συμπαράσταση στον Τσίπρα, - να μην έχει μόνο εκείνος σκοτούρες βρε αδελφέ - εξήγηση κανονική δεν υπάρχει.
Εκτός, πάλι, αν έχουν την αντίληψη ότι ο πραγματικός αντίπαλος σε αυτή τη φάση δεν είναι ο Τσίπρας. Κι αφήνονται στην εμμονή του Λαλιώτη κατά του Μητσοτάκη. Ναι, η δεξιά είναι ο βασικός ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος της κεντροαριστεράς, αλλά αυτή την ώρα, εάν θέλει να επιβιώσει το ΚΙΝΑΛ δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί την πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ – από κει θα πάρει ψήφους. Από τον Μητσοτάκη, που πάει τρένο για την εξουσία δεν θα πάρουν τίποτα. Και, τέλος πάντων, με τον Μητσοτάκη έχει καιρό να τα βάλει.
Όπως και να έχει, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ οφείλει να δώσει μία πειστική εξήγηση γιατί διώχνει τον Βενιζέλο. Το ότι ζήτησε να είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας ή αλλιώς τίποτα, δεν είναι επαρκής εξήγηση. Κι ο Γιώργος Παπανδρέου απαίτησε να είναι στην Αχαΐα και η Φώφη Γεννηματά του έκανε το χατίρι. Χατίρι στους Παπανδρέου ήταν και η υποψηφιότητα του Νίκου στις ευρωεκλογές.
Εάν θεωρεί η Φώφη ότι ο Βενιζέλος ήθελε μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ να το πει καθαρά. Και να το στηρίξει. Τα υπόλοιπα είναι απλές οδοντόκρεμες. Εάν πιστεύει ότι διώχνοντας τον Βενιζέλο θα έλθουν μιλιούνια οι πρώην ΠΑΣΟΚ πίσω στο Κιναλοπασόκ, μάλλον ψάχνει δικαιολογία για τη μέτρια επίδοση στις ευρωεκλογές – και εν πάση περιπτώσει ας το έκανε πριν την προηγούμενη Κυριακή.
Εάν η εξήγηση είναι το άνοιγμα στην ευρύτερη κοινωνία, πάλι ακούγεται σαν κοροϊδία. Διότι ο Καμίνης δεν είναι ακριβώς η περίπτωση, που σηματοδοτεί άνοιγμα στην κοινωνία. Καλός και αξιοσέβαστος, αλλά ο Καμίνης δεν μπορούσε να επανεκλεγεί δήμαρχος, δεν μπόρεσε καν να έχει σοβαρή επίδοση στη μάχη για την ηγεσία της κεντροαριστεράς και επιπλέον πήγε πολύ μέτρια στη μάχη των ευρωεκλογών. Τρία στα τρία, δεν το λες και επιτυχημένη πολιτική πορεία, που θα φέρει στο ΚΙΝΑΛ πολίτες εκτός ΠΑΣΟΚ.
Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον Τσίπρα με την εκδίωξη του Βενιζέλου: Κατ’ αρχάς βγάζει από τη δύσκολη θέση τον Τσίπρα, που προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς «φωνάζει» ότι «πρόβλημα έχουμε και μεις, όχι μόνο ο Τσίπρας». Μετά, προκαλεί κρίση σε ένα χώρο, που ο Τσίπρας θέλει να λεηλατήσει. Επίσης αποσταθεροποιεί τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ. Όποιος είναι πιο πολύ αντιδεξιός, θα πάει τώρα μόνος του στον Τσίπρα, δεν χρειάζεται να τον κουβαλήσει στην Κουμουνδούρου ο Λαλιώτης. Όποιος είναι περισσότερο αντισύριζα θα πάει τρέχοντας στον Μητσοτάκη, από το να χάνει τον καιρό του με διάφορους τύπους, που τσακώνονται διαρκώς.
Πιο σημαντικό όμως απ’ όλα αυτά είναι το μήνυμα, που εκπέμπει η ηγεσία μίας παράταξης κινούμενη με τη λογική πλέον του «μικρού» και «δικού μας» μαγαζιού.
Ως άλλη Σαλώμη η Φώφη δίνει το «κεφάλι» του Βενιζέλου στον Τσίπρα, που το ζητούσε διακαώς τόσο καιρό.
Η συμπεριφορά προς τον Βενιζέλο και όχι μόνο, στερείται κάθε ηθικής νομιμοποίησης.
Ο προκάτοχος της Φώφης έκανε πίσω το 2008 και δεν διέσπασε το ΠΑΣΟΚ. Το 2010, αν τον άκουγε ο Γιώργος για έγκριση του μνημονίου με 180 από τη Βουλή, η ιστορία θα γραφόταν αλλιώς. Το 2012 περίμενε στωικά τον Παπανδρέου γα να γίνουν οι διαδικασίες διαδοχής. Τον Γενάρη του 2015 είδε τον Παπανδρέου να επιχειρεί τον αφανισμό του ΠΑΣΟΚ από τον χάρτη, δια της διάσπασης και του ΚΙΔΗΣΟ. Ο Παπανδρέου πήρε συγχωροχάρτι και η Φώφη του κάνει όλα τα χατίρια, ενώ ο Βενιζέλος ρίχνεται στην πυρά, μήπως ικανοποιηθεί ο Τσίπρας.
Κι όσοι πουν για την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2011, να αναρωτηθούν μήπως το πρόβλημα του Γιώργου δεν ήταν ο Βενιζέλος, αλλά το ένα εκατομμύριο πολίτες που διαμαρτύρονταν στο Σύνταγμα και οι βουλευτές τότε έφευγαν μέσα από τα λασπωμένα μονοπάτια του εθνικού κήπου για να γλιτώσουν.
Κι όσοι πουν για τη σύμπλευση του Βενιζέλου με τον Σαμαρά, ας θυμηθούν ότι υπουργός του Σαμαρά ήταν η Φώφη Γεννηματά.
Παρατάξεις με πολιτικά λάθη επιβίωσαν. Παρατάξεις χωρίς ηθική ποτέ.
Γιάννη Μακρυγιάννης, στο protothema
