Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είναι ο κατά το άρθρο 100 του Συντάγματος δικαστικός σχηματισμός, ο οποίος αποφαίνεται αμετακλήτως περί της συνταγματικότητος ή μη κάποιας διάταξης νόμου, όταν....
έχουν εκδοθεί αντίθετες επί του θέματος αποφάσεις από δύο εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας [Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας, Ελεγκτικό Συνέδριο]. Αν αποφανθεί ότι μία διάταξη είναι αντισυνταγματική, αυτή η διάταξη παύει να ισχύει αυτοδικαίως.
Ακριβώς λόγω της σπουδαιότητος της αποστολής του, το ΑΕΔ συγκροτείται «από τους Προέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από τέσσερις συμβούλους της Επικρατείας και από τέσσερις αρεοπαγίτες, που ορίζονται ως μέλη με κλήρωση κάθε δύο χρόνια. Στο δικαστήριο αυτό προεδρεύει ο αρχαιότερος από τους Προέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου», ενώ σε ορισμένου είδους υποθέσεις «μετέχουν στη σύνθεση του δικαστηρίου και δύο τακτικοί καθηγητές νομικών μαθημάτων των νομικών σχολών των πανεπιστημίων της Χώρας, οι οποίοι ορίζονται με κλήρωση».
Άρα, το εν λόγω δικαστήριο απαρτίζεται από τους ανώτατους δικαστικούς της χώρας, οι οποίοι κατά τεκμήριον αμάχητον διαθέτουν τη μεγαλύτερη πείρα και τις περισσότερες νομικές γνώσεις. Άρα, ο συνταγματικός νομοθέτης ανέθεσε σε εξέχοντα μυαλά κρίσεις επί θεμάτων τεράστιας σημασίας για την έννομη τάξη.
Έπεσε, λοιπόν, στο μάτι μου η απόφαση 05/2014 του εν λόγω δικαστηρίου, το οποίο εκλήθη να αποφανθεί επί μίας διαφοράς που ήχθη ενώπιόν του από ενδιαφερόμενο πολίτη. Δεν χρειάζεται να παραθέσω λεπτομέρειες για τη φύση της υπόθεσης. Αρκεί να αναφέρω ότι τα τεράστια αυτά μυαλά απέρριψαν την προσφυγή ως απαράδεκτη, επειδή δεν είχε επικολληθεί επ’ αυτής ένσημο αξίας € 15 υπέρ του ΤΑΧΔΙΚ [Ταμείου Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτηρίων]. Και τούτο, διότι ο νόμος προβλέπει ότι επί των διαφόρων δικογράφων πρέπει να επικολλάται ένσημο συγκεκριμένης αξίας, αναλόγως του είδους του δικογράφου «επί ποινή απαραδέκτου». Το απαράδεκτο ορίζεται ως κύρωση προφανώς για να μη χάνει το Δημόσιο τα έσοδα από τέτοια ένσημα και χαρτόσημα.
Ομολογώ ότι είχα καιρό να διαβάσω τόσο μικρόψυχη απόφαση. Για € 15 δεν προχώρησε το ΑΕΔ στην ουσία της υπόθεσης. Ας σημειώσω ότι στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας υπάρχει διάταξη που υποχρεώνει τον δικαστή να καλέσει τον διάδικο, ο οποίος έχει προβεί σε τυπική παράλειψη, να σπεύσει να συμπληρώσει την παράλειψη, πριν χωρήσει στην ουσία της υπόθεσης. Έτσι, όταν ο δικαστής ελέγχει τα τυπικά στοιχεία της δικογραφίας, εάν διαπιστώσει κάποιες ελλείψεις τέτοιου είδους, καλεί τηλεφωνικώς τον δικηγόρο του παραλείψαντος διαδίκου, να σπεύσει να καλύψει την παράλειψη, άλλως θα απορριφθεί η προσφυγή του ως απαράδεκτη. Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει ούτε στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας ούτε στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Εν κατακλείδι, η αφρόκρεμα των δικαστών δεν εντόπισε κάποια διάταξη στο νομικό οπλοστάσιό μας, για να διασώσει το δικόγραφο και να προχωρήσει στην ουσία. Δεν αρκούσε καν η συνταγματική διάταξη περί αναλογικότητος μεταξύ παράλειψης ή ενέργειας και κύρωσης. Δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει με ρωμαλέο τρόπο όλες αυτές τις δυσκοίλιες διατάξεις και να καλέσει τον διάδικο, να τον ενημερώσει ότι πρέπει, έστω και με καθυστέρηση, να επικολλήσει το ένσημο, για να εκδικασθεί η υπόθεσή του και ότι αν δεν το πράξει, θα είναι αναγκασμένο το δικαστήριο να απορρίψει την προσφυγή του. Το δημόσιο συμφέρον για την είσπραξη € 15 χωρίς καθυστέρηση είναι υπέρτερο οποιουδήποτε άλλου συμφέροντος.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός και ΖΩΗλάτρης, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είναι ο κατά το άρθρο 100 του Συντάγματος δικαστικός σχηματισμός, ο οποίος αποφαίνεται αμετακλήτως περί της συνταγματικότητος ή μη κάποιας διάταξης νόμου, όταν....
έχουν εκδοθεί αντίθετες επί του θέματος αποφάσεις από δύο εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας [Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας, Ελεγκτικό Συνέδριο]. Αν αποφανθεί ότι μία διάταξη είναι αντισυνταγματική, αυτή η διάταξη παύει να ισχύει αυτοδικαίως.
Ακριβώς λόγω της σπουδαιότητος της αποστολής του, το ΑΕΔ συγκροτείται «από τους Προέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από τέσσερις συμβούλους της Επικρατείας και από τέσσερις αρεοπαγίτες, που ορίζονται ως μέλη με κλήρωση κάθε δύο χρόνια. Στο δικαστήριο αυτό προεδρεύει ο αρχαιότερος από τους Προέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου», ενώ σε ορισμένου είδους υποθέσεις «μετέχουν στη σύνθεση του δικαστηρίου και δύο τακτικοί καθηγητές νομικών μαθημάτων των νομικών σχολών των πανεπιστημίων της Χώρας, οι οποίοι ορίζονται με κλήρωση».
Άρα, το εν λόγω δικαστήριο απαρτίζεται από τους ανώτατους δικαστικούς της χώρας, οι οποίοι κατά τεκμήριον αμάχητον διαθέτουν τη μεγαλύτερη πείρα και τις περισσότερες νομικές γνώσεις. Άρα, ο συνταγματικός νομοθέτης ανέθεσε σε εξέχοντα μυαλά κρίσεις επί θεμάτων τεράστιας σημασίας για την έννομη τάξη.
Έπεσε, λοιπόν, στο μάτι μου η απόφαση 05/2014 του εν λόγω δικαστηρίου, το οποίο εκλήθη να αποφανθεί επί μίας διαφοράς που ήχθη ενώπιόν του από ενδιαφερόμενο πολίτη. Δεν χρειάζεται να παραθέσω λεπτομέρειες για τη φύση της υπόθεσης. Αρκεί να αναφέρω ότι τα τεράστια αυτά μυαλά απέρριψαν την προσφυγή ως απαράδεκτη, επειδή δεν είχε επικολληθεί επ’ αυτής ένσημο αξίας € 15 υπέρ του ΤΑΧΔΙΚ [Ταμείου Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτηρίων]. Και τούτο, διότι ο νόμος προβλέπει ότι επί των διαφόρων δικογράφων πρέπει να επικολλάται ένσημο συγκεκριμένης αξίας, αναλόγως του είδους του δικογράφου «επί ποινή απαραδέκτου». Το απαράδεκτο ορίζεται ως κύρωση προφανώς για να μη χάνει το Δημόσιο τα έσοδα από τέτοια ένσημα και χαρτόσημα.
Ομολογώ ότι είχα καιρό να διαβάσω τόσο μικρόψυχη απόφαση. Για € 15 δεν προχώρησε το ΑΕΔ στην ουσία της υπόθεσης. Ας σημειώσω ότι στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας υπάρχει διάταξη που υποχρεώνει τον δικαστή να καλέσει τον διάδικο, ο οποίος έχει προβεί σε τυπική παράλειψη, να σπεύσει να συμπληρώσει την παράλειψη, πριν χωρήσει στην ουσία της υπόθεσης. Έτσι, όταν ο δικαστής ελέγχει τα τυπικά στοιχεία της δικογραφίας, εάν διαπιστώσει κάποιες ελλείψεις τέτοιου είδους, καλεί τηλεφωνικώς τον δικηγόρο του παραλείψαντος διαδίκου, να σπεύσει να καλύψει την παράλειψη, άλλως θα απορριφθεί η προσφυγή του ως απαράδεκτη. Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει ούτε στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας ούτε στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Εν κατακλείδι, η αφρόκρεμα των δικαστών δεν εντόπισε κάποια διάταξη στο νομικό οπλοστάσιό μας, για να διασώσει το δικόγραφο και να προχωρήσει στην ουσία. Δεν αρκούσε καν η συνταγματική διάταξη περί αναλογικότητος μεταξύ παράλειψης ή ενέργειας και κύρωσης. Δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει με ρωμαλέο τρόπο όλες αυτές τις δυσκοίλιες διατάξεις και να καλέσει τον διάδικο, να τον ενημερώσει ότι πρέπει, έστω και με καθυστέρηση, να επικολλήσει το ένσημο, για να εκδικασθεί η υπόθεσή του και ότι αν δεν το πράξει, θα είναι αναγκασμένο το δικαστήριο να απορρίψει την προσφυγή του. Το δημόσιο συμφέρον για την είσπραξη € 15 χωρίς καθυστέρηση είναι υπέρτερο οποιουδήποτε άλλου συμφέροντος.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός και ΖΩΗλάτρης, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου