Ο παλαιοπασόκος γράφει...

Ένας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το μενού τα είχε όλα. Δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, κλείσιμο τραπεζών, capital controls, πόλωση, κλείσιμο επιχειρήσεων. Ανασφάλεια, αβεβαιότητα, δείκτες οικονομίας μέρα με την...

ημέρα να ανακαλύπτουν ένα καινούριο ναδίρ. Ανάδυση, σε επίπεδο καθημερινής διαλεκτικής και επιχειρηματολογίας, όλων των μυθευμάτων και των στρεβλώσεων της ελληνικής μας ιδιαιτερότητας («Γέροντα η ευχή», μνημόσυνα στη Σαλαμίνα από ευτραφείς γρανιτένιους πατριώτες και άλλα χαριτωμένα).

Και επί του πρακτέου; Συνθηκολόγηση, απόσυρση των νταουλιών, σύμφωνα με το τέμπο των οποίων θα χόρευαν οι αγορές, μετατροπή του περήφανου ΌΧΙ σε συμβιβαστικό ΝΑΙ από τον άνθρωπο ο οποίος έβαλε τον ελληνικό λαό σε ένα φαύλο δίλημμα και εν τέλει, υπογραφή του Μνημονίου 3. Στο μεταξύ, η κατά ΚΚ εθνοσωτήριος συγκυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί την προσφυγική ροή, ο περήφανος πρωθυπουργός εκτίθεται σε διεθνές επίπεδο αρκετά συχνά, ο πρώην υπουργός οικονομικών ομολογεί, σχεδόν κυνικά, ότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη τη στιγμή που, την περίοδο πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, τόσο αυτός, όσο και ο κ. Τσίπρας το αρνούνταν, διορίζονται ημέτεροι σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων σε συχνότητα και επιλογή προσώπων τουλάχιστον σκανδαλώδη (κάποιοι δε εξ αυτών ζητούν και τα ρέστα, με την ανοχή ενός κόσμου ο οποίος πλέον έχει χάσει τη γή κάτω από τα πόδια του, και με την έμμεση στήριξη «εγκρίτων» δημοσιογράφων που καταγγέλλουν «καννιβαλισμό ενός παιδιού χάριν δημοσιότητος). Οι ΠΝΠ, τα κατεπείγοντα, ακόμη και οι άνευ προειδοποιήσεως αυξήσεις σε τέλη ΜΜΜ (βλ. σχετικό δημοσίευμα στην «Καθημερινή») χωρίς καμία ενημέρωση, οι παρεμβάσεις στο ΕΣΡ και η απόπειρα άλωσης του κράτους καθημερινά βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων.

Και φυσικά, φτάνουμε στο ασφαλιστικό, την «καυτή πατάτα» (ο κ. Χαϊκάλης την πλήρωσε ακριβά, κρίμα τον άνθρωπο, ένα μήνα δεν πρόλαβε να κλείσει υπουργός) που είναι σε θέση να ρίξει μία κυβέρνηση. Οι περισσότερες κοινωνικές ομάδες βρίσκονται στους δρόμους, από τους δικηγόρους και τους μηχανικούς, μέχρι τους αγρότες. Οι φίλια προσκείμενοι στην κυβέρνηση δημοσιογράφοι, πιστοί στο, από τα μέσα Ιουλίου πλάνο, λοιδωρούν τους υποστηρικτές του ΝΑΙ, αν και με τόνους πολύ χαμηλότερους πλέον. Η χώρα παραπαίει στο χάος, αδυνατώντας να εξορθολογίσει τα οικονομικά της, αδυνατώντας να διαχειριστεί την προσφυγική εισροή, αδυνατώντας να χαράξει εσωτερική και εξωτερική πολιτική και επί της ουσίας, ζητιανεύοντας την επόμενη δόση του δανείου, ως άλλος εξαρτημένος ζητιάνος στη γωνιά του δρόμου. Σήμερα, άκουγα στο ραδιόφωνο, τα νοσοκομεία έχουν μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, τα δε ποσοστά θνησιμότητας σε περίπτωση κατάκλισης σε ομαδικές κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας αγγίζουν το 45% (με σχετική ακρίβεια το ποσοστό). Για την εκπαίδευση και τον υποτιθέμενο εθνικό διάλογο για την παιδεία ούτε λόγος. Κι όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης; Έχουμε και δηλώσεις μετανοίας από το χώρο της «κεντροαριστεράς» (τι να πουν και οι κομμουνιστές μετεμφυλιακά δηλαδή).

Και έπρεπε να συμβούν όλα τα παραπάνω προκειμένου ο σαστισμένος και ολότελα παραδομένος στις ιδεοληψίες του πρωθυπουργός μας, μαζί με τον εξαμβλωματικό εσμό των ΑΝΕΛ (χωρίς έκπτωση) να αρχίσει να αποκτά μία κάποια επαφή με την πραγματικότητα. Χέρι χέρι με αυτήν την επαφή έρχεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, μεταφραζόμενο ως προπαρασκευαστικές ενέργειες για την πολιτική του επιβίωση, έστω και στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με ιδανικό πλάνο την ενίσχυσή της μέσω της αλλαγής του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερον. Αυτό είναι το απόβαρο του κυβερνητικού έργου, με το κλείσιμο των εορτασμών για τον ένα χρόνο αριστερής κυβέρνησης (τέτοια μαζικότητα στο σούβλισμα αμνοεριφίων είχαμε να δούμε χρόνια ολόκληρα). Παράλληλα, και εδώ είναι που γίνεται αντιληπτό ότι τα πράγματα για τη συγκυβέρνηση έχουν φτάσει στην κόψη του ξυραφιού, καλλιεργείται πλαγίως η απειλή του if then… else. Με τον εκφοβισμό του εκλογικού σώματος ότι, αν δεν περάσουν τα μέτρα και επέλθει η ρήξη με τους δανειστές, η χώρα θα καταστραφεί. Για αυτό λοιπόν παιδιά βάλτε πλάτη. Συναινέστε να περάσουμε το νομοσχέδιο του ασφαλιστικού, προκειμένου να επιβιώσει η Ελλάς.

Οι απειλές, αγαπητέ κ. Τσίπρα, δεν περνάνε. Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Όσοι δεν τραφήκαμε με τον πολιτικό σας σανό και επιλέξαμε το σκληρό διαιτολόγιο της αλήθειας είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι για κάθε σενάριο. Αυτοί που θα πονέσουν είστε εσείς. Εσείς και οι ψηφοφόροι σας, οι οποίοι αφέθησαν να εξαπατηθούν από τις προεκλογικές σας υποσχέσεις για μέλι και γάλα εν καιρώ κρίσης. Εμείς εδώ και καιρό προετοιμαζόμαστε για αυτήν την κατάσταση. Εσείς, αλήθεια, είστε προετοιμασμένος να αντιμετωπίσετε πρόσωπο με πρόσωπο αυτούς που σας πίστεψαν και σας έστειλαν να διαπραγματευτείτε με τους Ευρωπαίους, τους οποίους επανειλημμένα απαξιώνατε και εμπαίζατε μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι; Είστε έτοιμος να επωμιστείτε το πολιτικό (και όχι μόνο) κόστος της πραγματοποίησης της έμμεσης απειλής σας, η οποία γίνεται (και αυτό είναι η μέγιστη πολιτική αγυρτεία) σε μια απόπειρα εκβιασμού για τη συγκατάθεση από την αντιπολίτευση; Ή μήπως η καρέκλα του κοινοβουλίου, ασχέτως του αξιώματος στο οποίο θα βρίσκεται, σε συνδυασμό με το ευρωπαϊκό χρήμα σε μια καθ’ όλα πτωχευμένη χώρα, είναι γλυκά και ο πειρασμός τους αρκετός για να τελειώνετε πια με το επιβλαβές για τη χώρα έργο σας;

Όχι κύριοι των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αν μπορείτε να φτάσετε ως το τέλος, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν. Βάλτε τη χώρα σε τροχιά ρήξης. Και γυρίστε από την Ευρώπη, απευθείας στην αγκαλιά των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι σας στήριξαν (το γιατί είναι άλλη συζήτηση), και πείτε τους ότι οποιαδήποτε ελπίδα τους πουλήσατε προεκλογικά για οικονομική ανάκαμψη και επιστροφή στις «καλές μέρες» πουλήθηκε και εξανεμίστηκε, ακολουθώντας την επαίσχυντη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και της εκποίησης του, όποιου, εθνικού μας πλούτου στα ξένα funds. Αν μπορείτε, εμπρός. Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα. Εσείς κυβερνάτε –με πλειοψηφία μπετόν αρμέ– και εσείς θα επωμιστείτε το βάρος και τις ευθύνες της διακυβέρνησης την οποία τόσο διακαώς επιθυμούσατε, τον καιρό που παιδιά πέθαιναν από τις αναθυμιάσεις των σομπών και πρόσφυγες πνίγονταν από το λιμενικό στα νερά του Αιγαίου. Μέχρι τότε όμως, συναίνεση δεν θα πάρετε. Το έγραψα στο παρελθόν, θα το ξαναπώ τώρα: όσοι συναινέσουν, αφενός υπογράφουν μαζί σας την πολιτική τους καταδίκη, αφετέρου αποδεικνύονται πολιτικοί καιροσκόποι της στιγμής και άρα κατ’ εμέ ακατάλληλοι να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι του σαπιοκάραβου που βολοδέρνει μεταξύ πτώχευσης, ιδεοληψίας και λαϊκισμού. Αλλού οι απειλές. Θα κυβερνήσετε ως το τέλος. Κι εμείς θα σας παρακολουθούμε σιωπηλά, όπως κάνουμε από την αρχή αυτής της παρωδίας.

Δεν θα φοβόμαστε εμείς. Εσείς θα φοβάστε.

Ο Παλαιοπασόκος