Γράφει ο Φώτης Μακρίδης
Στις εκλογές της 6ης Μαϊου δεν ψήφισα. Όχι από επιλογή, αλλά από λόγους ανωτέρας βίας.
Σε αυτές τις εκλογές θα ψηφίσω.....
(...Θεού θέλοντος φυσικά). Αλλά δεν έχω καταλήξει, ούτε καν σε "ρεύμα". Αρχίζω όμως δια της "εις άτοπον απαγωγής" (αν δεν το αποδίδω ορθά θα με διορθώσει ο Σωτήρης Καλαμίτσης!').
Βρήκα ποιούς δεν θα ψηφίσω κι έχω τέσερα κριτήρια:
1) σαφές: δεν θα ψηφίσω όσους χρησιμοποιούν στην κλασική ερώτηση "και πού θα βρείτε τα λεφτά;" την καραμέλα-απάντηση "θα φορολογήσουμε τους πλούσιους". Θεωρώ ασφαλέστατο δείκτη αποτυχημένου πολιτικού αυτόν που λέει "θα φορολογήσουμε τους πλούσιους" ή "θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή", λες και υπάρχει κανένα κόμμα στον κόσμο που λέει "θα φορολογήσουμε τους φτωχούς!" ή "θα ενισχύσουμε την φοροδιαφυγή!". Αυτονόητο είναι ότι όλοι (κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι) θέλουν να "φορολογήσουν τους πλούσιους". Το ζήτημα είναι όμως, ποιοί ακριβώς είναι οι πλούσιοι και πώς ακριβώς θα συλληφθεί η φορολογητέα ύλη που διαφεύγει ;
Για παράδειγμα, θα εκτιμούσα τον πολιτικό που, σε τηλεπαράθυρο του MEGA, θα έλεγε "θα φορολογήσω τους πλούσιους, δηλαδή τους ιδιοκτήτες του καναλιού σας, δηλαδή τον Γιώργο και τον Λεωνίδα Μπόμπολα, τον Βαρδή Βαρδινογιάννη κλπ".
Θα γίνει κανείς ....τόσο συγκεκριμένος; Τι λέτε;
2) δεν θα ψηφίσω όσους επιφυλλάσσουν για τον εαυτό τους το ρόλο του "ευκολάκια". Αυτού δηλαδή που έχει εθιστεί στην εύκολη αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς και στην "τζαμπαμαγκιά". Αυτού που θέλει να κατεβαίνει πάντα κάποιος άλλος στον αγωνιστικό χώρο κι αυτός με την παρέα του να κάνει χάζι από την κερκίδα και να ξεδίνει μπινελικώνοντας. Ψηφίζουμε κόμματα για να κυβερνήσουν, για να εφαρμόσουν τις ιδέες τους, όχι για να είναι πάντα "απέναντι", στην ευκολία της αντιπολίτευσης.
3) Σιχαίνομαι τους φανατικούς, δεν θα ψηφίσω όσους φανατίζουν το κοινό τους: δημαγωγούς, λαϊκιστές, πολιτικούς με ακραία ρητορική κι εύκολες κατηγορίες στους αντιπάλους. Η εμπειρία μας με τον Γιώργο Παπανδρέου, που τα έβρισκε όλα στραβά όταν ήταν αντιπολίτευση, ήταν αρκούντως διδακτική ! Θα ψηφίσω ένα κόμμα που θα με πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί τα δύσκολα προβλήματα, που θα ρίξει το φακό στα δικά του θετικά κι όχι στα αρνητικά των άλλων. Πού θα με πείσει ότι έχει στελέχη με όρεξη να δημιουργήσουν μια Ελλάδα, χωρίς πολιτικαντισμούς, μια Ελλάδα της δημιουργίας, όπου θα υπάρχει χώρος για τους νέους ανθρώπους να δημιουργήσουν, χωρίς να υπάρχει ο κλασικός καριόλης δημόσιος υπάλληλος που θέλει μίζα ή βάζει πρόστιμα σε κάθε προσπάθεια, με χίλιες αφορμές.
4) κι επειδή τα πράγματα στην οικονομία είναι απλά, δηλαδή το έλλειμμα είναι η διαφορά εσόδων-δαπανών και οι δαπάνες είναι κυρίως μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, άρα η απλή αλήθεια είναι ότι το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να πληρώνει 750.000 υπαλλήλους (δεν έχει τα λεφτά, πώς να το κάνουμε;), θα ψηφίσω όποιον δεν φοβηθεί να συγκρουστεί με το βόλεμα, λέγοντας ωμά την αλήθεια: ότι πρέπει να μείνουμε με 400.000 δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απολυθούν 350.000 !!! Δεν θα απολυθεί κανείς! Πώς; Να φτιάξετε θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να βρουν δουλειά εκεί! Γιατί είναι τόσο τρομερό να πείς σε κάποιον "αδερφέ, αυτός ο εργοδότης (κράτος) δεν βγαίνει, θα πας να δουλέψεις σε άλλον εργοδότη (ιδιώτη)".
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσει ο ιδιωτικός τομέας να δημιουργεί θέσεις. Άρα; ...Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Εμ, εδώ σας θέλω! Μήπως να αρχίσετε να μελετάτε καλύτερα, πόσο κακό κάνουν οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές που αποθαρρύνουν τον εργοδότη; Μήπως, πρέπει να πάμε σε φορολογικό συντελεστή ανάλογο με την ένταση εργασίας;
Αν τα σκεφτείτε, θα βρείτε ιδέες. Αλλά πρώτα πρέπει να αποφασίσετε, ότι η Ελλάδα, δεν μπορεί να πληρώνει τόσους πολλούς δημοσίους υπαλλήλους. Σήμερα, το δημόσιο υπάρχει μόνο για να εμποδίζει τους ιδιώτες να δημιουργήσουν. Υπάρχει μόνο για να τους "τρέχει", να τους κάνει "καψώνια". Μετατάξτε τους λοιπόν (εμμέσως) στον ιδιωτικό τομέα κι αφήστε τον ιδιωτικό τομέα να δημιουργήσει. Ο Έλληνας μπορεί να μεγαλουργήσει επιχειρηματικά, αρκεί να τον απαλλάξετε από τη γραφειοκρατία. Τι ιδέες έχετε γι' αυτό κύριε υποψήφιε;
Με αυτές τις σκέψεις αρχίζω να ακούω τους υποψήφιους και ...βλέπουμε.
Πάντως, σας υπόσχομαι ότι δυό μέρες πριν τις εκλογές, θα σας πώ τι αποφάσισα!
Φώτης Μακρίδης/taxalia, 15-5-2012
Άλλαξε κάτι από τότε;
