Τα πράγματα είναι απλά για την ελλαδική αριστερά του φουά γκρα αλλά, μόνο όποιος έχει εντρυφήσει στα ψυχεδελικά «ευαγγέλια» και τις νοοτροπίες αυτής της συλλογικής ψύχωσης, της ...ψευτοθρησκείας χωρίς Θεό, μπορεί να καταλάβει πως κατανοούν την πραγματικότητα αυτοί οι ιδεοληπτικοί απάτριδες σαλεμένοι.
Στην οικονομία και στο διεθνές κύρος της χώρας τα έκαναν ρόϊδο, έχουν ήδη κυλήσει την Πατρίδα να έχει το ονόρε τσιλιαδόρου παπατζή στην Πειραιώς και αξιοπιστία βετεράνου του οικονομικού εγκλήματος. Όμως μεταξύ τους σκουντιούνται με δακρυσμένα μάτια, πως τουλάχιστον ως διεθνιστές το πήγαν το γράμμα πιο μακριά κι από αλανιάρα μικροπαντρεμένη. Είναι στον κολοφώνα της δόξης κάθε εραστή του «πολυπολιτισμού», κάθε εχθρού της μισητής έννοιας του Έθνους, της Πατρίδας, των συνόρων. Αγάπη μόνο ρε.
Έτσι, μπορεί στην ύφεση, το πλεόνασμα, την ανεργία, την παιδεία, την υγεία, το ασφαλιστικό και το φορολογικό, τις σχέσεις με τους εταίρους να έχουν διαλύσει τα πάντα, όμως μπάσανε ένα εκατομμυριάκι νοματαίους, κι έρχονται άλλοι, κλείσαν και τα σύνορα και τώρα θα γίνουμε μούλτι κούλτι κουρελού με αναφομοίωτους σουνίτες. Πολύ μερακλαντάν και μέγκλα.
Είναι τόση η ιδεολογική ντάγκλα τους, που μέσα στην μέθη της ηδονής του ξερχαβαλώματος των συνόρων και της κοινωνίας, η υπερβατική λαθρολάγνα πραγματικότητα μαστίγωσε και ξύπνησε τα ψωραλέα άλογα της προοδευτικιάς ποιήσεως.
Έγινε ένα ποιοτικό άλμα στο λαμπρό μέλλον. Από το «Κόκκινο τυρί» και τα «Μαύρα κοράκια» του ποιητού Φανφάρα, από το «Απόψε σήμερα και χθες» του Αυγερινού, μετά τις «Δαχτυλομπογιές» του Κουράκη («Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου» κλπ), μετά την μελοποιημένη ποίηση, όπως το «Μ’ αγαπάς ή τζάμπα πίνω» του Χολίδη και το «Τα μάτια σου με καίνε, γιατί ‘σαι μανεκένε», αγνώστου, ήρθε το απαύγασμα. Δάκρυσε ο Νερούντα και η κόκκινη κουτσή Ρόζα σηκώθηκε από τον τάφο και χόρεψε μια ζεμπεκιά, ενώ η μούμια του Λένιν της βαρούσε παλαμάκια. Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης, «Στο κόκκινο» κλπ, την άκουσε στερεοφωνικά. Τέχνη κι όλοι όρθιοι κι όχι δεν κάνω πλάκα. Αλήθεια το έγραψε:
Φώναξε για να καούν οι σημαίες
Για την αδερφοσύνη
Που θα γκρεμίσει τον πατριωτισμό
Και το ρατσιστικό μίσος
Λαϊκός πολιτισμός!
Ούτε σύνορα ούτε σημαίες ούτε εξουσία
Ούτε πλούτος ούτε φτώχεια ούτε ανισότητα
Ας ξεπεράσουμε την ουτοπία, ας πάψουμε να ονειρευόμαστε
Ήρθε η επιμειξία
Και θα ζήσουμε σε κολεκτίβα
Νέγροι αφρικανοί, ανατολίτες ασιάτες
Ινδο-αμερικανοί, μουσουλμάνοι Αφρικανοί
Λευκοί ευρωπαίοι, αυστραλοί αβοργίνες
Πέντε ήπειροι σε μία και μόνη καρδιά
Πολυφυλετική και πολυπολιτισμική
Από τις Φιλιππίνες μέχρι την Κεντρική Αμερική
Από τον Βόρειο Πόλο μέχρι τη Μαγαδασκάρη
Αυτός ο γαμημένος κόσμος δεν ανήκει σε κανέναν
Και ανήκει σε όλους!
Ούτε η καταγωγή σου ούτε η πίστη ούτε το χρώμα σου
Ούτε καμία διαφορά σε κάνει ανώτερο
Ο ηλίθιος ρατσισμός είναι η εγκατάλειψη της ανθρωπιάς
Πέντε ήπειροι σε μία και μόνη καρδιά
Άι, η δικαιοσύνη πού είναι;
Σταυρωμένη στο βωμό του Κεφαλαίου!
Φώναξε για να καούν οι σημαίες
Για την αδερφοσύνη
Που θα γκρεμίσει τον πατριωτισμό
Και το ρατσιστικό μίσος
Λαϊκός πολιτισμός!
Στο «άϊ» βούρκωσα κι απόρησα αλλά κατάλαβα. Του μπήκε λίγο άγαρμπα το Τρίτο Μνημόνιο στην Ελπίδα του και βρήκε στα πλαϊνά. Νομίζει πως ο λαϊκός πολιτισμός φυτρώνει σαν τα λάχανα παντού, ίδιος, πως δεν έχει διαφορές, Έθνος, Πατρίδα κλπ αλλά ποιος είμαι να του χαλάσω την ρέκλα.
Κερδάμε αδέρφια. Το μέλλον έρχεται χαρωπό και χοροπηδώντας, σαν την μικρή Χάϊντι στο λιβάδι, που γυρίζει με τα λουλουδάκια στο πανέρι της κι από κάτω λίγο «μαύρο» για τα συντρόφια και τον ναργιλέ τους. Κι όποιος δεν το νογάει, κακό της «ακροδεξιάς» κεφαλής του.
Παραξηγήθηκαν και στο Κέντρο Δελφών και στο τροχονομείο προσφύγων και λαθραίων που παριστάνει την κυβέρνηση, διότι ο Άδωνις, εκτός που δεν τον εγκρίνουν για Αντιπρόεδρο μας, δεν τους ρώτησε ο Κυριάκος ποιον θένε, είπε τυχοδιώκτη τον καταληψία και ομίλησε απρεπώς για την Τασία, την βαλιδέ χανούμ. Εδώ ρε φίλε την έχουν κορώνα τους στην Ράκα αυτοί με τα τραπεζομάντηλα στο κεφάλι και την ποδαρίλα, που κόβουν κεφάλια σαν ραπανάκια, κι εσύ δεν της δείχνεις σέβας; Αίσχος και όνειδος.
Στο μεταξύ ο Μουζάλας, υπουργός αυτών που έλεγαν πως ο Σαμαράς έβαζε το λιμενικό να πνίγει τους μουσαφιραίους, είπε πως αναλογικώς 400 πνιγμένοι είναι ταμάμ, μπερκέτι και μην το πείτε ούτε του παπά, αν τον αφήσει ο Φίλης να έρθει να μας μιλήσει.
Πάω λοιπόν να ξαναδιαβάσω το «Κόκκινο τυρί» του Φανφάρα. Είναι βασικό για να κατανοήσεις μετά από το διαλογισμό το «Άϊ».
Φαήλος Κρανιδιώτης στο antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου