Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Με τη συντριβή των γερμανικών ορδών από τις συμμαχικές δυνάμεις και την ισοπέδωση της Γερμανίας «ένα σιδηρούν παραπέτασμα» [Τσώρτσιλ] χώρισε την Ευρώπη σε Δύση και Ανατολή [ανατολικό μπλοκ]. Έκτοτε βιώσαμε τον λεγόμενο ψυχρό πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου...
ο ανταγωνισμός στους εξοπλισμούς και σε εντυπωσιακά επιστημονικά επιτεύγματα κυριάρχησε στην προπαγάνδα.
Θυμάμαι μικρός που άκουγα τον ινστρούχτορα του αντικομμουνισμού να αναδεικνύει τα επιτεύγματα της Δύσης και να χλευάζει την ΕΣΣΔ και τις δορυφόρους αυτής χώρες. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του πρώτου διαστημικού δορυφόρου που τέθηκε από την ΕΣΣΔ σε τροχιά γύρω από τη γη. Τότε, το μοναδικό ελληνικό ραδιόφωνο, το κρατικό, είχε ως αντίλογο και το ακόλουθο επιχείρημα: «έστειλαν δορυφόρο στο διάστημα, αλλά καζανάκια του καμπινέ μπορούν να φτιάξουν;». Ακόμη ηχεί στ’ αυτιά μου αυτή η ατάκα, εφάμιλλη των όσων μας λένε σήμερα οι Μπουμπούκοι και οι Μπαλτάκοι.
Για την αποδόμηση του σοβιετικού «καθεστώτος» [ό,τι δεν μας αρέσει δεν είναι σύστημα ή κυβέρνηση, είναι καθεστώς – βλ. Σαντάμ, Άσαντ, Καντάφι, Μουμπάρακ] χρησιμοποιήθηκαν ως πολιορκητικός κριός τα ανθρώπινα δικαιώματα, των οποίων στερούνταν οι σοβιετικοί πολίτες. Μπορεί να μην είχαν την καθημερινή αγωνία της στέγης, της τροφής, της ένδυσης, της ψυχαγωγίας, της παιδείας και της υγείας, αλλά δεν διέθεταν πολύχρωμες χαρτοπετσέτες και 100 ειδών χαρτί υγείας, δεν έτρωγαν κάθε μέρα κρέας και δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, αν το κόμμα δεν ήταν σίγουρο για την αφοσίωσή τους στο σοβιετικό σύστημα, ήτοι στη δικτατορία του προλεταριάτου. [Θυμάμαι τον Χάρυ Κλυνν που απευθυνόμενος περιπαικτικά σε υστερικούς αντικομμουνιστές έλεγε: «Στη Μόσχα βγάζεις γκόμενα με μια KOLYNOS»]. Όσοι αντιτίθεντο στο κόμμα και στην αυθεντία του εγκλείονταν σε ψυχιατρεία ή στέλνονταν στα περίφημα γκούλακ. Έφταιγε, λοιπόν, το ανελεύθερο σοβιετικό καθεστώς που καταπίεζε τους πολίτες του, για τους οποίους έδειχναν αμέριστο ενδιαφέρον οι πονόψυχοι δυτικοί με πρωτοστατούσες τις ΗΠΑ, οι οποίες δεν έχουν βρει ακόμη τον δολοφόνο του Κέννεντυ. [Υπάρχει βέβαια η έκθεση της Επιτροπής Warren, αλλά αυτή θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με ιατροδικαστική έκθεση Καψάσκη]. Κάθε σοβιετική προσωπικότητα που αυτομολούσε στη Δύση γινόταν ήρωας στα μάτια του δυτικού κόσμου.
Μέχρι που ήλθε το έτος 1990 και το σοβιετικό καθεστώς κατέρρευσε. Επί τέλους, η ανθρωπότητα ανέπνευσε. Ο καπιταλισμός θριάμβευσε και άρχισαν να ξεφυτρώνουν στη Ρωσία ένας-ένας οι πλουτοκράτες της αρπαχτής, τα καλλιστεία, η πορνεία πολυτελείας και όλα τα αγαθά που αποτελούν την πρωτοπορεία της ελευθερίας του λόγου, του επιχειρείν κ.λπ. Εισέβαλε και το ΔΝΤ, για να βοηθήσει, και φαινόταν ότι η Δύση θα άρχιζε αμέσως να «επενδύει» στον αστείρευτο πλούτο της αχανούς χώρας. Μέχρι που ήλθε κάποιος Πούτιν και αποπλήρωσε ντούκου όλα τα δάνεια εκδιώκοντας το ΔΝΤ. Έκτοτε άρχισε ένας άλλος πόλεμος κατά της Ρωσίας, την οποία κυβερνά ο κακός Πούτιν που επίσης «καταπιέζει» τον λαό του, εξ ου και έπρεπε να περικυκλωθεί από τις δυτικές Δημοκρατίες, ώστε να πάψει να ξεσπάει στον ρωσικό λαό.
Έτσι, εφευρέθηκε το ουκρανικό ζήτημα, ακολούθησαν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις, τα ρωσικά αντίποινα και, επειδή, ως φαίνεται, αυτές οι κυρώσεις είναι ατελέσφορες, άρχισε ξαφνικά να πέφτει η τιμή του πετρελαίου. Η πτώση οδήγησε σε καθημερινή απώλεια $ 2,5 δισ. για τη Ρωσία, η οποία είναι μεγάλη πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Οι κανόνες της αγοράς έδειξαν και πάλι ότι όπου υπάρχει μικρή ζήτηση, αλλά μεγάλη προσφορά, η τιμή πέφτει. Κάποιοι, λοιπόν, από τις δυτικές χώρες σκέφτηκαν ότι μπορούν να αντέξουν την προσωρινή μείωση των κερδών τους με την προοπτική να γονατίσουν τη Ρωσία, από την οποία θα βγάλουν αργότερα πολλαπλάσια κέρδη.
Ας μη χαιρόμαστε, λοιπόν, που γεμίζουμε τις μέρες τούτες το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας σε τιμή κατώτερη του €1,5/λίτρο. Ας αναρωτηθούμε «αφού η Ρωσία δεν είναι πλέον κομμουνιστική, τί πρόβλημα έχουν οι δυτικοί;».
Μήπως, λοιπόν, δεν ήταν ο κομμουνισμός που ενοχλούσε τη Δημοκρατική Δύση, αλλά η αδυναμία των ολιγαρχών της να εκμεταλλευθούν για πάρτη τους τον τεράστιο πλούτο της, όπως κάνουν αιώνες τώρα όλοι οι δυτικοί δημοκράτες στην Αφρική, στην Ασία, στην Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική, δηλαδή παντού;
Λέω εγώ τώρα!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
Υ.Γ. για μια βαθυστόχαστη σύγχρονη ψυχροπολεμική ανάλυση διαβάστε http://orthografos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_36.html
