Αβλεψία, αβελτηρία, αναλγησία ή κάτι άλλο;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο η πρόσβαση των μη εχόντων στη Δικαιοσύνη. Μετά την επιβολή ή αύξηση των υπέρ του Δημοσίου παραβόλων, είτε πάγιων είτε αναλογικών, σε ...
πλείστες όσες διαδικαστικές πράξεις, την επιβολή ΦΠΑ στις δικηγορικές αμοιβές και την υποχρεωτική έκδοση γραμματίου προείσπραξης αμοιβής δικηγόρου από την πρώτη πράξη κίνησης κάποιας ένδικης διαδικασίας, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να μειωθεί ακόμη περισσότερο η δυνατότητα του απλού πολίτη να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη.
Μέχρι την 31.12.2015 ο νόμος προέβλεπε ότι στις αστικές δίκες μπορούσε ο διάδικος να παραστεί αυτοπροσώπως άνευ δικηγόρου στις εξής περιπτώσεις: α] επί διαφορών αξίας μέχρι € 12.000 στο Ειρηνοδικείο και β] επί ασφαλιστικών μέτρων τόσο στο Ειρηνοδικείο όσο και στο Μονομελές Πρωτοδικείο. Από 01.01.2016, όμως, με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος ψηφίσθηκε ως ένα από τα προαπαιτούμενα αμέσως μετά το αγγούρι της 12.07.2015, αυτή η δυνατότητα καταργήθηκε. Επιτρέπεται η αυτοπρόσωπη παράσταση μόνον για την αποτροπή άμεσου κινδύνου.
Η νέα ρύθμιση βολεύει εμάς τους δικηγόρους, αφού ο διάδικος θα είναι πλέον υποχρεωμένος να προσλάβει δικηγόρο και σε όσες περιπτώσεις μπορούσε παλαιότερα να παραστεί μόνος του χωρίς να επιβαρύνεται με δικηγορική αμοιβή και τον επ’ αυτής ΦΠΑ.
Όμως, πρόκειται για ρύθμιση παντελώς ανάλγητη στις σημερινές τραγικές οικονομικές συνθήκες που ζούμε. Και τούτο για τον εξής λόγο: όταν μέχρι προ τινος ερχόταν στο γραφείο μας ένας καθημαγμένος συμπατριώτης, είτε άνεργος είτε με πετσοκομένη σύνταξη, φροντίζαμε να ετοιμάζουμε τα δικόγραφα, να τον καθοδηγούμε να τα καταθέσει, να του ετοιμάζουμε τις προτάσεις και να τον συνοδεύουμε στο δικαστήριο, όπου εμφανιζόταν και μιλούσε στον δικαστή καταθέτοντας και τις προτάσεις του χωρίς εμείς να παριστάμεθα επισήμως και χωρίς να αμειβόμαστε φυσικά. Έτσι, μπορούσε π.χ. ο συμπατριώτης να παραστεί μόνος και με ελάχιστο έως μηδενικό κόστος επί αιτήσεως μίας τράπεζας να επιβληθεί συντηρητική κατάσχεση στην περιουσία του ή να εγγραφεί συναινετική προσημείωση. Αυτό δεν μπορεί πλέον να το κάνει. Γιατί;
Κανείς από τα μέλη της Επιτροπής που συνέταξαν τον νέο Κώδικα δεν το σκέφτηκε; Ή μήπως ήταν και αυτό απαίτηση της τρόικα; Οι δικαστές που μετείχαν με την τεράστια πείρα και τη θεωρητική κατάρτιση, αλλά και δικαστηριακή πρακτική; Οι καθηγητάδες που μετείχαν με την τεράστια θεωρητική κατάρτιση; Οι δικηγόροι που μετείχαν με την τεράστια [;] δικαστηριακή πρακτική;
Σε εποχές κρίσης ως αυτή που διανύουμε αποτελεί αναλγησία η νέα ρύθμιση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αποτελεί αβλεψία. Ίσως, όμως, και να αποτελεί αβελτηρία, όπως συμβαίνει συνήθως με όλες τις Επιτροπές. Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι.
Σώτος