Ισλάμ και τρομοκρατία

του Αλή αλ-Γιουνάνι

Ο Άμπου Χουράιρα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε

: «Κάποιος που κάνει τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ, μοιάζει με κάποιον που προσεύχεται και νηστεύει συνέχεια και που δεν υποχωρεί στη νηστεία και στην προσευχή του μέχρι να επιστρέψει.» (Imam Malik, Muwatta, Jihad 21.1.1;)

Ο Προφήτης επίσης είπε: «Υπάρχουν δύο κατηγορίες ματιών που δεν θα δουν ποτέ τη φωτιά της Κόλασης’ εκείνα των φρουρών που στέκονται φρουροί στα πεδία των μαχών και εκείνα που κλαίνε από τον φόβο του ΑΛΛΑΧ.» (Tirmidhi, Fadail al-Jihad, 12;)

Ο Μουάδ ιμπν Τζάμπαλ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) του είπε: «Η αρχή της ουσίας είναι το Ισλάμ, το θεμέλιο της είναι η προσευχή και η κορυφή της είναι το τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ.» (Hadith no. 2, Tirmidhi; Ahmad, Musnad; & Sunan Ibn Majah;)

Τί είναι το τζιχάντ; Η λέξη “τζιχάντ” προέρχεται απ’ τη λέξη “τζαχτ” ή “τζουχτ” που σημαίνει: “ικανότητα για ειρήνη”, “δύναμη” κ.τ.λ. Το ρήμα είναι: “τζαχάντα” που σημαίνει: “αγωνίζομαι”, “μοχθώ” κ.τ.λ. Άρα λοιπόν η σωστή μετάφραση που μπορούμε να δώσουμε στη λέξη “τζιχάντ” είναι “αγώνας”, “πάλη” κ.τ.λ. Υπάρχουν πολλές λέξεις που σημαίνουν πόλεμος όπως: “κιτάλ” (πόλεμος), “μουτζάντιλα” (μάχη), “χαρμπ” (πόλεμος) κ.τ.λ. Άρα λοιπόν είναι λάθος αλλά και άδικο το να δίνουμε στη λέξη τζιχάντ το νόημα του πολέμου γιατί αν και είναι και πόλεμος, εντούτις δεν είναι μόνο αυτό.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι τζιχάντ όπως:

• “τζιχάντ μπιν ναφς” (πάλη με τον εγωισμό) ή “τζιχάντ μπιν καλμπ” (πάλη με την καρδιά) και είναι αυτή η μάχη που πρέπει όλοι μας να κάνουμε με το κακό, με τις κακές μας σκέψεις, με τα πάθη και τον εγωισμό μας,
• “τζιχάντ μπιλ λισάν” (πάλη με τη γλώσσα) που όλοι μας πρέπει να μιλάμε ενάντια στο κακό και την αδικία, ενάντια στην υποκρισία και την κακία,
• “τζιχάντ μπιλ ιλμ” (αγώνας με τη γνώση) όπου όλοι μας (και ειδικά οι μουτζταχιντίν/νομοθέτες του Ισλάμ) πρέπει να διαδίδουμε το σωστό, το καλό, το ηθικό κ.τ.λ,
• “τζιχάντ μπιλ γιαντ” (αγώνας με το χέρι) που είναι ο αγώνας εκείνος που όλοι πρέπει καθημερινά να κάνουμε και περιλαμβάνει τις καλές μας πράξεις, την αγάπη και τη βοήθεια προς τους αδύνατους, προς του φτωχούς, προς τους συγγενείς, προς τις χήρες, προς τα ορφανά κ.τ.λ,
• “τζιχάντ μπις σάϊφ” (αγώνας του σπαθιού) το οποίο λέγεται και “κιτάλ φι σαμπίλιλλαχ” (πόλεμος για χάρη του Θεού) που είναι κανονικός πόλεμος με στρατό
• “τζιχάντ μπις σαλάμ” (αγώνας για την ειρήνη) και είναι η προσπάθεια μας να κάνουμε οποιασδήποτε μορφής καλό με οποιονδήποτε τρόπο.

Εμείς εδώ θα αναφερθούμε στο τζιχάντ του ξίφους. Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση σ’ αυτό το θέμα και κανένας για παράδειγμα δεν γνωρίζει ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται ο φόνος ενός αθώου ανθρώπου (Κοράνι 6:151, 5:32, 17:33) είτε αυτός είναι πιστός είτε άπιστος, είτε είναι κάποιος ξένος είτε ο ίδιος μας ο εαυτός.

Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε:

«Μη κάνετε κακό στον εαυτό σας και μη κάνετε κακό στους άλλους.» (Sahih al-Bukhari; & Sahih Muslim;)

Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι:

«(θυμηθείτε) όταν ο Κύριος σου είχε εμπνεύσει τους αγγέλους: {Εγώ είμαι μαζί σας. Δώστε σταθερότητα σ’ όσους πιστεύουν, θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων και πλήξτε πάνω από τον αυχένα τους και χτυπήστε τις άκρες απ’ τα δάχτυλα τους}.» (Κοράνι, 8:12)

Λοιπόν, το παραπάνω εδάφιο αναφέρεται στη μάχη του Μπαντρ, όπου οι άπιστοι παγανιστές της Μέκκας είχαν διώξει τους μουσουλμάνους από τη Μέκκα (και κάποιοι αναγκάστηκαν να φύγουν από μόνοι τους για να σωθούν). Βεβαίως, οι επικριτές του Ισλάμ – αλλά και οι αιρετικοί τζιχαντιστές τρομοκράτες – αποδίδουν στο εδάφιο το νόημα που αυτοί θέλουν, δεν αναφέρουν το πώς, το γιατί και το πότε αυτό το εδάφιο αποκαλύφθηκε και δεν αναφέρονται στα προηγούμενα και στα μετέπειτα από αυτό εδάφια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.

Το εδάφιο δεν αφορά την τρομοκρατία έτσι όπως γνωρίζουμε την έννοια αυτή σήμερα. Η “τρομοκρατία” σαν πράξη είναι έγκλημα που ονομάζεται “ιρχάμπ” (δηλαδή διαφθορά κατά της κοινωνίας) και σύμφωνα με το Ισλάμ τιμωρείται με θάνατο. Διαβάζοντας τη φράση: “θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων” χωρίς τα συμφραζόμενα και χωρίς τη σωστή ερμηνεία, οι επικριτές του Ισλάμ αφήνουν να εννοηθεί ότι το Ισλάμ προτρέπει προς την τρομοκρατία και τη δολοφονία αθώων πολιτών, αλλοθρήσκων κ.τ.λ. Αυτή όμως η τρομοκρατία είναι χιράμπα’ έγκλημα κατά της κοινωνίας όπως είπαμε.

Στο εδάφιο 8:12 ο ΑΛΛΑΧ αναφέρεται στους αγγέλους και τους λέει ότι θα ενισχύσει τους πιστούς και θα τρομοκρατήσει τους άπιστους, κατά τη διάρκεια της μάχης του Μπαντρ. Στα αμέσως προηγούμενα εδάφια ο Ύψιστος λέει:

«Θυμηθείτε όταν παρακαλέσατε τη βοήθεια του Κυρίου σας και σας απάντησε: ‘Θα σας Υποστηρίξω με χίλιους απ’ τους αγγέλους που ο ένας ακολουθεί τον άλλο’.

Και δεν το έκανε ο ΑΛΛΑΧ παρά μόνο σαν σημείο νίκης, ελπίδας και για να ησυχάσουν οι καρδιές σας.» (Κοράνι, 8:9-10)

Ο Ύψιστος λοιπόν υπόσχεται ότι θα ενισχύσει τους πιστούς στο πεδίο της μάχης, τη στιγμή της πολεμικής αναμέτρησης, και ήταν ένας τρόπος να δώσει στους μουσουλμάνους δύναμη και κουράγιο και φυσικά δεν ζητάει από τους μουσουλμάνους να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους. (Tafseer Ibn Kathir;)

Το εδάφιο αυτό λοιπόν δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως προτροπή για τρομοκρατικές πράξεις και για δολοφονίες αμάχων, γυναικών, παιδιών κ.τ.λ.

Ας δούμε ένα ακόμα εδάφιο:

«Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε σκοτώστε τους ειδωλολάτρες όπου και αν τους βρείτε και συλλάβετε τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε στρατήγημα.Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή και αποδώσουν τη ζακάτ (2,5% της περιουσίας), τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είναι Αυτός που συγχωρεί, Πολυεύσπλαχνος.» (Κοράνι, 9:5)

Το εδάφιο αυτό βρίσκεται στη Σούρα (κεφάλαιο) Ατ-Τάουμπα, που σημαίνει: “Η Μετάνοια” ή “Η Απαλλαγή” (Μπεράατ)’ ονομάζεται επίσης “Φαζίχα” κ.α. Το κεφάλαιο αυτό αποκαλύφθηκε 9 χρόνια ύστερα από την Εγίρα και ονομάζεται έτσι, διότι παραχωρήθηκε τεσσάρων μηνών προθεσμία στους άπιστους της Αραβικής χερσονήσου, από τη στιγμή που αυτοί είχαν χαλάσει τη συμφωνία που είχαν συνάψει με τους με τους μουσουλμάνους και έτσι οι μουσουλμάνοι απαλλάχτηκαν από αυτή. Οι τέσσερις αυτοί μήνες είναι οι μήνες: “Σαββάλ”, “Δουλ-Κάντα”, “Δουλ-Χίτζτζα” και “Μουχάρραμ”. Η προθεσμία δεν αφορούσε τις φυλές Μπενί Ντάμρα και Κινάνα, που σεβάστηκαν τα όσα είχαν συμφωνηθεί με τους μουσουλμάνους.

Λέγεται στο Άγιο Κοράνι:

«Μια απαλλαγή απ’ τη συνθήκη που είχε γίνει με τους ειδωλολάτρες (που αυτοί παραβίασαν). Αυτή η απαλλαγή γίνεται απ’ τον ΑΛΛΑΧ και τον απεσταλμένο Του.

Πορευθείτε για τέσσερις μήνες πάνω στη γη και μάθετε ότι δεν μπορείτε να βάλετε τον ΑΛΛΑΧ σε θέση αδυναμίας γιατί ο ΑΛΛΑΧ θα ντροπιάσει τους άπιστους.» (Κοράνι, 9:1-2)

Τα εδάφια αυτά (και ολόκληρο το κεφάλαιο “Ατ-Τάουμπα”) αποκαλύφθηκαν προς το τέλος του Προφητικού κηρύγματος του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ), πριν και κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στο Τάμπουκ και ορισμένα εδάφια μετά την εκστρατεία. (Shawkani, II, 378;)

Η απαλλαγή ήταν απαλλαγή από τη συνθήκη της Χουνταϊμπίγια, που είχε συναφθεί δύο χρόνια πιο πριν ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους ειδωλολάτρες. Μέλη της φυλής “Μπενί Μπάκιρ” (σύμμαχος φυλή με τους Μεκκανούς παγανιστές) σκότωσαν κάποια μέλη της φυλής “Χουζάα” (σύμμαχοι με τους μουσουλμάνους), προκλήθηκε γενικότερη αναστάτωση και η συνθήκη τς Χουνταϊμπίγια έσπασε.

Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:

«Και μια γνωστοποίηση απ’ τον ΑΛΛΑΧ και τον απεσταλμένο Του στους ανθρώπους κατά την ημέρα του Μεγάλου Προσκυνήματος (Χατζ) ότι ο ΑΛΛΑΧ (ακυρώνει τη συμφωνία) με τους ειδωλολάτρες, καθώς και ο απεσταλμένος Του. Αν όμως μετανιώσετε, θα είναι το καλύτερο για ‘σας, αν όμως αρνηθείτε την Πίστη, τότε μάθετε ότι δεν μπορείτε να βάλετε τον ΑΛΛΑΧ σε θέση αδυναμίας. Προειδοποίησε τους άπιστους με οδυνηρή τιμωρία.» (Κοράνι, 9:3)

Το σπάσιμο όμως αυτό όπως είπα και πιο πριν, δεν αφορούσε τις φυλές εκείνες που κράτησαν τη συμφωνία στο ακέραιο και γενικά δεν αφορά αυτούς που έχουν συνάψει συνθήκες ειρήνης με τους μουσουλμάνους. Γι’ αυτό λέγεται στο Ιερό Κοράνι:

«Η απαλλαγή αυτή δεν περιλαμβάνει συμφωνία με ειδωλολάτρες που δεν παραβίασαν σε τίποτα ούτε βοήθησαν κανέναν εναντίον σας. Γι’ αυτό συμπληρώστε τις συμφωνίες σας μαζί τους μέχρι (το τέλος) της διάρκειας τους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ αγαπά τους δίκαιους.» (Κοράνι, 9:4)

Το εδάφιο 9:5 καλεί σε πόλεμο εναντίον των ειδωλολατρών (και γενικά όσων) που ΠΡΩΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΝ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ που είχαν με τη μουσουλμανική κοινότητα. Λέει όμως από τη μέση και μετά το εδάφιο: «..Αν όμως μετανοιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή και αποδώσουν τη ζακάτ (ελεημοσύνη), τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είναι Αυτός που συγχωρεί, Πολυεύσπλαχνος.» Αυτό γιατί δεν το τονίζουν οι επικριτές του Ισλάμ;

Όπως είδαμε και από το εδάφιο 9:4 «Η απαλλαγή αυτή δεν περιλαμβάνει συμφωνία με ειδωλολάτρες που δεν παραβίασαν σε τίποτα ούτε βοήθησαν κανέναν εναντίον σας. Γι’ αυτό συμπληρώστε τις συμφωνίες σας μαζί τους μέχρι (το τέλος) της διάρκειας τους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ αγαπά τους δίκαιους.» (Κοράνι, 9:4)

Το εδάφιο λοιπόν 9:5 δεν αφορά τους άπιστους που σεβάστηκαν στο ακέραιο τις συμφωνίες που είχαν με τους μουσουλμάνους αλλά εκείνους που παραβίασαν τις συμφωνίες αυτές. Μάλιστα, τους δίνεται μία προθεσμία τεσσάρων μηνών να μετανοήσουν. (Tafseer Ibn Kathir;)

Όλα αυτά τα αποκρύπτουν οι κατήγοροι του Ισλάμ.

Ας δούμε όμως και το επόμενο εδάφιο 9:6 το οποίο και αυτό τις περισσότερες φορές δεν το αναφέρουν και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί:

«Και αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το, ώστε να μπορεί να ακούει τα Λόγια του ΑΛΛΑΧ και έπειτα συνόδεψε τον (σε μέρος) όπου μπορεί να έχει ασφάλεια. Και αυτό επειδή είναι ένας λαός που αγνοεί.» (Κοράνι, 9:6)

Δώστε άσυλο σε αυτόν που θα το ζητήσει. Προστατέψτε όποιον σας το ζητήσει. Συνοδέψτε όποιον σας το ζητήσει, σε μέρος όπου θα μπορεί να είναι ασφαλής. Διδάξτε του το Ισλάμ, επειδή το αγνοεί. Δείξτε την αλήθεια σε όποιον είναι αμαθής. Λοιπόν; Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει ότι απαγορεύεται σε εμπόλεμη περίοδο να σκοτώνεται παιδί, γυναίκα, μοναχός, γέρος, άρρωστος, ανάπηρος, όσο δεν πολεμούν και δεν προκαλούν σε βιαιοπραγίες κατά Μουσουλμάνων (Sahih Bukhari, 2307) και ο αλλάμα Σάλεχ ιμπν Φάουζαν αλ Φάουζαν (ραχίμαχουλλάχ) σχολιάζοντας το Κορανικό εδάφιο 9:6 «Κι αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το…» είπε ότι ο ηγέτης των Μουσουλμάνων, σε εμπόλεμη κατάσταση συνιστάται να προστατέψει τους πολυθεϊστές και τους εχθρούς των Μουσουλμάνων, εφόσον του ζητηθεί, και εφόσον εξυπηρετεί έχοντας ωφέλεια, και κυρίως να ακούσει τα λόγια του ΑΛΛΑΧ. (‘A Summary of Islamic Jurispundence’, vol. 1, p. 478;)

Απαγορεύεται λοιπόν η δολοφονία αθώων ανθρώπων και είναι έγκλημα. Απαγορεύεται η δημιουργία συνθηκών χάους, η κακία, η διαφθορά, οι συκοφαντίες, η ανηθικότητα κ.τλ.

Λέει ο Ύψιστος:

«Και όταν τους είπε κάποιος: {Μη σκορπάτε κακίες στη γη}, απάντησαν: {Είμαστε από αυτούς που επιζητούσαμε μόνο την αρετή}.

Αυτοί είναι χωρίς αμφιβολία εκείνοι που αδικούν, και όμως δεν το αισθάνονται.» (Κοράνι, 2:11-12)

Τα εδάφια αυτά αφορούν τους άπιστους και τους υποκριτές, και το κακό, την προστυχιά και τη διαφθορά που σκορπούν στη γη. Βλέπουμε ωστόσο ότι ο Ύψιστος τους προειδοποιεί και τους λέει: ‘μη σκορπάτε κακίες στη γη’, ‘μη προκαλείτε διαφθορά στη γη’, ‘μη σκορπάτε το χάος στη γη’ κ.α. Βλέπουμε την αρνητική στάση απέναντι σ’ αυτά τα φαινόμενα.

Ο Ύψιστος λέει:

«…και έσπειραν στη γη το κακό, αυτοί έχουν την κατάρα και την κακή ανταμοιβή.» (Κοράνι, 13:25)

Αυτό το εδάφιο αναφέρεται σε αυτούς που δεν τηρούν τις εντολές του Υψίστου, αυτούς που προδίδουν τη συμφωνία τους με τον Ύψιστο, αυτούς που εγκαταλείπουν το Ισλάμ, αυτούς που διασπείρουν το κακό στη γη, αυτούς που δημιουργούν φίτνα (διχασμό) ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτούς που διασπείρουν την προστυχιά και προκαλούν χάος κ.τλ. Αυτοί λοιπόν που διασπείρουν στη γη το κακό, θα έχουν την κατάρα του Υψίστου.

Ο Ύψιστος προειδοποιεί τους πιστούς να μην ακολουθούν και να μην σχετίζονται με ανθρώπους που είναι γνωστοί για το κακό και τη διαφθορά που προκαλούν, για την πονηριά και τις συκοφαντίες που διαδίδουν, για τις αμαρτίες που (επανειλημμένα) κάνουν, με ανθρώπους που παραβαίνουν τους νόμους και διασπείρουν προβλήματα:

«Και μην υπακούς κάθε τιποτένιο που είναι έτοιμος με όρκους,

έναν που συνέχεια κινείται με συκοφαντίες και δημιουργεί προβλήματα,

να εμποδίσει από κάθε καλό, έναν που ξεπερνάει τα όρια, βουτηγμένος στην αμαρτία,

έναν βίαιο που αφήνει πονηρούς υπαινιγμούς, γεννημένο για διαφθορά.» (Κοράνι, 68:10-13)

Αυτοί οι διάφοροι που σκοτώνουν και δολοφονούν αθώους ανθρώπους στο όνομα του Ισλάμ και του τζιχάντ, βάζοντας βόμβες και οργανώνοντας επιθέσεις και δολοφονίες, αποκαλούνται ‘Χαριζίτες’ (στα αραβικά ‘Χαουάριτζ’) και είναι αιρετικές παραφυάδες του Ισλάμ.

Οι Χαριζίτες παρουσιάστηκαν από τα πρώτα χρόνια του Ισλάμ. Οι λόγοι διαφοροποίησης τους ήταν κυρίως πολιτικοί (και όχι μόνο). Διαφοροποιήθηκαν ύστερα από τη μάχη του Σιφφίν το 657 μ.Χ. Αρχικά υποστηρικτές του Αλή (ραντιγιαλλάχου άνχου) για τη θέση του Χαλίφη, στη συνέχεια όμως έπαψαν την υποστήριξη τους στον Αλή, όταν αυτός συμβιβάστηκε με τον Μουαβίγια. Ήταν ακραία σέκτα και αίρεση του Ισλάμ, οι οποίοι αν και φαινομενικά είχαν κάποια δίκαια αιτήματα (π.χ. έλεγαν ότι στη θέση του Χαλίφη θα έπρεπε να επιλεγεί κάποιος που να έχει Πίστη και ήθος, ανεξαρτήτως του αν ανήκε στη φυλή των Κουράις ή όχι κ.α.), εντούτις οι απόψεις τους ήταν ακραίες. Έλεγαν για παράδειγμα ότι με την παραμικρή αμαρτία ένας μουσουλμάνος βγαίνει από το Ισλάμ και γίνεται άπιστος και έτσι επιτρέπεται η δολοφονία του. Θεωρούσαν ότι όποιος ήταν λίγο αδιάφορος ως προς τα θρησκευτικά του καθήκοντα, θα έπρεπε ή να εξοριστεί ή να σκοτωθεί.

Ένας φανατικός Χαριτζίτης σκότωσε τελικά τον Χαλίφη Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) το 661 μ.Χ. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) μας έχει διδάξει όμως ούτε καν αστεία να μην κάνουμε με οποιοδήποτε επικίδυνο μέσο – πέτρες, μαχαίρι, σίδερο, αιχμηρά αντικείμενα – προκειμένου να μη βλάψουμε ο ένας τον άλλον άθελα. Είπε ο Προφήτης:

“Όποιος δείξει στον αδελφό του ένα κομμάτι σίδερο, δέχεται κατάρες από τους αγγέλους μέχρι να το απομακρύνει (το σίδερο) και ας ήταν ο άλλος αδελφός του από την μάνα και τον πατέρα του.” (Sahih Muslim;)

Οι απόγονοι λοιπόν εκείνων των τότε Χαριτζιτών έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα στο Ομάν (και κάποιοι στην Αλγερία και στην Τζέρμπα της Τυνησίας) αλλά απορρίπτουν τις ακραίες πρακτικές των τότε Χαριτζιτών. Ο Προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε μιλήσει για τους Χαριτζίτες της εποχής του.

Ο Άμπου Σαίντ αλ-Χούντρι (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε:

“Ήμασταν με τον απεσταλμένο του Θεού ενώ έδινε έναν όρκο. Τότε ήρθε στον προφήτη ο Δουλ Χουβαϊσίρα από τη φυλή Μπενί Ταμίμ και του είπε: {Απεσταλμένε του Θεού, να είσαι δίκαιος}. Ο προφήτης του απάντησε: {Και αν εγώ δεν εφαρμόσω δικαιοσύνη, ποιός άλλος θα εφαρμόσει δικαιοσύνη; Θα είχες απογοητευτεί και θα είχες χαθεί αν εγώ δεν ήμουν δίκαιος}.

Τότε ο Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε στον προφήτη: {Απεσταλμένε του Θεού, δώσε μου την άδεια να του σπάσω τον λαιμό} και ο προφήτης απάντησε: {Αφήστε τον, έχει συντρόφους που η προσευχή τους θα ήταν προσβολή για την προσευχή σας αν προσευχόσασταν μαζί τους, όπως και η νηστεία τους για τη δική σας νηστεία. Απαγγέλουν το Κοράνι και δεν περνάει κάτω από τον λαιμό τους (δεν φτάνει στις καρδιές τους). Βγαίνουν από τη θρησκεία ακριβώς όπως το βελάκι βγαίνει από ένα θύμα (το διαπερνάει). Κοιτάτε στην κεφαλή του βέλους και δεν βλέπετε τίποτα. Και κοιτάτε στα πλευρά του βέλους και δεν βλέπετε τίποτα. Τότε κοιτάτε στη λεπίδα του και δεν βρίσκετε τίποτα σ’ αυτήν. Τότε κοιτάτε στα φτερά του και δεν βρίσκετε τίποτα, (το βέλος) έχει προηγηθεί από το αίμα και τη σάρκα.. Το σημάδι τους είναι ένας μαύρος άντρας, το πάνω μέρος ενός από τα μπράτσα του οποίου είναι σαν το στήθος μιας γυναίκας ή σαν ένα χτυπημένο κομμάτι κρέας και θα έρθουν σε μία στιγμή όπου θα υπάρχουν διαιρέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους}.”

Ο Άμπου Σαΐντ τότε είπε: “Μαρτυρώ ότι άκουσα αυτόν τον λόγο από τον απεσταλμένο του Θεού και μαρτυρώ ότι ο Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ τους πολέμησε και ήμουν μαζί του… Είδα εκείνον τον άντρα και ήταν έτσι όπως είχε περιγράψει ο Απεσταλμένος του Θεού.” (Sahih Bukhari;)

Έτσι λοιπόν περιέγραψε ο Προφήτης τους Χαριτζίτες, οι οποίοι πράγματι εμφανίστηκαν σε μια εποχή διαιρέσεων για τη διαδοχή στο Χαλιφάτο – στο πρώτο Ισλαμικό κράτος – και προκάλεσαν περεταίρω διαίρεση και διάσπαση των μουσουλμάνων, μέχρι που ένας φανατικός Χαριτζίτης σκότωσε τον Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) όπως εξήγησα.Όμως και οι σημερινοί τρομοκράτες, όλοι αυτοί που ερμηνεύουν το Ιερό Κοράνι με βάση τις δικές τους ακραίες απόψεις και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο όνομα του Ισλάμ και του τζιχάντ, όλοι αυτοί αποκαλούνται και αυτοί Χαριτζίτες, διότι ομοιάζουν στον φανατισμό και στις ακρότητες με τους χαριτζίτες της παλιάς εποχής. Ο ίδιος μάλιστα ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει όπου τους βρούμε, να τους σκοτώνουμε.

Ο Σαΐντ ιμπν Γάφλα είπε ότι ο Αλή (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: “Αν σου μιλήσω απ’ τον Απεσταλμένο του Θεού, τότε σίγουρα θα προτιμούσα να πέσω από τον ουρανό, παρά να πω ένα ψέμα γι’ αυτόν και αν σου μιλήσω γι’ αυτό που είναι ανάμεσα σε μένα και σε σένα τότε σίγουρα ο πόλεμος είναι μια εξαπάτηση. Άκουσα τον απεσταλμένω του Θεού να λέει: {Θα έρθουν στους τελευταίους καιρούς νέοι άνθρωποι, των οποίων τα όνειρα είναι ηλίθια, θα μιλήσουν για το καλό για το οποίο μιλάνε οι καλύτεροι των ανθρώπων (δηλαδή για τον μονοθεϊσμό και το τζιχάντ). Βγαίνουν από το Ισλάμ ακριβώς όπως το βέλος διαπερνάει και βγαίνει από το θύμα του, η πίστη τους δεν περνάει τους λαιμούς τους (δεν φτάνει στην καρδιά τους), έτσι όπου τους συναντήσετε σκοτώστε τους, επειδή σίγουρα το να τους σκοτώσεις θα έχει ανταμοιβή γι’ αυτόν που τους σκότωσε στην Ημέρα της Κρίσεως}.” (Sahih Bukhari;)

Ορισμένοι λοιπόν ουλεμά (λόγιοι) του Ισλάμ, βασιζόμενοι στο παραπάνω – αλλά και σε άλλα – χαντίθ, θεωρούν τους Χαριτζήτες ως άπιστους που έχουν βγει απ’ το Ισλάμ, όπως για παράδειγμα οι Ιμάμ Μπουχάρι (Fathu’l-Bari), ο Κάντι ιμπν αλ-Άραμπι αλ-Μάλικι (Aridatu’l-Ahwadhi), ο ιμάμ Κούρτουμπι (Al-Mufhim ala Sharhu Sahih Muslim) κ.α. Οι περισσότεροι ωστόσο ιμάμηδες, ανάμεσα τους και ο Ιμπν Ταϊμίιγια (Minhaj al-Sunnah), τους θεωρούν αιρετικούς και πολύ αμαρτωλούς και λένε ότι η φράση από το χαντίθ του Προφήτη ‘Βγαίνουν από το Ισλάμ‘ σημαίνει ότι έχουν φύγει από τον σωστό δρόμο, επειδή στα αραβικά η λέξη ‘ντιν’ σημαίνει θρησκεία, αλλά επίσης σημαίνει υπακοή. Άλλοι λόγιοι, ανάμεσα τους ο Ιμπν Χαζμ (Kitab al-Fasl fi’l-Milal) και ο Άμπου Μανσούρ αλ-Μπαγντάντι (el-Farku Bayne’l Firak) κάνουν διάκριση και είπαν ότι ορισμένες ομάδες των χαριτζητών είναι κάφιρ (άπιστοι) και κάποιες άλλες απλά αιρετικοί.

Ο Άμπου Σαίντ αλ-Χούντρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε ότι ο Προφήτης είπε: “Χαρούμε νέα γι’ αυτούς που σκοτώνουν (τους Χαριτζίτες).” (Sunan Abū Dāwūd, no. 4119; & Shaykh al-Albānī, Ṣaḥiḥ Sunan Abu Dawud, no. 4764;)

Ο Ιμπν Άμπου Άουφα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης είπε για τους Χαριτζίτες: “Οπουδήποτε τους βρείτε, σκοτώστε τους, επειδή υπάρχει ανταμοιβή για όποιον τους σκοτώνει. Είναι τα σκυλιά της Κόλασης.” (Ibn Mājah, no. 169;)

Ο Αν Ναουάουι και ο Ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουμουλλάχ) είπαν ότι επιτρέπεται ο μουσουλμάνος να πολεμήσει τους χαουάριτζ, όταν αυτοί εκδηλωθούν. Ο ίδιος ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει: “..δεν γνωρίζω άλλους ανθρώπους πιο διαβολικούς από τους Χαριζίτες.” (Ahmad, Musnad; & al-Sunnah by al-Khalāal, vol. 1, 145, no. 110;)

Όταν στην κατάκτηση της Δαμασκού έκοψαν τα κεφάλια των χαριτζιτών της Αζαρίκα, ο Άμπου Ουμάμα ήρθε και είπε: “Τα σκυλιά της Κόλασης, τα σκυλιά της Κόλασης, αυτοί είναι οι πιο βρώμικοι από αυτούς που σκοτώνονται κάτω από αυτόν τον ουρανό, και οι πιο ωφέλιμοι που σκοτώνονται κάτω από αυτόν τον ουρανό, είναι αυτοί που σκοτώνουν αυτοί οι χαριτζίτες.” Ρώτησαν τότε τον Άμπου Ουμάμα: “Το ότι αυτοί είναι τα σκυλιά της Κόλασης είναι δικό σου ή το άκουσες απ’ τον Προφήτη;” και ο Άμπου Ουμάμα απάντησε: “Το αντίθετο, το άκουσα από τον Προφήτη όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά περισσότερες φορές.” (Imam Ahmad, Musnad;)

Ο Wahb ibn Munabbih (ραχίμαχουλλάχ), είχε πει για τους Χαριτζίτες:

“Ποτέ δεν έχει ενωθεί η Ούμμα (Κοινότητα των Πιστών) κάτω από έναν Χαριτζίτη. Αν ο ΑΛΛΑΧ έδινε κυριαρχία στους Χαουάριτζ, τότε σίγουρα θα είχε καταστραφεί ο κόσμος, οι δρόμοι θα είχαν αποκλειστεί, έτσι το Χατζ (Προσκύνημα) θα είχε παύσει.” (Taareekh ud-Dimashq, Ibn Asakir; & Ibn Mandhoor;)

Ο Ιμπν Καθίρ (ραχίμαχουλλάχ), από τους μεγάλους ερμηνευτές του Κορανίου και λόγιος του Ισλάμ, είχε πει για τους χαριτζήτες:

«Εάν ποτέ έπαιρναν δύναμη, θα είχαν σίγουρα διαφθείρει όλη τη γη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ και της Συρίας. Δεν θα είχαν αφήσει ούτε ένα παιδί, αγόρι ή κορίτσι, ούτε έναν άντρα ή μία γυναίκα. Αυτό επειδή κατά τη γνώμη τους οι (άλλοι) άνθρωποι έχουν διαφθαρεί, μία διαφθορά που δεν μπορεί να διορθωθεί, παρά με μαζικούς φόνους!» (Al-Bidāyah wa’l-Nihāyah, 10/584-585;)

Ρώτησαν τον σέιχ Αμπντουλ-Μούχσιν αλ-Αμπάντ: “Μερικοί λένε ότι η αλ-Κάιντα είναι οι Χαριτζίτες των ημερών μας, άλλοι λένε ότι είναι πολεμιστές στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ. Εσείς τί λέτε;” και ο σέιχ απάντησε: “Ναι, είναι πολεμιστές αλλά στον δρόμο του σατανά.”

Ο πρώην Μεγάλος Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο σέιχ Αμπντουλ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Η συμβουλή μου στον αλ-Μασαρί, στον Σαντ αλ-Φακίχ και στον Οσάμα μπιν Λάντεν και οποιονδήποτε ακολουθεί τον δρόμο τους, είναι να αφήσουν αυτόν τον καταστρεπτικό δρόμο που έχουν πάρει, να φοβηθούν τον ΑΛΛΑΧ και να προσέξουν την τιμωρία Του και την οργή Του. Πρέπει να επιστρέψουν στον σωστό δρόμο και να μετανοήσουν στον ΑΛΛΑΧ για τις πράξεις τους.”

Λέει το Άγιο Κοράνι: “Και πολεμάτε για χάρη του ΑΛΛΑΧ όσους σας πολεμούν αλλά μη ξεπερνάτε τα όρια επειδή ο ΑΛΛΑΧ δεν αγαπά τους παραβάτες.” (Κοράνι, 2:190)

Ο Ιμπν Αμπ’μπάς (ραντιγιαλλάχου άνχου) εξήγησε ότι το παραπάνω εδάφιο εννοεί ότι δεν πρέπει να σκοτώνονται γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι ή όποιος από την πλευρά του εχθρού σταματάει τον πόλεμο και έρχεται με ειρήνη και ζητάει άσυλο και προστασία… (Tafsir At-Tabari;)

Εξηγώντας το παραπάνω εδάφιο (2:190), ο Χασάν αλ-Μπάσρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: «Ένα παράδειγμα του να ξεπερνάς τα όρια είναι το σκότωμα γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων, μοναχών, το να καις τα δέντρα και το να σκοτώνεις τα ζώα εάν δεν υπάρχει καμία ωφέλεια στο σκότωμα των ζώων.» (Tafsir Ibn Kathir;)

Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι κατά τη διάρκεια μιας μάχης, μία γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Τότε ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέίχι ουά σαλάμ) απαγόρεψε τον σκοτωμό γυναικών και παιδιών. (Sahιh Bukhari, Volume 004, Book 052, no. 257; & Sahih Muslim, Book 019, no. 4319;).

Επίσης ο Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης απαγόρευσε τη δολοφονία γυναικών και παιδιών. (Sahih Bukhari, Volume 004, Book 052, no. 258; & Sahih Muslim, Book 019, no. 4320;)

Ο Ράμπαχ ιμπν Ράμπι είπε ότι κατά τη διάρκεια μίας μάχης είδε ο Προφήτης ανθρώπους να συγκεντρώνονται σε ένα σημείο και να κοιτάνε κάτι και τότε έστειλε κάποιον για να κοιτάξει τι συμβαίνει. Τότε ο άντρας αυτός επέστρεψε και είπε στον Προφήτη ότι είχε σκοτωθεί μία γυναίκα και ο Προφήτης είπε ότι η γυναίκα αυτή δεν θα έπρεπε να είχε χτυπηθεί. (Sunan Abu Dawood, Book 008, no. 2669;)

Ο Προφήτης έστειλε έναν άντρα στον στρατηγό του, Χάλιντ ιμπν αλ-Ουαλίντ (ραντιγιαλλάχου άνχου), και του είπε να μη σκοτώνονται οι γυναίκες και τα παιδιά και οι βοσκοί που έβοσκαν τα κοπάδια τους (και οι δούλοι, οι υπηρέτες, οι ηλικιωμένοι κ.τ.λ) και άλλοι. (Sunan Abu Dawood, Book 008, no. 2663;)

Ο Αμπντου’ρ-Ραχμάν ιμπν Καμπ είπε: «Ο Απεσταλμένος του Θεού, ειρήνη σε αυτόν, απαγόρευσε σε αυτούς που πολέμησαν τον Ιμπν Άμπου Χουκάικ [έναν Εβραίο που χρηματοδότησε τις μάχες των παγανιστών εναντίον των μουσουλμάνων] να σκοτώσουν γυναίκες και παιδιά.» Είπε ότι ένας από τους άντρες που πολεμούσαν, είπε: «Η γυναίκα του Ιμπν Άμπου Χουκάικ άρχισε τα στριγγλίζει και επανειλημμένα σήκωσα το σπαθί μου εναντίον της. Τότε θυμήθηκα την απαγόρευση του Απεσταλμένου του Θεού, ειρήνη σε αυτόν, και έτσι σταμάτησα. Αν δεν ήταν αυτό, θα την είχαμε ξεφορτωθεί (σκοτώσει).» (Imam Malik, Al-Muwatta, Book of Jihad: Hadith 969;)

Ο Άμπου Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) πριν από μία μάχη είχε πει στον αρχηγό του μουσουλμανικού στρατού, Οσάμα ιμπν Ζέιντ (ραντιγιαλλάχου άνχου): «Μην ακρωτηριάσετε κανέναν. Μη σκοτώσετε κάποιο παιδί, κάποιον ηλικιωμένο ή κάποια γυναίκα. Να μη κόψετε ούτε να κάψετε κάποιον φοίνικα. Μη κάψετε κανέναν οπορωφόρο δέντρο. Μη σφάξετε κανένα πρόβατο, αγελάδα ή καμήλα εκτός αν προορίζεται για την τροφή σας. Θα συναντήσετε ανθρώπους που αφιέρωσαν τον εαυτό τους στον μοναχισμό, αφήστε τους ήσυχους σ’ αυτό που έχουν αφιερωθεί. Θα συναντήσετε ανθρώπους που έχουν ξυρίσει τη μέση του κεφαλιού τους και άφησαν μαλλιά γύρω γύρω σαν μέλη συμμορίας, χτυπήστε τους με τα σπαθιά σας.»

Ο Ιμάμ Μάλικ (795 μ.Χ.) και ο Αλ-Αουζάι (774 μ.Χ.) είπαν: «Δεν επιτρέπεται ο σκοτωμός γυναικών και παιδιών, σε καμία περίπτωση, ακόμα και αν οι αντίπαλοι χρησιμοποιούσαν γυναίκες και παιδιά ως ασπίδα. Και αν κλειστούν σε ένα φρούριο ή καράβι, με γυναίκες και παιδιά, δεν επιτρέπεται να τους χτυπήσετε ή να κάψετε το φρούριο.» (Sunan At-Tirmidhi;)

Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι σχετικά με τον Καμπίλ/Κάιν ο οποίος σκότωσε τον αδερφό του τον Χαμπίλ/Άβελ: “Εξήγησε τους με ειλικρίνεια το περιστατικό των δύο γιων του Αδάμ, όταν ο καθένας τους πρόσφερε μια θυσία και του ενός έγινε δεκτή ενώ του άλλου απορρίφθηκε, ο δεύτερος είπε: {Ορκίζομαι ότι θα σε σκοτώσω}. Ο δεύτερος είπε: {Ο Θεός ας κάνει δεκτή τη θυσία μόνο εκείνων που είναι ευσεβείς} και πρόσθεσε {Ορκίζομαι ότι ακόμα και αν απλώσεις το χέρι σου να με σκοτώσεις, εγώ δεν θα απλώσω το χέρι μου να σε σκοτώσω. Φοβάμαι τον Θεό, τον Άρχοντα των κόσμων}” (Κοράνι, 5:27-28)

Είπε λοιπόν ο Προφήτης σχετικά: “Κάθε φορά που κάποιος άνθρωπος δολοφονείται άδικα, ένα μέρος της αμαρτίας του φόνου πιστώνεται στον Καμπίλ/Κάιν, επειδή ήταν ο πρώτος που άνοιξε τον δρόμο για τους άδικους φόνους στην ανθρωπότητα.” (Sahih al-Bukhari, Diyat 2, Anbiya 1; & Sahih Muslim, Kasama 27;)

Ο σέιχ Μουχάμμεντ Σάιντ Ταντάουι είπε: “Οι βομβιστές που ανατινάζονται ανάμεσα σε αθώους ανθρώπους, δεν πολεμάνε σωστά και δεν μπορούν να θεωρηθούν μάρτυρες.”

Η μόνη στιγμή που επιτρέπεται να σκοτώνονται άμαχοι, είναι αν κατοικούν σε ένα κατεχόμενο ισλαμικό έδαφος, ή αν αυτό συμβεί κατά λάθος, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο Σαντ ιμπν Τζαθάμα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: «Ο Προφήτης πέρασε δίπλα μου, σε ένα μέρος που λεγόταν Αλ-Άμπουα ή Ουάταν, και τον ρώτησαν σχετικά με (το αν έπρεπε να κάνουν) επίθεση εναντίον τον παγανιστών κατά τη διάρκεια της νύχτας, με την πιθανότητα έτσι να εκθέσουν τις γυναίκες και τα παιδιά των παγανιστών σε κίνδυνο. Ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, απάντησε: ‘Αυτοί είναι από αυτούς’.» (Sahih al-Bukhari, 3012;)

Ο σέιχ Σάλιχ ιμπν Φάουζαν αλ-Φάουζαν (χάφιδαχουλλάχ) είπε: «Ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, ρωτήθηκε για τις νυχτερινές επιδρομές, όπου υπάρχει η πιθανότητα να εκτεθούν γυναίκες και παιδιά σε κίνδυνο και είπε ότι είναι από αυτούς, εννοώντας μην αφήνετε την παρουσία γυναικών και παιδιών να σας αποτρέψει απ’ τις νυχτερινές επιδρομές. Παρόλο που υπάρχει η απαγόρευση του σκοτωμού γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, αλλά αν δεν μπορείτε να πολεμήσετε τους παγανιστές παρά μόνο με νυχτερινές επιδρομές, τότε δικαιολογείστε επειδή η πρόθεση σας είναι να μην τους βλάψετε. Η πρόθεση είναι να μην βλάψετε γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους.» (Tas-heel al-Ilmaam bi-fiqhil-Ahaadeeth min Bulooghil-Maraam;)

Βλέπουμε λοιπόν και εδώ ότι αυτό αναφέρεται κατά τη διάρκεια στρατιωτικής επιδρομής, κατά τη διάρκεια μίας μάχης, και δεν έχει την έννοια των τρομοκρατικών επιθέσεων που προκαλούν χάος και των δολοφονιών αθώων ανθρώπων κ.τλ.

Είναι τόσο διαβολικοί οι χαριτζίτες, που ο Ιμπν αλ-Τζάουζι (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει γι’ αυτούς: “Επέτρεψαν τη δολοφονία παιδιών, ενώ δεν επιτρέπουν το φάγωμα οποιουδήποτε φρούτου από τα δέντρα, χωρίς αυτό να πληρωθεί…Ακόμα και ο Σατανάς ο ίδιος δεν θα μπορούσε να έχει φανταστεί το κακό τους.” (Talbis Iblis, p. 91;) ενώ ο ιμάμ Ατζούρρι (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Ούτε οι λόγιοι από τα παλιά ούτε αυτοί αυτών των καιρών έχουν ποτέ διαφέρει σχετικά με τους Χαριτζίτες. Τους θεώρησαν ως διαβολικούς ανθρώπους που ήταν ανυπάκουοι στον ΑΛΛΑΧ και στον Απεσταλμένο Του, παρόλο που προσεύχονταν, νήστευαν και εξαντλούσαν τους εαυτούς τους στη λατρεία. Και όλο αυτό δεν τους έδωσε κανένα όφελος.” (Ash-Shari’ah, 1/135;)

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ο πρώην αρχιμουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο Αμπντουλ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ είπε: “Σύμφωνα με τη Σαρία, οι τρομοκράτες διαπράττουν το έγκλημα της χιράμπα (κακία και χτύπημα προς την κοινωνία).”

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ορισμένοι μουσουλμάνοι ουλεμά (λόγιοι) και ιμάμηδες όπως ο Γιούσουφ αλ-Καραντάουι (επικεφαλής του συμβουλίου “Σούννα και Σίρα” στο Κατάρ), ο δικαστής Τάρικ αλ Μπίσρι απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Μουχάμμεντ αλ-Άουα (καθηγητής της Σαρία και νομικού δικαίου) απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Χάιθαμ αλ-Χάιγιατ απ’ τη Συρία και άλλοι, στήριξαν την παραπάνω δήλωση του αρχιμουφτή.

Ο επικεφαλής του ισλαμικού κολλεγίου στο Λονδίνο Ζάκι Μπαντάουι δήλωσε στις 28 Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ. στην εφημερίδα Arab News: “Ούτε ο Ισλαμικός Νόμος ούτε το ηθικό σύστημα του Ισλάμ δικαιολογούν ένα τέτοιο έγκλημα (τον σκοτωμό αθώων ανθρώπων).”

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2001 ο μουφτής Νιζαμ’ουντ-ντιν Σαμζάι απ’ το Πακιστάν δήλωσε στην εφημερίδα New York Times: “Είναι λάθος να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι και είναι λάθος να θαυμάζονται αυτοί που σκοτώνουν αθώους ανθρώπους.”

Λέει ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα στο Ιερό Κοράνι: “..αν κανείς σκοτώσει κάποιον – εκτός βέβαια αν πρόκειται για δολοφόνο ή κακοποιό στη γη – θα είναι σαν σκοτώνει όλο τον κόσμο. Αν όμως κανείς σώσει κάποιον, θα είναι σαν να σώζει όλον τον κόσμο.” (Κοράνι, 5:32)

Όλοι λοιπόν αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα στο όνομα του Ισλάμ, όλοι αυτοί που παγιδεύουν με βόμβες και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, όλοι αυτοί είναι Χαριτζίτες των ημερών μας. Είναι αιρετικοί, ανήκουν σε αιρέσεις. Είναι αποβράσματα που αμαυρώνουν την εικόνα του Ισλάμ, νομίζοντας ότι έτσι κάνουν τζιχάντ και ότι θα γίνουν μάρτυρες. Μάλιστα ο αλλάμα Σάλιχ ιμπν Φάουζαν αλ-Φάουζαν είπε ότι οι σημερινοί χαριτζίτες (τρομοκράτες) είναι χειρότεροι από τους Χαριτζίτες του παρελθόντος.

Ο πρώην μεγάλος μουφτής της Σαουδικής Αραβίας και πρώην πρύτανης του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Μεδίνας ο Αμπντου’λ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Ο οποιοσδήποτε διέπεται από τη σχετική λογική, καταλαβαίνει ότι το να καταλαμβάνει και να ανατινάζει κάποιος αεροπλάνα και να σκοτώνει παιδιά και άλλα παρόμοια, είναι τεράστια εγκλήματα ενάντια σε όλον τον κόσμο..” (Kayfa Nu’aalij Waaqi’unal-Aleem (p. 113, 114);)

Ο Σέιχου’λ-Ισλάμ Ζέιντ αλ-Μάδχαλι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “..χωρίς αμφιβολία αυτοί οι άνθρωποι (οι τρομοκράτες) με τον τρόπο που φέρονται, απομακρύνουν τους ανθρώπους απ’ τον σωστό δρόμο και κανένας δεν είναι ασφαλής απ’ τις διαβολικές τους πράξεις εκτός απ’ αυτούς που ανήκουν στην ομάδα τους..” (Shaykh Zayd al-Madkhali, «al-Irhaab», p. 12-13;)

Ο σέιχ Μουχάμμεντ ιμπν Σάλιχ αλ-Ουθάιμιν απευθυνόμενος από ένα ανοιχτό τηλεοπτικό κύκλωμα σε νέους μουσουλμάνους που ζούσαν στη Μεγάλη Βρετανία, τους είπε: “...σας συμβουλεύω να σέβεστε αυτούς που έχουν το δικαίωμα να τους σέβεστε ανάμεσα σε σας και σε αυτούς με τους οποίους έχετε μια συμφωνία και ζείτε στη γη τους γιατί αυτό σημαίνει ότι έχετε μαζί τους μια συμφωνία…και μην είστε ύπουλοι γιατί η υπουλία είναι σημάδι των απίστων…”  (shaykh al-’Uthaymeen on Interacting With non-Muslims in Western Countries, Tele-link (28th July 2000, Birmingham UK); Article ID : LSC010001)

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνδιάσκεψης εξέδωσε μία ανακοίνωση στην οποία λέει: “Τα θεμέλια του Ισλαμικού Νόμου απορρίπτουν όλες τις μορφές βίας και τρομοκρατίας και ιδιαίτερα αυτές τις μορφές που βασίζονται στον εξτρεμισμό και καλεί για προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων…” (OIC Convention to Combat Terrorism 1999CE/1420H)

Λέει το Άγιο Κοράνι:

“Έτσι σας κάναμε έναν λαό ισορροπημένο και δίκαιο, για να γίνετε μάρτυρες σε όλους τους ανθρώπους και ο Απόστολος (Μουχάμμεντ) είναι μάρτυρας σε σας..” (Κοράνι, 2:143)

και

“Ο ΑΛΛΑΧ διατάζει τη δικαιοσύνη, την αγαθοεργία και τη βοήθεια στους συγγενείς (πλησίον) και απαγορεύει κάθε μεγάλη αμαρτία, αδικία και παρανομία. Σας προειδοποιεί ώστε να θυμηθείτε.” (Κοράνι, 16:90)

Ο σέιχ Σάλιχ ας-Σουχάιμι, από τους σεβαστούς διδασκάλους και καθηγητές του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Μεδίνας, είπε σχολιάζοντας τα δύο παραπάνω εδάφια:

“Το Ισλάμ είναι ένας μέτριος και ζυγισμένος δρόμος και δεν ‘κρατάει’ την αμέλεια στο ένα χέρι ούτε την υπερβολή και τον εξτρεμισμό στο άλλο’ βρίσκεται ανάμεσα τους. Αντίθετα, το Ισλάμ προτρέπει προς τη δικαιοσύνη και προς την καλή συμπεριφορά ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους μη μουσουλμάνους…” (shaykh Saalih as-Suhaymee on the WTC attacks, Salafi Publications)

Λέει ο Ύψιστος:

«Και όσοι υπομένουν καρτερικά, αναζητώντας την ικανοποίηση του Κυρίου τους, και διατηρούν τακτικά τις προσευχές, και ξοδεύουν – μυστικά και φανερά – από εκείνα που τους έχουμε χορηγήσει, και αντιμετωπίζουν το κακό με το καλό. Αυτοί θα έχουν μία καλή ανταμοιβή σ’ αυτόν τον κόσμο.» (Κοράνι, 13:22)

Ο μουσουλμάνος λοιπόν είναι γενναίος και πολεμιστής αν χρειαστεί αλλά δεν σκοτώνει αθώο κόσμο, σέβεται τους συνανθρώπους του, αγαπάει τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, είναι ταπεινός, είναι ειλικρινής, είναι άνθρωπος που εμπνέει εμπιστοσύνη, αγωνίζεται να έχει περισσότερο και δυνατότερο Ιμάν (Πίστη) και τάκουα (ευσέβεια).

Λέει ο Ύψιστος:

«…Να βοηθάτε ο ένας τον άλλον στο καλό έργο και στην ευσέβεια, αλλά να μη βοηθάτε ο ένας τον άλλον στην αμαρτία και στην εχθρότητα…» (Κοράνι, 5:2)

και

«Ω εσείς που πιστεύετε! Να επιμένετε στο όνομα του ΑΛΛΑΧ σαν μάρτυρες για την δικαιοσύνη και ας μην αφήνετε το μίσος των άλλων να σας κάνει να εγκαταλείψετε τη δικαιοσύνη. Να είστε δίκαιοι. Η δικαιοσύνη είναι πιο κοντά στην ευσέβεια, και να φοβάστε τον ΑΛΛΑΧ, γιατί ο ΑΛΛΑΧ γνωρίζει πολύ καλά όσα κάνετε.» (Κοράνι, 5:8)

Και εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάτι που είχε πει ο μεγάλος άλιμ (λόγιος) Τάκιου’ντ-ντίν Άχμεντ ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουλλάχ) – κείμενα του οποίου συχνά επικαλούνται οι σημερινοί τρομοκράτες – : “Κάντε το καλό με έναν καλό τρόπο και μην απαγορεύετε το κακό με άσχημο τρόπο” και ο Προφήτης είχε πει: “Μην επιζητείτε τη μάχη με τον εχθρό. Ζητήστε απ’ τον ΑΛΛΑΧ ασφάλεια και ειρήνη αλλά εάν συμβεί και συναντηθείτε με τον εχθρό, τότε δείξτε δύναμη και θυμηθείτε ότι ο Παράδεισος βρίσκεται υπό τη σκιά του ξίφους.” (Sahih Muslim;)