Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Για τη νομιμοποίηση παρανομιών με αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις από όλο το πωλητικό φάσμα έχω βαρεθεί να γράφω.
Χθες, όμως, ....
έπεσε το μάτι μου σε μία απόφαση ποινικού δικαστηρίου που αποκαλύπτει ανάγλυφα ότι το πρόβλημα στην Παιδεία δεν εστιάζεται μόνον στις αλλεπάλληλες αλλαγές τού συστήματος διδασκαλίας και/ή εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάθε 2-3 χρόνια - ακόμη και στα πλαίσια της ίδιας κυβέρνησης, απλώς επειδή αλλάζει ο υπουργός παιδείας - λες και δεν υπάρχουν εγκέφαλοι στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να εκπονήσουν ένα σχέδιο σταθερό για μία δεκαετία τουλάχιστον με τις ευλογίες όλων των κωμάτων.
Δυστυχώς, τη νεολαία μας την εθίζουν και στο πιο καταστροφικό ναρκωτικό, στο «ωχ αδελφέ, θα τα βολέψουμε, κι’ ας παρανομούμε». Εξηγούμαι:
Ο νόμος προβλέπει τις περιπτώσεις που οι απουσίες των μαθητών από το σχολείο είναι αδικαιολόγητες και με ποια διαδικασία δικαιολογούνται. Επίσης, ορίζει τα κριτήρια προαγωγής ενός μαθητή στην επόμενη τάξη.
Κριτήριο πρώτο: δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες απουσίες μέχρις ενός αριθμού κατ’ ανώτατο όριο.
Δεύτερο κριτήριο: όποιος έχει υπερβεί το ανώτατο όριο των αδικαιολόγητων/δικαιολογημένων απουσιών, προάγεται εφ’ όσον έχει μέσο όρο βαθμολογίας πάνω από ένα όριο.
Σε κάποιο σχολείο οι καθηγητές προήγαγαν μαθητές κατά παράβαση των οριζομένων στον νόμο και βρέθηκαν κατηγορούμενοι για παράβαση καθήκοντος.
Και τότε ήλθε ο πάνσοφος νομοθέτης και όρισε με το άρθρο 54 νόμου 4115/2013 ότι
«1. Μπορεί ο Σύλλογος των διδασκόντων του Σχολείου, αποφασίζοντας σχετικά με την δικαιολόγηση απουσιών μαθητών, να κάνει δεκτά ή να απορρίπτει εκπρόθεσμα δικαιολογητικά:
α. ιατρικές βεβαιώσεις
β. αιτήσεις - βεβαιώσεις κηδεμόνων
που προσκομίστηκαν μετά από δέκα (10) εργάσιμες ημέρες από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο, εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά και έχοντας τη δυνατότητα να συγχωρήσει την εκπρόθεσμη υποβολή τους με αιτιολογημένη απόφαση του.
2. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων του Σχολείου έχει τη δυνατότητα να δικαιολογεί απουσίες μαθητών για λόγους υγείας, με ιατρική βεβαίωση ή χωρίς ιατρική βεβαίωση, αν η πάθηση είναι εμφανής και μη χρήζουσα απόδειξης:
α. Για μεμονωμένες ή συνεχείς ώρες ημερήσιου προγράμματος και χωρίς την άδεια του Διευθυντή αν δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση στο ημερήσιο δελτίο απουσιών (π.χ. γιατί από αμέλεια δεν ζητήθηκε άδεια ή από αμέλεια δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση), εφόσον εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά ο σύλλογος κρίνει ότι αδικούνται άλλως οι μαθητές από υπαιτιότητα του Σχολείου,
β. για πρώτες ώρες, εφόσον δικαιολογείται η μη έγκαιρη προσέλευση στο Σχολείο (κινητικά προβλήματα -αναπηρία).»
Έτσι, οι διωκόμενοι καθηγητές θα απαλλάσσονταν, αφού ο νόμος άλλαξε. Έλα, όμως, που ο νόμος δεν έχει αναδρομική ισχύ και δεν είναι ποινικός, ώστε, ως ευνοϊκότερος, να εφαρμοσθεί και επί των προ αυτού τελεσθέντων αδικημάτων.
Οπότε, ο πάντοτε πάνσοφος νομοθέτης προσέθεσε στην ως άνω διάταξη και τρίτη παράγραφο με το άρθρο 52 ν. 4274/2014.
«3. Αποφάσεις των Συλλόγων των Διδασκόντων που ελήφθησαν οποτεδήποτε θεωρούνται νόμιμες, εάν είναι σύμφωνες με τις ρυθμίσεις των προηγουμένων παραγράφων του παρόντος άρθρου.»
Και μετά περιμένουμε με αυτή την Παιδεία να διαμορφώσουμε πολίτες με προσωπικότητα, ελεύθερη σκέψη, ανοιχτά μυαλά και προσήλωση στο δίκαιο και στο ίσο.
Σώτος
Υ.Γ. Τα ανωτέρω αποτελούν λεπτομέρεια, στην οποία ουδείς νέος δίνει σημασία, όταν έχει συνηθίσει να κυβερνούν τη χώρα του πολιτικοί, οι οποίοι αθετούν συστηματικά τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους χωρίς αιδώ και γλείφουν εκεί που έφτυναν.
