Ο υπουργός [τρόπος του λέγειν] Δικαιοσύνης [λέμε και καμμιά μ..] κ. Μιχάλης Καλογήρου δήλωσε, μεταξύ άλλων, εξ αφορμής [και όχι «επ’ αφορμή» που λένε οι μορφωμένοι] τών καταγγελιών Αγγελή για την υπόθεση Novartis:
«Η Δικαιοσύνη έχει τον τρόπο και τα μέσα να θεραπεύσει, να αποκαταστήσει και να λήξει αυτή τη συζήτηση, γιατί πληγώνει τη Δικαιοσύνη στα μάτια των ίδιων των πολιτών».
Ας το αναλύσουμε.
Η Δικαιοσύνη, δηλαδή η δικαστική λειτουργία του πολιτεύματος, η τρίτη λειτουργία σε μία Δημοκρατία, το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη, η ανεξάρτητη κ.λπ. έχει τον τρόπο να δώσει ένα τέλος στη συζήτηση. Υπενθυμίζει, έτσι, στους δικαστικούς λειτουργούς, ότι κάποιες αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε κάποιους εξ αυτών για να δώσουν ένα τέλος στη συζήτηση. Με άλλα λόγια: ας τα βρουν μόνοι τους, εγώ απλώς υπουργεύω. Από την άλλη, όμως, έχει ήδη ζητήσει από τον Πρόεδρο του ΣτΕ να ελέγξει τον κ. Αγγελή για όσα εκείνος κατήγγειλε, μήπως και ο ίδιος ο κ. Αγγελής έχει παραβιάσει τον νόμο εν τη ασκήσει των υψηλών καθηκόντων του. Ίσως αυτό να εννοεί, αλλά αν αυτό εννοεί, γιατί δεν λέει ξεκάθαρα: «ό,τι έπρεπε να κάνω το έκανα, το μπαλάκι το έχει ο Πρόεδρος του ΣτΕ».
Η Δικαιοσύνη έχει και τα μέσα μας ενημέρωσε. Δηλαδή ο τρόπος είναι κάτι ξεχωριστό από τα μέσα; Κι’ αν είναι κάτι διαφορετικό, την υποχρέωση δεν την έχει η Δικαιοσύνη; Γιατί δεν είπε ο υπουργός ότι η Δικαιοσύνη έχει «τον τρόπο, τα μέσα και την υποχρέωση»;
Κάνει λόγο για συζήτηση, η οποία μπορεί να θεραπευθεί και να αποκατασταθεί. Ομολογώ ότι πρώτη φορά άκουσα ότι οι συζητήσεις θεραπεύονται και αποκαθιστώνται.
Και μετά έρχεται το καλλίτερο: «να λήξει τη συζήτηση». Μετά το «επικοινωνώ το πρόγραμμά μου», τώρα βλέπουμε ότι μπορώ να λήξω κάτι. Ολόκληρος υπουργός, νομικός, δικηγόρος αντιεξουσιαστών, αναρχικών και δε συμμαζεύεται, αντιγράφει τους αγράμματους δημοσιογράφους και τηλεπαρουσιαστές.
Φιλάρα! Μία συζήτηση λήγει από μόνη της, δεν την λήγουμε. Αν θέλουμε να θέσουμε τέρμα σε μία συζήτηση, την τελειώνουμε, την ολοκληρώνουμε, την κλείνουμε κ.λπ.
Όλη η δυσωδία της Novartis, δηλαδή, είναι μία απλή συζήτηση. Καταγγέλλει κορυφαίος Εισαγγελέας τις μαϊμουδιές συναδέλφων του, τους οποίους χαρακτηρίζει ανίκανους και επίορκους, και ο υπουργός κάνει λόγο για «συζήτηση».
Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η συζήτηση πληγώνει τη Δικαιοσύνη. Και μάλιστα στα τα μάτια των ίδιων των πολιτών. Όχι απλά στα μάτια των πολιτών, αλλά στα μάτια των ίδιων πολιτών. Μεγάλεεεεε!
Πληγώνει τη Δικαιοσύνη! Ποιά Δικαιοσύνη; Της κ. Ξένης, του κ. Αγγελή, της κ. Τουλουπάκη, της κ. Ράικου, του κ. Ντογιάκου, η οποία αναδύει μία, ουχί πρωτοφανή, δυσωδία ως πτώμα οδωδός και τυμπανιαίον; Πώς μπορεί να πληγωθεί, όταν είναι γνωστόν τοις πάσι ότι ο νεκρός δεν πέρδεται;
Αντί να καλεί τη Δικαιοσύνη να λήξει συζητήσεις, θα μπορούσε ο υπουργός να κάνει χρήση της ακόλουθης ευχέρειας που του παρέχει ο πνέων τα λοίσθια σημερινός Κώδιξ Ποινικής Δικονομίας:
«Δικαίωμα του Υπουργού Δικαιοσύνης για την ποινική δίωξη
΄Αρθρο 30.
1. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει δικαίωμα να παραγγέλλει στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για κάθε αξιόποινη πράξη.
…………...
3. Σε υποθέσεις εξαιρετικής φύσης ο Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να ζητήσει από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παραγγείλει τη διενέργεια της ανάκρισης και την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο κατ’ απόλυτη προτεραιότητα».
Η εν λόγω διάταξη εξαφανίζεται από 01.07.2019 με τη θέση σε ισχύ του νέου ΚΠοινΔ, οπότε η υπουργάρα σκέφτηκε ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνει χρήση αυτής επτά ημέρες πριν εκμετρήσει τον βίο της. Γιατί άραγε; Για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση της Δικαιοσύνης. Εδώ καγχάζομεν χιλιάκις.
‘ντάξ ρε μάγκες. Μας έχετε πρήξει τους γεννητικούς αδένες, μη μας ξύνετε και τα ώτα.
Σώτος
Υ.Γ. Το αρθρίδιο τούτο ενεπνεύσθην από το ακόλουθο περιστατικό: πήγα να πετάξω στον κάδο απορριμμάτων μία σακκούλα με σκουπίδια. Ο πράσινος κάδος έγραφε με ευδιάκριτα γράμματα: «ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΜΠΑΖΑ ΚΑΙ ΚΛΑΔΙΑ». Σηκώνω το σκέπασμα του κάδου και βλέπω ότι ο κάδος είναι γεμάτος με κλαδιά. Αμέσως μου ήλθε η ρήση του υπουργού η σχετική με τα μάτια των πολιτών.
