Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

Όξω ρε απ΄τα Πανεπιστήμιά μας !

Η ικανότητα να βρίσκεσαι στο παρόν, είναι θεμελιώδης παράμετρος για τη διανοητική ισορροπία
(Abraham Maslow).
.
Τα πανεπιστήμια δεν είναι δικά τους.
Είναι δικά μας
Είναι μνημεία γνώσης.
Και σεβασμού.
Και σε ό,τι με αφορά, είναι οι ....
εκκλησίες μου.
.
Πηγαίνω στη σχολή του γιου μου,
στο Φυσικό Ηρακλείου.
Λάμπει.
Πύλη δεν έχει.
Τι να την κάνει ένας χώρος διάδοσης της γνώσης την πύλη;
.
Παραδίπλα, είναι το Βιολογικό,
το Τμήμα Μαθηματικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών
το Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών,
και το Χημικό.
Απέναντι η Ιατρική.
.
Πύλες δεν έχουν.
Κάγκελα δεν έχουν.
Αφίσες δεν έχουν.
Γκραφίτι δεν έχουν
-πλην ενός (πολύ) μικρού που ζωγράφισε κάποιο υδροκέφαλο μέλος μιας συλλογικότητας στην πρόσοψη του Φυσικού-Βιολογικού.
.
Βλέπω την ΑΣΟΕΕ και απελπίζομαι.
Στεναχωριέμαι.
Νοιώθω ένα πλάκωμα στο στήθος.
.
Προπηλακίζουν τους καθηγητές.
Εκφοβίζουν τα παιδιά μας.
Βάζουν φωτιές και ρίχνουν μπογιές.
Δεν έχουν καν τους όρχεις να δείξουν τα πρόσωπα τους.
Κρύβονται πίσω από κουκούλες.
Απλώνουν πανό σαν τα ρούχα μετά την μπουγάδα.
Αποθηκεύουν κράνη και πετρέλαιο και λάδι.
Αναγκάζουν την σχολή να κλείσει για να μην καταστραφεί.
.
Που, ρε;
Στην σχολή ΜΑΣ;
Στο πανεπιστήμιο ΜΑΣ;
Στην εκκλησία ΜΑΣ;
Δεν πάμε καλά.
.
Κυρίες, κύριοι.
Τα πράματα είναι σοβαρά.
Όπου καίνε βιβλία, στο τέλος καίνε και ανθρώπους.
.
Δεν θα μας τρελάνουν οι βλαμμένοι.
Και οι βλαμμένες.
.
Μην μασάτε.
Δεν είναι μόνο θέμα νόμιμης βίας.
Ζούμε σε δημοκρατία.
Το προνόμιο της βίας είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ
μιας δημοκρατικής κοινωνίας
προκειμένου να υπερασπίσει τον εαυτό της.
.
Δεν ζούμε σε ολοκληρωτικό κράτος.
Με άλλα λόγια, με κάθε λόγια,
η δημοκρατία δεν δουλεύει όταν ΤΟΥΣ βολεύει
και δεν απαξιώνεται όταν ΔΕΝ ΤΟΥΣ βολεύει.
.
Είναι πως τα παιδιά μας πρέπει να σπουδάσουν.
Θέλουν να σπουδάσουν.
Και αυτοί, και αυτές, τα εμποδίζουν.
Με ποιο δικαίωμα ρε 'σεις;
.
Ο Oliver Sacks έλεγε πως φυσιολογικός άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία του.
Ένας άνθρωπος που ξέρει από πού έρχεται, έχει ένα παρελθόν, τοποθετείται στον χρόνο.
Θυμάται τη ζωή του και όλα όσα έμαθε.
Έχει επίσης ένα παρόν, μια ταυτότητα.
Τέλος έχει ένα μέλλον, δηλαδή έχει σχέδια.
.
Τα παιδιά μας έχουν σχέδια.
Και αυτοί, αυτές, τα εμποδίζουν.
Ως εδώ και μη παρέκει.
.
Πως το έλεγε ο μπάρμπα Διονύσης;
«Όξω ρε! Τι στα κομμάτια δεν καταλαβαίνετε;»


https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10217535508072619&set=a.10205527106550086&type=3