Κυριακή κοντή γιορτή. Ο χρόνος, από την προκήρυξη των εθνικών εκλογών, πέρασε γρήγορα. Καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ο αγώνας των ....
υποψηφίων εντείνεται και η αγωνία του απερχόμενου θιάσου, χτυπάει κόκκινο.
Έκαστος, προσπαθεί βασανιστικά να δώσει απάντηση σε διαφορετικά ερωτήματα. Οι μεν, με τι σειρά και αν θα εκλεγούν, οι δε, αν θα εκλέξουν βουλευτή στον νομό, ή θα καταλήξουν, να ξύνουν τον πάτο της κάλπης.
Είναι πολλά τα ονόματα εκείνων που ευαγγελίζονται καλύτερες μέρες για τον πολύπαθο λαό, που για μια μέρα κάθε τέσσερα χρόνια, γίνεται ρυθμιστής των εξελίξεων...
Είναι ακόμα περισσότερες οι προσδοκίες, όλων εκείνων που με την ελπίδα για κάτι καλύτερο, θα προσέλθουν στις κάλπες.
Όσοι ψηφίζουν με το θυμικο, έχουν ήδη πιάσει το σταυρωμένο φακελάκι και, ο καθένας, για δικούς του λόγους, θα υποβάλλει ταπεινά τα σέβη του στον δοκιμασμένο εθνοσωτηρα.
Εκείνοι που θα διαλέξουν να ακολουθήσουν την οργή και την αγανάκτηση, που δικαιολογημένα, όλοι νιωθουμε, θα βρουν ατέλειες σε έναν χώρο, που ούτε ιδανικός, ούτε αψεγάδιαστος είναι και θα επιλέξουν την ανεξοδη, κατά τη γνώμη μου και αλόγιστη "ηρωική" έξοδο, ψηφίζοντας μικρά κόμματα, που δεν πρόκειται να μπουν στη Βουλή ώστε να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή.
Σε όσους επιλέγουν την εκπροσώπησή τους με γνώμονα ένα επερχόμενο ρουσφέτι, καλά μυαλά. Ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από το σπίτι σου και ο μόνος τρόπος να διορθώσουμε εκείνα που μας πληγώνουν, είναι να τα δούμε κατάματα, ενωμένοι και όχι κάτω από την επιπλαστη ασφάλεια του βουλευτικού γραφείου, που έχεις κάνει δεύτερο σπίτι σου.
Στους οργιλους συντοπίτες, που είτε γιατί διαφωνούν με την στάση αναμονής της Νέας Δημοκρατίας, πάνω σε μείζονα γεωπολιτικά και ιστορικά ζητήματα, όπως η κήρυξη της Α.Ο.Ζ και η ακύρωση του καταπτυστου συμφώνου των Πρεσπών, θα ήθελα να συστήσω ομόνοια. Όσο πιο ηχηρό είναι το ράπισμα στον θίασο των μπαχαλακηδων, τόσο πιο αδηριτη θα είναι η ανάγκη για αλλαγή των οργίων που η μπάντα των μαθητευόμενων μάγων, προσπάθησε να περάσει ως πεπραγμένα.
Κακά τα ψέματα. Το κουτσουρεμα των συντάξεων, οι μισθοί που γίνονται όλο και πιο ισχνοι, η αναλγησία που επιδεικνύει το κράτος, προς συνελληνες που χάνουν το σπίτι τους, αλλά όχι την αξιοπρέπειά τους, σε αντιδιαστολή με την αλόγιστη εισροή λαθροτουριστων, ανδρών 20 με 40 ετών, που χάνουν οποιοδήποτε έγγραφο, όχι όμως το iphone τους, δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο. Το φυτίλι όμως ήταν η Μακεδονία.
Πολλά μπορεί να ανεχθεί ο Έλληνας, όχι όμως το ξεπούλημα, η την καπηλευση της ιστορίας του...
Οι αποτυχημένοι του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπεφταν, είτε για το κρατικό νταντεμα του Χασάν, που έσπειρε οχτώ παιδια και ζει με τη φορολογία που όλοι πληρώνουμε, είτε για την εκνευριστικη απάθεια προς τον καραφλομπεκα χασαποταβερνιαρη, πρόεδρο λιγδοκαθαριστων παρμπρίζ και λοιπών περιχώρων που βγήκε να πει ότι τα νησιά του Αιγαίου, ανήκουν στα μεμετια... για την εκνευριστικη στήριξη στο ψυχοπαθες υποκειμενο που έσπερνε τον θάνατο και εσχάτως την είδε Γκάντι, για να πάρει έξοδο από την μπουζου...
Είναι τόσα πολλά, το ένα, πιο ενοχλητικό από το άλλο, που δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε προσωρινά, ακόμα και μετά την συστηματική απομάκρυνση Πολάκη από την έκθεση στα μέσα.. και όμως, είναι τόσο λίγα, μπροστά στην παραποίηση της ιστορικής αλήθειας. Η κυβέρνηση του 90- 93, έπεσε γιατί επέλεξε να πει πως το όνομα, δεν έχει σημασία, λίγα τα ψωμιά όποιου διαλέξει ίδια στάση, σε συνθήκες ακόμα πιο κρίσιμες...
Εύχομαι και ελπίζω, ο μέλλων πρωθυπουργός, να φανεί αντάξιος των περιστάσεων. Ο χρόνος λιγοστεύει. Δε θέλουμε διαχείριση της κρίσης. Θέλουμε αλλαγή πορείας, ιδέες και τολμηρές επιλογές.
....Τολμηρές επιλογές όμως, χρειάζονται και στην τοπική πολιτική σκηνή. Έχουμε μείνει πίσω, ως προς την ανάθεση υπουργείων, ως προς την απήχηση της βολιωτικης και μαγνησιωτικης φωνής στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι θλιβερό, πως ο τελευταίος πολιτικός άνδρας του νομού που με τον λόγο και την δράση του, έφερε τον Βόλο στο προσκήνιο, ήταν ο αείμνηστος Νίκος Μπρισιμης, υπουργός υγείας στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Έκτοτε, ζούμε το συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη και την φιλική στήριξη της κεντρικής εξουσίας, την οποια συνανταμε, ως φτωχοί συγγενείς.
Άλλοτε με τον ενθουσιασμό της νίκης, άλλοτε με βάση την υπερπροβολη (άγνωστο γιατί... )από τα τοπικά μέσα και άλλες φορές γιατί "γράφει" καλά στον φακό, δίνουμε την ψήφο μας, χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό, σε υποψήφιους, που δυστυχώς, δεν έχουν επιδείξει αρετές και που ακόμα χειρότερα, δεν διακρίθηκαν για τις ικανοτητές τους, όταν κατάφεραν να εκλεγούν...
Χαρακτηριστική η περίπτωση εκλιπόντος βουλευτή, που καθ'ολη την διάρκεια της βουλευτικής του θητείας, δεν έκανε ούτε μια εισήγησή και για τις ανάγκες της νέας προεκλογικής εκστρατείας,οι φωτογράφοι, τον έστησαν στα έδρανα, να αγορεύει, ενώ, μπορεί και να απήγγειλε το "της πατρίδας μου η σημαία"...
Ακραίο το παράδειγμα, αν και απόλυτα αληθινό. Δεν απέχει όμως ιδιαίτερα από την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως τόπος. Η φωνή της Μαγνησίας, έχει χάσει το ειδικό βάρος που της κληροδότησε
η ιδιαίτερη γεωγραφική της θέση, η μικρασιατική χροιά και η πολιτιστική κληρονομιά της.
Όλα εκείνα που θα έπρεπε να αποτελούν συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχουν γίνει βαρίδια, στα οποία, αναγκαστικά, σχεδόν ψεύτικα αναφέρονται, όταν και όποτε θυμηθούν.
Σε μια παρωδία, ανάλογη των πρώτων ημερών στο στρατό, βομβαρδιζομαστε από "φοβερούς" πολιτικούς παράγοντες που κάναν κουμπαρια με την εξουσία και που κυριολεκτικά - αλήθεια σας λέμε, θα φέρουν ταραχή. Με ανάλογες αναρτήσεις, επιπέδου μασαζοκαλσον σλιμ, ή εναλλακτικά, Τζίνας βαρώνη, στα καλύτερά της, μαθαίνουμε, ότι η πολιτική συγκέντρωση του τάδε έκανε χαλασμό, ενώ κρίνουν σκόπιμο, να μας ενημερώσουν, πως κάποιοι εκ των φερελπιδων κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, διατηρούν στενές επαφές- πάλι αλήθεια λέμε, να σε θάψω - με υψηλόβαθμα στελέχη της κεντρικής διοίκησης...
Παράνοια και τουρκομπαροκ σε μια γραφική προσπάθεια υφαρπαγής ψήφου, με χάντρες και καθρεφτακια με τους ντόπιους να αντιμετωπίζονται ως πρωτόγονοι ιθαγενείς. Θυμίζει κάπως, το μαχαιροκοπανημα στο καλοκαιρινό παζάρι, μόνο που αυτή τη φορά, όσο καλό παιδί κι αν είναι, δε μας παίρνει να βγει ακόμα ένας χαλβάς.
Η ψήφος, ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι ομόλογο, ούτε μετοχή, αλλά εντολή, καθαρή και επιτακτική και ο εντολοδόχος, χρειάζεται να επιδείξει, αρετές διαφορετικές από εκείνες του πίνω τσάι μετά των κυριών, ή ζητάω τζάμπα εισιτήρια για σκι με τον πρόεδρο.
Πρέπει να έχει ξεχωρίσει στον επαγγελματικό στίβο και να έχει αποδείξει την ακεραιότητα και την εντιμότητά του, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης και αγογγυστης προσφορας, από τη θέση μέσω της οποίας υπηρέτησε και υπηρετεί τους βολιωτες .
Η επιστημοσύνη και η ανθρώπινη αξία ενός πολύπειρου Ιατρού και δασκάλου για όλους τους ειδικευόμενούς του, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από όποιον είχε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει μαζί του.
Η αμεσότητα, η ικανότητα να βγάζει ακόμα και από τους πιο ευεξαπτους από εμάς, τον καλύτερο εαυτό μας, τόσο χειρουργικά, όσο και προσωπικά και ο απόλυτος σεβασμός της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, χωρίς διακρίσεις, με κάνουν να αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που μαθητευσα κοντά του.
Η συνεχής προσπάθεια αναβάθμισης του νοσοκομείου Βόλου και η ανάδειξη της χειρουργικής κλινικής σε μια από τις πιο μάχιμες της κεντρικής Ελλάδας, είναι έργο δικό του, αν και όταν συζητήσεις μαζί του, θα σου πει με ταπεινότητα, πως όλα ξεκίνησαν από τον Βαρδουλη. Τον δικό του δάσκαλο.
Όσο όμορφη όμως και ίσως για κάποιους από εμάς, συγκινητική κι αν είναι αυτή η αναφορά, δεν αποτελεί, επ'ουδενι λόγο για να τον επιλέξετε.
Ούτε να επιβραβευσετε την συνεχή κατά επιλογή του, παρουσία στον δημόσιο φορέα και αρωγή στον κάθε ασθενή...εκτός και αν υπάρχει κάποιος κακοπροαιρετος ή προκλητικά αφελής που πιστεύει πως θα είχε την παραμικρή δυσκολία να επιτύχει ( για να το θέσω ευγενικά ) στον ιδιωτικό τομέα.
Αναφέρομαι στον Θανάση Λιούπη, υποψήφιο με τη Νέα Δημοκρατία στον νομό Μαγνησίας.
Στο άκουσμα του ονόματός του, πολλοί θορυβήθηκαν, τόσο, που φτάσαν στο αξιοθρηνητο σημείο, να πληρώνουν για να κυκλοφορήσουν ένα κακοφτιαγμένο δημόσιο λιβελογραφημα, τυφλωμένοι από την προσωπική τους μιζέρια και την ανάγκη κατά εμέ, δικαίωμα για εκείνους, να συμπεριληφθούν στις λίστες...
Δεν απάντησε, ούτε μπήκε στη λογική της στείρας αντιπαράθεσης. Κάνει τον αγώνα του οργώνοντας τον τόπο από άκρη σ' άκρη και προσπαθώντας να κάνει βίωμα, τα προβλήματα και τις αγωνίες των συμπολιτών.
Προσωπικά όμως, επειδή ούτε τόσο ήρεμος, ούτε τόσο ανώτερος είμαι, για το συγκεκριμένο γεγονός, έχω να πω πως η μικροψυχια είναι επικίνδυνη και για ανόητους... ειδικά όταν πιστεύεις πως κάποιος, που μέσα σε συνθήκες αντίξοες και καταστάσεις τοξικές, κατάφερε να κρατήσει την συνοχή της πιο δύσκολης κλινικής και να ετοιμάσει χειρουργούς, πηγαίνει σε μια δυσκολη μάχη, με το σταυρό στο χέρι, κινδυνεύεις να μείνεις με κάτι καθόλου ιερό ανά χείρας..και δεν αναφέρομαι στα σταυροφακελλα που μοιράζουν για σένα. Η κάλπη και ο κυριαρχος λαός, θα ετυμηγορησουν.
Η υποψηφιότητά του, κάθε άλλο παρά προϊόν πίεσης ή γλυψιματος ήταν ( ναι σύντροφοι, ανακαλύψαμε την Αμερική) τουναντίον, αποδέχθηκε την τιμητική πρόταση που του έγινε από την ηγεσία, χωρίς επαφές ή πρόσβαση στους κομματικούς μηχανισμούς.
Η εκλογή του με το ψηφοδέλτιο του Κώστα Αγοραστού στην περιφέρεια, ήταν η απαρχή μιας εξαιρετικά επιτυχημένης πορείας, που είχε ως επιστέγασμα, την επαναδημιουργία της Κάρλας, έργο στο οποίο έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Θα ήταν πλεονασμός να αναφερθώ στη συνεχή συμμετοχή του σε στρογγυλές τράπεζες τόσο πανελλήνιων, όσο και διεθνών χειρουργικών συνεδρίων, ή στη χειρουργική του τεχνική και τις καινοτομίες που έφερε στον Βόλο.
Λίγους ενδιαφέρουν αυτά. Εκείνο όμως που κανείς δε μπορεί να παραβλέψει, είναι η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση και αποτελεσματικότητα. Χωρίς έπαρση , χωρίς στείρο εγωισμό, αλλά με απόλυτη αυτοπεποίθηση, οδήγησε το τμήμα του, να είναι σημείο αναφοράς, τόσο στο νομό, όσο και στα περιφερειακά νοσοκομεία της χώρας.
Ένα τέτοιο προϊόν θέλω, όχι μόνο στην υγεία, αλλά σε κάθε τομέα της πόλης και του Νομού.
Αυτή τη φορά, επιλέγω να με εκπροσωπήσει κάποιος που ήδη έχει πετύχει σε αυτό που έχει ασχοληθεί, όχι όποιος θεωρήσει επιτυχία του, το να εκλεγεί.
Επιλέγω αυτόν που κάνει τον αγώνα του, πατώντας γερά στα πόδια του και όχι το πανηγύρι της ρεκλαμας. Δίνω ένα ηχηρό ΟΧΙ στους κλακαδορους και στους παρατρεχαμενους και επιβραβευω την ευφυία, την ικανότητα και την τόλμη.
Δίνω στον τόπο μου την δυνατότητα για ένα καλύτερο αύριο με κάποιον που είναι ένας από εμάς, όχι στα λόγια, αλλά μέσα από την συνεχή προσπάθεια και έμπρακτη αγάπη για τον τόπο.
Προσπαθώ μαζί του και φέρνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ένα αύριο, στο οποίο δεν θα είμαστε οι Φιλιππινέζες του προέδρου, αλλά ρυθμιστές των εξελίξεων.
Αξίζω την καλύτερη εκπροσώπηση και πιστεύω στην καλή και σοφή κρίση.
Είναι πια πρωί, τώρα που τελειώνω τη βάρδια και αυτό το κείμενο, κάπου στο Λονδίνο. Τα σύννεφα, διαλύονται και ο ήλιος αρχίζει να φαίνεται ξανά, μέσα στο γκρίζο τοπίο.
Η σημερινή μέρα θα είναι όμορφη. Η επόμενη Κυριακή, θα είναι ακόμα πιο λαμπρή, για την πόλη, τον νόμο και την Ελλάδα μας.
Παλιέ μου διευθυντή, Καλή επιτυχία
Καλή ψήφο σε όλους.
Με τιμή,
Κώστας Κοίλιας
υποψηφίων εντείνεται και η αγωνία του απερχόμενου θιάσου, χτυπάει κόκκινο.
Έκαστος, προσπαθεί βασανιστικά να δώσει απάντηση σε διαφορετικά ερωτήματα. Οι μεν, με τι σειρά και αν θα εκλεγούν, οι δε, αν θα εκλέξουν βουλευτή στον νομό, ή θα καταλήξουν, να ξύνουν τον πάτο της κάλπης.
Είναι πολλά τα ονόματα εκείνων που ευαγγελίζονται καλύτερες μέρες για τον πολύπαθο λαό, που για μια μέρα κάθε τέσσερα χρόνια, γίνεται ρυθμιστής των εξελίξεων...
Είναι ακόμα περισσότερες οι προσδοκίες, όλων εκείνων που με την ελπίδα για κάτι καλύτερο, θα προσέλθουν στις κάλπες.
Όσοι ψηφίζουν με το θυμικο, έχουν ήδη πιάσει το σταυρωμένο φακελάκι και, ο καθένας, για δικούς του λόγους, θα υποβάλλει ταπεινά τα σέβη του στον δοκιμασμένο εθνοσωτηρα.
Εκείνοι που θα διαλέξουν να ακολουθήσουν την οργή και την αγανάκτηση, που δικαιολογημένα, όλοι νιωθουμε, θα βρουν ατέλειες σε έναν χώρο, που ούτε ιδανικός, ούτε αψεγάδιαστος είναι και θα επιλέξουν την ανεξοδη, κατά τη γνώμη μου και αλόγιστη "ηρωική" έξοδο, ψηφίζοντας μικρά κόμματα, που δεν πρόκειται να μπουν στη Βουλή ώστε να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή.
Σε όσους επιλέγουν την εκπροσώπησή τους με γνώμονα ένα επερχόμενο ρουσφέτι, καλά μυαλά. Ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από το σπίτι σου και ο μόνος τρόπος να διορθώσουμε εκείνα που μας πληγώνουν, είναι να τα δούμε κατάματα, ενωμένοι και όχι κάτω από την επιπλαστη ασφάλεια του βουλευτικού γραφείου, που έχεις κάνει δεύτερο σπίτι σου.
Στους οργιλους συντοπίτες, που είτε γιατί διαφωνούν με την στάση αναμονής της Νέας Δημοκρατίας, πάνω σε μείζονα γεωπολιτικά και ιστορικά ζητήματα, όπως η κήρυξη της Α.Ο.Ζ και η ακύρωση του καταπτυστου συμφώνου των Πρεσπών, θα ήθελα να συστήσω ομόνοια. Όσο πιο ηχηρό είναι το ράπισμα στον θίασο των μπαχαλακηδων, τόσο πιο αδηριτη θα είναι η ανάγκη για αλλαγή των οργίων που η μπάντα των μαθητευόμενων μάγων, προσπάθησε να περάσει ως πεπραγμένα.
Κακά τα ψέματα. Το κουτσουρεμα των συντάξεων, οι μισθοί που γίνονται όλο και πιο ισχνοι, η αναλγησία που επιδεικνύει το κράτος, προς συνελληνες που χάνουν το σπίτι τους, αλλά όχι την αξιοπρέπειά τους, σε αντιδιαστολή με την αλόγιστη εισροή λαθροτουριστων, ανδρών 20 με 40 ετών, που χάνουν οποιοδήποτε έγγραφο, όχι όμως το iphone τους, δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο. Το φυτίλι όμως ήταν η Μακεδονία.
Πολλά μπορεί να ανεχθεί ο Έλληνας, όχι όμως το ξεπούλημα, η την καπηλευση της ιστορίας του...
Οι αποτυχημένοι του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπεφταν, είτε για το κρατικό νταντεμα του Χασάν, που έσπειρε οχτώ παιδια και ζει με τη φορολογία που όλοι πληρώνουμε, είτε για την εκνευριστικη απάθεια προς τον καραφλομπεκα χασαποταβερνιαρη, πρόεδρο λιγδοκαθαριστων παρμπρίζ και λοιπών περιχώρων που βγήκε να πει ότι τα νησιά του Αιγαίου, ανήκουν στα μεμετια... για την εκνευριστικη στήριξη στο ψυχοπαθες υποκειμενο που έσπερνε τον θάνατο και εσχάτως την είδε Γκάντι, για να πάρει έξοδο από την μπουζου...
Είναι τόσα πολλά, το ένα, πιο ενοχλητικό από το άλλο, που δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε προσωρινά, ακόμα και μετά την συστηματική απομάκρυνση Πολάκη από την έκθεση στα μέσα.. και όμως, είναι τόσο λίγα, μπροστά στην παραποίηση της ιστορικής αλήθειας. Η κυβέρνηση του 90- 93, έπεσε γιατί επέλεξε να πει πως το όνομα, δεν έχει σημασία, λίγα τα ψωμιά όποιου διαλέξει ίδια στάση, σε συνθήκες ακόμα πιο κρίσιμες...
Εύχομαι και ελπίζω, ο μέλλων πρωθυπουργός, να φανεί αντάξιος των περιστάσεων. Ο χρόνος λιγοστεύει. Δε θέλουμε διαχείριση της κρίσης. Θέλουμε αλλαγή πορείας, ιδέες και τολμηρές επιλογές.
....Τολμηρές επιλογές όμως, χρειάζονται και στην τοπική πολιτική σκηνή. Έχουμε μείνει πίσω, ως προς την ανάθεση υπουργείων, ως προς την απήχηση της βολιωτικης και μαγνησιωτικης φωνής στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι θλιβερό, πως ο τελευταίος πολιτικός άνδρας του νομού που με τον λόγο και την δράση του, έφερε τον Βόλο στο προσκήνιο, ήταν ο αείμνηστος Νίκος Μπρισιμης, υπουργός υγείας στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Έκτοτε, ζούμε το συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη και την φιλική στήριξη της κεντρικής εξουσίας, την οποια συνανταμε, ως φτωχοί συγγενείς.
Άλλοτε με τον ενθουσιασμό της νίκης, άλλοτε με βάση την υπερπροβολη (άγνωστο γιατί... )από τα τοπικά μέσα και άλλες φορές γιατί "γράφει" καλά στον φακό, δίνουμε την ψήφο μας, χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό, σε υποψήφιους, που δυστυχώς, δεν έχουν επιδείξει αρετές και που ακόμα χειρότερα, δεν διακρίθηκαν για τις ικανοτητές τους, όταν κατάφεραν να εκλεγούν...
Χαρακτηριστική η περίπτωση εκλιπόντος βουλευτή, που καθ'ολη την διάρκεια της βουλευτικής του θητείας, δεν έκανε ούτε μια εισήγησή και για τις ανάγκες της νέας προεκλογικής εκστρατείας,οι φωτογράφοι, τον έστησαν στα έδρανα, να αγορεύει, ενώ, μπορεί και να απήγγειλε το "της πατρίδας μου η σημαία"...
Ακραίο το παράδειγμα, αν και απόλυτα αληθινό. Δεν απέχει όμως ιδιαίτερα από την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως τόπος. Η φωνή της Μαγνησίας, έχει χάσει το ειδικό βάρος που της κληροδότησε
η ιδιαίτερη γεωγραφική της θέση, η μικρασιατική χροιά και η πολιτιστική κληρονομιά της.
Όλα εκείνα που θα έπρεπε να αποτελούν συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχουν γίνει βαρίδια, στα οποία, αναγκαστικά, σχεδόν ψεύτικα αναφέρονται, όταν και όποτε θυμηθούν.
Σε μια παρωδία, ανάλογη των πρώτων ημερών στο στρατό, βομβαρδιζομαστε από "φοβερούς" πολιτικούς παράγοντες που κάναν κουμπαρια με την εξουσία και που κυριολεκτικά - αλήθεια σας λέμε, θα φέρουν ταραχή. Με ανάλογες αναρτήσεις, επιπέδου μασαζοκαλσον σλιμ, ή εναλλακτικά, Τζίνας βαρώνη, στα καλύτερά της, μαθαίνουμε, ότι η πολιτική συγκέντρωση του τάδε έκανε χαλασμό, ενώ κρίνουν σκόπιμο, να μας ενημερώσουν, πως κάποιοι εκ των φερελπιδων κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, διατηρούν στενές επαφές- πάλι αλήθεια λέμε, να σε θάψω - με υψηλόβαθμα στελέχη της κεντρικής διοίκησης...
Παράνοια και τουρκομπαροκ σε μια γραφική προσπάθεια υφαρπαγής ψήφου, με χάντρες και καθρεφτακια με τους ντόπιους να αντιμετωπίζονται ως πρωτόγονοι ιθαγενείς. Θυμίζει κάπως, το μαχαιροκοπανημα στο καλοκαιρινό παζάρι, μόνο που αυτή τη φορά, όσο καλό παιδί κι αν είναι, δε μας παίρνει να βγει ακόμα ένας χαλβάς.
Η ψήφος, ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι ομόλογο, ούτε μετοχή, αλλά εντολή, καθαρή και επιτακτική και ο εντολοδόχος, χρειάζεται να επιδείξει, αρετές διαφορετικές από εκείνες του πίνω τσάι μετά των κυριών, ή ζητάω τζάμπα εισιτήρια για σκι με τον πρόεδρο.
Πρέπει να έχει ξεχωρίσει στον επαγγελματικό στίβο και να έχει αποδείξει την ακεραιότητα και την εντιμότητά του, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης και αγογγυστης προσφορας, από τη θέση μέσω της οποίας υπηρέτησε και υπηρετεί τους βολιωτες .
Η επιστημοσύνη και η ανθρώπινη αξία ενός πολύπειρου Ιατρού και δασκάλου για όλους τους ειδικευόμενούς του, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από όποιον είχε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει μαζί του.
Η αμεσότητα, η ικανότητα να βγάζει ακόμα και από τους πιο ευεξαπτους από εμάς, τον καλύτερο εαυτό μας, τόσο χειρουργικά, όσο και προσωπικά και ο απόλυτος σεβασμός της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, χωρίς διακρίσεις, με κάνουν να αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που μαθητευσα κοντά του.
Η συνεχής προσπάθεια αναβάθμισης του νοσοκομείου Βόλου και η ανάδειξη της χειρουργικής κλινικής σε μια από τις πιο μάχιμες της κεντρικής Ελλάδας, είναι έργο δικό του, αν και όταν συζητήσεις μαζί του, θα σου πει με ταπεινότητα, πως όλα ξεκίνησαν από τον Βαρδουλη. Τον δικό του δάσκαλο.
Όσο όμορφη όμως και ίσως για κάποιους από εμάς, συγκινητική κι αν είναι αυτή η αναφορά, δεν αποτελεί, επ'ουδενι λόγο για να τον επιλέξετε.
Ούτε να επιβραβευσετε την συνεχή κατά επιλογή του, παρουσία στον δημόσιο φορέα και αρωγή στον κάθε ασθενή...εκτός και αν υπάρχει κάποιος κακοπροαιρετος ή προκλητικά αφελής που πιστεύει πως θα είχε την παραμικρή δυσκολία να επιτύχει ( για να το θέσω ευγενικά ) στον ιδιωτικό τομέα.
Αναφέρομαι στον Θανάση Λιούπη, υποψήφιο με τη Νέα Δημοκρατία στον νομό Μαγνησίας.
Στο άκουσμα του ονόματός του, πολλοί θορυβήθηκαν, τόσο, που φτάσαν στο αξιοθρηνητο σημείο, να πληρώνουν για να κυκλοφορήσουν ένα κακοφτιαγμένο δημόσιο λιβελογραφημα, τυφλωμένοι από την προσωπική τους μιζέρια και την ανάγκη κατά εμέ, δικαίωμα για εκείνους, να συμπεριληφθούν στις λίστες...
Δεν απάντησε, ούτε μπήκε στη λογική της στείρας αντιπαράθεσης. Κάνει τον αγώνα του οργώνοντας τον τόπο από άκρη σ' άκρη και προσπαθώντας να κάνει βίωμα, τα προβλήματα και τις αγωνίες των συμπολιτών.
Προσωπικά όμως, επειδή ούτε τόσο ήρεμος, ούτε τόσο ανώτερος είμαι, για το συγκεκριμένο γεγονός, έχω να πω πως η μικροψυχια είναι επικίνδυνη και για ανόητους... ειδικά όταν πιστεύεις πως κάποιος, που μέσα σε συνθήκες αντίξοες και καταστάσεις τοξικές, κατάφερε να κρατήσει την συνοχή της πιο δύσκολης κλινικής και να ετοιμάσει χειρουργούς, πηγαίνει σε μια δυσκολη μάχη, με το σταυρό στο χέρι, κινδυνεύεις να μείνεις με κάτι καθόλου ιερό ανά χείρας..και δεν αναφέρομαι στα σταυροφακελλα που μοιράζουν για σένα. Η κάλπη και ο κυριαρχος λαός, θα ετυμηγορησουν.
Η υποψηφιότητά του, κάθε άλλο παρά προϊόν πίεσης ή γλυψιματος ήταν ( ναι σύντροφοι, ανακαλύψαμε την Αμερική) τουναντίον, αποδέχθηκε την τιμητική πρόταση που του έγινε από την ηγεσία, χωρίς επαφές ή πρόσβαση στους κομματικούς μηχανισμούς.
Η εκλογή του με το ψηφοδέλτιο του Κώστα Αγοραστού στην περιφέρεια, ήταν η απαρχή μιας εξαιρετικά επιτυχημένης πορείας, που είχε ως επιστέγασμα, την επαναδημιουργία της Κάρλας, έργο στο οποίο έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Θα ήταν πλεονασμός να αναφερθώ στη συνεχή συμμετοχή του σε στρογγυλές τράπεζες τόσο πανελλήνιων, όσο και διεθνών χειρουργικών συνεδρίων, ή στη χειρουργική του τεχνική και τις καινοτομίες που έφερε στον Βόλο.
Λίγους ενδιαφέρουν αυτά. Εκείνο όμως που κανείς δε μπορεί να παραβλέψει, είναι η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση και αποτελεσματικότητα. Χωρίς έπαρση , χωρίς στείρο εγωισμό, αλλά με απόλυτη αυτοπεποίθηση, οδήγησε το τμήμα του, να είναι σημείο αναφοράς, τόσο στο νομό, όσο και στα περιφερειακά νοσοκομεία της χώρας.
Ένα τέτοιο προϊόν θέλω, όχι μόνο στην υγεία, αλλά σε κάθε τομέα της πόλης και του Νομού.
Αυτή τη φορά, επιλέγω να με εκπροσωπήσει κάποιος που ήδη έχει πετύχει σε αυτό που έχει ασχοληθεί, όχι όποιος θεωρήσει επιτυχία του, το να εκλεγεί.
Επιλέγω αυτόν που κάνει τον αγώνα του, πατώντας γερά στα πόδια του και όχι το πανηγύρι της ρεκλαμας. Δίνω ένα ηχηρό ΟΧΙ στους κλακαδορους και στους παρατρεχαμενους και επιβραβευω την ευφυία, την ικανότητα και την τόλμη.
Δίνω στον τόπο μου την δυνατότητα για ένα καλύτερο αύριο με κάποιον που είναι ένας από εμάς, όχι στα λόγια, αλλά μέσα από την συνεχή προσπάθεια και έμπρακτη αγάπη για τον τόπο.
Προσπαθώ μαζί του και φέρνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ένα αύριο, στο οποίο δεν θα είμαστε οι Φιλιππινέζες του προέδρου, αλλά ρυθμιστές των εξελίξεων.
Αξίζω την καλύτερη εκπροσώπηση και πιστεύω στην καλή και σοφή κρίση.
Είναι πια πρωί, τώρα που τελειώνω τη βάρδια και αυτό το κείμενο, κάπου στο Λονδίνο. Τα σύννεφα, διαλύονται και ο ήλιος αρχίζει να φαίνεται ξανά, μέσα στο γκρίζο τοπίο.
Η σημερινή μέρα θα είναι όμορφη. Η επόμενη Κυριακή, θα είναι ακόμα πιο λαμπρή, για την πόλη, τον νόμο και την Ελλάδα μας.
Παλιέ μου διευθυντή, Καλή επιτυχία
Καλή ψήφο σε όλους.
Με τιμή,
Κώστας Κοίλιας
