Είμαι επιχειρηματίας και έχω έναν άχρηστο υπάλληλο! Τί κάνω;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Μα φυσικά τον απολύω, αφού, καλοπίστως ενεργών,  του έχω κάνει αρκετές συστάσεις και του έχω δείξει πώς να κάνει τη δουλειά του τουλάχιστον δύο φορές. Περισσότερες δεν χρειάζονται. Διότι αν δεν συμμορφώνεται, σημαίνει ότι είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει. Άρα, μου είναι βάρος και κόστος. Άσε που χαλάει και τους υπόλοιπους. Τον απολύω, λοιπόν, και αναζητώ άλλον που να θέλει και να μπορεί να κάνει τη δουλειά μου. Απλά και λογικά πράγματα.

Στο Δημόσιο, όμως, ...

δεν είναι έτσι, όπως μας ενημέρωσε ο υπουργός κ. Βερναρδάκης (σ.σ. δείτε εδώ). 

Στο Δημόσιο, αν ο υπάλληλος βαθμολογηθεί δις με 0, δεν θα απολυθεί. Θα τύχει της υποστήριξης της Υπηρεσίας, για να γίνει σωστός. Επί πόσο διάστημα; Άγνωστον.  Έτσι, είπε ο υπουργός, θα έκανε και αν είχε ιδιωτική επιχείρηση. Διαβάζω, λοιπόν, στο βιογραφικό του εν λόγω ότι  «είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ στο αντικείμενο «Πολιτική Ανάλυση: Κόμματα και Πολιτική Συμπεριφορά». ΟΚΤ 2004-ΝΟΕ 2009 υπηρέτησε ως Λέκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο γνωστικό αντικείμενο «Ποσοτική Ανάλυση Πολιτικής». Απόφοιτος το 1985 του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος (D.E.A.) Πολιτικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris II) το 1987.  - 1987-1988  μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Φιλοσοφία (Σορβόννη - Πανεπιστήμιο Paris I). Η διδακτορική του διατριβή (1995) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε ως αντικείμενο τα πολιτικά κόμματα της περιόδου 1974-1985 και την ενσωμάτωσή τους στο νομικο – πολιτικό θεσμικό σύστημα της περιόδου.»

            Και ωπ, διαβάζω και τα εξής: «Το 1993 ίδρυσε την εταιρεία δημοσκοπήσεων και κοινωνικών ερευνών VPRC, της οποίας διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. έως τον Νοέμβριο του 2004. Μέσω της εμπλοκής του στην VPRC επέβλεψε πάνω από 800 μικρά και μεγάλα ερευνητικά προγράμματα, στους τομείς της πολιτικής και εκλογικής έρευνας, της κοινωνικής έρευνας, της έρευνας Μέσων Ενημέρωσης και της έρευνας αγοράς και καταναλωτικής συμπεριφοράς. Παράλληλα, επέβλεψε μια σειρά από ερευνητικά προγράμματα επιστημονικών ινστιτούτων ή πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Ως εμπειρογνώμονας στον τομέα των ερευνών συμμετέχει από τον Νοέμβριο του 2011 στο Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών (ΙΝΕΜΥ) της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), έχοντας υπό την επίβλεψή του τις σταθερές έρευνες παρακολούθησης των δεικτών του κλάδου.  

            Ασχολείται ιδιαίτερα με τη θεωρία των πολιτικών κομμάτων, την πολιτική συμπεριφορά, την εκλογική-κοινωνική έρευνα και ευρύτερα το χώρο της πολιτικής κοινωνιολογίας. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011 από τις εκδόσεις Σάκκουλα με τίτλο: Πολιτικά Κόμματα, Εκλογές και Κομματικό Σύστημα - Οι μετασχηματισμοί της πολιτικής αντιπροσώπευσης 1990-2010. Από το 2000 έως το 2011 επιμελήθηκε την έκδοση Η Κοινή Γνώμη στην Ελλάδα, η οποία περιελάμβανε αναλύσεις από το χώρο της πολιτικής επιστήμης και της κοινωνιολογίας βασισμένες στα δεδομένα των ερευνών της VRRC, αλλά και άλλων ερευνητικών φορέων. Εχει σημαντικό αριθμό δημοσιεύσεων στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, καθώς και συστηματική παρουσία σε διεθνή συνέδρια.

            Από το 1984-1988 υπήρξε μέλος της Συντακτικής Ομάδας του μηνιαίου περιοδικού ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ, ενώ κατά την περίοδο 1986-1990 μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού ΘΕΣΕΙΣ.

            Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης (ΕΕΠΕ) από τον Ιούνιο του 2008 έως τον Ιούνιο του 2014. Είναι μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς", καθώς και του Ιδρύματος Γληνού. Επίσης είναι μέλος του Συλλόγου Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Ερευνας Αγοράς (ΣΕΔΕΑ), καθώς και του Επιστημονικού Συμβουλίου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). 

Στο διάστημα 2010-2014 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Επικοινωνιακής Πολιτικής του ΑΠΘ. Από τον Δεκέμβριο του 2006 έως το Νοέμβριο του 2009 διετέλεσε εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ενιαίου Φορέα Διδασκόντων της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. 

Συμμετέχει στην Επιστημονική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τις αλλαγές στο Κράτος, το Πολιτικό Σύστημα και το Σύνταγμα, συντονίζοντας την ειδική υπο-επιτροπή για το Πολιτικό Σύστημα.»

Βαρύ βιογραφικό. Όλα αυτά τα έκανε σιτιζόμενος εις το Πρυτανείον, το οποίο ανεφοδιάζω και εγώ με καύσιμα, ώστε να αποκτήσει τις γνώσεις για το πώς θα στηρίξει τους άχρηστους δημοσίους υπαλλήλους να γίνουν χρήσιμοι. Δηλαδή, έτσι ενεργούσε όταν  ήταν Πρόεδρος του ΔΣ της VPRC;  

Με εντυπωσίασε η άνεση του κ. υπουργού, ο οποίος δεν διστάζει να εκστομίζει τέτοιες βλακείες κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με άλλους συναδέλφους του. Επέμεινε δε στη συνέχεια αναφέροντας ότι αυτή είναι η επιστημονική του άποψη. Δηλαδή, αυτή την άποψη διδάσκει στα παιδιά μας; Αν είχε θέση συμβούλου σε μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση, αυτά θα συνιστούσε στον επιχειρηματία; 

Αλλά τί μπορεί να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που δεν σέβεται ούτε τη στιγμή της ορκωμοσίας του ως υπουργού εμφανιζόμενος ενώπιον του ΠτΔ με πουκάμισο, ντρίλινο παντελόνι χιλιοτσαλακωμένο και αθλητικά παπούτσια*.  

            Και γαμώ την επιστημοσύνη να ‘ουμ.

Σώτος 

Υ.Γ. 1] Η σωστή απάντηση στο ερώτημα που έχει τεθεί ως τίτλος είναι: «τον κάνω υπουργό».

        2] Καιρός είναι να ιδρύσουμε τη «Βλακοπαίδεια», όπου θα καταχωρίζονται όλοι οι ηλίθιοι που μας κυβερνούν κατά καιρούς.  

         *Εδώ ο Τσίπρας πήγε το 2009 στο Προεδρικό να γιορτάσει την αποκατάσταση της Δημοκρατίας συνοδευόμενος από μία μαυρούλα εξ Αφρικής. Με escort girl [με την καλή έννοια] ρε φούστη μου και δεν μίλησε κανείς ρατσιστής. Από τότε είχε δώσει το στίγμα του και τώρα  είναι χεσμένος που πάνε οι άλλοι να μας πετάξουν έξω από τη Σένγκεν. Όχι, θα κάτσουν να σκάσουν με τα τερτίπια της κερά-Τασίας και το διεθνιστικό καθήκον του κ. Βίτσα.