Γένηκε κάποτες ένας διαγωνισμός, καλή ώρα να πούμε, να αναδείξουσι και τα ζώα , αρχηγό. Όρισαν εκλογεκή επιτροπή έναν ντελικανή αετό , τον στείλανε και έκατσε στην κορφή ενός πολύ ψηλού βουνού κι απέ κει ανεκοίνωσε στα συνταγμένα από κάτω ζώα, τον μοναδικό όρο για την κατάκτηση της αρχεγίας.
'' Μάγκες 'όποιος από σας....
φτάσει πρώτος δω πάνω , γένηκε αρχηγός πάει και τέλιωσε''
Τότενες βλέπεις δεν είχανε ούτε ''μπλοκαρισμένες'' εταιρείες δημοσκοπήσεων , ούτε 'χαλασμένα'' φαξ , ούτε τίποτις άλλα τέτοια σαλτανάτια και τερτίπια.
Το οποίον πέρασε μια μέρα .
Τίποτα .
Πέρασε δεύτερη.
Μπα , κανείς.
Πάει κι η τρίτη.
Τζίφος .
Άρχεψε να το σκεύεται ο ντερβίσης αετός το λοιπόν.
'' Ρε μπας κι ήτο πολύ σκληρό το αγώνισμα να πούμε και τους μπάφιασα και κώλωσαν? Μήπως ανεβάσαμε τον πήχη ψηλά και από προσόντα είμεθα στο γάματα με μεγάλα γράμματα? Ρε να το ξαναδώμεν σε κάτι πιο λάιτ?''
Κει πάνω στις σκέψεις και κατά το τέλος της τέταρτης μέρας , πάνω που ήταν έτοιμος να την κάνει για ξανά μανά συνέλευσις , διαβουλεύσεις , διορθώσεις και τα λοιπά σκατά, νάσου κι ακούει μια φωνή κάτω κατά τα πόδια του μεριά
''Νίκησα''
Σκύβει και τι να δει. Ένας μικρός σάλιαγκας (σαλίγκαρος για τους εγγράμματους) πανηγύριζε περιχαρής.
''Ισα ρε μεγάλε κι εγώ που περίμενα κάνα λιοντάρι, κάναν ελέφαντα, καμιά τίγρης τέλος πάντων, κάνα θερίο ανήμερο ,μούρθες εσύ? Πως την έκανες τη φτιάξη κι έφτασες ως τα δω πάνω? . Για σπάστα και ξαναρίχτα μπας και την ανθιστούμε περί του γίγνεσθαι.
''Γλύφωντας , έρποντας και με τα κέρατά μου, φίλτατε.
Περικαλώ.
ΥΓ Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα της επικαιρότης τυγχάνει εντελώς τυχαία να πούμε. Να μά τα τραγούδια της ''γαλάζιας γενιάς'' του τεράστιου Robert Williams.
Καλές γιορτές ντερβίσια μου
Μήτσος Τούφας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου