μου φίλη και δικηγόρος Μαρία Εξαρχουλάκου, απηυδισμένη από την αδιαφορία των πολιτικών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης-παραπλάνησης, μου είπε : "Ιωσήφ, ξέρω ότι είχες κάποτε επαφή με τον Βασίλη Λεβέντη. Επειδή υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα, που έχει να κάνει με τα έργα και τις ημέρες μιας ιδιωτικής τράπεζας, θέλω να κανονίσεις ένα ραντεβού μαζί του για να το θέσουμε υπ' όψιν του".
Πράγματι, κάλεσα αμέσως τον Βασίλη Λεβέντη στο κινητό του τηλέφωνο και τότε άρχισα να διαπιστώνω ότι η πρόσβαση σ΄αυτό δεν ήταν πια το ίδιο εύκολη. Το προσωπικό του τηλέφωνο, που πριν μπει στη γιάφκα το σήκωνε πάντα ο ίδιος, τώρα πια το σήκωνε κάποιος άλλος - συνεργάτης του προφανώς - ο οποίος με ρωτούσε ποιος είμαι, τι τον θέλω, περί τίνος πρόκειται κ.λπ. κ.λπ. Όταν δε απαντούσα πως τον θέλω προσωπικώς για κάτι πολύ σοβαρό, που δεν έχει ωστόσο να κάνει με ρουσφέτι, ο άνθρωπος του Προέδρου μού έλεγε πως θα τον ενημερώσει και θα με καλέσει στο τηλέφωνο.
Περνούσε ο καιρός αλλά τηλέφωνο από τον Λεβέντη, ή κάποιο συνεργάτη του έστω, δεν έπαιρνα. Κάλεσα πάλι και πάλι, ούτε θυμάμαι πόσες φορές, με το ίδιο αποτέλεσμα. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να του τη στήσω στα γραφεία του κόμματος, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Πράγματι, ο Πρόεδρος κατέφθασε ασθμαίνοντας κάποια στιγμή στο γραφείο. Στάθηκα μπροστά του και του είπα :
"Γεια σου Πρόεδρε".
"Ποιος είσαι εσύ";
"Ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος είμαι Πρόεδρε, ο δημοσιογράφος που σου πήρε συνέντευξη πριν από τρία χρόνια στην Καλλιθέα".
"Α, γεια σου Ιωσήφ. Τρέχω και δεν φτάνω αγόρι μου..."
"Σε θέλω για κάτι πολύ σοβαρό Πρόεδρε και πρέπει να τα πούμε οπωσδήποτε, παρουσία μιας καλής φίλης δικηγόρου που θέλει να καταγγείλει κάποια πράγματα".
"Γράψε το τηλέφωνό μου και κάλεσέ με αύριο να δώσουμε ένα ραντεβού".
"Το έχω το τηλέφωνό σου Πρόεδρε, αλλά δεν το σηκώνεις".
"Γράψε τότε αυτό" (και μου έδωσε έναν άλλο αριθμό τηλεφώνου).
Πέρασαν άλλες δύο ημέρες, πέρασαν δέκα ημέρες, πέρασαν δύο μήνες, πέντε μήνες αλλά ο Βασίλης Λεβέντης ούτε με κάλεσε ούτε σήκωσε το τηλέφωνό του. Απελπίστηκα, ενημέρωσα την Εξαρχουλάκου, η οποία θα νόμιζε ότι την κοροϊδεύω, και έγραψα τον Βασίλη Λεβέντη εκεί που δεν πιάνει μελάνι...
Προχθές όμως, ω του θαύματος, έλαβα το ακόλουθο sms :
"Θα ήταν τιμή μου να έρθεις στην ομιλία μου, την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου, ώρα 7 μμ, στο Hotel Athens Plaza (Σύνταγμα, Αθήνα). Βασίλης Λεβέντης (πληροφ. 210 5220357)".
Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου! Πήρα αμέσως και εν θερμώ τον αριθμό του τηλεφώνου που αναφερόταν στο sms. Το σήκωσε κάποιος συνεργάτης τού Λεβέντη.
"Είμαι ο ελεύθερος δημοσιογράφος Ιωσήφ Παπαδόπουλος" κύριε, του είπα, "και θέλω σας παρακαλώ να μεταβιβάσετε στον κ. Λεβέντη την επιθυμία μου να με διαγράψει από τη λίστα των επαφών του. Δεν είναι δυνατόν να τον ψάχνω ματαίως επί δύο χρόνια, για να του καταγγείλω κάτι πολύ σοβαρό, και αυτός να λέει σήμερα ότι θα είναι τιμή του αν πάω στην ομιλία του!".
"Ξέρετε, ο Πρόεδρος έχει πολύ φόρτο εργασίας και δεν είναι εύκολο να βρεθεί ελεύθερος χρόνος..."
"Για να ανταποκρίνεται όμως αμέσως στα καλέσματα των διασήμων συναδέλφων μου που εργάζονται στα συστημικά μέσα ενημέρωσης έχει χρόνο ο Πρόεδρος", απάντησα έτοιμος να εκραγώ.
"Πρέπει να πηγαίνει στα μέσα αυτά γιατί έχουν μεγάλη τηλεθέαση ξέρετε..."
"Ναι, είμαι περίεργος να δω πόση σημασία θα του δίνουν τα μέσα αυτά όταν μείνει εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές", είπα οργισμένος και έκλεισα το τηλέφωνο, ενθυμούμενος τη ρήση τής άλλοτε εργοδότριάς μου Λιάνας Κανέλλη (η οποία σταβλίζεται κι' αυτή εδώ και χρόνια στο χοιροστάσιο) πως "όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια φάτσα"...
Καταλάβατε; Θέλετε κι' αλλα; Δεν νομίζω!
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
