Η πεμπτουσία της πωλητικής

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Αφορμή για το αρθρίδιο τούτο αποτέλεσαν δύο πράγματα. Αφ’ ενός η πολλοστή δήλωση τού επί 12ετία, αλλά πλέον απερχομένου, Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή ότι η διαφθορά στη χώρα είναι ακατανίκητη αφ’ ετέρου περισπούδαστο άρθρο του κ. Θανάση Κρατερού στο δημοσιογραφικό όργανο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο....

«Η προσευχή ενός βασανισμένου αριστερού». Αξίζει να το διαβάσει κανείς

http://www.avgi.gr/article/6240268/i-proseuxi-enos-basanismenou-aristerou

για να αντιληφθεί επί τέλους ότι είναι προτιμότεροι οι αριστεροί διεφθαρμένοι από τους δεξιούς διεφθαρμένους. Άρθρο στη γραμμή της σύγχρονης ΑΥΡΙΑΝΗΣ και του κ. Αλέξανδρου Βέλλιου, ο οποίος θυμήθηκε την καλή εποχή του Καναλιού 29, καθώς μας χαρίζει τα βαθυστόχαστα σχόλιά του  στις ειδήσεις του καναλιού Kontra. 

               

Το αφήγημα της αριστερής [τρόπος του λέγειν] κυβέρνησης, λοιπόν, λέει ότι οι βαρόνοι τα έχουν βάλει με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θέλουν να κατασπαράξουν, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, άκουσον-άκουσον,  παλεύει για τα συμφέροντα του απλού λαού και όχι της διαπλοκής. Απόδειξη ότι διορίζει κι’  αυτός τα δικά του παιδιά [του λαού], ενώ  ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διόριζαν τα δικά τους παιδιά [όχι του λαού]. Αυτός είναι ο λόγος που ο υπουργός κ. Παππάς και ο μπαμπάς του θέλουν να ξεδοντιάσουν τα ΜΜΕ που βρήκαν ευκαιρία να στραφούν κατά της κυβέρνησης προβάλλοντας τους απεργιακούς αγώνες του μη διορισμένου στο Δημόσιο απλού λαού, ο οποίος βαφτίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ «βολεμένοι αγρότες», «φοροφυγάδες γιατροί και δικηγόροι», «ακροδεξιοί και φοροφυγάδες Κώοι» και άλλα πολλά. Θα δεχόμουν τις αιτιάσεις των οπαδών της κυβέρνησης, αν τα ΜΜΕ απαιτούσαν κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ την κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, αλλά πού τέτοιο πράγμα.

               Εγώ σκέφτηκα να ασχοληθώ με κάτι πιο πεζό, επειδή, όπως έχω γράψει και ξαναγράψει, το χρήμα του Δημόσιου Ταμείου είναι ιερό και καμμία κουφάλα δεν πρέπει να το αγγίζει χωρίς να της κόβονται τα ξερά επί τόπου και «ΣΥΡΡΙΖΑ».  Μόνον έτσι υπάρχει πιθανότητα να παταχθεί η διαφθορά. Ας κάνουμε λοιπόν μία μικρή αναδρομή χρησιμοποιώντας ως όχημα το αδίκημα της υπεξαίρεσης, το οποίο διαπράττει όποιος βάζει χέρι παρανόμως στην τσέπη του άλλου.

               Ορίζει ο Ποινικός Κώδικας πως όποιος «ιδιοποιείται  παρανόμως  ξένο  κινητό πράγμα   που περιήλθε  στην  κατοχή  του  με  οποιονδήποτε  τρόπο τιμωρείται  με φυλάκιση  μέχρι  δύο  ετών  και, αν το αντικείμενο της  υπεξαίρεσης είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας,   με  φυλάκιση  τουλάχιστον ενός έτους. Αν η συνολική αξία υπερβαίνει το ποσό των εκατό είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ, ο υπαίτιος τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.» Το όριο αυτό είχε ορισθεί σε 25.000.000 δραχμών, ήτοι  € 73.000 με τον νόμο 2721/1999, αφού ο Μπένι είχε θέσει το όριο αυτό για την κακουργηματική  πλαστογραφία, ώστε να παραγραφούν τα αδικήματα του μπαμπά του [ν. 2408/1996]. Επειδή δε τα αδικήματα τα τιμωρούμενα με κάθειρξη αποκαλούνται κακουργήματα και παραγράφονται σε 15 χρόνια ενώ τα πλημμελήματα παραγράφονται σε 5 χρόνια, μία υπόθεση για  κακούργημα υπερβαίνει κατά κανόνα τα 5 χρόνια από τη διάπραξη μέχρι την εισαγωγή στο ακροατήριο. Τούτο σημαίνει ότι εάν ένας καταδικασθεί σε κάθειρξη για κακουργηματική υπεξαίρεση και μέχρι να εκδικασθεί η έφεσή του αυξηθεί το όριο αυτό σε τρόπο που να υπερβαίνει το ποσό που αυτός υπεξήρεσε, αυτομάτως το αδίκημά του γίνεται πλημμέλημα και επειδή έχουν περάσει τουλάχιστον 10 χρόνια από τη διάπραξή  του, κηρύσσεται αθώος λόγω παραγραφής. Έτσι, όσοι εδιώκοντο επειδή είχαν υπεξαιρέσει 24.999.999 δρχμ. ή € 72.999 έπαυαν να διώκονται. Το όριο αυτό αυξήθηκε σε € 120.000 με τον μνημονιακό νόμο ν. 4055/2012. Αυτά όσον αφορά στο ξάφρισμα ιδιωτικού χρήματος.

             Όσον αφορά στο ξάφρισμα δημοσίου χρήματος υπάρχει ο αυστηρότερος α.ν. 1608/1950 που όριζε ότι όποιος διέπραττε το αδίκημα της υπεξαίρεσης εις βάρος του Δημοσίου για ποσό που υπερβαίνει τα 5.000.000  δραχμών τιμωρείται με  κάθειρξη  και, αν συντρέχουν ιδιαζόντως επιβαρυντικές  περιστάσεις,  ιδίως  αν  ο   ένοχος  εξακολούθησε  επί  μακρό χρόνο την εκτέλεση του εγκλήματος ή το αντικείμενό του είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της   ισόβιας κάθειρξης. Με τον ν. 2408/1996 το όριο αυτό δεκαπλασιάσθηκε [50 εκ. δραχμών]. Άρα, σήμερα απειλείται με ισόβια κάθειρξη οποιοσδήποτε δημόσιος λειτουργός ενθυλακώσει € 146.000.

            Γιατί, όμως, έχουν γίνει αυτές οι αυξήσεις στο όριο που χωρίζει το κακούργημα από το πλημμέλημα; Η μία δικαιολογία είναι ότι έπρεπε να γίνει αποσυμφόρηση της Δικαιοσύνης, όπερ σημαίνει ότι με την αύξηση του ορίου πολλοί υπεξαιρέτες τη γλυτώνουν, αφού οι υποθέσεις τους πάνε στο Αρχείο. Η άλλη δικαιολογία, η ανομολόγητη, είναι ότι πρέπει κάποιοι να βολευτούν. Δεν είναι δυνατόν ο κολλητός του κολλητού να κατηγορείται για αρπαγή 100.000 κωλοευρώ και να κινδυνεύει. Έτσι, ανεβάζουμε το όριο στα € 120.000 και ο κολλητός «καθαρίζει». Σε πιο χοντρές περιπτώσεις κάνει …… λάθος ο νομοθέτης και καταργεί μία διαταξούλα. Του την πέφτουν οι δημοσιογράφοι ή οι πωλητικοί αντίπαλοί του και αμέσως διορθώνει το λάθος, αλλά είναι πλέον αργά, αφού στο μεσοδιάστημα, μεταξύ της κατάργησης και της επαναφοράς της διάταξης, οι υποθέσεις που ενέπιπταν στην καταργηθείσα διάταξη έχουν πάει περίπατο. Κλασικά παραδείγματα λίαν δειγματοληπτικώς

     http://taxalia.blogspot.gr/2011/03/blog-post_7923.html

http://taxalia.blogspot.gr/2014/12/blog-post_36.html

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/08/blog-post_991.html

http://taxalia.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3820.html

http://taxalia.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7508.html

http://taxalia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5701.html

            Αν ήθελε το πωλητικό σύστημα να πατάξει τη διαφθορά δεν είχε παρά να ορίσει ότι όποιος στερεί το Δημόσιο Ταμείο και από ΕΝΑ ευρώ ή όποιος προβαίνει σε παράνομες δαπάνες πάει ισόβια. Απλά πράματα και ξηγημένα!   Όλα τ’ άλλα είναι μπαρμπούτσαλα.          

            Ας μη μιλάμε, λοιπόν, για εθνική συνεννόηση, οικουμενικές κ.λπ. για να βγούμε από τα Μνημόνια. Τί θα προσφέρει μία κυβέρνηση συγκροτούμενη από όλα τα κόμματα; Το 4-2-1 της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι πολύ πρόσφατο για να το ξεχνάμε. Εκτός αν αποφασίσουν όλοι μαζί ότι θα βάλουν τέλος στη διαφθορά με συγκεκριμένα μέτρα πάταξής της. Ότι θα εφαρμοσθεί  επί τέλους η αξιοκρατία στον Δημόσιο τομέα! Μπορούν; Μπορούν, αλλά Δ-Ε-Ν  Θ-Ε-Λ-Ο-Υ-Ν.

Σώτος  - ακροαριστεροδέξιος ασταδιάλας σε σύγκριση με το συνονθύλευμα που μας κυβερνά [;] σήμερα.

Υ.Γ. 1] Μερικά παραδείγματα της διαιώνισης του συστήματος: ας δει κάποιος πόσα παιδιά δικαστών και εισαγγελέων επιτυγχάνουν κάθε χρόνο στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών.   Ας εξετάσει τα κριτήρια διορισμού από τον Πολάκη των νέων διοικητών νοσοκομείων. Ας αναρωτηθεί γιατί ο πειθαρχικός φάκελος της εξαδέλφης του Πολάκη αναισθησιολόγου ήταν ελλιπής, όταν επρόκειτο να συζητηθεί η υπόθεσή της στο Πειθαρχικό με αντικείμενο την από μέρους της κλοπή ψυχοφαρμάκων από δημόσιο νοσοκομείο, στο οποίο υπηρετούσε.

            2] Δε μπορώ να μη συγχαρώ δακρύων τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Αναστάσιο Πετρόπουλο, ο οποίος ….. διέλυσε κυριολεκτικά το γραφείο του υπέρ πατρίδος. Η γυναίκα του διορίσθηκε ως άμισθη στο ΔΣ του ΟΚΑΝΑ και οι τρεις συνεργάτες τους, οι καλλίτεροι δικηγόροι στην Ελλάδα στον τομέα τους [Τάσος έφα], στο γραφείο του και σε άλλα υπουργικά γραφεία. Από υπερβάλλουσα ευαισθησία προς τον πλησίον.