Προχθές, λοιπόν, ο ελληνικός λαός ανέμενε … εναγωνίως την ετυμηγορία τού δικαστηρίου ως προς τα ελαφρυντικά που ζήτησαν να τους αναγνωριστούν οι καταδικασθέντες της ΧΑ, ώστε να είναι μειωμένη η ποινή που θα τους επιβληθεί. Η εισαγγελεύς πρότεινε να ...
μην τους αναγνωριστούν, οπότε άρχισαν τα ρεπορτάζ και οι απορίες: μα αφού είχε προτείνει την απαλλαγή τους, γιατί δεν προτείνει να τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά;
Ουδένα άκουσα να εξηγεί ότι ο εισαγγελεύς, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας, προτείνει, αλλά το δικαστήριο αποφασίζει. Δεν είναι σπάνιο να είναι καταδικαστικός ο εισαγγελέας, αλλά απαλλακτικό το δικαστήριο και το αντίστροφο. Και πως, όταν το δικαστήριο αποφασίζει, ότι η ΧΑ δεν ιδρύθηκε για να πολιτευθεί, έστω και με ακραίες θέσεις, αλλά για να διαπράττει κακουργήματα, η εισαγγελική πρόταση για τα ελαφρυντικά δεν είναι αναγκαίο να συμβαδίζει με την προηγουμένως εκφρασθείσα απαλλακτική ως προς την ενοχή πρόταση. Αντιθέτως, πρέπει να προσαρμόζεται στην αντίθετη προς την εισαγγελική απαλλακτική πρόταση καταδικαστική δικαστική απόφαση.
Έτσι, η συγκεκριμένη εισαγγελεύς αναγκάσθηκε να δηλώσει, ότι εμμένει στην απαλλακτική της πρόταση ως προς την ενοχή, όταν δέχθηκε κριτική για την αρνητική θέση της ως προς τα ελαφρυντικά, θέλοντας, έτσι, να δείξει, ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί π.χ. να δεχθεί το ελαφρυντικό της έμπρακτης μετανοίας; Πώς μετάνοιωσαν οι καταδικασθέντες, όταν διακηρύσσουν ότι είναι αθώοι, άρα ουδέν αδίκημα διέπραξαν, ενώ το δικαστήριο δέχθηκε ότι διέπραξαν αδίκημα; Ή το ελαφρυντικό ότι επέδειξαν καλή διαγωγή μετά τη διάπραξη του αδικήματος, αφού ισχυρίζονται ότι ουδέν αδίκημα διέπραξαν σε αντίθεση προς την δικαστική κρίση; Με ποιό σκεπτικό θα μπορούσε η εισαγγελεύς να ξεπεράσει την καταδικαστική απόφαση και να δεχθεί ελαφρυντικά που δεν αντέχουν στην κοινή λογική [π.χ. είμαι ζωόφιλος];
Αλλά κι’ όταν θα έλθει η ώρα της επιβολής των ποινών, η εισαγγελική πρόταση θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στην ήδη εκπεφρασμένη καταδικαστική κρίση και στα ελαφρυντικά που θα έχει ενδεχομένως αναγνωρίσει το δικαστήριο. Έτσι, αν το δικαστήριο αναγνωρίσει ελαφρυντικά, θα είναι παράδοξο για την εισαγγελέα να μην προτείνει μειωμένη ποινή. Όπως παράδοξο θα είναι να προτείνει μικρές ποινές, αν το δικαστήριο δεν αναγνωρίσει ελαφρυντικά.
Αλλά αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Σημασία έχει, ότι η Δικαιοσύνη αφουγκράστηκε το λαϊκό αίσθημα, όπως εκφράστηκε από το σύνολο των πωλητικών κωμάτων, και έδωσε άλλη μία νίκη στη Δημοκρατία, η οποία επέστρεψε ανακουφισμένη στις καταλήψεις, στους προπηλακισμούς καθηγητών, στα Big Brother, My style rocks, the Bachelor, GNTM, Deal, Rouk zouk, Δες και βρες, Still standing, Τροχός της τύχης, στα μεσημεριανάδικα και στα τουρκοσίριαλ, στις ασχήμιες περιθωριακών ομάδων εις βάρος δημοσιογράφων, δικαστικών λειτουργών και πωλητικών, αλλά και στην αποφυλάκιση σε 3 χρόνια του καταδικασθέντος σε ποινή 23 ετών παιδεραστή του Πειραιά, ώστε να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Σώτος
Ουδένα άκουσα να εξηγεί ότι ο εισαγγελεύς, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας, προτείνει, αλλά το δικαστήριο αποφασίζει. Δεν είναι σπάνιο να είναι καταδικαστικός ο εισαγγελέας, αλλά απαλλακτικό το δικαστήριο και το αντίστροφο. Και πως, όταν το δικαστήριο αποφασίζει, ότι η ΧΑ δεν ιδρύθηκε για να πολιτευθεί, έστω και με ακραίες θέσεις, αλλά για να διαπράττει κακουργήματα, η εισαγγελική πρόταση για τα ελαφρυντικά δεν είναι αναγκαίο να συμβαδίζει με την προηγουμένως εκφρασθείσα απαλλακτική ως προς την ενοχή πρόταση. Αντιθέτως, πρέπει να προσαρμόζεται στην αντίθετη προς την εισαγγελική απαλλακτική πρόταση καταδικαστική δικαστική απόφαση.
Έτσι, η συγκεκριμένη εισαγγελεύς αναγκάσθηκε να δηλώσει, ότι εμμένει στην απαλλακτική της πρόταση ως προς την ενοχή, όταν δέχθηκε κριτική για την αρνητική θέση της ως προς τα ελαφρυντικά, θέλοντας, έτσι, να δείξει, ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί π.χ. να δεχθεί το ελαφρυντικό της έμπρακτης μετανοίας; Πώς μετάνοιωσαν οι καταδικασθέντες, όταν διακηρύσσουν ότι είναι αθώοι, άρα ουδέν αδίκημα διέπραξαν, ενώ το δικαστήριο δέχθηκε ότι διέπραξαν αδίκημα; Ή το ελαφρυντικό ότι επέδειξαν καλή διαγωγή μετά τη διάπραξη του αδικήματος, αφού ισχυρίζονται ότι ουδέν αδίκημα διέπραξαν σε αντίθεση προς την δικαστική κρίση; Με ποιό σκεπτικό θα μπορούσε η εισαγγελεύς να ξεπεράσει την καταδικαστική απόφαση και να δεχθεί ελαφρυντικά που δεν αντέχουν στην κοινή λογική [π.χ. είμαι ζωόφιλος];
Αλλά κι’ όταν θα έλθει η ώρα της επιβολής των ποινών, η εισαγγελική πρόταση θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στην ήδη εκπεφρασμένη καταδικαστική κρίση και στα ελαφρυντικά που θα έχει ενδεχομένως αναγνωρίσει το δικαστήριο. Έτσι, αν το δικαστήριο αναγνωρίσει ελαφρυντικά, θα είναι παράδοξο για την εισαγγελέα να μην προτείνει μειωμένη ποινή. Όπως παράδοξο θα είναι να προτείνει μικρές ποινές, αν το δικαστήριο δεν αναγνωρίσει ελαφρυντικά.
Αλλά αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Σημασία έχει, ότι η Δικαιοσύνη αφουγκράστηκε το λαϊκό αίσθημα, όπως εκφράστηκε από το σύνολο των πωλητικών κωμάτων, και έδωσε άλλη μία νίκη στη Δημοκρατία, η οποία επέστρεψε ανακουφισμένη στις καταλήψεις, στους προπηλακισμούς καθηγητών, στα Big Brother, My style rocks, the Bachelor, GNTM, Deal, Rouk zouk, Δες και βρες, Still standing, Τροχός της τύχης, στα μεσημεριανάδικα και στα τουρκοσίριαλ, στις ασχήμιες περιθωριακών ομάδων εις βάρος δημοσιογράφων, δικαστικών λειτουργών και πωλητικών, αλλά και στην αποφυλάκιση σε 3 χρόνια του καταδικασθέντος σε ποινή 23 ετών παιδεραστή του Πειραιά, ώστε να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Σώτος
Πολύ καλό το άρθρο σας κε Καλαμίτση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φράση σας όμως "...η Δικαιοσύνη αφουγκράστηκε το λαϊκό αίσθημα..." στην ουσία μας λέει ότι δεν υπήρξε δίκαιη απόφαση ... αλλά αποφασίστηκε ότι αρέσει στο πόπολο την παρούσα χρονική συγκυρία ...
Διάβασε το σχόλιό μου στο παραπάνω άρθρο του Φαήλου, ίσως απαντά σε μερικές απορίες σου
ΔιαγραφήΈννοια σου, καταλάβαμε. Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός, εξελίσσεται και εμπλουτίζεται. Π.χ. τα συνώνυμα. Εφεξής αντί για Ο.Φ.Α. (όπου φυσάει ο άνεμος), ανεμοδούρα, κwλοτούμπας, σαλτιμπάγκος, θα λέμε και εισαγγελέας στην δίκη της χρυσής αυγής.
ΑπάντησηΔιαγραφή