Οι τίτλοι είναι πιασάρικοι "ΣΟΚ! Τεμάχισε την κόρη του" "την έβρασε στην κατσαρόλα" κλπ. Ε και;
Πανεύκολο είναι να προσελκύσεις την προσοχή του αναγνώστη, με έναν αιμοβόρικο τίτλο, που θα σοκάρει τη νοικοκυρά, τον συνταξιούχο, εσάς, εμάς. Ε και; Το θέμα μας είναι να...
ρουφήξουμε ακόμη ένα αποτρόπαιο έγκλημα και να το ξεχάσουμε σε 10 μέρες, όπως ξεχάσαμε το περυσινό όπου πατέρας και μάνα (φυσικά, πρεζόνια με καμμένο εγκέφαλο) έκαψαν με το ατμοσίδερο το κοριτσάκι τους;
Αντί να σταυροκοπιόμαστε και να ονειρευόμαστε να τεμαχίζουμε εμείς τον Βούλγαρο παρανοϊκό ή να του ευχόμαστε "ψόφο" (δεν θα ψοφήσει, δεν θα πάθει τίποτε, σε 12 χρόνια θα είναι έξω και θα κάνει ληστείες για τη δόση του), ας ασχοληθούμε επιτέλους με κάτι ουσιαστικό: το πώς δεν θα ξαναγίνουμε θεατές τέτοιων φρικτών εγκλημάτων από εξαρτημένους χρήστες ναρκωτικών.
Πρέπει επιτέλους αυτό το ανύπαρκτο κράτος να καταλάβει ότι υποχρεούται να διαθέτει υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Επιστήμονες δηλαδή που σε συνεργασία με τους εισαγγελείς και τους αστυνομικούς θα επιλαμβάνονται ΑΜΕΣΑ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ σε περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, που είναι ο προθάλαμος του φόνου.
Ένας "τελειωμένος" από την ηρωίνη τοξικομανής, που κόβει το παιδί του κομματάκια και το βράζει στην κατσαρόλα και πετάει κομμάτι-κομμάτι το παιδί του στα σκουπίδια, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εκ των υστέρων, ούτε σωφρονίζεται και οποιαδήποτε τιμωρία δεν σωφρονίζει τον επόμενο τέτοιο άρρωστο. Ένας άνθρωπος που βράζει στην κατσαρόλα το παιδί του, απλά δεν συνέρχεται ποτέ. Δεν νοιώθει, δεν καταλαβαίνει, δεν βάζει μυαλό και δεν υπάρχει η παραμικρή χρησιμότητα στο να τον εκτελέσουμε ή να τον κάψουμε ζωντανό. Δεν θα παραδειγματίσει τον επόμενο "καμμένο από την πρέζα" ο απαγχονισμός ενός ομοίου του, γιατί απλούστατα, το σύνδρομο της στέρησης από την ηρωίνη σε έναν "καμμένο" είναι ΕΝΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ φορές ισχυρότερο από το φόβο οποιαδήποτε ποινής.
Πιό απλά : ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να κόψει κομματάκια το παιδί του, δεν θα αναστείλει μια εγκληματική πράξη υπό το φόβο της ποινικής τιμωρίας. Το φόβο της ποινικής τιμωρίας τον έχουν όσοι έχουν έστω ένα δράμι λογικής.
Άρα, θα πρέπει επιτέλους οι κοινωνικές υπηρεσίες να καταλάβουν, ότι αυτοί οι άνθρωποι, δεν κάνουν ξαφνικά ένα έγκλημα. Προετοιμάζονται για τη φυγή τους από τη λογική, από χρόνια πριν. Δεν σκοτώνει κανείς με αυτό τον τρόπο το παιδί του, αν δεν έχει "καεί" τελείως από τα ναρκωτικά. Άρα, είναι εμφανές το ποιοί είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Οι έμπειροι αστυνομικοί και οι έμπειροι γιατροί καταλαβαίνουν ποιοί μπορούν δυνητικά, σε μια κρίση στερητικού συνδρόμου, να σφάξουν το παιδί τους. Ε, αυτοί λοιπόν θα πρέπει να χάνουν την επιμέλεια του παιδιού τους ! Όπως στις Η.Π.Α.,όπου οι κοινωνικοί λειτουργοί κάνουν σπουδαία δουλειά σε αυτόν τον τομέα.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, γείτονες ανέφεραν ότι ήξεραν ότι ο "οι γονείς σκότωνανε το παιδί στο ξύλο" ! Προφανώς κάποιοι θα διαμαρτυρήθηκαν και στην αστυνομία. Φαντάζομαι όμως, ότι ο αστυνομικός που κατέγραψε το συμβάν θα βαρέθηκε να ενημερώσει τις υπηρεσίες πρόνοιας ή αν τις ενημέρωσε θα έλαβε τη συνήθη στην Ελλάδα απάντηση :"κι εμείς τι να κάνουμε αρχιφύλακα; έχουμε έλλειψη προσωπικού"
Σε μια χώρα που όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί πιστεύουν ακράδαντα ότι "η υπηρεσία έχει έλλειψη προσωπικού" άρα δικαιούνται να αδρανούν, απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από τη βάσανο της διερεύνησης καταγγελιών, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο.
Τουλάχιστον, εμείς ως πολίτες, ας μην αδιαφορούμε , επειδή όλες οι δημόσιες υπηρεσίες νομίζουν ότι έχουν "έλλειψη προσωπικού" και αδρανούν. Ας ενημερώνουμε ΦΟΡΤΙΚΑ και πιεστικά, όποιον "αρμόδιο" βρίσκουμε, ότι στο τάδε σπίτι πιστεύουμε ότι κάποιοι κακοποιούν ένα παιδί. Και το ίδιο φορτικά να τηλεφωνούμε και να ξανατηλεφωνούμε, μέχρι να βρεθεί κάποιος που δεν βαριέται που ζει και ασχοληθεί....
Βασ.Πρ./makpress 4-5-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου