Γράφει ο Μήτσος ο Τούφας
Το οποίον , χτες κατά τα ξημερώματα άφησε την τελευταία του πνοή ο 92χρονος εμβληματικός φωτορεπόρτερ της πόλις μας , και όχι μόνον , κ. Γιάννης Κυριακίδης.
Τόμοι ολάκαιροι ιστορίας σε φωτογραφίες.
Ότι και να πούμε γι αυτόν τον άθρωπο τυγχάνει ολίγον κι εγώ ο Μήτσος Τούφας είμαι πλέον ακατάλληλος να μιλήσω για την πάρτη του , μια που ούλη η γνωριμία μας περιορίζεται σε ένα άντε δυο λεπτά, βαριά, βαριά.
Θα καταθέσω όμως εδώ , μια μικρή κι ασήμαντη ιστοριούλα, όπου όλως τυχαίως έτυχα αυτόπτης μάρτυς της να πούμε και την αφιερώνω στην μνήμη του.
Κει γύρω στα 2006 βολτάριζα κοπροσκυλιάζων, παραλιακώς στα πέριξ του λιμανιού, όταν παρετήρησα πλέντυ αναμπουμπούλα στην πλατέα Ελευθερίας.
Βρε αμάν , βρε ζαμάν, έκατσα απέναντι κι έκανα τζερτζελέ με την πρεμούρα των αστυνόμων να καθαρίσουν το χώρο, με το ζόρι της τροχαίας να εκτρέψει την κεκλοφορία της παραλιακής, με τους σκουπιαδιαραίους να καθαρίζουν ,πάντα τελευταία στιγμή, με τον μπόγια του Δήμου να κυνηγάει έναν φουκαρά αδέσποτο, μ έναν κουλουρτζή που το πήγε περί μεροκάματο αλλά τον απομάκρυναν μάλλον γαμιώντας τα ''όργανα της τάξεως'',με τις πολύχρωμες μπάντες ,τους ασφαλίτες , τους κουστουμαρισμένους '' κυρίους επίσημους'' ,τις κερίες ''επιταφίους'', τις μικροφωνικές ''ένα , ένα δύο, ένα δύο'' το στρατιωτικό άγημα, τον πολύ σχετικό και άσχετο κόσμο που ''όπου γάμος και χαρά πρώτη η Βασίλω'' , τα κορναρίσματα, τις φωνές ,τον γενικότερο χαμό.
Κάποιος πιο σχετικός από μένα με πλεροφόρησε ότι εδώ πρόκειται να γίνουσι τα εγκαίνια (από μεταφορά) του μνημείου του ολοκαυτώματος των Εβραίων της Σαλονίκης και ότι πρόκειται να παραστεί ο πρόεδρας του Ισραήλ ομού με τον δικόνε μας να πούμε , με τις συνοδείες τους, με βουλευτάδες ,με υποργούς , με καραβανάδες πάσης φύσεως και γενικότερα με κάργα στρατιές παρατρεχάμενων όπως συνηθίζεται εξ άλλου σε τοιαύτας περιπτώσεις.
Με κατατόπισε δε ότι κατά το καλοκαίρι του 1942, οι Γερμανοί καταχτητές μάζεψαν καμιά δεκαριά χιλιάδαι αρσενικούς Εβραίους της πόλις κι αφού τους κακομεταχειρίστηκαν καλώς, στη συνέχεια τους φόρτωσαν με το στανιό σε καράβι που τους μετέφερε στους Παρθενώνες του πολιτισμού τους (Άουσβιτς , Νταχάου κλπ) δια τα περεταίρω.
Πόσοι γύρισαν? Αστο......
Κι απ ότι βλέπω το χούι να κακομεταχειρίζονται λαούς δεν το κόψανε ακόμη. Καλά το είπε ο Τσόρτσιλ λοιπόν.
Παρετήρησα τότενες κάτι περίεργους τύπους ,όπου δεν τους έπιανε το μάτι σου , ούτε τραβούσανε ποσώς την προσοχή να ψάχνουσι ωσάν χασαπόσκυλα ,κάδους σκουπιδιών , να κοζάρουν επί ώρα τα παραθύρια (ανοίγματα γενικώς) των πέριξ πολυκατοικιών ,να την ψάχνουσι κάτω απ τα παρακείμενα παρκαρισμένα αυτοκίνητα , και γενικά να χώνουν τη μύτη τους πανταχόθεν (έως και κάτω απ τους πορτοκαλένιους κώνους της τροχαίας).
''Μοσάντ'' μου ψιθύρισε έντρομος ο συνομιλητής μου.
Αληθώς πάντως οι δικοί μας αστυνόμοι έμοιαζαν μπροστά τους (επαγγελματικά) με παιδάκια σε σχολική εκδρομή. Άλλοι πίναν καφέ στο όρθιο, άλλοι χαριεντίζονταν ,άλλοι παντελώς αδιάφοροι , άλλοι κοίταζαν την ώρα να τελεύσουμε και να την κάνουμε.
Όταν τέλειωσε ο έλεγχος ασφάλειας της Μοσάντ , ήρθαν οι επίσημοι , έβγαλαν λόγους, ψάλλανε τα δικά τους οι παπάδες , κι οι δικοί τους και οι δικοί μας , έπαιξαν οι μπάντες ,αποκαλύφθηκε το μνημείο, έβγαλαν λόγο οι πολιτικοί , κι οι δικοί τους κι οι δικοί μας κι όλα βαίναν καλώς και ως είθισται .
Εκεί είδα και τον κ Γιάννη Κυριακίδη πρώτη φορά από τόσο κοντά επί το έργον. Αεικίνητος ,πάρα την ηλικία του ,να στριφογυρνά και να αποθανατίζει τα πάντα με τη φωτογραφική του εργαλείο. Εσερνε και μια σκάλα μαζί του , την έστηνε, ανέβαινε καβάλα περί πλάνα αφ υψηλού.
Πασίγνωστος , δημοφιλής, χαρακτηριστική φιγούρα στην πόλις , και όχι μόνον,τον κάναμε χάζι επί τω έργω.
Κάποια στιγμή οι επίσημοι εν κουστωδία περικαλώ, το πήραν ποδαράτο στη Νίκης με κατεύθυνση τον Λευκό Πύργο
Ο Κυριακίδης μπήκε μέσα στην πομπή και φωτογράφιζε εκ του σύνεγγυς τους επισήμους, άνευ πρόβλεμα ένεκα πασίγνωστος .
Αμ δε.!!!
Όταν στήθηκε δυο τρία μέτρα μπροστά απ τον Ισραηλινό πρόεδρα και βηματίζοντας αργά όπισθεν σήκωσε τη μηχανή να τον φωτογραφίσει, δυο τύποι απ το πουθενά, απ αυτούς που ως προείπα δεν τους πιάνει το μάτι σου, μπήκαν ταχύτατα μπροστά του και ενώ είχαν τα χέρια τους δεμένα πίσω, έσπρωξαν με το σώμα τους τον Κυριακίδη παγαίνοντας τονα ''καρότσι'' ως το πεζοδρόμιο απ την πλευρά της θάλασσας, όπου τον πέταξαν τ ανάσκελα, έκπληκτο να προσπαθεί να προστατεύει τη μηχανή του από την πτώση , μπινελικώνοντας τους ταυτόχρονα.
Ολο αυτό το σκηνικό θα πρέπει να είχε διάρκεια μισού λεπτού.Κανενας δεν πήρε πρέφα, κανεις δεν προλαβε ν αντιδράσει, ουτε γκουκ!!! ούτε μουκ!!!!
Η πομπή συνέχισε σαν να μην συνέβη τίποτις.
Έτρεξα με τον συνομιλητή μου και σηκώσαμε τον σοκαρισμένο κυρ Γιάννη .
Μας άφησε σύξυλους κι ευθύς αμέσως άρχισε να τρέχει , βρίζοντας θεούς και δαίμονες.
Επρεπε να προλάβει την πομπή , να συνεχίσει τη δουλεια του, όπως και έκανε , προσηλωμένος με θρησκευτική ευλάβεια στο αντικείμενό του
Καλό ταξίδι σου λοιπόν κυρ Γιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου