Του Παναγιώτη Τσολάκη
Σε αυτές τις ταραγμένες και δύσκολες εποχές, όπου η λογική συζεύχτηκε με το παράλογο, η ηθική με το ανήθικο, το νόμιμο με την ανομία, η ελευθερία με τη δουλεία, το δίκαιο με το άδικο, η αθωότητα ...
με το έγκλημα, η δημοκρατία με τη βία, το χρέος με τον τραπεζίτη και η πατρίδα με το βιαστή της, μια ίσως ελπίδα σωτηρίας υπάρχει.
Να εμφανιστεί ο Β. Ουγκώ στο βήμα της βουλής και να αναλύσει στους εκπροσώπους του λαού τι σημαίνει ελευθερία και τι σημαίνει φτώχεια, με όλες τις αλληγορικές της έννοιες, για να μπορούν να αποφασίζουν και να ψηφίζουν πραγματικά ως ελεύθεροι άνθρωποι , όπως αρμόζει και όπως επιτάσσει το ανθρώπινο και κοινωνικό χρέος, για τους ανθρώπους του κοινοβουλίου.
Ως επίλογο σε αυτή του την ομιλία θα τους έλεγε πως κάθε λογής προνόμια είναι ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Και όταν η ίδια η βουλή γίνεται ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, τότε ολάκερη η πατρίδα γίνεται ένας ανοικτός τάφος πτωμάτων, όπου η δυσωδία και οι μολυσματικές ασθένειες θα είναι η συντροφιά των ζωντανών. Λέει ο Σατομπριάν «Όταν η ελευθερία και το δίκαιο εξοντωθούν, μένει ακόμα η χώρα, αλλά
πατρίδα ήδη δεν υπάρχει»
Κανείς βέβαια από τα έδρανα δεν θα τολμούσε να αντιπαρατεθεί με αυτήν την προσωπικότητα που ήρθε από το παρελθόν, έχοντας και την ακριβή γνώση των πραγμάτων που είδε να συντελούνται, από την πνευματική χώρα που βρίσκεται εδώ και 130 χρόνια.
Γνωρίζει όλα τους τα προνόμια, «ορατών τε και αοράτων», γνωρίζει ότι η δικαιοσύνη δεν εισχωρεί στα άσυλά τους έως την παραγραφή και την άφεση αμαρτιών.
Αυτά που τώρα μαθαίνει ο λαός για χρηματισμούς, μίζες και δωράκια, τα έβλεπε αυτός την ώρα που συντελούνταν και τον έπιανε πνευματική ναυτία όταν άκουγε από πολιτικούς, που τους αριθμούς λογαριασμών των χρηματισμών τους αποκαλούσαν αριθμούς τηλεφώνου (και τις όποιες λίστες Λαγκάρντ, ως λίστες μενού εστιατορίου!)
Οργίζεται που ακούει σήμερα πολιτικά ανθρωπάκια να ωρύονται ότι τάχα κατηγορούνται ότι τα παίρνουν και δεν εξηγούν στον λαό γιατί τότε συμπεριφέρονται έτσι όπως συμπεριφέρονται! Η μαϊμού έχει λόγους για τις κολωτούμπες που εκάνε όπως και ο χαμαιλέων. Αυτοί; Αυτός ξέρει τους λόγους γιατί βλέπει…..
Κατεβαίνοντας από το βήμα και οδεύοντας προς την έξοδο, κάποιος του φώναξε.
Δεν γύρισε, καθώς ξαφνικά χανόταν, έτσι όπως ξαφνικά εμφανίστηκε, ακούστηκε μόνο η φωνή του. «Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς» (γράμμα σε μια γυναίκα).
Ούτε καν τους ρώτησε: Εσείς πως ονομάζεστε κύριοι των Κυρίων σας…
Σε αυτές τις ταραγμένες και δύσκολες εποχές, όπου η λογική συζεύχτηκε με το παράλογο, η ηθική με το ανήθικο, το νόμιμο με την ανομία, η ελευθερία με τη δουλεία, το δίκαιο με το άδικο, η αθωότητα ...
με το έγκλημα, η δημοκρατία με τη βία, το χρέος με τον τραπεζίτη και η πατρίδα με το βιαστή της, μια ίσως ελπίδα σωτηρίας υπάρχει.
Να εμφανιστεί ο Β. Ουγκώ στο βήμα της βουλής και να αναλύσει στους εκπροσώπους του λαού τι σημαίνει ελευθερία και τι σημαίνει φτώχεια, με όλες τις αλληγορικές της έννοιες, για να μπορούν να αποφασίζουν και να ψηφίζουν πραγματικά ως ελεύθεροι άνθρωποι , όπως αρμόζει και όπως επιτάσσει το ανθρώπινο και κοινωνικό χρέος, για τους ανθρώπους του κοινοβουλίου.
Ως επίλογο σε αυτή του την ομιλία θα τους έλεγε πως κάθε λογής προνόμια είναι ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Και όταν η ίδια η βουλή γίνεται ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, τότε ολάκερη η πατρίδα γίνεται ένας ανοικτός τάφος πτωμάτων, όπου η δυσωδία και οι μολυσματικές ασθένειες θα είναι η συντροφιά των ζωντανών. Λέει ο Σατομπριάν «Όταν η ελευθερία και το δίκαιο εξοντωθούν, μένει ακόμα η χώρα, αλλά
πατρίδα ήδη δεν υπάρχει»
Κανείς βέβαια από τα έδρανα δεν θα τολμούσε να αντιπαρατεθεί με αυτήν την προσωπικότητα που ήρθε από το παρελθόν, έχοντας και την ακριβή γνώση των πραγμάτων που είδε να συντελούνται, από την πνευματική χώρα που βρίσκεται εδώ και 130 χρόνια.
Γνωρίζει όλα τους τα προνόμια, «ορατών τε και αοράτων», γνωρίζει ότι η δικαιοσύνη δεν εισχωρεί στα άσυλά τους έως την παραγραφή και την άφεση αμαρτιών.
Αυτά που τώρα μαθαίνει ο λαός για χρηματισμούς, μίζες και δωράκια, τα έβλεπε αυτός την ώρα που συντελούνταν και τον έπιανε πνευματική ναυτία όταν άκουγε από πολιτικούς, που τους αριθμούς λογαριασμών των χρηματισμών τους αποκαλούσαν αριθμούς τηλεφώνου (και τις όποιες λίστες Λαγκάρντ, ως λίστες μενού εστιατορίου!)
Οργίζεται που ακούει σήμερα πολιτικά ανθρωπάκια να ωρύονται ότι τάχα κατηγορούνται ότι τα παίρνουν και δεν εξηγούν στον λαό γιατί τότε συμπεριφέρονται έτσι όπως συμπεριφέρονται! Η μαϊμού έχει λόγους για τις κολωτούμπες που εκάνε όπως και ο χαμαιλέων. Αυτοί; Αυτός ξέρει τους λόγους γιατί βλέπει…..
Κατεβαίνοντας από το βήμα και οδεύοντας προς την έξοδο, κάποιος του φώναξε.
Δεν γύρισε, καθώς ξαφνικά χανόταν, έτσι όπως ξαφνικά εμφανίστηκε, ακούστηκε μόνο η φωνή του. «Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς» (γράμμα σε μια γυναίκα).
Ούτε καν τους ρώτησε: Εσείς πως ονομάζεστε κύριοι των Κυρίων σας…
