[όσο η ανεργία καλπάζει, το ύψος της σύνταξης θα φρενάρει, κι’ όσο το ύψος της σύνταξης φρενάρει, τόσο η ανεργία θα καλπάζει. Αυτό το ξέρουν ακόμη και μικρά παιδιά, εκτός από το ΔΝΤ]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Δεν είναι εγκληματική οργάνωση
Εξ αφορμής των περικοπών των συντάξεων των τελευταίων χρόνων, κυρίως δε των προαναγγελθεισών περικοπών της δεύτερης, τρίτης, τέταρτης κ.λπ. σύνταξης, ακούω και διαβάζω το όχι παράλογο επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να περικόπτεται σύνταξη, για την οποίαν ο συνταξιούχος κατέβαλλε μια ολόκληρη ζωή εισφορές. Το, επίσης όχι παράλογο, αντεπιχείρημα είναι πως όταν η πατρίς ευρίσκεται εν κινδύνω, ανεξαρτήτως του ποίος ευθύνεται γι’ αυτό, όλοι πρέπει να συνδράμουμε στην αντιμετώπιση του κινδύνου. Το «όλοι», βέβαια, χωράει πολλή συζήτηση, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Οι εισφορές, λοιπόν, δεν λαμβάνονται υπόψη, όταν πρόκειται να περικοπούν οι συντάξεις. Μολονότι οι συνταξιούχοι δεν διέπραξαν κάποιο αμάρτημα, για το οποίο θα πρέπει να υποστούν την κύρωση της μείωσης των συντάξεών τους. Εκτός αν δεχθούμε το περίφημο «τα φάγαμε όλοι μαζί», οπότε και οι συνταξιούχοι πρέπει να επιστρέψουν το μερτικό τους από το συμπόσιο.
Στον Κώδικα πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων υπάρχει διάταξη που ορίζει ότι ο δημόσιος υπάλληλος στερείται ολοσχερώς της σύνταξης, αν καταδικασθεί αμετακλήτως σε ορισμένα αδικήματα στρεφόμενα κατά του Δημοσίου [κλοπή, απιστία, υπεξαίρεση, πλαστογραφία κ.λπ.], μεταξύ των οποίων και η παθητική δωροδοκία. Έτσι, εφοριακός τις καταδικάσθηκε αμετακλήτως για παθητική δωροδοκία το έτος 1996 [ενενήντα έξη], εξ ου και το Δημόσιο του στέρησε το 2003 τη σύνταξη κατ’ εφαρμογή του νόμου. Ο εφοριακός προσέφυγε στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο με την απόφασή του 477/2104 εν Ολομελεία απεφάνθη εν τέλει ότι η εν λόγω διάταξη του νόμου έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα και τη Σύμβαση Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επειδή δεν είναι δυνατόν να υφίσταται ένας άνθρωπος τόσο δυσανάλογη κύρωση που δεν του επιτρέπει να ζη μία αξιοπρεπή ζωή στα γεράματά του, προ πάντων όταν έχει πληρώσει εισφορές για τη σύνταξη αυτή. Και τούτο, διότι, λέω εγώ, το συμφέρον των αθώων πολλών υποχωρεί προ του θεμελιώδους δικαιώματος του ενός ανθρώπου να ζη αξιοπρεπώς, εξ ου κα οι αθώοι θα πρέπει να συνεχίζουν να επιβαρύνονται με τη σύνταξη του ενόχου, έστω και να οι αθώοι βογγούν και στενάζουν κάτω από τη μπότα της τρόικα.
Ένας δικαστής μειοψήφισε προβάλλων το επιχείρημα ότι ο ίδιος Κώδικας προβλέπει πως σε μία τέτοια περίπτωση, η σύνταξη απονέμεται στα μέλη της οικογενείας του επίορκου, τα οποία, έτσι, δεν μένουν απροστάτευτα. Ωραία διάταξη δεν είναι; Είσαι επίορκος, σου στερώ τη σύνταξη, αλλά την απονέμω στα παιδιά σου. Επειδή έχεις πληρώσει εισφορές για τη σύνταξη. [ΣΗΜ: αν τα παιδιά είναι ανήλικα, τη σύνταξη διαχειρίζεται ο επίορκος μπαμπάς].
Σημειώνω ότι η υπόθεση ξεκίνησε το 2003 και τελείωσε το 2014. Ένδεκα ολόκληρα χρόνια, για να λυθεί το ζήτημα. Μήπως και εκεί έχουμε ανάγκη κάποιας μεταρρύθμισης Αλέξη;
Τελικό συμπέρασμα: το δημόσιο συμφέρον, ήτοι το συμφέρον όλων των μη λαμογίων, υποχωρεί προ του δικαιώματος ενίων λαμογίων να λαμβάνουν σύνταξη, μολονότι έβλαψαν το Δημόσιο, ήτοι όλους τους άλλους πολίτες που δεν αμάρτησαν για την πάρτη τους. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι καταδικαζόμενοι για παθητική δωροδοκία είναι ελάχιστοι, αφού οι περισσότεροι δωροδοκούμενοι δεν φτάνουν ποτέ στη Δικαιοσύνη. Άσε που οι ελάχιστοι καταδικαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη της σύνταξης, αφού έχουν κάνει τη μπάζα τους που ισοδυναμεί τουλάχιστον με δύο και τρεις ή και περισσότερες συντάξεις.
Πάντως, για να ικανοποιηθεί και το επιχείρημα «ο άνθρωπος πλήρωνε τόσα χρόνια εισφορές», μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί η διάταξη που ορίζει ότι τη σύνταξη του καταδικασθέντος παίρνουν τα παιδιά του με την ακόλουθη: «Στον στερούμενο της σύνταξης επιστρέφονται νομιμοτόκως όλες οι εισφορές που έχει καταβάλει για συνταξιοδότηση συμψηφιζόμενες με το ποσό, στο οποίο ανέρχεται η ζημία, την οποία προκάλεσε στο Δημόσιο».
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός και ΖΩΗλάτρης, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Υ.Γ. 1] Διάβαζα προ ημερών δικαστική απόφαση, με την οποία καταδικάσθηκαν σε 12ετή κάθειρξη τέσσερις εφοριακοί [προϊστάμενος, επόπτης, ελεγκτής = το γνωστό τρίο + κάποιος μπαλαντέρ] για επιστροφή ΦΠΑ € 750.000 με βάση εικονικά τιμολόγια. Μολονότι είναι τέσσερις, δεν χαρακτηρίσθηκαν εγκληματική οργάνωση. Και τούτο, επειδή διέπραξαν το αδίκημα στο μακρυνό 1998, όταν δεν είχε φανεί στον ορίζοντα το αδίκημα «εγκληματική οργάνωση». [Μας προέκυψε το 2001]. Παρατήρησα, όμως, ότι ακόμη και σήμερα οι διατάξεις περί εγκληματικής οργάνωσης δεν εντάσσουν στα εγκλήματα, για τα οποία συγκροτείται μία εγκληματική οργάνωση, το άρθρο 256 ΠΚ. [Απιστία σχετική με την υπηρεσία - ΄Αρθρο 256 - Υπάλληλος που κατά τον προσδιορισμό, την είσπραξη ή τη διαχείρηση φόρων, δασμών, τελών ή άλλων φορολογημάτων ή οποιωνδήποτε εσόδων ελαττώνει εν γνώσει του και για να ωφεληθεί ο ίδιος ή άλλος, τη δημόσια, τη δημοτική ή την κοινοτική περιουσία ή την περιουσία νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, της οποίας η διαχείριση του είναι εμπιστευμένη, τιμωρείται: α) με Φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών β) αν η ελάττωση είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών γ)Με Κάθειρξη μέχρι δέκα ετών, αν: α)ο υπαίτιος μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα τεχνάσματα και η ελάττωση της περιουσίας είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας ανώτερης συνολικά των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ ή β) το αντικείμενο της πράξης έχει συνολική αξία μεγαλύτερη των εκατό είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ».] Καλό ε; Δεν διανοήθηκε ο νομοθέτης ότι είναι ενδεχόμενο 3 ή περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι να συγκροτήσουν εγκληματική οργάνωση για να διαπράττουν απιστίες. Πάντως, αν δεν υπήρχε και ο αυστηρότατος α.ν. 1608/1950 περί καταχραστών του Δημοσίου, οι τέσσερις εφοριακοί θα καθάριζαν με 7-8 χρονάκια έκαστος. Ναι, ο α.ν. 1608/1950 είναι ο νόμος που σχεδίαζε ο τέως αρεοπαγίτης και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης κ. Αθανασίου να καταργήσει με το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα αντικαθιστώντας τον με ποινή μέχρι 15 ετών. Γιατί να απειλείται με ισόβια όποιος βάζει χέρι στο Δημόσιο Ταμείο; Αρκετά δεν είναι 15 χρονάκια; Κρίμα είναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου