Είναι το μεγάλο ζήτημα κατά πόσον υπάρχουν ηθικοί φραγμοί για τον δικηγόρο. Παράδειγμα: μπορεί ο δικηγόρος να αναλάβει την υπεράσπιση του βιαστή της κόρης του;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Έχω μεγάλη εκτίμηση στους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι επιτελούν το ύψιστο, κατ’ εμέ, λειτούργημα σε μία ευνομούμενη πολιτεία. Είναι μεγάλη υπόθεση να κάθεσαι λίγο πιο ψηλά από όλους τους άλλους και να απονέμεις Δικαιοσύνη. Αυτός είναι ο λόγος που όταν βλέπω τέτοιους λειτουργούς να πέφτουν χαμηλά, νοιώθω πολύ άβολα. Δεν μπορώ π.χ. να βλέπω έναν προβεβλημένο εισαγγελέα να περιφέρεται μετά τη συνταξιοδότησή του στους διαδρόμους των δικαστηρίων με τη τσάντα στο χέρι ως συνήγορος. Αυτά σκεφτόμουν για μία ακόμη φορά, όταν άκουσα ότι συνήγορος του βουλευτή Μπούκουρα ανέλαβε ο πρώην επίκουρος Οικονομικὀς Εισαγγελέας και νυν δικηγόρος Μουζακίτης. Άμα τη αναλήψει του έργου του συνηγόρου, ο Μπούκουρας αποφυλακίσθηκε. Για μένα είναι σύμπτωση, για τον απλό πολίτη ίσως είναι κάτι άλλο.
Βέβαια, αυτό δεν αφορά μόνον στους εισαγγελείς, αλλά και στους δικηγόρους. Π.χ. ο κ. Σαράκης εντάχθηκε στους ΑΝΕΛ προ των εκλογών του Μαΐου 2012 και επετίθετο λάβρος κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν εξελέγη και ενόψει των εκλογών του Ιουνίου 2012 μετεπήδησε στη ΝΔ, επειδή έπρεπε λέει, όλοι μαζί να δώσουμε αυτοδυναμία στον Σαμαρά. Δεν εξελέγη. Έκτοτε δικηγορεί μόνον. Ανέλαβε την υπεράσπιση του Κασσιδιάρη και τώρα του Αποστολόπουλου. Είναι το μεγάλο ζήτημα κατά πόσον υπάρχουν ηθικοί φραγμοί για τον δικηγόρο. Παράδειγμα: μπορεί ο δικηγόρος να αναλάβει την υπεράσπιση του βιαστή της κόρης του;
Αλλά σήμερα θέλω να γράψω για έναν άλλο φοβερό και τρομερό εισαγγελέα. Τον διώκτη της 17Ν, ο οποίος συνταξιοδοτηθείς ανέλαβε σύμβουλος του κ. Δακρυοχοΐδη και στη συνέχεια ορίσθηκε Ειδικός Γραμματέας του ΣΔΟΕ. Ενεπλάκη στην υπόθεση της λίστας Lagarde και εφάνη ότι έχει μπλέξει άσχημα, καθ’ ότι παρέβη τον όρκο του. Έχουμε και λέμε λοιπόν: όλα τα παπαγαλάκια μας ενημέρωσαν ότι με βούλευμα του δικαστικού Συμβουλίου παραπέμπεται ο Ποπάι να δικαστεί για νόθευση εγγράφου. Ελάχιστα ανέφεραν ότι η παραπομπή έγινε με ψήφους 4-1. Έψαξα, λοιπόν, να βρω τί είπε ο ένας της μειοψηφίας. Παρακαλώ να διαβάσετε και ξαναδιαβάσετε με προσοχή τη γνώμη του, να σπάστε το κεφάλι σας και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Εγώ δεν θα σχολιάσω. Είναι τόσο ξεκάθαρα όλα όσα αναφέρει ο αρεοπαγίτης κ. Χριστόφορος Κοσμίδης:
«16. …… Ανεξάρτητα προς τον ακριβή χρόνο, κατά τον οποίο ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου αντέγραψε το περιεχόμενο του ψηφιακού δίσκου CD, που είχε παραλάβει από τους Γάλλους, στη φορητή μονάδα αποθήκευσης USB, που παρέδωσε στον Ι. Διώτη (χρόνο, ο οποίος πρέπει να προηγήθηκε εκείνου, κατά τον οποίο ο Γ. Αγγελόπουλος, κατ’ εντολή του κατηγορουμένου, άνοιξε τα αρχεία από το CD, περί τα τέλη Δεκεμβρίου 2010, διότι τα ηλεκτρονικά ίχνη του ανοίγματος αυτού δεν ανιχνεύθηκαν εργαστηριακώς επί του πειστηρίου «Π1-USB»), η διαγραφή των τριών ηλεκτρονικών λογιστικών φύλλων, που αφορούσαν σε συγγενείς του, έγινε επάνω στη μονάδα αυτή [στο αντίγραφο USB], επί της οποίας, σύμφωνα με τις τεχνικές δυνατότητες του σχετικού υλικού και τις επιστημονικές γνώσεις των πραγματογνωμόνων αστυνομικών, που εξέτασαν τα πειστήρια, έπρεπε να έχουν παραμείνει ηλεκτρονικά ίχνη («μεταδεδομένα» - metadata). Το εν λόγω αντίγραφο USB δεν υπάρχει, διότι, όπως ο Ι. Διώτης παραδέχθηκε, το κατέστρεψε ο ίδιος, μετά τη δημιουργία του νέου αντιγράφου, που παρέδωσε στον Ευάγγελο Βενιζέλο και αποτελεί το πειστήριο «Π1-USB». Κατά συνέπεια, τα ίχνη αυτά έχουν απολεσθεί, όπως και οι ενδείξεις του χρόνου, κατά τον οποίο έγινε η διαγραφή των τριών αρχείων, οι οποίες ακολουθούσαν τα ίχνη. Ανάλογα ίχνη θα είχαν υπάρξει εάν η διαγραφή είχε γίνει επάνω σε κάποιον ενδιάμεσο υλικό φορέα, στον οποίο μεταφέρθηκε το περιεχόμενο του αντιγράφου USB (εκείνου που είχε δημιουργήσει ο Γ. Παπακωνσταντίνου) και από τον οποίο έγινε η νέα αντιγραφή στο «Π1-USB». Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα ίχνη της διαγραφής δεν θα μπορούσαν να μεταφερθούν στο νέο αντίγραφο. Με δεδομένο, λοιπόν, το ότι ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου αφ’ ενός, πράγματι, είχε στην κατοχή του το αντίγραφο USB για πολύ περισσότερο χρόνο, από όσον ο Ι. Διώτης και αφ’ ετέρου, εν δυνάμει, είχε κίνητρο για να κάνει τη διαγραφή των τριών αρχείων, επιδιώκοντας να ωφελήσει είτε την πολιτική εικόνα του εαυτού του, είτε τους συγγενείς του, είτε όλους ταυτόχρονα, ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι αυτός έκανε τη νόθευση. Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από το ότι ο κατηγορούμενος ουδέποτε έδωσε μια ικανοποιητική εξήγηση για τη μη ανεύρεση του πρωτότυπου CD, το οποίο, εάν υπήρχε, θα αποκάλυπτε αμέσως τη νόθευση του αντιγράφου. Ο ίδιος εξ αρχής αρνήθηκε τη νόθευση και, κατά την αυτοπρόσωπη εμφάνισή του ενώπιον του Συμβουλίου, αμφισβήτησε το κίνητρο που του αποδίδεται και χαρακτήρισε τη διαγραφή των τριών αρχείων ως σκευωρία σε βάρος του, από τρίτους, τους οποίους απέφυγε να προσδιορίσει. Έτσι, άνοιξε ένα δεύτερο, λιγότερο πιθανό ενδεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο η διαγραφή των τριών αρχείων έγινε μετά την εκ μέρους αυτού αποστολή του αντιγράφου USB στον Ι. Διώτη και πριν από την περαιτέρω αντιγραφή από εκείνον, με στόχο να πληγεί η πολιτική του σταδιοδρομία. Μεταξύ των δύο ενδεχομένων, φαίνεται, κατ’ αρχήν, εύλογο το να επιλεγεί, σε επίπεδο ενδείξεων της ποινικής προδικασίας, το περισσότερο πιθανό, ήτοι το πρώτο. Υπάρχουν, όμως, κάποιες λεπτομέρειες στην εξέλιξη των πραγματικών περιστατικών, όπως αυτές επισημαίνονται, προεχόντως, στις εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης της ΔΕΕ, στις οποίες η μειοψηφούσα γνώμη του Συμβουλίου θα ήθελε να σταθεί.
17. Από το υπάρχον αποδεικτικό υλικό προκύπτουν, σύμφωνα με την ελάσσονα γνώμη, και τα εξής: Ο Ι. Διώτης, όπως και ο κατηγορούμενος, συνδύασε το χρόνο αποστολής του αντιγράφου USB προς αυτόν με το χρόνο αποχώρησης του Γ. Παπακωνσταντίνου από το Υπουργείο Οικονομικών και, με τον τρόπο αυτό, προσδιόρισε την 16-6-2011 [ημέρα αντικατάστασης του υπουργού] ως την πλέον πιθανή ημερομηνία κατά την οποία το αντίγραφο USB περιήλθε στην κατοχή του (βλ. το από 24-10-2012 υπόμνημα του Ι. Διώτη προς τους οικονομικούς εισαγγελείς). Αργότερα, όμως, από την πραγματογνωμοσύνη με ημερομηνία 9-2-2013, που διενήργησαν οι αξιωματικοί της ΔΕΕ, προέκυψε ότι από τα 2.059 ηλεκτρονικά αρχεία που περιέχονται στο πειστήριο «Π1-USB» είχαν ανοιχθεί χωρίς αποθήκευση α) 7 αρχεία την 1-7-2011, από ώρα 07:46:31 έως 08:05:27, σε Η/Υ που φέρει ως όνομα χρήστη τις λέξεις «windows user» και β) 2 αρχεία την 6-7-2011, από ώρα 11:33:50 έως 11:38:25, σε Η/Υ που φέρει ως όνομα χρήστη τα στοιχεία «S0113601». Υπενθυμίζεται ότι αναφέρθηκε παραπάνω (βλ. σκέψη αρ.8) ότι ο Η/Υ που υπήρχε στο γραφείο του κατηγορουμένου στο Υπουργείο Οικονομικών, μέσω του οποίου αυτός άνοιξε για πρώτη φορά, μετά τα μεσάνυκτα της 29 προς 30-9-2010, κάποια από τα αρχεία του ψηφιακού δίσκου CD που μόλις είχε παραλάβει, έφερε ως όνομα χρήστη τις λέξεις «windows user». Με Η/Υ που έφερε το ίδιο όνομα χρήστη διαπιστώθηκε ότι είχαν ανοιχθεί χωρίς αποθήκευση άλλα 16 αρχεία, την 28-2-2011, από ώρα 00:12:17 έως 00:36:06. Ο κατηγορούμενος αποδέχεται το δειγματοληπτικό άνοιγμα δύο μόνο αρχείων την 30-9-2010 (το με αναζήτηση λέξεων άνοιγμα των υπολοίπων 22 το αποδίδει στην εναντίον του ενέργεια, κατά την οποία, το πρόσωπο που ενήργησε, είχε επέμβει στην ημερομηνία και ώρα του Η/Υ για να προχρονολογίσει [συγκαλύψει] την επέμβαση, βλ. πρακτικά αυτοπρόσωπης εμφάνισης) και 16 αρχείων την 28-2-2011, με τον Η/Υ που υπήρχε στο γραφείο του. Θέλοντας, λοιπόν, ο Ι. Διώτης να εμφανίσει ότι και το άνοιγμα των 7 αρχείων κατά την 1-7-2011 είχε γίνει από τον κατηγορούμενο, μιας και ο Η/Υ μέσω του οποίου είχαν ανοιχθεί έφερε ως όνομα χρήστη τις λέξεις «windows user», μετέβαλε την αρχική του θέση και είπε ότι η αποστολή του αντιγράφου USB προς αυτόν είχε γίνει από τον κατηγορούμενο κατά την 6-7-2011 ή το νωρίτερο την 5-7-2011. Για να δικαιολογήσει τη μεταβολή αυτή, επικαλέσθηκε μια σειρά από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που είχε ανταλλάξει με τον κατηγορούμενο την 7-7-2011, με αφορμή το γεγονός ότι δεν είχε ανταποκριθεί σε πρόσκληση του τελευταίου σε αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση, που διοργανώθηκε στο σπίτι του προς τιμή των συνεργατών που είχε στο Υπουργείο Οικονομικών. Σε κάποιο από τα μηνύματα αυτά, ο πρώην υπουργός ρωτάει τον Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ εάν πήρε το «στικάκι» [το αντίγραφο USB] που του είχε στείλει. Ο Ι. Διώτης απαντάει ότι το πήρε μεν, αλλά δεν το είδε ακόμη, διότι δεν είναι εξοικειωμένος στην ηλεκτρονική τεχνολογία. Με τον τρόπο αυτό, λοιπόν, προσπαθεί να αποκλείσει την παραδοχή ότι το αντίγραφο USB είχε ήδη ανοιχθεί. Παρατηρείται, όμως, ότι α) ο ίδιος ή πρόσωπο με ευχέρεια στην ηλεκτρονική τεχνολογία, που ενεργούσε για λογαριασμό του, είχε ανοίξει ήδη το αντίγραφο USB την προηγούμενη ημέρα, 6-7-2011, μέσω του Η/Υ με την ονομασία χρήστη «S0113601», ο οποίος, όπως έδειξε η εργαστηριακή έρευνα, είναι ο υπηρεσιακός φορητός Η/Υ (laptop) που είχε τεθεί στη διάθεση του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ και β) το άνοιγμα του αντιγράφου USB κατά την 1-7-2011 είχε γίνει μεν από Η/Υ με την ονομασία χρήστη «windows user», ο οποίος, κατά τις προηγούμενες χρήσεις, συνέδεε με τα ανοίγματα τον κατηγορούμενο, όμως, κατά την εν λόγω ημερομηνία, στο γραφείο του Υπουργού Οικονομικών, όπου ήταν εγκατεστημένος ο εν λόγω Η/Υ, δεν είχε, πλέον, πρόσβαση ο κατηγορούμενος, διότι είχε παύσει να είναι Υπουργός Οικονομικών. Από τις λεπτομέρειες αυτές προκύπτει ότι ο Ι. Διώτης έχει κάποιο λόγο για να περιορίσει ακόμη περισσότερο το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο είχε στην κατοχή του το αντίγραφο USB και, μάλιστα, να συνδέσει με το Γ. Παπακωνσταντίνου το άνοιγμα της 1-7-2011, αποκλείοντας κάποιο άλλο πρόσωπο από αυτό. Και πέραν αυτών, ο Ι. Διώτης, στην παρούσα υπόθεση, αναδεικνύεται ανειλικρινής, όταν α) γράφει την 7-7-2011 στον κατηγορούμενο ότι δεν είδε ακόμη το «στικάκι» [αντίγραφο USB], που εκείνος του είχε στείλει, ενώ το είχε ανοίξει στο laptop του γραφείου του, την προηγούμενη ημέρα (τουλάχιστον, εάν όχι, δηλαδή και την 1-7-2011, στο γραφείο του Υπουργού Οικονομικών) και β) λέγει, στις αρχικές τοποθετήσεις του, ότι παρέδωσε στον Ε. Βενιζέλο ό,τι και παρέλαβε, δηλαδή το αντίγραφο USB που του είχε στείλει ο κατηγορούμενος, ενώ αργότερα, όταν αποκαλύφθηκε ότι το «Π1-USB», το οποίο είναι αυτό που παραδόθηκε στον Ε. Βενιζέλο, είχε δημιουργηθεί στο laptop του γραφείου του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ την 8-7-2011, υποχρεώνεται να ανασκευάσει και να παραδεχθεί το γεγονός αυτό (δηλαδή, ότι κατέστρεψε εκείνο που είχε παραλάβει και παρέδωσε το αντίγραφο που ο ίδιος κατασκεύασε, βλ. και στην επόμενη σκέψη, αρ.18).
18. Ακόμη, από το υπάρχον αποδεικτικό υλικό, προκύπτουν, σύμφωνα με την ελάσσονα γνώμη, και τα εξής: Όπως ήδη έγινε μνεία, ο Ι. Διώτης ή πρόσωπο που ενεργούσε κατ’ εντολή του, μέσω του φορητού Η/Υ με την ονομασία χρήστη «S0113601», που υπήρχε στο γραφείο του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ, την 8-7-2011 και από ώρα 15:02:00 έως 15:04:36, δημιούργησε ένα αντίγραφο του περιεχομένου του USB, που είχε παραλάβει από τον κατηγορούμενο υπουργό, μέσα σε άλλο USB, που προμηθεύτηκε εκείνη την ημέρα. Αυτό το τελευταίο USB είναι το πειστήριο που υπάρχει στη δικογραφία και επισημαίνεται ως «Π1-USB». Από το νέο αντίγραφο, το «Π1-USB», ανοίχθηκαν χωρίς αποθήκευση 3 από τα ηλεκτρονικά αρχεία του περιεχομένου του, την ίδια μέρα με τη δημιουργία του, αλλά μερικές ώρες αργότερα, ήτοι την 8-7-2011 και από ώρα 21:39:46 έως 21:40:03, μέσω Η/Υ με την ονομασία χρήστη «userv». Ο χρόνος αυτός, όπως και οι χρόνοι των ανοιγμάτων που έχουν προαναφερθεί, είναι ιδιαίτερα σύντομος και, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα αρχεία ανοίγονται και κλείνονται χωρίς αποθήκευση, αποκλείει οποιαδήποτε επέμβαση σ’ αυτά. Τα ανοίγματα αυτά, όμως, τα οποία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα γίνονται από πλείονες χρήστες διαφορετικών Η/Υ (ήτοι, την 1-7-2011 από τον «windows user», την 6-7-2011 και μετέπειτα από τον «S0113601» και την 8-7-2011 από τον «userv»), υπό καθεστώς αδιαφάνειας (διότι ούτε ο Ι. Διώτης ούτε κάποιος άλλος προσδιόρισε την ταυτότητα των προσώπων αυτών), δείχνουν κάποια κινητικότητα δυσανάλογη προς εκείνη, που είχε εκδηλωθεί κατά τους προηγούμενους 9 μήνες, κατά τους οποίους τα αρχεία είχαν ανοιχθεί μόνο από τον κατηγορούμενο και, κατ’ εντολή αυτού, από το συνεργάτη του Γ. Αγγελόπουλο. Στη συνέχεια, την 12-7-2011 και για ελάχιστο χρόνο μετά την 08:58:12, μέσω του ίδιου laptop με την ονομασία χρήστη «S0113601», ο Ι. Διώτης ή πρόσωπο που ενεργούσε κατ’ εντολή του, διέγραψε πλήρως το περιεχόμενο του USB, που είχε παραλάβει από τον κατηγορούμενο υπουργό, του οποίου, έκτοτε, η ύπαρξη, ακόμη και ως κενής, φορητής μονάδας αποθήκευσης ηλεκτρονικών αρχείων, αγνοείται. Όπως έδειξε η πραγματογνωμοσύνη, επακολούθησε, την 15-7-2011 και από ώρα 10:25:52 έως 10:37:52, μέσω του ίδιου laptop του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ, η δημιουργία ενός ακόμη αντιγράφου των ηλεκτρονικών αρχείων, η ύπαρξη του οποίου, επίσης, αγνοείται. Τέλος, όπως δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Βαξεβάνης στο από 27-10-2012 τεύχος του περιοδικού «Hot Doc.» και, κατόπιν, ανέφερε εξεταζόμενος στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης, κάποιος «ανώνυμος αναγνώστης» τού είχε στείλει μια φορητή μονάδα αποθήκευσης USB, που περιείχε τα προαναφερθέντα 2.059 αρχεία ηλεκτρονικών λογιστικών φύλλων, με τη διευκρίνιση ότι πρόκειται για τη «Λίστα Lagarde», η οποία «κυκλοφορεί ήδη, αυτούσια ή πειραγμένη, στα χέρια περισσοτέρων προσώπων και στο διαδίκτυο, με στόχο την πρόκληση εντυπώσεων ή την πολιτική αποσταθεροποίηση» και με την υπόδειξη (προς το δημοσιογράφο) «να τη δημοσιοποιήσει προκειμένου να παύσει η ασύδοτη λασπολογία». Είχε προηγηθεί συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (η ανώνυμη επιστολή, τα σχετικά δημοσιεύματα, καθώς και ιδιωτική πραγματογνωμοσύνη, η οποία συντάχθηκε με εντολή του Κ. Βαξεβάνη επί του USB που είχε αποσταλεί στον ίδιο, υπάρχουν στη δικογραφία).
19. Τέλος, από το υπάρχον αποδεικτικό υλικό, προκύπτουν, σύμφωνα με την ελάσσονα γνώμη, και τα εξής: Η από 14-4-2013 έκθεση της εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης που διεξήχθη επί του φορητού Η/Υ (laptop) του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ έδειξε ότι στο σκληρό δίσκο αυτού υπήρχαν ίχνη διαγραφής τριών ηλεκτρονικών φακέλων, οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί εκεί με τις ονομασίες «GREECE», «GREECE αντίγραφο» και «GREECE.FINAL». Μετά τη διαγραφή τους, το περιεχόμενο των φακέλων αυτών δεν ήταν δυνατό να ανακτηθεί. Με δεδομένο ότι το σύνολο των ηλεκτρονικών λογιστικών φύλλων, που είχαν αποστείλει οι Γάλλοι, ήταν αποθηκευμένο σε ηλεκτρονικό φάκελο με την ένδειξη «GREECE», από την ανίχνευση των ως άνω ιχνών προκύπτει ότι α) το περιεχόμενο του αντιγράφου USB, που στάλθηκε από τον κατηγορούμενο στον Ι. Διώτη, αντιγράφηκε, περαιτέρω, στο laptop του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ, κατ’ αρχήν ως φάκελος «GREECE», από τον οποίο ανοίχθηκαν 2 αρχεία την 6-7-2011, 22 αρχεία την 12-7-2011 και 1 αρχείο την 18-7-2011, β) στο ίδιο laptop δημιουργήθηκε στη συνέχεια, κατά πάσα πιθανότητα αυτόματα, από το λειτουργικό του σύστημα, ο φάκελος «GREECE-αντίγραφο», από τον οποίο ανοίχθηκαν 8 αρχεία την 15-7-2011 και γ) στο ίδιο laptop δημιουργήθηκε, επίσης, όχι αυτόματα, αλλά από κάποιον χρήστη, ο φάκελος «GREECE.FINAL», από τον οποίο ανοίχθηκαν 10 αρχεία την 15-7-2011, τα 5 από τα οποία είχαν ανοιχθεί και την 12-7-2011 από το φάκελο «GREECE». Πλην του πρώτου ανοίγματος, όλα τα υπόλοιπα έγιναν μετά τη δημιουργία του «Π1-USB». Κατά συνέπεια, μπορεί να λεχθεί ότι δεν έχουν σχέση με την ένδικη νόθευση. Εν τούτοις, τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι το σύνολο του περιεχομένου του αντιγράφου USB μεταφέρθηκε στο laptop του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ, όπου έτυχε επεξεργασίας. Η επεξεργασία αυτή υποδηλώνεται από το ίχνος του φακέλου «GREECE.FINAL», ο οποίος αφ’ ενός δεν μπορούσε να δημιουργηθεί αυτόματα και αφ’ ετέρου φέρει προσθήκη στην ονομασία του [«.FINAL»], η οποία χρησιμοποιείται ως διάκριση για ένα κείμενο που θεωρείται τελικό, σε σχέση με κάποιο προηγούμενο που υπήρξε αρχικό και υπέστη ηλεκτρονική επεξεργασία.»
Το μόνο σχόλιο που δεν αντέχω να μην κάνω είναι ότι ο μειοψηφήσας κάτι λέει, εμμέσως πλην σαφώς, για τον Βενιζέλο, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Οικονομικών την 17η Ιουνίου 2011. Ξαναδιαβάστε τώρα τη μειοψηφία έχοντας κατά νου την ημερομηνία 17.06.2011, κατά την οποίαν ο Βενιζέλος ανέλαβε προϊστάμενος του Διώτη.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου