Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Περί του Γεωργίου Φράγκα ο λόγος, τον οποίον οι μνημονιολάγνοι απεκάλεσαν performer, επειδή αποτελούσε μέχρι προ τινος την αιχμή του ραδιοφωνικού δόρατος των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ο κ. Φράγκας, λοιπόν, μας ενημερώνει τελευταίως ότι ...
ο Τσίπρας είναι νέος και άμαθος, ότι ενδιαφέρεται μόνον για την καρέκλα, σε αντίθεση προφανώς με όλους τους άλλους που είναι μαθημένοι και εμπειρότατοι, εξ ου και έχουμε το σημερινό χάλι, και είναι συνηθισμένοι να κάθονται στην καρέκλα και άλλα τέτοια πολλά.
Από προχθές, μάλιστα, έχει βάλει στο ρεπερτόριό του το κατακρημνιζόμενο Χρηματιστήριο, για να μας ενημερώσει ότι η αδιαφορία του Τσίπρα για την κατρακύλα του Χρηματιστηρίου αποτελεί στην ουσία εθνική προδοσία. Και για να στοιχειοθετήσει την ατάκα του είπε το εξής αμίμητο: «τί θα γίνει, αν με την πτώση του Χρηματιστηρίου χάσουν οι επιχειρήσεις τα περισσότερα κεφάλαιά τους;». Ουάου, τζιιιιιι!!!
Ας αναλύσουμε, λοιπόν, αυτή τη μεγαλοπρεπή παπάρα. Μία επιχείρηση εισάγεται στο Χρηματιστήριο και αντλεί κεφάλαια με δημόσια εγγραφή, τα οποία διοχετεύει στην παραγωγική της δραστηριότητα. Η χρηματιστηριακή τιμή τής μετοχής της, όμως, δεν συμπίπτει με την ονομαστική αξία της, εξ ου και γίνεται ασανσέρ και κάποια στιγμή πιάνει πάτο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μέτοχοι που κατέχουν τις μετοχές της έχουν τραβήξει τα κεφάλαιά τους από την επιχείρηση. Τα κεφάλαια που επενδύθηκαν αρχικώς εξακολουθούν να υπάρχουν και να τα εκμεταλλεύεται για τη δραστηριότητά της η επιχείρηση. Απλώς τα κεφάλαια που διέθεσε ο αρχικός μέτοχος αλλάζουν χέρια, όπως αλλάζουν χέρια οι μετοχές. Άλλο τώρα ότι αυτός που διέθεσε στην αρχή € 100, τα οποία εισέρρευσαν στο Ταμείο της εταιρείας, απεκόμισε € 80 πουλώντας τις μετοχές του και ο αγοραστής των ίδιων μετοχών απεκόμισε € 120 μεταπωλώντας τες αργότερα σε τρίτον. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι τα αρχικά € 100 παραμένουν στο Ταμείο της εταιρείας. Άρα, δεν είναι δυνατόν να χάσουν τα κεφάλαιά τους οι εισηγμένες επιχειρήσεις εκ μόνου του λόγου ότι κάποιοι παίζουν παιχνιδάκια με το Χρηματιστήριο είτε για πολιτικούς είτε για οικονομικούς λόγους.
Ας πάμε πίσω στο 1999. Στα μέσα του έτους το Χρηματιστήριο θριάμβευε. Οι συναλλαγές έφθαναν στα ύψη και οι τιμές των μετοχών ομοίως, κυρίως μετοχών εταιρειών της πλάκας. Ο πρωθυπουργός Σημίτης και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Καραμανλής διαγκωνίζονταν για το επί ποίας κυβερνήσεως θα πάει καλλίτερα το Χρηματιστήριο. Επί κυβερνήσεως ΝΔ ή επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ; Απεδείχθη ότι επρόκειτο για τις επονομαζόμενες «μετοχές-φούσκα». Κάποιοι μάγκες πήραν ρευστό από την αγορά δήθεν για επενδύσεις και όταν φάνηκε η γύμνια τους με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου τον Σεπτέμβριο του 1999, ουδείς από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ή από άλλη κρατική Υπηρεσία ερεύνησε πώς χρησιμοποίησαν οι εν λόγω εταιρείες τα κεφάλαια που άντλησαν από το Χρηματιστήριο.
Εν ολίγοις: η πτώση της τιμής μίας μετοχής στο Χρηματιστήριο δεν σημαίνει και απώλεια κεφαλαίων για την εταιρεία, την οποίαν αφορά η μετοχή. Εφ’ όσον η εταιρεία διαθέτει χρηστή διοίκηση και πρόγραμμα δράσης, δεν την κουνάει ουδ’ επί στιγμήν η πτώση της τιμής της μετοχής της. Παράδειγμα: έχουμε τη μεγάλη αλυσσίδα super market «ΣΚΟΡΔΟΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕΒΕ». Η μετοχή της έπεσε από τα € 5 στο € 1. Δεν θα πάμε αύριο να ψωνίσουμε από το εν λόγω super market, επειδή έπεσε η τιμή τής μετοχής της;
Ο τύπος, λοιπόν, δεν είναι απλώς performer. Clown είναι και transformer.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
