"Όπως απαγορεύεται η οπλοκατοχή, επειδή τα όπλα είναι εν γένει επικίνδυνα πράγματα και μπορεί να εκπυρσοκροτήσουν από μόνα τους ή να τα χρησιμοποιήσουν κατά λάθος μικρά παιδιά με καταστροφικές συνέπειες, έτσι πρέπει να απαγορευθεί και η κατοχή τέτοιων επικίνδυνων ζώων.",
έγραψε ο Σωτήριος Καλαμίτσης εδώ και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Όχι, δεν έχω καμία ιδιαίτερη γνώση επί του θέματος, πέραν του ότι μεγάλωσα σε χωριό με σκυλιά, πολλά σκυλιά, άγρια, ήμερα, ποιμενικά και εσχάτως και Ροτβάιλερ ! Ναι και στο κουτσοχώρι μου, ένας ανόητος έφερε Ροτβάιλερ το οποίο έχει όλη μέρα δεμένο και τρομάζω όταν περνάω, ακόμη και μέσα απ΄το αυτοκίνητο, από το αγριεμένο μάτι του και τον τρόπο που κινείται.
Δεν έχω λοιπόν ειδικές γνώσεις από την ψυχολογία των σκύλων κι επομένως, δεν μπορώ να διαφωτήσω κανέναν.
Όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις, ακούω αυτούς που αποδεδειγμένα ξέρουν.
Ανέτρεξα έτσι σε ένα ντοκιμαντέρ με τον διάσημο εκπαιδευτή σκύλων Cesar Millan (όσοι έχετε συνδρομητικά κανάλια, θα τον ξέρετε, τουλάχιστον φατσικά).
Ο ειδικότερος όλων λοιπών, λέει στο βίντεο:
"ο σκύλος, όσο κι αν εκπαιδευτεί, θα έχει ένστικτα ζώου, τα οποία είναι πιθανό, για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ακόμη και οι πιο έμπειροι εκπαιδευτές, να τον οδηγήσουν να επιτεθεί ακόμη και στον ιδιοκτήτη του. Για παράδειγμα θα σας φέρω, τις επιθέσεις που έχουν κατά καιρούς κάνει, εξημερωμένα ζώα τσίρκου στους εκπαιδευτές τους. Μπορεί να τα εκπαιδεύουν από μικρά, να κάνουν άπειρα πράγματα μαζί σαν αδέρφια κι όμως, κάποια στιγμή, για λόγους που δεν μπορούν να εξηγηθούν, τα ζώα μπορούν να ξεσκίσουν τον εκπαιδευτή τους, γιατί ξύπνησε το ένστικτο του άγριου ζώου, παρά το ημέρωμά τους"
(διαβάστε μετά και μια ωραία συνέντευξή του εδώ)
Άρα, αν έπρεπε να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, θα έλεγα ότι:
Τα ζώα είναι αυτά που είναι και δεν φταίνε ποτέ. Ο ιδιοκτήτης τους πρέπει να παίρνει ΟΛΑ τα μέτρα, ώστε το "όπλο" που έχει στα χέρια του (ζώο που μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο), να μην εκπυρσοκροτήσει ποτέ κατά λάθος και να μη βασίζεται στη θεωρία "το δικό μου σκυλί δεν δαγκώνει". Από ότι κατάλαβα από τον Μίλαν, που προφανώς ξέρει καλύτερα από μας , αυτό το "το δικό μου σκυλί δεν δαγκώνει" δεν μπορείς να το πεις ποτέ με απόλυτη βεβαιότητα.
Βασίλης Πρ.
Υ.Γ. Για το περιστατικό στην Κοζάνη, κάποιοι κατηγορούν τους γονείς για αμέλεια. Κάνουν τεράστιο λάθος, το παιδί ήταν γνώριμο των σκυλιών, έπαιζε μέσα στην αυλή μαζί με τα σκυλιά, όπως όλα τα παιδιά που έχουν σκύλους, δεν ξέφυγε από κανέναν. Δεν μπορεί οι γονείς να δένουν με λουρί τα παιδιά τους, ειδικά στα χωριά κι αυτό το γνωρίζουν όσοι έχουν παιδιά. Κάποια στιγμή, το παιδί θα πάει στην άκρη της αυλής ή στη διπλανή αυλή -αυτό έγινε στην Κοζάνη- ή θα μας φύγει από το χέρι στο σούπερ μάρκετ, μην κατηγορούμε με ευκολία τους γονείς. Υπάρχουν παιδιά ζωηρότατα, "διαβολάκια", που δεν μπορεί να τα κρατούν οι γονείς συνεχώς από το χέρι. Μη σου τύχει....
Θεωρώ ότι ο ιδιοκτήτης των σκυλιών στην Κοζάνη θα έπρεπε να έχει προφυλακιστεί, ακόμη κι αν τα σκυλιά σκότωναν το ίδιο το παιδί του. Όταν έχεις 8 Ροτβάιλερ στην αυλή σου, θα πρέπει να έχεις τον απόλυτο έλεγχο ότι δεν θα γίνει "η στραβή".
Δεν έχω λοιπόν ειδικές γνώσεις από την ψυχολογία των σκύλων κι επομένως, δεν μπορώ να διαφωτήσω κανέναν.
Όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις, ακούω αυτούς που αποδεδειγμένα ξέρουν.
Ανέτρεξα έτσι σε ένα ντοκιμαντέρ με τον διάσημο εκπαιδευτή σκύλων Cesar Millan (όσοι έχετε συνδρομητικά κανάλια, θα τον ξέρετε, τουλάχιστον φατσικά).
Ο ειδικότερος όλων λοιπών, λέει στο βίντεο:
"ο σκύλος, όσο κι αν εκπαιδευτεί, θα έχει ένστικτα ζώου, τα οποία είναι πιθανό, για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ακόμη και οι πιο έμπειροι εκπαιδευτές, να τον οδηγήσουν να επιτεθεί ακόμη και στον ιδιοκτήτη του. Για παράδειγμα θα σας φέρω, τις επιθέσεις που έχουν κατά καιρούς κάνει, εξημερωμένα ζώα τσίρκου στους εκπαιδευτές τους. Μπορεί να τα εκπαιδεύουν από μικρά, να κάνουν άπειρα πράγματα μαζί σαν αδέρφια κι όμως, κάποια στιγμή, για λόγους που δεν μπορούν να εξηγηθούν, τα ζώα μπορούν να ξεσκίσουν τον εκπαιδευτή τους, γιατί ξύπνησε το ένστικτο του άγριου ζώου, παρά το ημέρωμά τους"
(διαβάστε μετά και μια ωραία συνέντευξή του εδώ)
Άρα, αν έπρεπε να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, θα έλεγα ότι:
Τα ζώα είναι αυτά που είναι και δεν φταίνε ποτέ. Ο ιδιοκτήτης τους πρέπει να παίρνει ΟΛΑ τα μέτρα, ώστε το "όπλο" που έχει στα χέρια του (ζώο που μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο), να μην εκπυρσοκροτήσει ποτέ κατά λάθος και να μη βασίζεται στη θεωρία "το δικό μου σκυλί δεν δαγκώνει". Από ότι κατάλαβα από τον Μίλαν, που προφανώς ξέρει καλύτερα από μας , αυτό το "το δικό μου σκυλί δεν δαγκώνει" δεν μπορείς να το πεις ποτέ με απόλυτη βεβαιότητα.
Βασίλης Πρ.
Υ.Γ. Για το περιστατικό στην Κοζάνη, κάποιοι κατηγορούν τους γονείς για αμέλεια. Κάνουν τεράστιο λάθος, το παιδί ήταν γνώριμο των σκυλιών, έπαιζε μέσα στην αυλή μαζί με τα σκυλιά, όπως όλα τα παιδιά που έχουν σκύλους, δεν ξέφυγε από κανέναν. Δεν μπορεί οι γονείς να δένουν με λουρί τα παιδιά τους, ειδικά στα χωριά κι αυτό το γνωρίζουν όσοι έχουν παιδιά. Κάποια στιγμή, το παιδί θα πάει στην άκρη της αυλής ή στη διπλανή αυλή -αυτό έγινε στην Κοζάνη- ή θα μας φύγει από το χέρι στο σούπερ μάρκετ, μην κατηγορούμε με ευκολία τους γονείς. Υπάρχουν παιδιά ζωηρότατα, "διαβολάκια", που δεν μπορεί να τα κρατούν οι γονείς συνεχώς από το χέρι. Μη σου τύχει....
Θεωρώ ότι ο ιδιοκτήτης των σκυλιών στην Κοζάνη θα έπρεπε να έχει προφυλακιστεί, ακόμη κι αν τα σκυλιά σκότωναν το ίδιο το παιδί του. Όταν έχεις 8 Ροτβάιλερ στην αυλή σου, θα πρέπει να έχεις τον απόλυτο έλεγχο ότι δεν θα γίνει "η στραβή".
