Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Δεν περνάει μέρα που να μην εκνευρίζομαι με τις πινακίδες που γράφουν «Ιδιωτικός χώρος στάθμευσης πελατών» και με τις οποίες είναι σπαρμένα τα πεζοδρόμια. Δηλαδή χώροι προορισμένοι για ...
χρήση από κάθε πεζό και μόνον. Σε κάθε κατάστημα, όμως, με φαρδύ πεζοδρόμιο προ αυτού, οι μαγαζάτορες θεωρούν τον χώρο του πεζοδρομίου δικό τους. Πολλοί θεωρούν δικό τους και το προ του καταστήματος οδόστρωμα. Γιατί; Διότι έτσι γουστάρουν. Άλλοι έχουν μετατρέψει το πεζοδρόμιο σε προέκταση του μαγαζιού τους. Κυρίως οι αυτοκινητάδες και τα μπαρ και ταχυφαγεία. Στα δε ταχυφαγεία στήνονται ολόκληρες περίκλειστες κατασκευές, ώστε ο χώρος του καταστήματος να διπλασιάζεται και ο χώρος για τους πεζούς να περιορίζεται σε μονοπάτι. Δεν ξέρω, αν τα εν λόγω καταστήματα παίρνουν άδεια από τον Δήμο ή απλώς αυθαιρετούν με την ανοχή του Δήμου, αλλά ακόμη και αν παίρνουν άδεια, διερωτώμαι με ποιο σκεπτικό κλείνει ο Δήμος τα πεζοδρόμια έναντι κάποιου ανταλλάγματος.
Αυτές οι εικόνες ήλθαν στο μυαλό μου ακούγοντας τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Πολάκη να αιτιολογεί την απόλυση 69 εκ των 71 διοικητών νοσοκομείων. Ενώ, λέει, δίνει λεφτά στα νοσοκομεία, οι διοικητές πληρώνουν όλα τα άλλα εκτός από φάρμακα. Προφανώς οι εν λόγω διοικητές πλήρωναν υπηρεσίες ασφαλείας και άλλα άχρηστα πράγματα, αντί να αγοράζουν φάρμακα. Και για να εξηγήσει τη στάση αυτή η κυβέρνηση του κ. Πολάκη πέρασε τους 71 διοικητές από το καλαμπούρι που ονομάζεται «συνέντευξη». Οι 69 κόπηκαν ως ακατάλληλοι. Ο Κουρουμπλής, ως υπουργός Υγείας, τους είχε χαρακτηρίσει «μη συνεργάσιμους», εξ ου και είχε ζητήσει την παραίτησή τους, την οποία δεν πήρε. Τώρα, θα διορισθούν συνεργάσιμοι με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια, αρκεί να είναι παιδιά «δικά μας», ήτοι είτε κομματικά στελέχη είτε πρόσωπα ευμενώς διακείμενα προς την αριστερή [τρόπος του λέγειν] κυβέρνηση. Σε τί διαφέρει αυτό το μαγαζί που λέγεται «εξουσία» από το μαγαζί, του οποίου ο μαγαζάτορας δεν ανέχεται να παρκάρουν μπροστά του μη πελάτες του;
Όλοι αυτοί, λοιπόν, που εξόρκιζαν το πελατειακό κράτος δεν κάνουν τίποτε διαφορετικό από όσα έκαναν οι προηγούμενοι. Η διαφορά τους είναι ότι τούτοι καυχώνται και αποχαυνώνονται αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί [εδώ καγχάζομεν εκατοντάκις], ενώ οι προηγούμενοι ντρέπονταν να αυτοαποκαλούνται «δεξιοί». Δεν εξηγείται διαφορετικά η Αδώνειος ρήση «θέλω ρε αδελφέ να μην ντρέπομαι να λέω πως είμαι δεξιός».
Και μια που καταπιάστηκα με το πελατειακό κράτος, ας αναφερθώ και στα καθόλου άσχετα ξεκατινιάσματα που κυκλοφορούν τελευταίως μεταξύ Μαργαρίτας και Δήμητρας. Το γκομενιλίκι πάει σύννεφο. Όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με αυτές τις ηλιθιότητες, αλλά κανένα δεν ασχολήθηκε με τα απομνημονεύματα του Κοκού. Έστω να αναρωτηθούν, γιατί ο Κοκός ισοπεδώνει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον ιδρυτή της μεγάλης παράταξης που αγωνιά μήπως και δεν μπορέσει και πάλι να διεξαγάγει αρχαιρεσίες την 20.12.2015 για Αρχηγό.
Από κοντά κι’ ο Μόρτζος. Εξαιρετικός ηθοποιός. Εξομολογήθηκε ότι κατά προτροπή της Μελίνας έβαλε υποψηφιότητα, αλλά δεν εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, οπότε διορίσθηκε σύμβουλος της Μελίνας και μετά διοικητής της ΥΕΝΕΔ, μέχρι που η τελευταία έγινε ΕΤ2. Το ωραιότερο σημείο της συνέντευξής του, όμως, είναι αυτό που έχει σχέση με τον Αντρέα:
«Μάλιστα, για εκείνον έχω φυλάξει τσίλιες! Βρισκόμασταν εκτός Αθηνών και ένας φρουρός του ήθελε να πάει κάπου για λίγο και με άφησε έξω από το δωμάτιό του. Ο Αντρέας ήταν μέσα για αρκετή ώρα με κάποια κυρία.»
Τα ίδια είχε περιγράψει περίπου και ο πρώην επί κεφαλής της Ασφαλείας του Αντρέα.
Μας τρέλαναν με τα πηδήματα του Αντρέα και τώρα πρέπει να μάθουμε και ποιος πηδούσε τη Μαργαρίτα και τη Δήμητρα, όταν δεν τις πηδούσε ο Αντρέας, ώστε να είμαστε έτοιμοι, όταν θα μας περάσουν από συνέντευξη να μπορούμε να απαντήσουμε σωστά, για να μας επιτραπεί να παρκάρουμε στον «ιδιωτικό χώρο» που είναι προορισμένος για τους γνωστούς, φίλους και οπαδούς του εκάστοτε κυβερνώντος κώματος, στην ουσία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο κυβερνά επί 25 χρόνια [1981-1989, 1990,1993-2004, 2009-2015], επειδή οι δεξιοί έχουν κάνει τόσες μαλακίες που ντρέπονται να λένε πως είναι δεξιοί.
Σώτος
Υ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου