Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Τελικά
τις λίστες τις πήρε ο αφρός τής θάλασσας και τις έπνιξε. Ο Ποπάι ψήφισε μια διάταξη το 2010 που επέβαλλε σε όσους είχαν πλούτο μη καλυπτόμενο από τα
δηλωμένα εισοδήματά τους, να δικαιολογήσουν οι ίδιοι τη νόμιμη και φορολογημένη
κτήση του. Μετά από 5 χρόνια σκάνε μία-μία οι δικαστικές αποφάσεις που
αμφισβητούν τη συνταγματικότητα της σχετικής
διάταξης και το θέμα έχει φθάσει στο ΣτΕ. Διερωτώμαι τί θα απογίνει
πλέον με τη άλλη διάταξη που επιτρέπει στα δικαστήρια να λαμβάνουν υπόψη και μη
νομίμως κτηθέντα αποδεικτικά μέσα, η οποία ξεσήκωσε τόσες διαμαρτυρίες και
προκάλεσε ενδοεισαγγελικές κόντρες. Στην
έννομη τάξη δεν ισχύει, δυστυχώς, το «παρανομία στην παρανομία» ή, επί το
λαϊκότερον, «στον πούστη πουστιά».
Τώρα,
λοιπόν, αναμένουμε το ΣτΕ να αποφανθεί, αν εμβάσματα που έγιναν προ του 2010
μπορούν να θεωρηθούν εισόδημα και να φορολογηθούν, αν δεν έχουν δηλωθεί και
φορολογηθεί, επειδή το άρθρο 78 του Συντάγματος δεν επιτρέπει την επιβολή φόρου για το προηγούμενο της
θέσπισης φόρου έτος. Λες και πρόκειται για θέσπιση νέας φορολογικής επιβάρυνσης
και όχι για εφαρμογή των φορολογικών νόμων που ίσχυαν κατά τον χρόνο που έγιναν
τα περίεργα εμβάσματα.
Όλα
όμορφα, αγγελικά πλασμένα. Σαν πολύ δεν μας ζαλίσατε και με τη νέα λίστα την επονομαζόμενη «λίστα Μπόργιανς»;
Τελικά,
τα πάντα συγκλίνουν στο ότι η γάγγραινα των οικονομικών μας είναι η
φοροδιαφυγή, την οποία δήθεν παλεύουν να
πατάξουν όλες οι κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν αναγάγει σε επιστήμη τη
φοροαποφυγή. [Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, δεν θα αναγκαζόμασταν
να δανειζόμαστε, για να πληρώνουμε άχρηστα ή υπερτιμημένα έργα και προμήθειες και
να εισπράττουμε μίζες]. Και όμως, ούτε τη φοροδιαφυγή ούτε τη φοροαποφυγή θέλει να πατάξει κανείς. Δεν εξηγείται διαφορετικά η
αδυναμία των εκάστοτε κυβερνώντων να βάλουν μία τάξη στα πράγματα.
Όσοι,
λοιπόν, έβγαλαν έξω χρήμα μη φορολογημένο, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Προστάτης
τους ο αρχιπαπατζής Άγιος Παπαροτρύφων. Από την άλλη μεριά, όμως, μας
ανεκοίνωσε θριαμβολογών ότι στέλνει στον εισαγγελέα 14.218 νοματαίους, οι
οποίοι οφείλουν άνω των € 50.000
έκαστος, επειδή, προφανώς, δεν διαθέτουν αυτοί χρήμα σε τράπεζα στην
Ελλάδα, για να το κατάσχει το Δημόσιο. Ίσως να το έχουν στα στρώματα ή στο
εξωτερικό. Ίσως και να έχουν περιουσία στην
Ελλάδα που μπορεί να κατασχεθεί, αλλά κρύβεται πίσω από κάποια offshore με έδρα,
κατά προτίμηση, το Κρανίδι. Αλλά και αν μπορεί ευχερώς να κατασχεθεί και
εκπλειστηριασθεί, πού να τρέχεις τώρα…
Για
να δούμε, όμως, τί σημαίνει στην πράξη η κίνηση αυτή:
-
εκατοντάδες εφοριακών θα ασχοληθούν με τη σύνταξη 14.218 αιτήσεων προς την
αρμόδια Εισαγγελία
-
οι αιτήσεις θα πρωτοκοληθούν και θα σταλούν στις Εισαγγελίες, όπου θα
καταγραφούν και θα πρωτοκοληθούν
-
εν συνεχεία τις 14.218 αιτήσεις θα χρεωθούν δεκάδες εισαγγελέων που θα ασκήσουν
τις ποινικές διώξεις και, συνεπικουρούμενοι από δεκάδες γραμματέων, θα
συντάξουν τα κλητήρια θεσπίσματα ορίζοντας δικάσιμο για τα μέσα του 2017 στην
καλλίτερη περίπτωση
-τα
κλητήρια θεσπίσματα θα συγκεντρώσουν οι αρμόδιοι υπάλληλοι, οι οποίοι θα τα
πρωτοκολήσουν και θα τα στείλουν στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα ή θα τα
παραλάβουν επιμελητές των δικαστηρίων για επίδοση
-
την ημέρα της δίκης το 2017, αν δεν απεργούν οι δικαστικοί υπάλληλοι ή δεν έχουμε
εκλογές ή δεν απέχουν οι δικηγόροι ή οι δικαστές, θα δοθεί η πρώτη αναβολή για
το 2018 είτε επειδή δεν θα επαρκεί το
ωράριο για να εκδικασθούν όλες οι υποθέσεις του πινακίου ή επειδή είναι
άρρωστος ο κατηγορούμενος ή διότι ο δικηγόρος του δικάζει σε άλλο δικαστήριο ή
διότι θα έχει γίνει ειδοποίηση για βόμβα κ.λπ.
- το 2018 θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό κατά
πάσα πιθανότητα, οπότε η δίκη θα αναβληθεί για το 2019
-
με μεγάλη δόση αισιοδοξίας η υπόθεση θα εκδικασθεί το 2019 και ο κατηγορούμενος
θα καταδικασθεί σε φυλάκιση 2 ετών κατά τα ειωθότα. Αν έχει λευκό ποινικό
μητρώο, θα ανασταλεί η έκτιση της ποινής επί 3 έτη και θα ασκήσει έφεση. Αν δεν
έχει λευκό ποινικό μητρώο, θα μετατραπεί η ποινή του σε χρήμα, θα ασκήσει έφεση
και το δικαστήριο θα έχει δώσει αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση
-
η έφεση θα ορισθεί να εκδικασθεί περί το τέλος του 2020 στην καλλίτερη των
περιπτώσεων, οπότε, αν δεν απεργούν οι δικαστικοί υπάλληλοι ή δεν έχουμε
εκλογές ή δεν απέχουν οι δικηγόροι ή οι δικαστές, θα δοθεί η πρώτη αναβολή για
το 2021 είτε επειδή δεν επαρκεί το
ωράριο για να εκδικασθούν όλες οι υποθέσεις του πινακίου ή γιατί είναι άρρωστος
ο κατηγορούμενος ή διότι ο δικηγόρος του δικάζει σε άλλο δικαστήριο ή διότι
έπεσε τηλεφώνημα για βόμβα κ.λπ.
-το
2021 πιθανολογείται σφόδρα ότι θα εκδικασθεί η έφεση. Αν παραμείνει η ίδια
ποινή και έχει ανασταλεί η έκτισή της, ουδέν πρόβλημα για τον καταδικασθέντα,
ενώ η ποινή του θα διαγραφεί από το ποινικό μητρώο το 2022, αν στο μεταξύ δεν έχει υποπέσει σε
άλλο αδίκημα. Αν, όμως, δεν έχει ανασταλεί η έκτιση της ποινής, θα πρέπει ο
καταδικασθείς να την πληρώσει, ήτοι να καταβάλει, κατά τα ειωθότα, € 10/ημέρα Χ
[2 έτη Χ 365 ημέρες] = € 7.300 προσαυξημένο κατά 110% = € 15.330. Το 1/7 δηλαδή αυτών που οφείλει στο Δημόσιο. Θα
αποδείξει ο καταδικασθείς ότι αδυνατεί να πληρώσει την ποινή λόγω της οικτρής
οικονομικής κατάστασής του και το δικαστήριο θα του επιτρέψει να πληρώσει την
ποινή σε 24 δόσεις, ήτοι € 638,75/μήνα.
Αν
τα καταφέρει, θα εξοφλήσει την ποινή τέλος του 2024. Αν όχι, σε κάποιο
αστυνομικό έλεγχο στον δρόμο θα τον τσιμπήσει η Αστυνομία και θα οδηγηθεί στη
φυλακή και δη σε ιδιαίτερους αξιοπρεπείς χώρους προορισμένους για τους
καταδικασθέντες για οικονομικά εγκλήματα.
Θα εργασθεί εντός των φυλακών επί 6 μήνες και θα εξέλθει των φυλακών, αν
εν τω μεταξύ δεν έχει ψηφισθεί νόμος που θα θέτει υποθέσεις σαν τη δική του στο
Αρχείο ή θα καταργεί την έκτιση της ποινής. Πάντοτε κατά τα ειωθότα.
Ας
βάλουμε τώρα με νου μας πόσες εργατοώρες θα κοστίσει όλη αυτή διαδικασία για να καταλήξουμε μετά
από 8 χρόνια στο τέλος του δράματος που ξεκινάει στις αρχές του 2016,
προκειμένου να εισπράξει το Δημόσιο
μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ το πολύ.
Θα
μου πείτε και «τί σημασία μπορεί να έχει αυτό;». Ουδεμία. Αρκεί ότι όλοι οι ταγμένοι
για την είσπραξη των φόρων και την εφαρμογή τού νόμου εν γένει, θα έχουν
επιτελέσει το καθήκον τους. Το αποτέλεσμα μετράει μόνον στην πωλητική. Σε
οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα σημασία έχει η πρόθεση και η προσπάθεια. Το
κόστος της εκ προοιμίου αλυσιτελούς προσπάθειας θα το πληρώσουμε εμείς και όχι
ο Παπαροτρύφων, ο οποίος το 2022 θα ξεκοκκαλίζει τη σύνταξή του και ό,τι άλλο
θα έχει αποκομίσει από τον εφοριακό του βίο, if you know what I mean.
Σώτος
Τελικά
τις λίστες τις πήρε ο αφρός τής θάλασσας και τις έπνιξε. Ο Ποπάι ψήφισε μια διάταξη το 2010 που επέβαλλε σε όσους είχαν πλούτο μη καλυπτόμενο από τα
δηλωμένα εισοδήματά τους, να δικαιολογήσουν οι ίδιοι τη νόμιμη και φορολογημένη
κτήση του. Μετά από 5 χρόνια σκάνε μία-μία οι δικαστικές αποφάσεις που
αμφισβητούν τη συνταγματικότητα της σχετικής
διάταξης και το θέμα έχει φθάσει στο ΣτΕ. Διερωτώμαι τί θα απογίνει
πλέον με τη άλλη διάταξη που επιτρέπει στα δικαστήρια να λαμβάνουν υπόψη και μη
νομίμως κτηθέντα αποδεικτικά μέσα, η οποία ξεσήκωσε τόσες διαμαρτυρίες και
προκάλεσε ενδοεισαγγελικές κόντρες. Στην
έννομη τάξη δεν ισχύει, δυστυχώς, το «παρανομία στην παρανομία» ή, επί το
λαϊκότερον, «στον πούστη πουστιά».
Εγώ γνωρίζω ότι από το 1955 υπήρχε μια διαταξούλα που όριζε ότι ο έφορος νομιμοποιείται να ελέγχει την ακρίβεια των δηλώσεων και να ζητεί πληροφορίες από κάθε Αρχή, για τη διασταύρωση των στοιχείων. Η διαταξούλα αυτή, όμως, έγινε κόσκινο με διάφορες πολιτικές παρεμβάσεις, οι οποίες την κατέστησαν στην ουσία ανενεργό. Επίσης, ισχύει ανέκαθεν η αρχή ότι κάθε εισόδημα που δεν εμπίπτει σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία, εντάσσεται στην πηγή των ελευθερίων επαγγελμάτων [«Ως εισόδημα από υπηρεσίες ελευθερίων επαγγελμάτων λογίζεται και κάθε εισόδημα που δεν μπορεί να υπαχθεί σε κάποια από τις κατηγοριες Α` έως. Ζ`»]. Γιατί πάσχει και αυτή η ρύθμιση, απορίας άξιον.
Υπόδειγμα πωλητικής παρέμβασης αποτελεί η διάταξη του Ντέπιουτη [άρθρο 4§10 ν. 3091/2002], με την οποία ορίσθηκε ότι δεν αποτελούν τεκμήριο κτήσης περιουσιακών στοιχείων «η αγορά επιχειρήσεων ή η σύσταση ή η αύξηση του κεφαλαίου επιχειρήσεων που λειτουργούν ατομικώς ή με τη μορφή ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης ή περιορισμένης ευθύνης εταιρίας ή κοινωνίας ή κοινοπραξίας ή αστικής εταιρίας ή η αγορά εταιρικών μερίδων και χρεογράφων γενικώς». Ακολούθησε τρελλό πανηγύρι με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Η ανάπτυκσις γαρ.
Τώρα,
λοιπόν, αναμένουμε το ΣτΕ να αποφανθεί, αν εμβάσματα που έγιναν προ του 2010
μπορούν να θεωρηθούν εισόδημα και να φορολογηθούν, αν δεν έχουν δηλωθεί και
φορολογηθεί, επειδή το άρθρο 78 του Συντάγματος δεν επιτρέπει την επιβολή φόρου για το προηγούμενο της
θέσπισης φόρου έτος. Λες και πρόκειται για θέσπιση νέας φορολογικής επιβάρυνσης
και όχι για εφαρμογή των φορολογικών νόμων που ίσχυαν κατά τον χρόνο που έγιναν
τα περίεργα εμβάσματα.
Όλα
όμορφα, αγγελικά πλασμένα. Σαν πολύ δεν μας ζαλίσατε και με τη νέα λίστα την επονομαζόμενη «λίστα Μπόργιανς»;
Τελικά,
τα πάντα συγκλίνουν στο ότι η γάγγραινα των οικονομικών μας είναι η
φοροδιαφυγή, την οποία δήθεν παλεύουν να
πατάξουν όλες οι κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν αναγάγει σε επιστήμη τη
φοροαποφυγή. [Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, δεν θα αναγκαζόμασταν
να δανειζόμαστε, για να πληρώνουμε άχρηστα ή υπερτιμημένα έργα και προμήθειες και
να εισπράττουμε μίζες]. Και όμως, ούτε τη φοροδιαφυγή ούτε τη φοροαποφυγή θέλει να πατάξει κανείς. Δεν εξηγείται διαφορετικά η
αδυναμία των εκάστοτε κυβερνώντων να βάλουν μία τάξη στα πράγματα.
Όσοι,
λοιπόν, έβγαλαν έξω χρήμα μη φορολογημένο, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Προστάτης
τους ο αρχιπαπατζής Άγιος Παπαροτρύφων. Από την άλλη μεριά, όμως, μας
ανεκοίνωσε θριαμβολογών ότι στέλνει στον εισαγγελέα 14.218 νοματαίους, οι
οποίοι οφείλουν άνω των € 50.000
έκαστος, επειδή, προφανώς, δεν διαθέτουν αυτοί χρήμα σε τράπεζα στην
Ελλάδα, για να το κατάσχει το Δημόσιο. Ίσως να το έχουν στα στρώματα ή στο
εξωτερικό. Ίσως και να έχουν περιουσία στην
Ελλάδα που μπορεί να κατασχεθεί, αλλά κρύβεται πίσω από κάποια offshore με έδρα,
κατά προτίμηση, το Κρανίδι. Αλλά και αν μπορεί ευχερώς να κατασχεθεί και
εκπλειστηριασθεί, πού να τρέχεις τώρα…
Για
να δούμε, όμως, τί σημαίνει στην πράξη η κίνηση αυτή:
-εν
πρώτοις προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι θα στέλνει στον Εισαγγελέα όσους
οφείλουν άνω των € 50.000, ενώ ο ν. 4321/2015 της κυβέρνησης Τσίπρα ορίζει ότι
ποινικό αδίκημα μη εμπρόθεσμης καταβολής χρεών διαπράττει όποιος οφείλει άνω
των € 100.000. Ας πάμε παρακάτω όμως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου