Σύγχρονη τραγωδία “Μετρό εν Θεσσαλονίκη”

Γράφει ο Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς

Όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το έργο του Μετρό στη Θεσσαλονίκη θυμίζει αρχαιοελληνική τραγωδία. Αν ζούσε ο...

Ευριπίδης σήμερα στην πολύπαθη πόλη μας, όπως προκύπτει από την καθημερινή ταλαιπωρία των πολιτών και την κραυγαλέα αλήθεια για όλους μας που αναγνωρίζουμε πως επιβάλλονται τα συμφέροντα των κατεστημένων συστημικών δυνάμεων των πολιτικών κομμάτων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα έγραφε την τραγωδία “Μετρό εν Θεσσαλονίκη”.

Η αλήθεια αυτή μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και να αναγνωρίσουμε την απόλυτη πηγή της διαπλοκής. Των δήθεν συγκρούσεων και των στρατηγημάτων πολιτικών παραγόντων, δημοτικών αρχόντων και δικονομικών δικολαβισμών κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης αδράνειας.

Αυτή η αλήθεια μας αναγκάζει να κοιτάξουμε το παρόν με τα μάτια ορθάνοικτα προς, την κοινωνική ταλαιπωρία και τη δυστυχία των θεσσαλονικέων που έχασαν τις δουλειές τους και αυτών που τους απαξίωσαν τις περιουσίες τους. Όλοι μας σήμερα συνυπάρχουμε με τις λαμαρίνες του ανεκπλήρωτου έργου που μόνο υπερήφανους δεν μας κάνει. Η ασύδοτη ελίτ του συστήματος με κοκορομαχίες ρίχνοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, συνεχίζει να εξυπηρετεί αυτούς που λεηλάτησαν την τοπική κοινωνία.

Κατά συνέπεια, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν έχουμε το δικαίωμα να αδρανούμε αφήνοντας την πρωτοβουλία κινήσεων και το πλεονέκτημα της εκμετάλλευσης σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Δεν έχουμε το δικαίωμα να υποχωρούμε απέναντι σε μια προκλητική πολιτική από τους δήθεν προστάτες των συμφερόντων μας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να εθελοτυφλούμε, όταν εταιρεία και δυνάμεις διοίκησης μας απειλούν με δόλιες λύσεις που σκοπό έχουν να εκτινάξουν στα ύψη την τελική τιμή και να καταστεί ασύμφορο το έργο του Μετρό Θεσσαλονίκης, αφού όμως πρώτα έχουν λεηλατήσει τα ταμεία μας.

Εμείς οι Θεσσαλονικείς, μπορεί να ξεκινάμε από διαφορετικά μετερίζια, να ακολουθήσαμε διαφορετικούς δρόμους και να διαφωνήσαμε με τις διαφορετικές απόψεις του ενός με του άλλου. Ωστόσο μας ενώνει άρρηκτα η αγάπη μας, η αφοσίωση μας για τη Νύφη του Θερμαϊκού και μας χαλυβδώνει ο κίνδυνος να συνεχιστεί για πολλά ακόμη χρόνια αυτή η ταλαιπωρία και λεηλασία. 

Εμπρός λοιπόν, αυτή τη φορά να μην υποχωρήσουμε, ούτε να φοβηθούμε, αλλά να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις και να στείλουμε όλους αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα στο ντουλάπι της λήθης.