Η δεξίωση της Κάθριν για τη [σ]απ[ι]οκατάσταση της Δημοκρατίας

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

[Δεν είναι Ολυμπιονίκης ή παγκόσμια πρωταθλήτρια προσερχόμενη στο Προεδρικό Μέγαρο]

          Η ΠτΔ εξεφώνησε λογύδριο στα πλαίσια εορτασμού της....

48^ης επετείου  αποκατάστασης της Δημοκρατίας εν μέσω εκατοντάδων εκπροσώπων της καλής κενωνίας, τους οποίους, τις οποίες και τα οποία εδεξιώθη κατά πάγια ετήσια πρακτική. Δεν άντεξε στον πειρασμό να στιγματίσει «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» που εκδηλώθηκε στην περίπτωση της δίκης Λιγνάδη, όπως προφανώς άφησε να εννοηθεί: «Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους. Κρίνονται για τις αποφάσεις τους, δεν στοχοποιούνται. Ο διχαστικός λόγος   αδικεί την δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».

      Δημόσια σφαίρα;

      Ορθώς ο Μανώλης Κοττάκης [ΕΣΤΙΑ – 31.07.2022] της επεσήμανε, ότι άλλα έχει πει ο Άρειος Πάγος  με την εν ολομελεία απόφασή του 02/2022 [υπόθεση Κορκονέα]:

«….  η περί ποινής κρίση του Δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρεια,ς αλλά επιβάλλεται να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ αξιόποινης πράξης και ποινής για σωφρονισμό του δράστη (ειδική πρόληψη) και να συμβάλλει στη σταθερότητα και ειρήνευση της κοινωνικής ζωής με την παροχή στους πολίτες της επιβεβαίωσης, ότι καλώς πράττουν, όταν συμπεριφέρονται συννόμως (θετική γενική πρόληψη), με παράλληλη ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος του κοινωνικού συνόλου. Με άλλα λόγια η ποινή επιβάλλεται χάριν της πρόληψης όχι όμως πέραν ή κάτω των ορίων που χαράσσει η ιδέα της Δικαιοσύνης.»

         Παλαιότερα, και δη την 06.10.2016, ο τότε Πρόεδρος του ΣτΕ Ν. Σακελλαρίου, εξερχόμενος του γραφείου του πρωθυπουργού Αλαίκσοις, ο οποίος είχε δεχθεί τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων*, αναφέρθηκε στον κοινωνικό χαρακτήρα του Συμβουλίου της Επικρατείας και στην υποχρέωσή του «να αφουγκράζεται τους σφυγμούς της ελληνικής κοινωνίας». Ήταν τότε που η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου είχε θέσει στον πρωθυπουργό την αύξηση με νόμο του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών, μολονότι το όριο ορίζεται από το Σύνταγμα, εξ ου και απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση για την τροποποίηση του και όχι απλή νομοθέτηση. Το σκεπτικό της κ. Θάνου: το Σύνταγμα ορίζει όριο, για να μην μπορεί κανείς να διώξει νωρίτερα τον δικαστή, αλλά αν αυτός θέλει να παραμείνει περισσότερο, τούτο μπορεί να επιτραπεί με απλή νομοθετική ρύθμιση.   

       Την επομένη καταχέρισε τον Ν. Σακελλαρίου ο συνταγματολόγος Ντέπιουτης [κατά κόσμον Ευ. Βενιζέλος] λέγων, ότι προκαλούν θεσμικό τρόμο οι δηλώσεις του Προέδρου του ΣΤΕ, κατά τον οποίο  το Ανώτατο Δικαστήριο αφουγκράζεται την Κοινωνία, και ότι όλα αυτά αποτελούν θεσμικό πρόβλημα και μάλιστα πρόβλημα Δημοκρατίας.

Σώτος

*Η συνάντηση έλαβε χώρα στον απόηχο της παραίτησης από την Ένωση Δικαστών του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, δυο αντιπροέδρων του ΣτΕ, οι οποίοι άσκησαν έντονη κριτική για την πρόσφατη ματαίωση της διάσκεψης για τις τηλεοπτικές άδειες. Οι παραιτηθέντες Κατερίνα Σακελλαροπούλου και Χρήστος Ράμμος χαρακτήρισαν εγγράφως απαράδεκτο τον λόγο που επικαλέσθηκε ο Πρόεδρος για τη ματαίωση της διάσκεψης του δικαστηρίου και το κλίμα που είχε διαμορφωθεί για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, και έκαναν λόγο για «μεγάλο ατόπημα» και για «συνθήκες αρνησιδικίας». Οι δύο δικαστές επέκριναν επίσης την υποστήριξη της Ένωσής τους προς τον πρόεδρο του ΣτΕ.