Λοιπόν, η κατάσταση είναι κρίσιμη, και τέτοιες ώρες δεν χρειάζονται ούτε περισπούδαστες αναλύσεις ούτε φιλοσοφικές φιοριτούρες.
Τα πράγματα είναι απλά, και έτσι απλά θα περιγράψω το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι το τι παίζει.
Από τον Strange Attractor
Εδώ λοιπόν και δυο δεκαετίες, η ψωροκώσταινα Ελλάδα το έπαιζε Μαντάμ Σουσού, διότι της κάθισαν οι συγκυρίες (πακέτα Ντελόρ, ευρώ, δάνεια, επιδοτήσεις, κλπ).
Και φτάσαμε στο σημείο, μια χώρα που μέχρι πρότινος πείναγε κυριολεκτικά, να έχει γεμίσει από μπαρ, καφετέριες, Καγιέν, και οι κάτοικοί της, που κάποτε έτρωγαν αποκλειστικά όσπρια, να … ταξιδεύουν τα σαββατοκύριακα για σκι στη Βιέννη και για μπάνια στο Μπαλί…
Και το κράτος να οργανώνει ολυμπιακές φιέστες, ευρωκύπελλα, και άλλα κουλά, με τους ζαβλακωμένους νεόπλουτους πολίτες του να σεληνιάζονται στα κωλάδικα, ακούγοντας Καρρά, πίνοντας μαύρο Τζόνι, διαβάζοντας ΝΤΑΟΥΝ ΤΑΟΥΝ, παρακολουθώντας Λαζόπουλο, και να θεωρούν ότι όλα αυτά τα πρόσκαιρα τους ανήκουν επάξια και δικαιωματικά, διότι ο υπόλοιπος πλανήτης τους χρωστάει αφού είναι Έλληνες (αφού), και απόγονοι του Περικλή… (όλοι του Περικλή, και κανείς του δούλου του).
Και βέβαια, κανείς να μη πληρώνει φόρους, αφού αυτά είναι για τους κουτόφραγκους.
Πάντα θυμάμαι αυτό που είπαν οι κοτζαμπάσηδες στον Καποδίστρια όταν λίγο μετά την επανάσταση πήγε να φτιάξει κράτος: «Μα καλά, τι φόρους μας λες; Άμα ήταν έτσι και πρέπει να πληρώνουμε χαράτσια, τότε τι στο διάολο ξεσηκωθήκαμε για να διώξουμε τους Τούρκους»;
Αυτή είναι η ράτσα μας συμπυκνωμένη σε μια φράση.
Εν ολίγοις είμαστε μια χώρα που γουστάρουμε κάργα καπιταλισμό, αλλά με σοσιαλδημοκρατικό κράτος, και σοβιετικού τύπου προστατευτισμούς.
Αγνοώντας (μα εντελώς) ότι για να υπάρχουν κρατικές χορηγήσεις, επιδοτήσεις, και άλλα τέτοια καλούδια, βασική προϋπόθεση είναι να πληρώνουμε φόρους.
Και όσο πιο πολλά κρατικά προνόμια, τόσο πιο πολλοί φόροι.
Αυτά όμως, αν και βασικά στοιχεία της πολιτικής οικονομίας, παραμένουν… διαφορικές εξισώσεις για τον μέσο λεβέντη Έλληνα.
Και έτσι φτάσαμε ξαφνικά ενώπιοι ενωπίω με τον λογαριασμό… με την λυπητερή.
Και γι’ αυτό χρεοκοπήσαμε.
Διότι μας ζητήθηκαν πίσω τα δανεικά. Που εμείς μάθαμε τόσα χρόνια να είναι αγύριστα, ή έστω να αποπληρώνονται με άλλα δανεικά.
Μέχρι που ξύπνησαν οι ανάλγητοι δανειστές, και μας έκοψαν την πίστωση.
Και κινδυνέψαμε να πάμε πίσω στις παραδοσιακές καταστάσεις μας, δηλαδή σύκα, κρεμμύδια, και μαύρο αζύμωτο ψωμί στη καλύτερη…
Και μετά ήρθε το μνημόνιο, και σφίξαμε τα λουριά, επιβάλλοντας απόλυτη λιτότητα και περικοπές δαπανών και σπαταλών, μπας και συνεχίσουμε να λειτουργούμε έστω στοιχειωδώς ως κράτος, με την έννοια να υπάρχουν ανοικτά νοσοκομεία, αεροδρόμια, κλπ, να υπάρχουν καύσιμα στα βενζινάδικά, προϊόντα στα σούπερμαρκετ, να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, και όλα αυτά τα βασικά που συνιστούν ένα (ας πούμε) νορμάλ κράτος.
Και όχι κύριοι και κυρίες αγαναΧτιστές: Δεν χρεοκοπήσαμε εξαιτίας του μνημονίου, αφού η χρεοκοπία προηγήθηκε (για όσους από εμάς θυμούνται καλά).
Αντιθέτως, το μνημόνιο μας επέτρεψε να συνεχίζουμε να λέμε και να γράφουμε το πόσο αγαναΧτισμένοι είμαστε αφού…
Με αυτά και με αυτά πέρασαν δυο τρία χρόνια μιζέριας, η ανεργία θέριεψε, το ίδιο και η φτώχεια, και καλώς ή κακώς φτάσαμε σε σημείο όπου δειλά δειλά ξανάρχισε η ανάπτυξη, με τους δείκτες έστω και στο ελάχιστο να δείχνουν μια βελτίωση.
Με την ελπίδα ότι σε κάποια χρόνια ίσως να επανέλθουμε σε επίπεδα δεκαετίας του 2000.
Εσύ είσαι που το λες;
Οι Στρατούληδες, οι συγκαμένοι, και οι λοιποί μπαχαλάκηδες διαφωνούν.
Θέλουν επιστροφή στο 2008 εδώ και τώρα.
Το πώς θα γίνει αυτό, άγνωστον…
Πολλοί πιστεύουν ειλικρινά ότι ο Αλέξης (Τσε Παπάρα) θα πατήσει ένα μαγικό κουμπί και όλοι ξαφνικά θα δένουμε και πάλι τα κανίς μας με λουκάνικα πρασάτα.
Εξάλλου, όταν από ένα κόμμα γκρουπούσκουλο, που μέχρι προχθές πάλευε να μπει στη Βουλή, και για να το πετύχει χάιδευε τα αφτιά του κάθε παραβατικού, και του κάθε λαθρομετανάστη, μέσα σε δυο χρόνια φτάνεις να φλερτάρεις με την εξουσία… αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Ας γίνει η έφοδος στον ουρανό, και μετά θα τα βρούμε με τις συνιστώσες!
Και για όσους κακοπροαίρετους μιλάνε για ενδεχόμενη πείνα, ο Στρατούλης αντιτείνει πως «ναι… αλλά θα είμαστε περήφανοι»!
Τι να απαντήσεις σε τέτοια επιχειρήματα;
Και να ήταν οι μόνοι;
Όχι, αφού σιγοντάρονται κι από άλλους εξίσου τρελαμένους σαμποτέρ της ομαλότητας, όπως είναι οι επαγγελματίες αρνητές της πραγματικότητας, οι του ΚΚΕ δηλαδή, οι ψεκασμένοι Αίλυννες (αφού), και οι νεοναζί «πατριώτες» που όμως λατρεύουν τον Γερμανό δικτάτορα που εισέβαλλε και διέλυσε την Ελλάδα!
Και κοντά σε αυτούς ο κάθε άλλος πειραγμένος του στυλ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κατσανέβα, Τζίμερου, Πολύδωρα, κλπ.
Και άντε οι συριζαίοι μεγαλόσχημοι έχουν δεμένο τον γάιδαρό τους, αφού οι περισσότεροι εξ αυτών είναι πολυεκατομμυριούχοι με τα λεφτά τους στο εξωτερικό.
Οι υπόλοιποι όμως πράκτορες του χάους;
Σε τι βασίζονται;
Πού βασίζονται δηλαδή όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι που πολιτεύονται με τον συγκαμένο, ή με τον κυρ Φώτη;
Ότι θα τους σώσει η ασπίδα του Σύριζα;
Μα ο σύριζας πρώτος θα εξαφανιστεί με το που θα σφραγιστούν τα πρώτα ΑΤΜ, και πάθουμε κι εμείς αυτά που έπαθαν οι Κύπριοι αδελφοί μας (ακούγοντας τον Τσίπρα), πριν βάλουν μυαλό και ικετεύσουν τη Μέρκελ να τους «μνημονιάσει» και αυτούς.
Τα ξεχνάμε αυτά;
Μάλλον τα ξεχνάμε, γι αυτό και φτάσαμε σε σημείο, εμείς οι περήφανοι Έλληνες, να κρεμόμαστε από τα τέτοια μιας χούφτας ανισόρροπων επιτήδειων βΟλευτών, π.χ. ΔΗΜΑΡ, που δημοσκοπικά δεν πιάνουν ούτε το 1%.
Και όμως αυτοί οι 10 θα κρίνουν αύριο το άμεσο (ίσως και το μακρινό) μέλλον της χώρας.
Για ένα γινάτι.
Ξεχνώντας ότι το κόμμα τους συμμετείχε ενεργά στη συγκυβέρνηση του μνημονίου, μέχρι που ο κυρ Φώτης την είδε Βελουχιώτης, και την έκανε (για χάρη της ΕΡΤ παρακαλώ).
Εδώ είμαστε λοιπόν σήμερα.
Ή όπως λέγαμε παλιά στα σινεμά: Εδώ μπήκαμε.
Το πώς θα τελειώσει το έργο, απομένει να το δούμε αύριο.
Αν και προσωπικά είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι θα βρεθούν οι 180, διότι αν όχι, και αν όλα πάνε κατά Σύριζα, τότε όντως οι 10 αυτοί «προδότες» θα έχουν ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις.
Και όταν η ζάπλουτη και βολεμένη από παντού ηγεσία του Σύριζα τη κάνει με τα ελικόπτερα, αυτούς θα τους αφήσει πίσω… ως θυσία. Να το θυμόσαστε.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου