Έτσι αποφάσισαν να στήσουν παγίδα. Και εδώ μπαίνει η Ουκρανία που την ωθήσαν να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ γνωρίζοντας πολύ καλά – και είχαν προειδοποιηθεί επαναλημμένα από τον Πούτιν – ότι η Ρωσία δεν θα ανεχότανε τη συμμαχία να ακουμπά τα σύνορα της. Ήθελε την Ουκρανία ουδέτερη. Όμως ο χρήσιμος ηλίθιος που ήταν στην εξουσία εκεί και παρα τις αλλεπάλληλες συνομιλίες και προτάσεις από τη Ρωσία, ήθελε σώνει και καλά να μπάσει την χώρα του στο ΝΑΤΟ αδιαφορώντας για τις προειδοποιήσεις της Μόσχας. Ήταν κυριαρχικό δικαίωμα του λέει. Όπως κυριαρχικό δικαίωμα είχαμε και εμείς να φέρουμε τους S300.
Σαν αποτέλεσμα ο Πούτιν βρέθηκε μπροστά σε δυο πολύ κακές επιλογές. Να μη κάνει κάτι, η Ουκρανία να μπει στο ΝΑΤΟ, δηλ. να εχει τους Νατοϊκούς λίγο πολύ μέσα στην αυλή του και να είναι συνεχώς υπό πυρηνικό εκβιασμό. Αν γινόταν κάτι δεν θα του έριχναν από υποβρύχια στον Ατλαντικό αλλά από την αυλή του. Αυτό θα συρρίκνωνε την επιρροή της χώρας του και έθετε μακροπρόθεσμα σε κίνδυνο την επιβίωση της. Αν η νατοϊκή Ουκρανία επιτίθετο και άρπαζε πίσω την Κριμαία, τι θα έκανε η Ρωσία? Πυρηνικό πόλεμο σπίτι της? Ουσιαστικά στα μάτια των συμπατριωτών του θα ήταν ένας δειλός και προδότης.
Η δεύτερη επιλογή ήταν να εισβάλει στην Ουκρανία, να αρπάξει τη χώρα και να βάλει εκεί μια δική του κυβέρνηση έτσι ώστε να βεβαιωθεί ότι ουδέποτε η χώρα αυτή θα έμπαινε στο ΝΑΤΟ. Γνώριζε πολύ καλά ότι με την κίνηση αυτή, θα έφερνε ένα μεγάλο μέρος των χωρών του κόσμου εναντίον του, θα του υπέβαλλαν σκληρές κυρώσεις και θα απομονωνότανε διεθνώς. Θα τον αποκαλούσαν τρελό, εγκληματία, αδίστακτο, δικτάτορα. Ένα Φράνκεσταϊν. Ότι η υφήλιος δεν θα επέτρεπε καν σε παραπληγικούς να πάρουν μέρος σε αγώνες ή μπαλαρίνες να χορεύουν στις μύτες των ποδιών τους. Ότι και να επέλεγε θα έχανε. Και θα κέρδιζαν οι Αγγλία/Αμερική.
Στο τέλος αποφάσισε ότι η επιβίωση και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας του επέβαλλαν τη δεύτερη κακή επιλογή. Παρά να εχει να αντιμετωπίσει μελλοντικά ολόκληρο το ΝΑΤΟ με ένα πυρηνικό εκβιασμό και να υποκύψει όπως υπέκυψαν στην κρίση της Κούβας το 1962, αποφάσισε να αρπάξει την αδύναμη Ουκρανία και να την κάνει δορυφόρο του. «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να μας το κάμετε ξανά αυτό» είπαν στους Αμερικανούς το 1962 οι Ρώσσοι όταν έβαλαν την ουρά στα σκέλια και έφυγαν από την Κούβα. Δεν γνωρίζω αν ξέχασαν την προειδοποίηση αυτή οι Αμερικανοί, αλλά πυρηνικές κεφάλες στην Κούβα ήταν κίνδυνος για τις ΗΠΑ, ενώ στην αυλή της Ρωσίας σήμερα θα είναι εκεί για ντεκορέϊσιον.
Υπήρχε και τρίτη επιλογή, αλλά αυτή εχει πλέον πεθάνει. Και αυτή ήταν η Ευρώπη να φροντίσει να λυθεί το πρόβλημα με τρόπο ευρωπαϊκό που η Ρωσία να πεισθεί ότι δεν κινδυνεύει. Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι επέλεξαν να συνταχθούν με του Αγγλοαμερικανούς και είμαστε εδώ που είμαστε. Δεν ψυλλιαστήκαν καν για το γεγονός ότι η Αγγλία έφυγε από την ΕΕ για να εχει ελευθερία κινήσεων. Η Ευρώπη θα πληρώνει σε λίγο το διπλάσιο την τιμή του φυσικού αερίου που θα την προμηθεύει η Αμερική, η Γερμανία θα πετάξει 100 δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς, η υφήλιος θα πει το ψωμί ψωμάκι και η ΕΕ θα εχει απέναντι της μια εχθρική Ρωσία. Φυσικό αέριο θα παίρνει η Κίνα σε εξευτελιστική τιμή. Αντί η Ευρώπη να λύσει ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα στη γένεση του όπως προσπάθησε κατά καιρούς η Μερκελ, το άφησε στα χέρια των Αμερικανών και Εγγλέζων.
Πιστεύω μόλις λήξει αυτή η ιστορία, οι Αγγλοαμερικανοί θα αφήσουν την ΕΕ να μαζέψει τα κομμάτια, - όπως εγκατέλειψαν τους πάντες από το Βιετνάμ και μετά - και θα ρίξουν την προσοχή τους στην Ασία δηλ. Κίνα και Ινδία που είναι ο πραγματικό οικονομικός κίνδυνος για αυτούς. Ήδη άρχισαν τριβές με την Κίνα διοτι έστειλε στρατιωτικούς συμβούλους στην Ταιβάν.
Η Ευρώπη θα το χιλιομετανιώσει που δεν εξάντλησε όλα τα ενδεχόμενα για να αποφευχθεί ο πόλεμος. Γράψτε το. Διότι η Ρωσία είναι ευρωπαϊκή χώρα. Η Αμερική όχι και η Αγγλία το έσκασε. Τα χρηματιστήρια του Λονδίνου και Νέας Υόρκης θα τρίβουν τα χέρια τους με τα κέρδη που θα αποκομίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου