Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ ΣΤΟΝ FLASH 99,4: ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΤΩΝ ΜΚΟ
Στην κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν δεκατέσσερις ανθρωπιστικές οργανώσεις
για την εξάλειψη της ξενοφοβικής ρητορικής στο μεταναστευτικό, στις
εξαγγελίες της κυβέρνησης για βελτίωση στη διαδικασία ασύλου, αλλά και
στο ζήτημα της καταγραφής των ΜΚΟ αναφέρθηκε ιδιαίτερα, η διευθύντρια
της οργάνωσης «Solidarity Now» Αντιγόνη Λυμπεράκη, μιλώντας στον ρ/σ
Flash 99,4 και την εκπομπή «Flash Δρομο-λόγιο».
Συγκεκριμένα η κ. Λυμπεράκη αναφερόμενη στην ανακοίνωση που συνέταξαν οι
δεκατέσσερις οργανώσεις μεταξύ των οποίων και αυτή που διευθύνει τόνισε
ότι «εγώ δεν θέλω να μασήσω τα λόγια μου κι ενώ προσπαθώ πάντα να έχω
έναν θετικό τόνο στον σχολιασμό της επικαιρότητας η αλήθεια είναι ότι
τον τελευταίο καιρό όλοι και όλες που εμπλεκόμαστε με τον έναν ή με τον
άλλο τρόπο στο προσφυγικό ζήτημα και στην ανακούφιση των ανθρώπων που
έρχονται κατατρεγμένοι αναζητώντας μια ευκαιρία ζωής στη χώρα μας,
έχουμε ανησυχήσει.
Η αλήθεια είναι ότι έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα για πολλά χρόνια.
Και αυτό δημιουργεί μια κόπωση, η οποία κόπωση αντί να μας υποκινήσει
στο να βρούμε γρήγορα λύση, μας οδηγεί ή οδηγεί πολλούς από τους
εμπλεκόμενους στη μετάθεση ευθυνών, στην εκτόξευση κατηγοριών και στην
προσπάθεια ανίχνευσης του εχθρού εκεί που δεν υπάρχει. Ο εχθρός όλων μας
και της κυβέρνησης και των ΜΚΟ και των πολιτών που κατοικούν στα νησιά
αλλά και στη χώρα ολόκληρη, είναι τα προβλήματα».
Και πρόσθεσε πως «αναμφίβολα μέσα στους ανθρώπους, στο κράτος αλλά και
στις οργανώσεις υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι, αλλά δεν είναι αυτός ο
κανόνας. Και δεν μπορούμε να κινητοποιήσουμε τις θετικές πρωτοβουλίες
εάν μπούμε σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων και δηλητηρίασης της συζήτησης.
Για τον λόγο αυτό, δεκατέσσερις οργανώσεις πήραμε αυτή την πρωτοβουλία,
μέσα από την οποία προσπαθούμε να πούμε με έναν ψύχραιμο τρόπο ότι και η
κυβέρνηση και οι τοπικοί παράγοντες και τα ΜΜΕ πρέπει να αποφεύγουν την
ξενοφοβική ρητορική. Γιατί η ξενοφοβική ρητορική δημιουργεί ένα είδος
μυθριδατισμού στην κοινωνία μας.
Δηλαδή την πρώτη φορά μας ενοχλεί, τη δεύτερη φορά δεν μας αρέσει πολύ,
την τρίτη φορά την θεωρούμε μια κανονικότητα. Αυτό το πράγμα είναι
ανήθικο, είναι αναντίστοιχο με την ιστορία μας και τα αποθέματα
αλληλεγγύης που έχουμε».
«Δεν μπορούν στελέχη να αναφέρονται στο ζήτημα μιλώντας για «βδέλλες»»
Αναφορικά με το αν η ίδια ανησυχεί ότι η ξενοφοβική ρητορική από τους
φορείς της Πολιτείας μπορεί να γίνει συνήθειο πρόσθεσε ότι «εγώ
αναφέρομαι κυρίως σε δηλώσεις που έχουν ακουστεί από πιο επίσημα χείλη.
Εάν δηλαδή ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, ο κ.
Κουμουτσάκος μιλάει για «βδέλλες» ή για «κυκλώματα» όταν αναφέρεται σε
ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που πραγματικά ξεπερνούν εαυτούς και
αλλήλους στην προσπάθεια να ανακουφιστούν, τότε για ποιο πράγμα
συζητούμε; Αν αυτή η προσπάθεια που μπορεί να μην είναι τέλεια, που
μπορεί να αφήνει πολλά κενά, την χαρακτηρίσουμε «κύκλωμα» ή «βδέλλα»
καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να πιάσουμε κανένα χέρι για να
αντιμετωπίσουμε τα απρόβλεπτα και τα δύσκολα.
Και δυστυχώς έχουμε πολλά δύσκολα να αντιμετωπίσουμε συσσωρευμένα από το
παρελθόν και πολλά απρόβλεπτα που θα έρθουν στο μέλλον. Γιατί ζούμε σε
έναν απρόβλεπτο κόσμο και αυτό που πρέπει να κάνουμε σαν κοινωνία είναι
να μάθουμε να κινητοποιούμε όλες τις εφεδρείες που έχουμε, όπου κι αν
βρίσκονται. Μόνο του το κράτος, δεν μπορεί να τα κάνει. Μόνη της η
κοινωνία των πολιτών, σίγουρα δεν μπορεί να το κάνει. Μόνες οι ομάδες
κατοίκων σίγουρα δεν μπορούν να τα κάνουν. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα,
γι’ αυτό και πρέπει να συντονιστούμε να πάμε μπροστά να μη βουλιάξουμε.
Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, είναι πολύ πιο εύκολο
να στοχοποιήσει ή να δαιμονοποιήσει έναν ξένο άνθρωπο, ο οποίος έχει
διαφορετική ιστορία, διαφορετική γλώσσα και διαφορετικό πολιτισμό και να
ζητήσει την παρηγοριά μιας περίκλειστης και «καθαρής» ομοιογενούς χώρας.
Η αλήθεια είναι, ότι αυτή η αντίδραση είναι κατανοητή είναι πάρα πολύ
λανθασμένη. Δεν ζούμε πια στην εποχή των περίκλειστων και ομοιογενών
χωρών. Οι άνθρωποι και οι ιδέες κινούνται, το ίδιο και οι επιχειρήσεις,
το ίδιο και οι ευκαιρίες, το ίδιο όμως και οι απειλές. Πρέπει να βρούμε
έναν τρόπο να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και με τους νεοφερμένους γιατί ο
στόχος όλων είναι μια καλύτερη ζωή.
Κανείς δεν έρχεται για να ξεβολέψει κάποιον, έρχεται επειδή δεν αντέχει
εκεί που είναι. Γιατί δεν έχει ζωή εκεί. Και αυτό πρέπει να το
θυμόμαστε. Όχι με έναν ηθικοπλαστικό τρόπο ή με έναν εγωιστικό τρόπο. Θα
ζήσουμε όλοι καλύτερα, αν δεν έχουμε ακραία φαινόμενα ανέχειας και
μίσους δίπλα μας».
«Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις θεωρούσαν τα νησιά ως αποθετήρια»
Αναφορικά με το βλέπει βελτίωση στη διαδικασία ασύλου η κ. Λυμπεράκη
επεσήμανε ότι «μέχρι στιγμής εκτός από εξαγγελίες και προθέσεις δεν
βλέπουμε δείγματα βελτίωσης στην διαδικασία ασύλου. Και καταλαβαίνω ότι
το να αλλάξει η διαδικασία έχει μια δυσκολία. Δεν πατάω ένα κουμπί και
το λύνω. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, πρέπει να πούμε και να είμαστε
ειλικρινείς, ότι τα προηγούμενα χρόνια τα νησιά θεωρήθηκαν αποθετήρια
του προβλήματος.
Σαν το χαλί κάτω από το οποίο χώνουμε τους ανθρώπους που δεν είμαστε
έτοιμοι να τους υποδεχτούμε στην ενδοχώρα. Αυτό δημιουργεί μια πικρία
κατανοητή, μια δυσκολία και μία δυσανεξία στους ανθρώπους που είναι
κάτοικοι το νησιών αλλά και στους νεοφερμένους που στοιβάζονται σε
συνθήκες που δεν τολμώ να περιγράψω. Ξεπερνούν δηλαδή και τον αιώνα που
ζούμε και την περιοχή του κόσμου που ζούμε.
Άρα αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πάρει το θάρρος που δεν το είχε η
προηγούμενη, να μετακινήσει μεγάλους αριθμούς ανθρώπων στην ηπειρωτική
Ελλάδα. Και εκεί να εξετάσει τα ζητήματα ασύλου. Ξέρετε υπάρχει μια
φημολογία που αναφέρει ότι η Ευρώπη δεν μας επιτρέπει να εξετάσουμε
διαδικασίες ασύλου εκτός των νησιών. Αυτό δεν είναι ακριβές.
Χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για να λειτουργήσουν τα νησιά ως αποθετήρια.
Ένα κράτος στην εποχή μας, έχει δικαίωμα να κρίνει το αίτημα ασύλου ή
οποιοδήποτε άλλο αίτημα σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειάς του.
Και αυτό οφείλει να το πράξει. Διότι αν δεν το πράξει και συνεχιστεί
αυτή η κατάσταση που υπάρχει στα νησιά θα έχουμε καταστάσεις που θα μας
κάνουν όλους χειρότερα».
Για τις αντιδράσεις κάθε φορά που υπάρχει η φημολογία για μετακίνηση
προσφύγων στην ενδοχώρα η διευθύντρια της «Solidarity Now» σημείωσε:
«Τις καταλαβαίνω τις αντιδράσεις, όπως και το γεγονός ότι για την
κυβέρνηση είναι δίκοπο μαχαίρι. Ωστόσο, οι αντιδράσεις των ανθρώπων
οφείλονται περισσότερο στην άγνοια, επειδή η Πολιτεία δεν μπήκε ποτέ
στον κόπο, να ενημερώσει συντεταγμένα τι προθέσεις έχει για τους
ανθρώπους που επρόκειτο να μεταφέρει. Φυσικά, ο κόσμος βλέπει τις
εικόνες από τη Μόρια και φαντάζεται ότι θα γίνει μια Μόρια δίπλα του.
Δεν πρόκειται για αυτό. Η διεθνής εμπειρία είναι γεμάτη περιπτώσεις
πλουσίων χωρών με γήρανση του πληθυσμού που κατάφεραν να αξιοποιήσουν
και ενσωματώσουν ανθρώπους που δεν είχαν μέλλον και αναζητούσαν ένα
καλύτερο αύριο.
Αυτό βέβαια, δεν μπορώ να το πω μόνο εγώ. Πρέπει να το πούνε επίσημα
χείλη. Και γιατί είναι η αλήθεια και γιατί μόνο έτσι καθησυχάζονται οι
τοπικές κοινωνίες.
«Να μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι»
Τέλος αναφορικά με το ζήτημα και την εξαγγελία της κυβέρνησης για
καταγραφή των ΜΚΟ τόνισε ότι: «Ευθύς εξαρχής θέλω να σας πω ότι εμείς
είμαστε υπέρ της καταγραφής και υπέρ της διαφάνειας. Χωρίς διαφάνεια δεν
μπορεί να υπάρχει λογοδοσία και χωρίς λογοδοσία δεν μπορεί να υπάρχει
ούτε δημοκρατία, αλλά ούτε και αποτελεσματικότητα. Και μάλιστα ήμασταν
και πολύ αυστηροί σαν οργάνωση, όταν κάναμε μια αναφορά στην ΕΕ
προκειμένου να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο μοιραζόντουσαν τα
κονδύλια για την σίτιση των προσφύγων, συνθήκες επείγοντος χαρακτήρα που
σημαίνει χωρίς διαγωνισμούς, που σημαίνει ότι πιθανόν κάποιοι να
πλούτισαν.
Θέλουμε λοιπόν να πέσει άπλετο φως. Γιατί όπως είπα είναι θέμα
δημοκρατίας, διαφάνειας και λογοδοσίας.
Από την άλλη πλευρά πρέπει να σας πω ότι σε κάθε τομέα της κοινωνίας
μας, ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις, στα κόμματα
και στις οργανώσεις υπάρχουν καλοί και λιγότερο καλοί. Δεν θέλω να σας
θυμίσω την αποστολή της εκκλησίας που έστελνε σάπια κοτόπουλα ούτε τις
ομάδες εκείνων των ΜΚΟ από πρώην διπλωμάτες που υποτίθεται ότι θα
καθάριζαν νάρκες από την Βοσνία και δεν πήγαν ποτέ εκεί. Σαφέστατα
υπάρχουν και κακά παραδείγματα, αλλά δεν μπορούμε να τσουβαλιάσουμε ένα
ολόκληρο κόσμο. Θα έχουμε έναν φαύλο κύκλο και δεν έχουμε την πολυτέλεια
να ξοδεύουμε προσπάθεια για να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, όταν πρέπει να
εφεύρουμε καινούργιες λύσεις.
