Μια συνέντευξη, που δημοσιεύεται σήμερα, των δύο αδερφών του Έκτορα Γιαλοψού, δικαιώνει απόλυτα όσα είπαμε στο γιο του Καραθανάση (εδώ).
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, διαβάστε τη:
Με δάκρυα στα μάτια, με φωνή τρεμάμενη που την πνίγει ο πόνος και κινήσεις που φανερώνουν πως το μεγάλο τους μυστικό πρέπει πλέον να «φανερωθεί» από την επίσημη πολιτεία, ο Γιώργος και η Μαρία Γιαλοψού τα δύο αδέλφια του Έκτορα μιλάνε στο News247 αποκαλύπτοντας όσα συγκλονιστικά έζησαν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996 και όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια.
Πρόκειται για δυο ανθρώπους πολύ δεμένους, με τον έναν από τους γιους του Γιώργου να έχει πάρει το όνομα του Έκτορα, οι οποίοι ακόμη και σήμερα ζουν με ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί χάθηκε τόσο άδικα ο αδελφός τους όταν όλα κρίθηκαν στην πολιτική σκακιέρα και στα λάθος δωμάτια με τις κλειστές πόρτες.
Είκοσι χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων, την πτώση του ελικοπτέρου και τον άδικο χαμό του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού, ο Γιώργος και η Μαρία μιλούν για τον αδελφό τους και αποκαλύπτουν όσα συγκλονιστικά τους είχαν πει δυο εν αποστρατεία αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού.
Δεν θα ξεχάσουν -όπως μας είπαν- ανώτατο αξιωματικό να τους λέει: «Αυτό που έχετε στο μυαλό σας ισχύει. Δεν θα πω τίποτα περισσότερο, μην με ρωτάτε. Αυτό που πιστεύετε έγινε», ενώ ένας δεύτερος αξιωματικός τους είπε σε ανύποπτο χρόνο: «Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις. Ας σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία».
Είκοσι χρόνια μετά τα δυο αδέλφια στέλνουν το δικό τους μήνυμα στην ελληνική κοινωνία υπογραμμίζοντας ότι «ο Έκτορας θυσιάστηκε για τον κάθε έναν από εμάς, για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά και πρέπει πάση θυσία να τους κρατάμε ζωντανούς στη μνήμη μας».
“Ήταν η σειρά άλλου συναδέλφου του να βρεθεί στην φρεγάτα αλλά πήγε o Έκτορας. Και δεν θα ξεχάσουμε λίγε ώρες πριν φύγει, με βουρκωμένα μάτια να μας λέει: «Να προσέχετε από εδώ και πέρα»”
«Όταν σκοτώθηκε ο Έκτορας ήταν 30 χρονών. Ήταν ένας νέος με όρεξη για τη ζωή που ήθελε να την πιει στο ποτήρι και ένας τυχερός νέος που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Να μπει στο Ναυτικό και να γίνει “ελικοπτεράς”. Η μετεκπαίδευσή του έγινε στο Σαν Ντιέγκο της Αμερικής και επέστρεψε μετά από έξι μήνες ένας έτοιμος και ώριμος πιλότος. Διάβαζε και μελετούσε και τελικά με την αξία του έκανε μια σπουδαία καριέρα. Η ζωή του άλλαξε και πραγματικά τον έβλεπες χαρούμενο να πηγαίνει και να έρχεται από την βάση ελικοπτέρων, στον Μαραθώνα. Είχε μόλις παντρευτεί και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στο Αιγαίο είχε κλείσει ενάμιση χρόνο γάμου.
Θυμόμαστε λίγα 24ωρα πριν φύγει για την φρεγάτα Ναυαρίνο, είχε μόλις επιστρέψει από άσκηση στα Δωδεκάνησα. Ήρθε, λοιπόν, στο σπίτι μας Παρασκευή και η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε ξημερώματα Τετάρτης. Την Κυριακή, 28 Ιανουαρίου 1996, τον καλούν από την υπηρεσία του και μιλά με κάποιον αξιωματικό, ο οποίος του ζητά να επιστρέψει. Είχε μεγάλο εκνευρισμό και τους είπε “μα μόλις επέστρεψα από άσκηση, γιατί πάλι εμένα”. Βλέπετε ήταν η σειρά άλλου συναδέλφου του να βρεθεί στην φρεγάτα αλλά πήγε εκείνος. Δεν θα ξεχάσουμε κάποια στιγμή το βράδυ της Κυριακής που μας είπε με βουρκωμένα μάτια “να προσέχετε από εδώ και πέρα”.
Αντιπαθούσε τους καλοπερασάκηδες και ήθελε όλοι να κάνουν σωστά την δουλειά τους με αξιοκρατία. Παρ’ όλο που ήταν σειρά άλλου να πάει στην μονάδα του, τελικά πήγε εκείνος και γι’ αυτό είχε έντονο εκνευρισμό. Δεν του άρεσε να τον εκμεταλλεύονται. Κάτι που αποδείχθηκε στην συνέχεια καθώς πριν από λίγα χρόνια ένας απόστρατος Ναύαρχος, μας εκμυστηρεύτηκε ότι ο γιος του ζει χάρη στον αδελφό μας. Ήταν η σειρά του να πάει, όμως πήγε ο Έκτορας».
“Είδα στο όνειρό μου τον Έκτορα να πεθαίνει και μετά από λίγο τον βλέπω στην πόρτα του σπιτιού μας. Τότε -πάντα στο όνειρο- τον ρωτάω «Άκη δεν πέθανες;» και εκείνος μου απάντησε, «όχι ακόμη σε έξι μέρες θα πεθάνω». Και έξι μέρες αργότερα σκοτώθηκε”
«Το Σαββατοκύριακο πριν την κορύφωση της κρίσης βλέπαμε την ένταση στο Αιγαίο να κλιμακώνεται όμως συζητώντας μαζί του έβλεπες μια συνηθισμένη αντίδραση. Μας έλεγε “μην ανησυχείτε, κάθε μέρα γίνονται αυτά”. Ήταν για τoν Έκτορα μια ακόμη αποστολή ρουτίνας, ή έτσι πίστευε ότι θα είναι. Το δε, βράδυ της Κυριακής έψαχνε να βρει κόλλα, ώστε να επισκευάσει το σπασμένο μικροφωνάκι του κράνους του, όπως και τελικά έκανε».
Αυτό το τελευταίο Σαββατοκύριακο που ήταν μαζί μας, ο Γιώργος είχε δει ένα όνειρο και αποφάσισε να του το πει. «Όταν ο Έκτορας ήταν σε άσκηση στα Δωδεκάνησα, είδα ένα όνειρο περίπου έξι μέρες πριν χάσει την ζωή του. Είδα τον Έκτορα να πεθαίνει και μετά από λίγο τον βλέπω στην πόρτα του σπιτιού μας. Τότε -πάντα στο όνειρο- τον ρωτάω “Άκη δεν πέθανες” και εκείνος μου απάντησε, “όχι ακόμη σε έξι μέρες θα πεθάνω”. Και όταν του το έλεγα το τελευταίο Σαββατοκύριακο που ήμασταν μαζί γελάγαμε και ο Έκτορας μου απαντούσε “θες να μου φας την περιουσία; Είσαι γελασμένος”. Το επόμενο πρωί ετοιμάστηκε ήρθε το όχημα της υπηρεσίας και τον πήρε».
“‘Ολα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει με αρκετούς ε.α. αξιωματικούς οι οποίοι μας είπαν ξεκάθαρα ότι το ελικόπτερο το έριξαν οι τούρκοι. Αλλά δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημόσια”
«Ο Έκτορας δεν ήταν πλήρωμα του συγκεκριμένου ελικοπτέρου. Βρέθηκε όμως στην φρεγάτα Ναυαρίνο και μάλιστα έφτασε με μικρή καθυστέρηση γιατί το ελικόπτερο που τον πήγε από την βάση του Μαραθώνα στην φρεγάτα έφυγε καθυστερημένα. Πήγε, λοιπόν, στην φρεγάτα Ναυαρίνο αν και εμείς γνωρίζαμε ότι θα καταλήξει στη φρεγάτα Έλλη, καθώς εκεί βρισκόταν το ελικόπτερο με τον αριθμό 31 με το οποίο πάντα πετούσε.
Έχουμε καταλήξει, όμως, ότι το συγκεκριμένο πλήρωμα είχε επιλεγεί να βρεθεί στην φρεγάτα Ναυαρίνο. Δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία και αυτό έγινε επειδή και οι τρεις τους ήταν πολύ έμπειροι. Άρα έτσι καταρρίπτονται τα όσα ακούστηκαν στην συνέχεια για την δήθεν ανικανότητα του πληρώματος. Ότι δεν ήταν έμπειρο και πως είχαν διάφορα προβλήματα υγείας.
Αφού απονηώθηκε το ελικόπτερο από την φρεγάτα, τους είπαν να κάνουν και πέμπτη διέλευση ώστε να διαπιστώσουν αν όντως υπάρχουν τούρκοι στο νησί.
Τα παιδιά πέταξαν ξανά πάνω από την Δυτική Ίμια άναψαν τον προβολέα αναγνώρισαν τους τούρκους και μετά από λίγο το ελικόπτερο έπεσε και σκοτώθηκαν και οι τρεις αξιωματικοί. Είχαμε ακούσει ότι ενδεχομένως να έφταιγε ο προβολέας προκαλώντας βλάβη στα ηλεκτρικά του ελικοπτέρου καθώς είχε μπει μεγαλύτερης ισχύος προβολέας για καλύτερο φωτισμό, όμως δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύει.
Για ένα είμαστε σίγουροι πως το ελικόπτερο το έριξαν και όσα λένε ότι οι τρύπες στην άτρακτο δεν είναι από σφαίρες λένε ψέματα. Σημειώστε επίσης ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει με αρκετούς ε.α. αξιωματικούς οι οποίοι μας είπαν ξεκάθαρα ότι το ελικόπτερο το έριξαν οι τούρκοι. Αλλά δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημόσια. Και όταν τους ρωτήσαμε γιατί το λέτε σήμερα και όχι τότε, μας απαντούσαν ότι δεν μπορούσαν».
“Ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι το ελικόπτερο έπεσε είτε από τις καιρικές συνθήκες είτε από κάποια βλάβη. Δεν είναι όμως έτσι”.
«Οι τρεις νεκροί μας δέχθηκαν να πάνε σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Ετοίμασαν τα πράγματά τους. Τα άφησαν στις γυναίκες τους και ο αδελφός μας είπε πριν μπει στο ελικόπτερο, “αύριο θα μιλάτε για την ψυχή μου”.
Τους έστειλαν σε μια αποστολή αυτοκτονίας και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λόγια του τότε υπουργού Άμυνας ο οποίος βγήκε και είπε χωρίς να ξέρουν το παραμικρό – ούτε το ελικόπτερο δεν είχαν βρει ακόμη- ότι ο κυβερνήτης έπαθε βέρτιγκο.
Από τις πρώτες ώρες αυτής της τραγωδίας ο πατέρας του Παναγιώτη Βλαχάκου είχε κάνει τεράστιο αγώνα. Όμως ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι το ελικόπτερο έπεσε είτε από τις καιρικές συνθήκες είτε από κάποια βλάβη. Δεν είναι όμως έτσι.
Ζητήσαμε και από τον κυβερνήτη της φρεγάτας Ναυαρίνο να μιλήσουμε, όμως δεν δεχόταν. Και όταν μετά από μεγάλη πίεση μίλησε στην μητέρα μας της απευθύνθηκε με τον πλέον στυγνό τρόπο. “Κυρία μου”, της είπε “εγώ έκανα το καθήκον μου” και της έκλεισε το τηλέφωνο. Ήθελε να μας αποφύγει».
“«Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις». Τι εννοείς τον ρωτήσαμε και μας είπε πως «πρέπει να σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία». Μας το είπε εν ψυχρώ. Το ελικόπτερο το έριξαν αλλά πρέπει να σωπάσουμε”.
Τα ξημερώματα της ίδιας μέρας στις 5 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου, ο πατέρας του Έκτορα πήγε στη δουλειά του, ενώ η μητέρα του δεν έκλεισε μάτι όλο το βράδυ. Παρακολουθούσε την τηλεόραση και είπε στην σύζυγο του Έκτορα «μην φεύγεις έπεσε ένα ελικόπτερο». Η αδελφή του σηκώθηκε έντρομη και μίλησε με τον πατέρα της λέγοντας ότι η μητέρα της δεν ένιωθε πολύ καλά και πως πρέπει να γυρίσει σπίτι. Δεν ήθελε να τον τρομάξει, ενώ ο Γιώργος άκουσε την είδηση από το ραδιόφωνο.
«Επίσημα από την υπηρεσία δεν ειδοποιηθήκαμε ποτέ. Η σύζυγος του Έκτορα επικοινώνησε με την βάση και έμαθε την τραγική είδηση.
Μετά έφταναν στο σπίτι διάφοροι αξιωματικοί και ελπίζαμε να βρεθεί ο Έκτορας ζωντανός. Όμως ένας συνάδελφος του αδελφού μας, μας είπε μην ελπίζετε τα παιδιά έχουν φύγει. Και όταν τον ρωτήσαμε τι θα έκανες στη θέση του, μας είπε ότι θα “πέταγα το ελικόπτερο αλλά δεν θα πλησίαζα τα Ίμια. Δεν θα πήγαινα πάνω από τους τούρκους”.
Όμως η συγκλονιστικότερη όλων των μαρτυριών που είχαμε σαν οικογένεια για το τι έγινε με το ελικόπτερο και πως έπεσε ήρθε από έναν ανώτατο αξιωματικό, κοντά στο 2000 όταν και αφού είχε αποστρατευτεί μας είπε: «Αυτό που έχετε στο μυαλό σας ισχύει. Δεν θα πω τίποτα παραπέρα, μην με ρωτάτε. Αυτό που πιστεύετε έγινε», ενώ ένας δεύτερος αξιωματικός μας είπε: «Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις». Τι εννοείς τον ρωτήσαμε και μας είπε πως «πρέπει να σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία». Μας το είπε εν ψυχρώ. Το ελικόπτερο το έριξαν αλλά πρέπει να σωπάσουμε.
Και το ελικόπτερο έπεσε φεύγοντας από τα Ίμια. Δεν ήταν πάνω αλλά δίπλα από τους Τούρκους πράγμα που σημαίνει πως χτυπήθηκε γυρνώντας και όχι την ώρα που άναψε τον προβολέα».
“Όμως τελικά γιατί θυσιάστηκαν; Για δυο ελληνικά εδάφη που τελικά έγιναν γκρίζα, μια ουδέτερη ζώνη; Η στάση της χώρας δείχνει ότι τα παιδιά θυσιάστηκαν για πολιτικά παιχνίδια”
«Ο Έκτορας λίγο πριν την πτώση του ελικοπτέρου θα φοβήθηκε σίγουρα, είναι ανθρώπινο, όμως θα πάλεψε μέχρι τέλους. Είμαστε σίγουροι ότι τα έδωσε όλα.
Στην συνέχεια έγινε η νεκροψία είδαν τον Έκτορα πέντε συγγενείς, σε αντίθεση με την σορό του Καραθανάση που άφησαν να δουν μόνο το πρόσωπό του ο πατέρας του και η σύζυγός του.
Ήταν ένα πολύ έμπειρο πλήρωμα. Και οι τρεις τους θα το έκαναν ξανά. Δεν φοβήθηκαν. Ορκίστηκαν για την πατρίδα και θα ορκιζόντουσαν ξανά.
Όμως τελικά γιατί θυσιάστηκαν, για δυο ελληνικά εδάφη που τελικά έγιναν γκρίζα, μια ουδέτερη ζώνη; Η στάση της χώρας δείχνει ότι τα παιδιά θυσιάστηκαν για πολιτικά παιχνίδια και κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να κλείσει έτσι η υπόθεση των Ιμίων. Το ελικόπτερο έπρεπε να πέσει και έπεσε. Μια τεράστια επιχείρηση δεν θα έχει δυο-τρία θύματα; Το τελείωσαν με τον θάνατο τριών αξιωματικών. Όλοι ήξεραν ότι ήταν Τούρκοι στο νησί. Τους ενδιέφερε τόσο πολύ αν είναι 10 ή 12 άτομα;
Αυτό που πρέπει από εδώ και πέρα να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε όσα χρόνια και αν περάσουν. Και ο ελληνικός λαός πιστεύουμε να μην ξεχάσει την αυτοθυσία τους. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε και πρέπει να τιμούμε την πράξη τους».
Και μια σημαντική λεπτομέρεια που μας ανέφερε στο τέλος της συζήτησης ο Γιώργος Γιαλοψός. «Όταν έγινε, και καλώς έγινε, στο σχολείο του γιου μου – στον οποίο έχω δώσει το όνομα του αδελφού μου- ειδική εκδήλωση στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δεν θέλησε να πάει λέγοντάς μου: «Πατέρα, δεν θα πάω. Πότε έχουν κάνει μια αντίστοιχη εκδήλωση για την δολοφονία του θείου Έκτορα. Για την θυσία του για την πατρίδα».
Η Μαρία και ο Γιώργος όμως θέλουν παράλληλα να παρακαλέσουν όλους τους Έλληνες να είναι για όλα έτοιμοι και να μην ξεχνούν: «Η θυσία του Καραθανάση, του Βλαχάκου και του Γιαλοψού άξιζε για την πατρίδα και τη σημαία και όχι για την πολιτεία. Πέσανε για την σημαία και με τον θάνατό τους την σήκωσαν ξανά. Θυσιάστηκαν γα τον κάθε έναν από εμάς και για όλους εμάς. Αυτοί μας κρατούν ζωντανούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου